Τι είπε η Αλέκα στη Σαλονίκη, με απλά λόγια

"Ανταπόκριση" του Αλέξανδρου Δελάρτζ από το Βελλίδειο στην Θεσσαλονίκη

Πολλές φορές υπάρχει ζήτημα κατανόησης των θέσεων του ΚΚΕ λόγω της επιστημονικής, “ξύλινης” γλώσσας που χρησιμοποιεί που δεν είναι άμεσα κατανοητή απ' τον πολύ κόσμο. Όσοι έχουν την ευκαιρία να ακούσουν οποιαδήποτε ολόκληρη ομιλία της γενικής γραμματέως από κοντά, θα διαπιστώσουν ότι η γγ μιλάει όσο το δυνατό πιο απλά και κατανοητά, κάτι που οι τηλεοπτικές συνεντεύξεις και τα αποσπάσματα ομιλιών της στις ειδήσεις, δεν μπορούν να μεταφέρουν. Τα παρακάτω είναι αυτά που είπε η Αλέκα και όσα συγκράτησα εξ ακοής. Σε ορισμένα σημεία συμπληρώνω και δικές μου σκέψεις που, πιστεύω, δεν αλλοιώνουν το νόημα όσων είπε. Μπορείτε να αντιπαραβάλλετε με τον αυριανό (σημερινο, εδώ, εδώ και εδώ) ριζοσπάστη :-)

Το ΚΚΕ στην προσπάθειά του να φτάσει η πρότασή του σε όσο το δυνατόν περισσότερο κόσμο, οργανώνει πολλές τέτοιες ομιλίες και μάλιστα καλεί τους συμμετέχοντες να κάνουν ερωτήσεις, όσο δύσκολες κι όσο “πονηρές” κι αν είναι.

ανεργία

Η Αλέκα παρουσίασε με αναλυτικό και απλό τρόπο, την πρόταση του ΚΚΕ για διέξοδο από την κρίση. Είπε κατ' αρχήν για τη φύση του καπιταλιστικού συστήματος, στο οποίο οι κρίσεις υπάρχουν εγγενώς και εμφανίζονται κάθε τόσο, και πώς το κεφάλαιο, τόσο το ντόπιο όσο και το παγκόσμιο εφευρίσκει τρόπους για να το ξεπεράσει. Έκανε την παρατήρηση ότι η κυρίαρχη τάξη, ενώ παλιότερα είχε εναλλακτικές λύσεις για να ξεπερνάει τις κρίσεις, σήμερα πλέον οι εναλλακτικές αυτές του παρελθόντος είναι αναποτελεσματικές. Το σύστημα δυσκολεύεται αντικειμενικά να διαχειριστεί την κρίση χωρίς μεγάλες ζημιές, κι έτσι καταφεύγει στην επονομαζόμενη “καταστροφή του κεφαλαίου”. Δηλαδή απαξιώνει μηχανήματα, εργαλεία, ανθρώπινο δυναμικό για να μπορέσει να ξανα-αναπτυχθεί στο μέλλον. Και όντως, βλέποντας την κατάσταση στην Ελλάδα, τα εργοστάσια που κλείνουν και οι εργαζόμενοι που απολύονται, στερούν την ίδια την κοινωνία από παραγωγικές δυνάμεις που θα μπορούσαν αντικειμενικά να καλύψουν πολλές ανάγκες σε αγαθά.

Είπε ότι κάποια στιγμή η κρίση θα περάσει, αλλά με ποιες συνέπειες; όλα τα αντεργατικά μέτρα και νόμοι που ψηφίστηκαν και θα ψηφιστούν, μετά το πέρας της κρίσης θα είναι μόνιμα. Κατακτήσεις της εργατικής τάξης που κερδήθηκαν με αγώνες εδώ και χρόνια, θα χαθούν “για πάντα” (για όσο θα μακροημερεύει ο καπιταλισμός). Κι επιπλέον, η επόμενη κρίση θα έρθει γρηγορότερα και θα είναι βαθύτερη και δυσκολότερη για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα που ήδη δεινοπαθούν και δεν τα βγάζουν πια πέρα.

Η πρόταση διεξόδου απ' την κρίση του ΚΚΕ έχει αγωνιστικό – οργανωτικό χαρακτήρα για την εργατική τάξη και τα σύμμαχα λαϊκά στρώματα. Το ΚΚΕ δεν έχει λύσεις “διαχειριστικές”, λύσεις που υπηρετούν την διαιώνιση του καπιταλισμού στην Ελλάδα δηλαδή. Λέει πρέπει να αλλάξουν οι συσχετισμοί δύναμης παντού, σε όλες τις οργανωτικές δομές της κοινωνίας: τα συνδικάτα, το κοινοβούλιο, τους συλλόγους, τις οργανώσεις κλπ. Επιμένει σε τρία πράγματα:

