Σχετικά με την παρερμηνεία δήλωσης της Αλέκας Παπαρήγα για το ευρώ.

Απο το Γλόμπινγκ

Σε συνέντευξη που έδωσε η γενική γραμματέας του ΚΚΕ στον Αντέννα και στον Γ. Παπαδάκη έκανε την ακόλουθη δήλωση:

Ερώτηση: Σας άκουσα να λέτε ότι περίπτωση να επιστρέψουμε στη δραχμή δεν υπάρχει. Ή κάνω λάθος; Μου έκανε εντύπωση η άποψή σας. Μπορείτε να μας το εξηγήσετε;

«Καταρχήν εμείς είμαστε γενικά υπέρ της αποδέσμευσης από την ΕΕ, η λύση έξω από το ευρώ και δραχμή στις παρούσες συνθήκες είναι καταστροφική. Αλλά εθελοντικά να φύγει η Ελλάδα από την ευρωζώνη και αυτή τη στιγμή να τη διώξουν από την ευρωζώνη δεν το βλέπουμε. Αυτό μπορεί να γίνει στο μέλλον, όταν η κρίση θα είναι ακόμη πιο βαθιά και αποφασίσουν οι ισχυρότεροι να μικρύνουν την ευρωζώνη και γενικότερα την ΕΕ. Αυτή τη στιγμή πιστεύουμε ότι θα γίνει μία ελεγχόμενη χρεοκοπία εντός της ευρωζώνης. Αν φτάσει η ΕΕ να διώχνει χώρες, σημαίνει ότι βρίσκεται σε σήψη και βαθιά κρίση αξεπέραστη, πολύ πιο πριν απ' ότι εμείς περιμένουμε τουλάχιστον».

Η δήλωση αυτή δημιούργησε κάποιον σχετικό θόρυβο και ορισμένοι απομόνωσαν το συγκεκριμένο απόσπασμα από τη δήλωση “ η λύση έξω από το ευρώ και δραχμή στις παρούσες συνθήκες είναι καταστροφική” κάνοντας τον βεβιασμένο συνειρμό ότι το ΚΚΕ είναι τελικά υπερ του ευρώ, άρα κατά της αποδέσμευσης από την ΕΕ, άρα μέρος του συστήματος, άρα, άρα...

Η συνήθης επαγωγική σκέψη, όταν θέλεις να χτυπήσεις κάποιον. Έκπληξη προκαλεί η αναφορά στο θέμα της ιστοσελίδας Iskra, που είναι ας πούμε το “όργανο” του Αριστερού Ρεύματος του ΣΥΝ, η οποία παραθέτει ολόκληρη τη συνέντευξη, αλλά κάνει τον εξής σχολιασμό:

“Απ’ όσο γνωρίζουμε, επίσης, καμία δύναμη της Αριστεράς, από όσες αμφισβητούν το ευρώ και την Ε.Ε.,δεν επιλέγει η νεοφιλελεύθερη και καπιταλιστική Ελλάδα να είναι μέσα ή έξω από το ευρώ! Το δίλημμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς δεν είναι να διαλέξει πότε θα είναι καλύτερα για το λαό, ένας ελληνικός καπιταλισμός μέσα ή έξω από το ευρώ και την Ε.Ε. Γιατί ο καπιταλισμός είτε μέσα είτε έξω από το ευρώ, βλάπτει σοβαρα τον τόπο και τον λαό και δεν είμαστε εμείς που θα καθορίσουμε πότε, μέσα ή έξω, βλάπτει περισσότερο! 

Το «αριστερό ρεύμα» του ΣΥΝ, επίσης, δεν αναφέρεται στην έξοδο από το ευρώ για να συνεχιστεί ο νεοφιλελευθερισμός και ο καπιταλισμός στη χώρα μας. Αντίθετα, το «αριστερό ρεύμα» συνδέει την έξοδο από το ευρώ με μια προοδευτική λύση στη χώρα που θα έχει ορίζοντα το σοσιαλισμό, ως αναγκαία εξέλιξη για να προχωρήσουν οι προοδευτικοί και σοσιαλιστικοί μετασχηματισμοί.

Από κει και πέρα, όμως, μέχρι να φτάσει κανείς στο σημείο, όπως φτάνει η Αλέκα Παπαρήγα, να χαρακτηρίζει καταστροφική την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ, υπό τις παρούσες συνθήκες, η απόσταση είναι πολύ μεγάλη.

