Ρεαλιστική διέξοδος από τη σκοπιά του λαού
 |
Η πλουτοκρατία και τα κόμματά της παρουσιάζουν σαν «μονόδρομο» και «ρεαλισμό» την υποταγή του λαού στην πολιτική τους. Κρύβουν τις πραγματικές αιτίες της καπιταλιστικής κρίσης και προσπαθούν να τρομοκρατήσουν με τα ελλείμματα και το χρέος που δημιούργησε η πολιτική υπέρ της πλουτοκρατίας, για να νομιμοποιήσουν στις λαϊκές συνειδήσεις τα μέτρα που έχουν από ελάχιστη έως καμιά σχέση με τα δημοσιονομικά μεγέθη τα οποία επικαλούνται.
Πάνω στο έδαφος αυτής της προπαγάνδας, από τη μια, και της ανάγκης που έχει το κεφάλαιο να προωθεί διαρκώς μέτρα που κάνουν φθηνότερη την εργατική δύναμη, φύονται τα σχέδια για την αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού και για «εθνική συνεννόηση» μεταξύ των αστικών κομμάτων, που θα φτάνει μέχρι και το επίπεδο της διακυβέρνησης, προκειμένου να σταθεροποιηθεί το αστικό πολιτικό σύστημα και να μη διαταραχθεί επικίνδυνα για το κεφάλαιο και τα κόμματά του.
Ρεαλιστικό για τους εκπροσώπους της πλουτοκρατίας είναι εκείνο που κάθε φορά εξυπηρετεί καλύτερα και αποτελεσματικότερα τα μονοπώλια. Για να αποσπάσουν τη συναίνεση, μιλούν για «ρεαλισμό» και για «κοινά συμφέροντα» εργαζομένων - κεφαλαίου. Ως ρεαλιστικό, δηλαδή, προβάλλεται το συμφέρον εκείνων που έχουν υπέρ τους το συσχετισμό δύναμης, ο οποίος δεν μπορεί παρά να είναι αρνητικός για το λαό.
Προϋπόθεση η αλλαγή των συσχετισμών
Η ρεαλιστικότητα μιας πολιτικής πρότασης δεν καθορίζεται από το συσχετισμό δύναμης, αλλά από τις αντικειμενικές συνθήκες που περιγράφουν την εξέλιξη της οικονομίας και της κοινωνίας. Η αξεπέραστη, βασική αντίθεση του καπιταλισμού, η κοινωνικοποιημένη παραγωγή από τη μια, και, από την άλλη, η ιδιοποίηση των αποτελεσμάτων της από μια χούφτα πλουτοκράτες, είναι αυτή που δημιουργεί υπερπαραγωγή προϊόντων και υπερσυσσώρευση κεφαλαίων στην άναρχη παραγωγή, δημιουργώντας αλλεπάλληλες κρίσεις.Οσοι ανάγουν το δημόσιο χρέος σε βασικό ζήτημα της κρίσης και καλούν το λαό να πάρει μέρος στη συζήτηση για τη μείωσή του και, πολύ περισσότερο, να συμμετέχει ενεργά στην αποπληρωμή του, κρύβουν ότι το χρέος και η κρίση έχουν την ίδια αιτία, το καπιταλιστικό κέρδος, που πρέπει να ξεπατωθεί για να δοθεί διέξοδος από τη σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων. Ακόμα κι αν σήμερα σε κοινωνικό επίπεδο δεν έχουν διαμορφωθεί οι συσχετισμοί για τον άλλο δρόμο ανάπτυξης, αυτό σε τίποτα δεν αναιρεί την ώριμη ανάγκη να ξεπεραστεί ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής, να κοινωνικοποιηθούν τα βασικά και συγκεντρωμένα μέσα, όπως προτείνει το ΚΚΕ.