1. στις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας. Η χώρα μας μπορεί κατ' αρχήν να λύσει 100% το διατροφικό πρόβλημα της χώρας μας. Δεν είναι Σαχάρα, όπως είπε, έχει εύφορες εκτάσεις, έχει κτηνοτροφικές μονάδες, έχει αλιεία και μπορεί με ένα καλό σχέδιο παραγωγής τροφίμων να μην εξαρτάται για τρόφιμα από κανέναν. Και επιπλέον, η πρωτογενής αγροτική και κτηνοτροφική παραγωγή μπορεί να τροφοδοτήσει δευτερογενώς ένα σωρό βιομηχανίες επεξεργασίας τροφίμων.
2. Στο πλούσιο υπέδαφος της χώρας μας σε διάφορα μέταλλα, λιγνίτη κλπ ακόμα και πετρέλαιο (αν και γι' αυτό θα χρειαστεί να εισάγει)
3. Στο εξειδικευμένο εργατικό δυναμικό της χώρας μας και το σχετικά υψηλό μορφωτικό επίπεδο. Δεν έχουμε δηλαδή αγράμματους εργαζόμενους όπως πολλά χρόνια πριν.

Με βάση αυτά, οι εργαζόμενοι, ο λαός θα πρέπει να πειστεί για τη δυνατότητα της χώρας μας να καλύψει βασικές ανάγκες, χωρίς να χρεώνεται σε ξένες χώρες και ξένους πιστωτές. Ο λαός θα πρέπει να οργανωθεί, πρώτα στα συνδικάτα, αλλά και στις γειτονιές και τα χωριά και να αναλαμβάνει δράσεις αγωνιστικές, ελεγκτικές της λειτουργίας του κράτους. Να συγκροτήσει, και με τη δραστική συμβολή του ΚΚΕ ένα πλατύ μέτωπο σε αντιμονοπωλιακή και αντιιμπεριαλιστική κατεύθυνση και να επιδιώξει τη λαϊκή εξουσία. 

με σχεδιασμένη οικονομία, υπάρχει
η δυνατότητα να μηδενιστεί η ανεργία

Σ' αυτό το σημείο επειδή, εύλογα, ακούγονται πολλές απορίες και ενστάσεις, η Αλέκα διευκρίνησε: όταν λέμε λαϊκή εξουσία, δεν εννοούμε κατ' ανάγκην μια κυβέρνηση ΚΚΕ. Έκανε μάλιστα την υπόθεση, έστω ότι αύριο το ΚΚΕ ενισχυόταν τόσο και έπαιρνε κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Εδώ η Αλέκα τόνισε ότι, ο το ΚΚΕ έχει διαφορετική αντίληψη για την αντιπροσώπευση του λαού. Είπε ότι οι βουλευτές της λαϊκής εξουσίας πρέπει να εκλέγονται σε παραγωγική βάση, δηλ.ο κάθε κλάδος να εκλέγει τον δικό του βουλευτή, ο οποίος δεν θα αποσπάται από τη δουλειά του. Θα εργάζεται κανονικά και τον υπόλοιπο χρόνο θα τον αφιερώνει στο λειτούργημά του, στο οποίο θα είναι ανα πάσα στιγμή ανακλητός. Και πώς θα τα προλαβαίνει αναρωτιέται κανείς; Εδώ έρχεται και η πρόταση του ΚΚΕ για κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας. Υπάρχει η δυνατότητα με το σημερινό επίπεδο της τεχνολογίας να υπάρχει δουλειά για όλους, ανεργία μηδέν κι επίσης υπάρχει η δυνατότητα δραστικής μείωσης του χρόνου εργασίας, οπότε απελευθερώνεται μπόλικος χρόνος για τους εργαζόμενους. Μέρος αυτού του χρόνου μπορεί να αξιοποιηθεί για διοικητικές λειτουργίες.

Τι θα έκανε λοιπόν το ΚΚΕ αν έπαιρνε την πλειοψηφία; δεν θα έπρεπε να κάνει νόμους που να ενισχύουν τον ρόλο των εργαζομένων στη λειτουργία π.χ του εργοστασίου; δεν θα έπρεπε να ψηφίσει νόμους που να αποδυναμώνουν ουσιαστικά την ισχύ των πολυεθνικών εταιρειών και των μονοπωλίων; αν δεν τα έκανε αυτά το ΚΚΕ, θα ήταν κι αυτό μία από τα ίδια. Ή θα ενσωματωνόταν (θα ξεπουλιόταν δηλαδή) στο σύστημα που τόσο καιρό πολεμούσε, ή ο ίδιος ο λαός που το ανέδειξε στην εξουσία θα το ανέτρεπε (με ή χωρίς την καθοδήγηση των πολιτικών δυνάμεων που υποστηρίζουν το κεφάλαιο). Επομένως, ο ρόλος του ΚΚΕ είναι να ξεσηκώσει το λαό, να πείσει τον κόσμο να πραγματοποιήσει τη δική του εξουσία. Η εξουσία δεν θα ασκηθεί “από το” ΚΚΕ, αλλά από το λαό με την καθοδήγηση του ΚΚΕ, από την άποψη ότι το ΚΚΕ εκφράζει αντικειμενικά (μπορεί σωστά μπορεί λάθος, αυτό εξαρτάται από άλλους παράγοντες) τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και άλλων χαμηλών λαϊκών στρωμάτων που έχουν μεγαλύτερο συμφέρον από την εργατική εξουσία παρά από την εξουσία των μονοπωλίων.