Άραγε πόση είναι η, αθέλητη φυσικά, απόσταση αυτών των δηλώσεων από αυτές του Θ. Πάγκαλου για «επιστροφή στον χειμώνα του ‘41»;

Και το ερώτημα που αβίαστα προκύπτει είναι: 

Σύμφωνοι, η δραχμή υπό τις παρούσες συνθήκες είναι καταστροφική.

Η παραμονή, όμως, στο ευρώ, υπό τις παρούσες συνθήκες, δεν είναι καταστροφική; Ή είναι λιγότερο καταστροφική κατά το ΚΚΕ;

Γιατί η Αριστερά να μπαίνει σε ένα τέτοιο δίλημμα; Και ποιους ωφελεί όταν μπαίνει;” (http://goo.gl/IKVeZ)

Το ΚΚΕ από τη δεκαετία του 80 προειδοποιούσε για την εξέλιξη που θα είχε η ένταξη της χώρας μας στην τότε ΕΟΚ, απ' την αρχή αντιτάχθηκε στην καθιέρωση του ευρώ ως κοινό νόμισμα, όταν ο Συνασπισμός ψήφιζε τη συνθήκη του Μάαστριχτ το 92, συμπεριλαμβανομένου και του Αριστερού Ρεύματος. Αν το Αριστερό Ρεύμα είχε μειοψηφίσει στις εσωκομματικές διαδικασίες, υποθέτω ότι δεν υπάρχει πρόβλημα να μας το πουν μια και δεν ισχύει στον Συνασπισμό η αρχή της υποταγής της μειοψηφίας στην πλειοψηφία. Αλλά κι έτσι να είναι, δεν είδαμε τα προηγούμενα χρόνια στελέχη του αριστερού ρεύματος να αμφισβητούν ευθέως την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ρόλο της ως μηχανισμού του ευρωπαϊκού κεφαλαίου. Επαναλαμβάνουμε, στον ΣΥΝ καταστατικά δεν υπάρχει περιορισμός ως προς την εφαρμογή των συλλογικών αποφάσεων, δεν ισχύει δηλαδή η αρχή του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού.

Η Αλέκα, με τη δήλωσή της αυτή, με βάση τις θέσεις του ΚΚΕ για την ΕΕ και το ευρώ, τι εννοούσε; ότι η επιστροφή στη δραχμή δεν θα γίνει για να ωφεληθεί ο λαός, αλλά για να υποτιμηθεί μ' αυτόν τον τρόπο η νομισματική μονάδα που χρησιμοποιείται στην Ελλάδα (ανεξάρτητα αν είναι δραχμή ή ευρώ) κάτι που θα καταρρακώσει εντελώς την αγοραστική δύναμη του Έλληνα εργαζόμενου, που ήδη τον έχει τσακίσει το μνημόνιο. Η έξοδος από την ΕΕ ως αίτημα, πάει μαζί με την πρόταση του ΚΚΕ για λαϊκή εξουσία – οικονομία μέσα σε μια κατάσταση γενικής κινηματικής ανόδου, μέσα σε συνθήκες διαμόρφωσης λαϊκού μετώπου με αντιμονοπωλιακά αντιιμπεριαλιστικά χαρακτηριστικά (όπως έχει καθοριστεί από το Πρόγραμμα του ΚΚΕ). Η έξοδος απ' το ευρώ τότε θα γίνει με άλλους όρους κι όχι με όρους υποτίμησης και διαχείρισης του χρέους, όπως γίνεται σήμερα. Επομένως, άλλο καπέλο η μια πρόταση (υπερ του κεφαλαίου) κι άλλο αυτή του ΚΚΕ (υπέρ του λαού). Προφανώς λοιπόν, η έξοδος σήμερα θα καταδικάσει χιλιάδες Έλληνες εργαζόμενους σε απερίγραπτη εξαθλίωση.

Αλλά γιατί το Αριστερό Ρεύμα, που κάνει πολύ λόγο για “ενότητα της αριστεράς” και γενικώς κάνει μια συγκρατημένη επίθεση “φιλίας” προς το ΚΚΕ να γράφει με τέτοια υπονοούμενα;