Η λαϊκή εξουσία και οικονομία, η αποτίναξη, δηλαδή, της μισθωτής σκλαβιάς και η οργάνωση της παραγωγής με γνώμονα την εξυπηρέτηση των λαϊκών συμφερόντων, η αξιοποίηση του πλούτου που παράγουν οι εργαζόμενοι για την ικανοποίηση των δικών τους αναγκών και όχι για τα κέρδη των μονοπωλίων, είναι ώριμη ανάγκη από τα ίδια τα πράγματα. Αυτήν του την πρόταση, για σύγκρουση και ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, για λαϊκή εξουσία και οικονομία, βάζει το ΚΚΕ στο επίκεντρο της συζήτησης με το λαό.
Ταυτόχρονα, δουλεύει για την οργάνωση και ανάπτυξη του εργατικού λαϊκού κινήματος, τη λαϊκή συμμαχία και αντεπίθεση, ώστε να ανοίξει ο δρόμος για αλλαγή των αρνητικών συσχετισμών, για να αλλάξει η τάξη που έχει στα χέρια της την εξουσία και όχι απλά μια κυβέρνηση.
Η λαϊκή εξουσία και οικονομία είναι ώριμη και αναγκαία, γιατί συμφέρει τους εργατοϋπάλληλους και τα λαϊκά στρώματα, τους παραγωγούς του πλούτου, τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού. Οι ίδιες οι παραγωγικές δυνατότητες της Ελλάδας αποδεικνύουν ότι υπάρχουν οι αντικειμενικές προϋποθέσεις για μια ριζικά διαφορετική οργάνωση της οικονομίας και της κοινωνίας με βασικό χαρακτηριστικό τη μετατροπή της ιδιοκτησίας του μεγάλου κεφαλαίου σε κοινωνική ιδιοκτησία και δίπλα της τον παραγωγικό συνεταιρισμό.
Μια λαϊκή οικονομία με εργατικό και λαϊκό έλεγχο, με κεντρικό, επιστημονικά οργανωμένο σχεδιασμό, που μπορεί να απελευθερώσει τις εγχώριες παραγωγικές δυνατότητες, γιατί έχει γνώμονα τη συνδυασμένη ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Μόνο η λαϊκή οικονομία μπορεί να εξαλείψει οριστικά την αναρχία της παραγωγής, τη ζούγκλα του ανταγωνισμού των μονοπωλιακών ομίλων για το μεγαλύτερο κέρδος. Μόνο η λαϊκή εξουσία μπορεί να αξιοποιήσει και να κατανείμει σε αυτήν την κατεύθυνση το σύνολο του εργατικού δυναμικού της χώρας, εξαλείφοντας την ανεργία.
Μεγάλες παραγωγικές δυνατότητες
Οι εγχώριες παραγωγικές δυνατότητες της Ελλάδας αναδεικνύουν τις δυνατότητες ανάπτυξης υπέρ του λαού και ικανοποίησης των λαϊκών αναγκών. Η Ελλάδα έχει ορυκτό πλούτο και ενεργειακές πηγές, η βιομηχανική παραγωγή μπορεί να καλύψει τις εγχώριες ανάγκες του κλάδου των κατασκευών σε τσιμέντο και άλλα δομικά υλικά, ενώ η μηχανοποίηση του κλάδου των κατασκευών καλύπτει γενικά τις ανάγκες κατασκευής δημόσιων έργων υποδομής.Είναι απολύτως ρεαλιστικό να καλυφθούν οι εγχώριες διατροφικές ανάγκες και να σταματήσουν οι εισαγωγές σε προϊόντα που διαθέτει η Ελλάδα και μπορεί να παράγει. Υπάρχει σημαντική μηχανοποίηση της γεωργίας και ήδη συγκεντρωμένη κτηνοτροφία, έχει σημαντική παραγωγή πολλών προϊόντων της γεωργίας και της κτηνοτροφίας που μπορεί να καλύψει το μεγαλύτερο μέρος των εγχώριων αναγκών κατανάλωσης και να στηρίξει τη βιομηχανία τροφίμων σε πολλούς κλάδους της. Παράγει καλής ποιότητας βαμβάκι και διαθέτει σημαντική βάση παραγωγής κλωστοϋφαντουργίας και ένδυσης - υπόδησης και σχετική τεχνογνωσία. Παράλληλα, σημαντική υποδομή υπάρχει στη βιομηχανία μετάλλου, στη ναυτιλία και το ναυπηγοεπισκευαστικό κλάδο κ.ά.