Εργοστάσιο σε εγκατάλειψη.
Αυτή η κατάσταση ονομάζεται
"καταστροφή των παραγωγικών δυνάμεων"

Ανέφερε η Αλέκα ότι, πολλές φορές της βάζουν το ερώτημα, εργαζόμενοι “καλά μας τα λέτε, καλά μας τα λέει το ΚΚΕ, αλλά αυτά θα γίνουν ποιος ξέρει πότε. Τώρα τι γίνεται, που έχω έξοδα που τρέχουν, που κινδυνεύω να απολυθώ κλπ.” Το ΚΚΕ έχει κατηγορηθεί ότι, αυτά που προτείνει θα γίνουν στη “δευτέρα παρουσία”. Επέμεινε στο ότι πρέπει ο εργαζόμενος να πειστεί για την προοπτική της λαϊκής εξουσίας, γιατί αυτή θα του εξασφαλίσει τα πραγματικά εχέγγυα για να ζήσει. Βεβαίως το κόμμα με το κύρος που έχει στην ελληνική κοινωνία, κύρος σημαντικά μεγαλύτερο από την εκλογική του επιρροή, με τις αγωνιστικές του παρεμβάσεις, με την κοινοβουλευτική του παρέμβαση με επερωτήσεις και άλλα μέσα, μπορεί να δώσει -προσωρινή- λύση σε επιμέρους προβλήματα εργαζομένων και κλάδων, να ασκήσει πιέσεις με τις δυνάμεις που έχει. 

Ο ρόλος του όμως δεν είναι μόνο αυτός. Πρέπει να “ασκήσει” τον κόσμο να οργανώνεται και να παλεύει από μόνος του. Και όσο για το επιχείρημα ότι “όλα αυτά που λέτε θα γίνουν στη δευτέρα παρουσία”, είπε ότι δεν συμφέρει το ΚΚΕ να εξαρθρωθεί εντελώς η παραγωγική δομή της Ελλάδας με κλείσιμο εργοστασίων, αχρήστευση και απαξίωση μηχανημάτων, εργαλείων και εργαζομένων. Ένα εργοστάσιο όταν κλείνει χάνονται πολύτιμες γνώσεις και εμπειρία που έχουν εργαζόμενοι πάνω στο αντικείμενο. Χώρια τα μηχανήματα που τίθενται σε αχρηστία, άρα φθείρονται, καταστρέφονται από την εγκατάλειψη. Και αυτό γιατί, όταν θα δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις να πάρει την εξουσία ο λαός, όσο μεγαλύτερη παραγωγική βάση έχει μια χώρα, τόσο καλύτερα θα μπορέσει να σταθεροποιηθεί η λαϊκή εξουσία, χωρίς να ξοδεύει χρόνο και κόπο για να ξαναφτιάξει παραγωγικό ιστό. Αυτό βγαίνει από την ιστορική πείρα, χώρες που δεν είχαν απ' την αρχή αναπτυγμένη βιομηχανία, αναγκάστηκαν να κάνουν υποχωρήσεις προς τον καπιταλισμό για να επιτευχθεί συγκέντρωση παραγωγής, όπως έκανε άλλωστε και αυτή η ίδια η ΕΣΣΔ με τη νέα οικονομική πολιτική. Τώρα στον εικοστό πρώτο αιώνα, που η χώρα μας έχει μια στοιχειώδη συγκεντρωμένη βιομηχανική υποδομή με εξειδικευμένο προσωπικό, μπορεί ευκολότερα να οικοδομήσει σοσιαλισμό, απ' ότι αν δεν είχε αναπτυγμένη βιομηχανία. Μ' αυτήν την έννοια, όσες περισσότερες θέσεις εργασίας χάνονται τώρα με την κρίση, κι όσο περισσότερες παραγωγικές μονάδες απαξιώνονται τόσο δυσκολεύει το έργο του λαού να πάρει στα χέρια του την εξουσία, χάνεται πολύτιμος χρόνος. Όχι στενά αγωνιστικά, αλλά χειροτερεύουν οι προϋποθέσεις ανάληψης της εξουσίας από τους εργαζόμενους. Αυτό βεβαίως δεν σημαίνει ότι παραδίνουμε τα όπλα. Σημαίνει αναπροσαρμόζουμε την τακτική μας κάθε στιγμή.

Αυτά ήταν τα κυριότερα σημεία της ομιλίας της Αλέκας.