Θα θυμίσουμε ότι το Αριστερό Ρεύμα, βασίζεται σ' εκείνη την ομάδα πρώην μελών της κεντρικής επιτροπής και του πολιτικού γραφείου του ΚΚΕ που αποχώρησε από το ΚΚΕ το 91 και συγκροτήθηκε σε οργανωμένη “τάση” μέσα στον ΣΥΝ (κάτι που επιτρέπεται στο καταστατικό του ΣΥΝ – είχε μάλιστα, πριν τη διάσπαση, είχε το κατ' ευφημισμόν όνομα “τάση ΚΚΕ”), η τάση που, όσο ήταν μέσα στο ΚΚΕ προσπαθούσε επίμονα να αλλάξει τον χαρακτήρα του ΚΚΕ, η τάση που υποστήριξε για τη θέση του γενικού γραμματέα του ΚΚΕ τον Μανώλη Δραγασάκη, γνωστό στέλεχος του ΣΥΝ έπειτα. Το αριστερό ρεύμα λοιπόν, προσπαθεί να διαβάλλει τις θέσεις του ΚΚΕ, με τρόπο ακριβώς τον ίδιο για τον οποίο προσπαθεί να ταυτίσει τις απόψεις της γενικής γραμματέως μ' αυτές του Πάγκαλου: δημιουργεί εντυπώσεις περι “συστημικού” κόμματος, συντηρητικού, που απομονώνεται, που κλείνεται στον εαυτό του.

Και δεν θα σας πούμε εδώ “είναι οπορτουνιστές” μια και δεν πολυαρέσει αυτή η λέξη, παραείναι “ξύλινη” για πολύ κόσμο. Θα πούμε ότι το Αριστερό Ρεύμα δεν έχει καθαρή γραμμή, με μια σχετική σταθερότητα μές στο χρόνο. Τώρα που βλέπει ότι ο ριζοσπαστικός λόγος του ΚΚΕ “πιάνει” άρχισαν να υιοθετούν κι αυτοί ανάλογο λεξιλόγιο. Γνωστοί μου που ψηφίζουν Συν, λεν για το αριστερό ρεύμα “ότι παρέμειναν ΚΚΕ στην ουσία, αλλά μετάνιωσαν που έφυγαν”. Η πολιτική αλήθεια μέσα από τέτοιες διφορούμενες ερμηνείες λόγων του ΚΚΕ, είναι ότι, δεν μετανιώνουν που έφυγαν απ' το ΚΚΕ, αλλά μετανιώνουν που δεν κατάφεραν να πάρουν την πλειοψηφία τότε με την εκλογή γενικού γραμματέα το '91 και να το αλλοιώσουν ιδεολογικά-πολιτικά προς σοσιαλδημοκρατική κατεύθυνση. Κι ας λεν σήμερα για “σοσιαλιστικούς μετασχηματισμούς”. Στην πραγματικότητα δεν θέλουν την “ενότητα της αριστεράς” όπως κόπτονται σήμερα, τουλάχιστον τη θέλουν χωρίς το ΚΚΕ όπως είναι σήμερα, ή με το ΚΚΕ όπως θα το ήθελαν αυτοί, αλλοιωμένο ιδεολογικοπολιτικά.

Ασφαλώς μπορεί ο καθένας να κάνει την κριτική που θέλει, να έχει τη δική του άποψη για την τακτική της “αριστεράς” (όπως την αντιλαμβάνεται ο καθένας), το ΚΚΕ όμως δεν κάνει κούφιες εκκλήσεις για “ενότητα της αριστεράς”. Το ΚΚΕ αυτή την “ενότητα” την πλήρωσε με τη φυγή των συγκεκριμένων του Αριστερού Ρεύματος από το κόμμα. Και δεν μπορούν να κάνουν εκκλήσεις περί ενότητας αυτοί που ουσιαστικά διέσπασαν το ιστορικότερο κόμμα της αριστεράς, επειδή είχαν “πολιτικές διαφωνίες”. 

Για όσους φίλους απογοητεύονται απ' αυτή την κατάσταση, την έλλειψη “ενότητας” κλπ, απαντάμε με ιστορικό παράδειγμα: και στην οκτωβριανή επανάσταση, υπήρχαν μπολσεβίκοι και μενσεβίκοι, και άγρια κόντρα αναμεταξύ τους. Οι διαφωνίες μέσα στην αριστερά, δεν προσπερνιούνται έτσι εύκολα γιατί κρύβουν διαφορετικές πολιτικές έως και ταξικές διαφορές που δεν μπορείς να τις κρύψεις απλά κάτω απ' το χαλί. Δεν είναι κακό να υπάρχουν πολιτικές διαφορές. Ο καθένας λέει τις θέσεις του και κρίνεται, και κερδίζει ο σωστότερος με βάση τα λαϊκά συμφέροντα και ο πειστικότερος.