Η λαϊκή εξουσία θα εξοικονομήσει σημαντικούς πόρους που σπαταλώνται σήμερα στο πλαίσιο της αστικής στρατηγικής για τη θωράκιση της ανταγωνιστικότητας και της εξουσίας των μονοπωλίων. Ενδεικτικά αναφέρουμε:
- Την κατάργηση της χρηματικής αφαίμαξης και ληστείας που επιβάλλει η καπιταλιστική ιδιοκτησία και των πολύμορφων πακέτων που αδειάζουν τα κρατικά ταμεία για να στηρίζονται οι μονοπωλιακοί όμιλοι.
- Τη διαγραφή του δημόσιου χρέους, το οποίο δε χρωστούν οι εργαζόμενοι και το οποίο ξεπέρασε πλέον τα 340 δισ. ευρώ, ενώ αυξήθηκε κατά 41 δισ. ευρώ μόνο το 2010.
- Την κατάργηση στρατιωτικών δαπανών για σχέδια του ΝΑΤΟ (π.χ. αποστολές στο Κόσσοβο, στο Αφγανιστάν).
- Η παραγωγικότητα της εργασίας θα ανέβει με την αξιοποίηση των τεχνολογιών και με τη συμμετοχή του λαού στον εργατικό έλεγχο. Μακριά από το κυνήγι της καπιταλιστικής ανταγωνιστικότητας θα επιτυγχάνεται η μείωση των δαπανών εργασίας και υλών με ταυτόχρονη αύξηση του παραγόμενου αποτελέσματος.
- Ο εργατικός έλεγχος, η πολιτική μείωσης των κοινωνικών και μισθολογικών ανισοτήτων θα συμβάλλουν και στο δραστικό περιορισμό της διαφθοράς των κρατικών υπαλλήλων, καθώς και των φαινομένων κακοδιαχείρισης.
- Η αποδέσμευση της χώρας από την ΕΕ και κάθε ιμπεριαλιστική συμμαχία και ένωση θα διαμορφώσει ευνοϊκούς όρους για τη σύναψη αμοιβαία επωφελών διεθνών σχέσεων συνεργασίας. Η λαϊκή εξουσία είναι η μόνη που μπορεί να αξιοποιήσει αποτελεσματικά τις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις προς όφελος της κοινωνικής ευημερίας και να υπερασπίσει αποτελεσματικά τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας.
- Η σημαντική γεωπολιτική θέση της χώρας, ιδιαίτερα για τη μεταφορά ενέργειας και εμπορευμάτων μεταξύ Ευρώπης, Ασίας και Αφρικής, διαμορφώνει μια σημαντική διαπραγματευτική βάση για τη λαϊκή εξουσία, ιδιαίτερα στη σημερινή περίοδο όξυνσης των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων.
Φοβερο το αρθρο και συμφωνω με τις συγκεκριμενες θεσεις.Η ερωτηση μου ομως εχει σχεση με το πως θα το καταφερουμε. Θα μπορουσε το ΚΚΕ να ξεκινησει αυτην τη διαδικασια απο τωρα?
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπαρχει τεραστιο εργατικο δυναμικο αυτην την στιγμη στη χωρα ανεργο.Θα μπορουσε να δημιουργησει σημερα αγροτικες κολλεκτιβες στην επαρχια μεχρησιμοποιωντας ιδια κεφαλαια κ ορργανωτικες ικανοτητες του.Ξερω αρκετους νεους σαν κ εμενα που θα το επραταν.Θα μπορουσε να διοργανωσει αγορες ανταλλαγης προιοντων κ υπηρεσιων οπως το τρουεκε στην αργεντινη.Πιστευω πως με το παραδειγμα γινονται καλυτερα πιστευτες οι θεσεις αυτες.Να οργανωσει λαικα στηριζομενες βιοτεχνιες. Ο λαος χρειαζεται απτα αποτελεσματα κ παραδειγματα.Αν αυτη την στιγμη μπορεσουμε να δειξουμε κ οχι μονο να λεμε την διαφορετικη εξοδο απο τον καπιταλισμο μπορουμε κ θα καταφερουμε την ανατροπη του.Εντελως φιλικα Παυλος
Δεν είναι δυνατόν φίλε μου Παύλο, διότι υπάρχουν θεσμοί, νομοθεσίες, κρατικοί υπάλληλοι, συμφέροντα και φυσικά ο ανταγωνισμός της (απόλυτα ελεγχόμενης) "ελευθερης αγοράς" που θα εμποδίσουν τέτοιες νησίδες σοσιαλισμού να αναπτυχθούν και να προοδεύσουν ! Επίσης υπάρχουν μικροαστικές νοοτροπίες και διεφθαρμένες συμπεριφορές (αποτέλεσμα του κεφαλαιοκρατικού τρόπου παραγωγής και του μονεταριστικού μοντέλου της οικονομίας), οι οποίες θα επιδιώξουν να επωφεληθούν προσωπικά απο τέτοιες προσπάθειες, όπως ακριβώς έγινε και με τους κομματικούς συνεταιρισμούς του ΠΑΣΟΚ την δεκαετία του 80.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπάρχουν μεν ορισμένα παραδείγματα στον κόσμο όπου τέτοιες νησίδες δουλεύουν, αλλά μόνο τοπικά και όχι σε περιφερειακή ή εθνική κλιμακα.
Απο την άλλη όμως, είναι επιθυμητές οι λαϊκές πρωτοβουλίες σε τέτοιες κατευθύνσεις αλλά με ιδιαίτερα προσεκτικές κινήσεις, καθώς τα προβλήματα τα οποία μπορεί να προκύψουν μπορεί να λειτουργήσουν ανασταλτικά στην συνείδηση του λαού, ως προς τον γενικό σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της οικονομίας της χώρας !
Φυσικά τα παραπάνω είναι απόλυτα, προσωπική μου άποψη.
Παυλος.Αν εγω δηλαδη αποφασιζα να το κανω αυτο για παραδειγμα να αναλαβουμε οι εργαζομενοι την βιοτεχνια που δουλευουμε κατι σαν αυτο που γινεται αργεντινη ποιος θα μας εμποδιζε?Ο μονος λογος που αναφερομαι στο ΚΚΕ ειναι διοτι ειναι το μονο που διαθετει τα μεσα.Δεν ειαμι αφελης εννοειται πως θα υπηρχε πολεμος εναντιον καθε τετοιας προσπαθειας αλλα ειναι πιο ευκολο να υπερασπιστεις κατι απτο παρα κατι θεωρητικο.Στην κερατεα για παραδειγμα ηταν ολοι η κοινοτητα μαζι πισω απο εναν κοινο σκοπο απτο ομως.Το θεμα για μενα ειναι πως πρεπει να δημιουργηθουν θυλακες αντιστασης .Ο κοσμος σημερα δεν εχει καμια σχεση με τον κοσμο στις αρχες του προηγουμενου αιωνα.Σημερα τα ΜΜΕ( μεσα μαζικης εξημερωσης) εχουν κανει παρα πολυ καλη δουλεια.Στην συγχρονη Ελλαδα μαλιστα ο λαος αντιδρα παντα την τελευταια στιγμη κ παντα ανοργανωτα.Το ζητημα ειναι να δημιουργηθει κατι για το οποιο θα παλεψει.Ο Ελληνας δεν παλευει πια για ιδεολογικους λογους.Ειμαι θιασωτης του οι καπιταλιστες θα μας πουλησουν το σκοινι που θα τους κρεμασουμε.Το συστημα θεωρω πως καταστρεφεται εκ των εσω..
ΑπάντησηΔιαγραφήΥΓ. οσον αφορα την βιοτεχνια εννοω εφοσον κλεισει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαυλο
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ θεωρία των σοσιαλιστικών νησίδων δεν είναι καινούργια και θεωρείται κλάδος του ουτοπικού σοσιαλισμού. Υπάρχει εδώ και 2 αιώνες, πριν τον Μάρξ και τους επιστημονικούς σοσιαλιστές. Στις αρχές του 19ου αιώνα, ένας άγγλος βιομήχανος, ο Ρομπερτ Όουεν, έκανε ένα πείραμα με τους 2-3 χιλιάδες εργάτες που απασχολούσε. Στην ουσία δημιουργησε μια σοσιαλιστική νησίδα, η οποία έφερε κάποια μεμονομένα αποτελέσματα αλλά μακροπρόθεσμα το όλο πείραμα απέτυχε ... Μάλιστα αυτή η περίπτωση ξεκίνησε απο μια έκταση με εγκαταστάσεις τις οποίες ο ίδιος ο βιομηχανος παρέδωσε στους εργάτες του.
Ας πούμε λοιπόν πως στο παράδειγμά σου, η βιοτεχνία κλείνει. Η βιοτεχνία αυτή, έχει έναν συγκεκριμένο ιδιοκτήτη, δεν έχει ? Καταρχάς λοιπόν, πως θα του αποσπάσεις την νόμιμα κατοχυρωμένη απο το σύστημα και το σύνταγμά του, περιουσία ?
Σύμφωνα με την αστική νομοθεσία, ιδιοκτήτης είναι, ότι θέλει κάνει ... άρα εαν γουστάρει την κρατά κλειστή, την καίει, την ισοπεδώνει και την κάνει μαιζονετες ...
Δεύτερον, ΑΣ ΠΟΥΜΕ, πως με κάποιον αστικά νόμιμο τρόπο η βιοτεχνία αποσπάται και γίνεται ιδιοκτησία των εργαζομένων ... (πχ την αγοράζουν).
Πως θα κατοχυρωθούν επαρκείς και προσοδοφόρες συμφωνίες, μέσα σε αυτό το ασταθές και ακρως ανταγωνιστικό περιβάλλον, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΑΡΧΙΣΟΥΝ ΝΑ ΜΕΙΩΝΟΥΝ ΤΗΝ ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΠΑΡΑΓΟΜΕΝΟΥ ΠΡΟΙΟΝΤΟΣ ?
Ειδικά οι μικρές βιοτεχνίες, ξέρεις ότι δεν μπορουν να ανταγωνιστουν τους μεγαλους μονοπωλιακους ομίλους και θα αναγκαστουν εκ των πραγματων, να αρχισουν τις "πονηριες" ...
Απο την άλλη πως θα κατοχυρωθεί, μέσα σε αυτό το οικονομικό περιβάλλον, η ισοτιμία μεταξύ των εργαζομένων, όταν μερικοί διεφθαρμένοι θα μπορούν να βάλουν στο μάτι, ολόκληρη την επιχείρηση ? Δεν τους εμποδίζει κανείς να εξαγοράσουν τα μερίδια των υπολοίπων !!!
Υπάρχουν πολλά προβληματα Παυλο, τα οποία εμφανίζονται και τα οποία σχετίζονται με το οικονομικό και κοινωνικό περιβάλλον. Απο εκεί και ύστερα, όλα βεβαίως είναι συζητήσιμα, και καλό θα ήταν εάν έχεις ορισμένες προτάσεις, να τις θέσεις στο τοπικό σου ταξικό, συνδικαλιστικό ή κομματικό όργανο. Οι πρωτοβουλίες και η συμμετοχή σας σε αυτά, είναι απαραίτητες ώστε να προχωρήσουν και νέες ιδέες που θα κάνουν τον αγώνα πιο αποτελεσματικό ..
Το πώς θα γίνει σοσιαλισμός είναι από τα βασικότερα ζητήματα του κινήματος, από τότε που υπάρχει κίνημα. Άλλοι λέγαν με νόμους, άλλοι με μεταρρυθμίσεις, άλλοι με νησίδες. Εμείς λέμε με σοσιαλιστική επανάσταση, κι όχι φυσικά επειδή μας αρέσουν οι ανταρτοπολέμοι και τα όπλα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπειδή οι μεγάλες, οι ριζικές αλλαγές σε μια κοινωνία, ιστορικά είναι αποδεδειγμένο ότι γίνονται με "βίαιες" μεταβολές. Δεν είναι τόσο η κατάληψη της εξουσίας από τους φορείς των συμφερόντων της εργατικής τάξης, όσο το τσάκισμα του παλιού καθεστώτος, των δομών πάνω στο οποίο βασίζεται ο καπιταλισμός. Αυτό συνιστά την επανάσταση. Επανάσταση είναι το αποκορύφωμα της πάλης των τάξεων, η αλλαγή της εξουσίας και των στηριγμάτων του.
Παυλος.Για τον Ρομπερτ Οουεν γνωριζω.Το προβλημα μου ειναι οτι η πλεοψηφια του κοσμου σημερα δεν γνωριζει πως μπορει να εργαστει σε μια τετοια σοσιαλιστικη νησιδα.Γιαυτο αναφερομαι στην δραση του ΚΚΕ διοτι θεωρω πως μπορει να δειξει τον δρομο.Φυσικα δεχομαι πως το παραδειγμα μου μπορει να μην ειναι ορθο αλλα το σκεπτικο μου ειναι πως δεν μπορει σημερα ο κοσμος να απιτησει κατι που δεν γνωριζει.Ποσο μαλλον οταν το μονο που εχει ακουσει απο τον σοσιαλισμο ειναι οτι ο λαος στα σοσιαλιστικα κρατη ζουσε φτωχα.Χρειαζεται συγχρονο παραδειγμα .Αν δεν δει την λυση δεν προκειται να παλεψει γι αυτην
ΑπάντησηΔιαγραφή...Αν δεν δει την λυση δεν προκειται να παλεψει γι αυτην...εγραψε ο φιλος παραπανω.Το βρισκω απολυτα σωστο.Καλη η ιδεολογικη θωρακιση και το θεωρητικο δυναμωμα τις εργατικης ταξης,αλλα αν περιμενουμε τον κυρ-Μητσο να γινει μαρξιστης και μετα να λειτουργησει,χανουμε πολυ χρονο.Η kellogs,to 50,στη μητροπολη του καπιταλισμου--για να αυξησει προφανως την παραγωγη της και τα κερδη της--μειωσε τις ωρες εργασιας απο 8 σε 6.Εκανε τις 3 βαρδιες 4 χωρις μειωση αποδοχων.Το δικο μας οχταωρο - πενθημερο απανταει σε αυτους που δουλευουν αλλα αφηνει ακαλυπτους τους ανεργους.Ας γινει απαιτηση,καθε 9 ας πουμε εργαζομενοι,να κοβουν μια ωρα την ημερα και να τη δινουν σε ενα ανεργο.Ειναι δυνατον να πηγαινουν ολα προς τα κατω και οι λογαριασμοι της δεη πχ να μενουν στα ιδια? Να γινει απαιτηση η αποδεσμευση του λογαριασμου απο τα επιπλεον-δημο,ερτ κλπ-ωστε να ανακουφιστει ο προυπολογισμος των λαικων στρωματων.Τυχαια τα παραδειγματα.Με αριθμους ομως και συγκεκριμμενα να φαινεται το οποιο οφελος.Για να εχει μια λυση και για αυτη να συσπειρωνεται ο κοσμος .
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίδα λίγο τα σχόλια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦίλοι μου χωρίς ίχνος προσβολής θα σας συνιστούσα να διαβάσετε ορισμένα βασικά κομμάτια του ιστορικού υλισμού. Δεν είναι η αλλαγή των συστημάτων παιχνιδάκι. Έχει αίμα και θυσίες. Η θεωρία για το νέο σύστημα ή για τη λαϊκή οικονομία όπως το άρθρο συνοπτικά αναφέρει και οι αποφάσεις των συνεδρίων αναλυτικά, εμπεριέχουν μια πρακτική που για να εφαρμοστεί πρέπει να έρθουν πρώτα τα πάνω κάτω στου ταξικούς και πολιτικούς συσχετισμούς δυνάμεων, στην οργάνωση της εργατικής τάξης, στα συνδικάτα και στο ίδιο το κόμμα της εργατικής τάξης που πρέπει να μεταβληθεί από κόμμα της υπεράσπισης του λαού σε κόμμα εξουσίας του λαού.
Σκεφτείτε μόνο τι θα πει εργατικός έλεγχος. Τεράστια υπόθεση που η νομιμοποίησή του γίνεται με τη δύναμη της τάξης και όχι με καμιά αστική νομοθεσία. Σκεφτεστε με πόσους και πόσα προβλήματα θα πρέπει να συγκρούονται ταυτόχρονα οι εργαζόμενοι; Έπειτα μη σκέφτεστε νησίδες σοσιαλισμού στο καπιταλισμό. Χωρίς κεντρική εξουσία της εργατική τάξης δεν μπορεί να στηθεί ούτε νησίδα ούτε σοσιαλισμός. Ο σοσιαλισμός είναι το μόνο σύστημα που δεν ξεκινά να ανδρώνεται μέσα στο προηγούμενο γιατί ανατρέπει τον ταξικό χαρακτήρα όλων των προηγούμενων συστημάτων.
Δείτε λίγο τη μαρξιστική πολιτική οικονομία για να δείτε πόσα προβλήματα πρέπει να έχουμε λύσει όχι για να φτάσουμε στον σοσιαλισμό αλλά για το αρχικό αντιμονοπωλιακό στάδιο.
Για όλα αυτά όμως χρειάζεται προηγούμενα η οργάνωση της εργατικής τάξης, της μόνης που μπορεί να δώσει λύσεις στα προβλήματα διεύθυνση της οικονομίας σε κάθε στάδιο που θα περνάει. Η έννοια της λαϊκής οικονομίας δεν με εκφράζει δεν τη καταλαβαίνω γιατί μπορεί να περιέχει τα πάντα από αντιμονοπωλιακά μέτρα μέχρι κεντρικό σχεδιασμό αλλά έστω ας πάμε στα πρώτα βήματα που δεν μπορεί παρά να είναι αντιμονοπωλιακά μέτρα. Υπάρχουν οι κοινωνικές και πολιτικές συμμαχίες;
Αν τα βάλουμε όλα μαζί θα πρέπει να ξεκινήσουμε από κάπου. Και το κάπου είναι στην οργάνωση της εργατικής τάξης σε τάξη μαχητική, σε τάξη εξουσίας. Χωρίς αυτό θα δίνουμε μάχες οπισθοφυλακής για τα «κεκτημένα». Κρένετε μόνοι σε ποιο στάδιο είμαστε και τι χρειάζεται να γίνει. Και προπαντός εκτός των θεωριών τι άμεσα πρέπει να κάνει ο καθένας… και αρχίστε…