μέλους της ΚΕ και υπεύθυνης του Τμήματος Παιδείας και Έρευνας της ΚΕ του ΚΚΕ
Το τελευταίο διάστημα πολύ μελάνι αλλά και κροκοδείλια δάκρυα έχουν χυθεί με αφορμή τη συζήτηση για την απεργία των καθηγητών και την πιθανότητα να διεξαχθεί μέσα στις πανελλαδικές εξετάσεις. Οι τίτλοι των αστικών εφημερίδων στάζουν αίμα, το nonpaper της κυβέρνησης παραπλανά και δείχνει έγνοια τάχα για την «αγωνία παιδιών και γονιών»!
«Δεν αλλάζει τίποτα ριζικά στους εκπαιδευτικούς, ό,τι προτείνει το Υπουργείο γίνεται ίσα-ίσα για να περισώσει τα δικαιώματά τους», λέει ο υπουργός Παιδείας.
«Αν όχι τώρα πότε για να πιεστεί η κυβέρνηση;», «απεργία διαρκείας μέσα στις πανελλαδικές» απαντά από την μεριά της η πλειοψηφία της συνδικαλιστικής ηγεσίας των καθηγητών! «Και αν μας επιστρατεύσει θα γυρίσουμε στα σχολεία με ψηλά το κεφάλι», λέει ο πρόεδρος της ΟΛΜΕ, στέλεχος της ΔΑΚΕ.
Το σκηνικό έχει στηθεί και μυρίζει αποπροσανατολισμό!
Ας βάλουμε λοιπόν τα πράγματα στη θέση τους.
Πρώτον. Το πρόβλημα της εκπαίδευσης δεν είναι σίγουρα ζήτημα αύξησης ωραρίου των εκπαιδευτικών, είναι το πρόβλημα των αντιδραστικών εξελίξεων που τρέχουν από χρόνια με βάση τις κατευθύνσεις της ΕΕ στο περιεχόμενο και στη δομή της. Πήραν συγκεκριμένη μορφή με το νόμο για το «νέο» σχολείο και Λύκειο και είχαν και θα έχουν συνέχεια. Στόχος αυτών των αλλαγών η διαμόρφωση του νέου εργατικού δυναμικού στη βάση των αναγκών του κεφαλαίου και η αξιοποίηση και της εκπαίδευσης ως πεδίο κερδοφορίας του. Η καπιταλιστική κρίση επίσπευσε τους σχεδιασμούς και φυσικά όξυνε τα προβλήματα της μάθησης για μαθητές, λαϊκή οικογένεια, εκπαιδευτικούς.
Δεύτερον. Ο χρόνος κατάθεσης των συγκεκριμένων μέτρων που αποτελούν την αφορμή για την εξαγγελία κινητοποιήσεων των εκπαιδευτικών είναι επιλογή της κυβέρνησης. Και είναι επιλογή που σαφώς έλαβε υπόψη ότι θα τεθεί ίσως και ζήτημα διεξαγωγής των πανελληνίων.
Οι αιτιάσεις φυσικά του υπουργείου Παιδείας ότι δεν αλλάζει τίποτα και ότι περισώζονται τα δικαιώματα των εκπαιδευτικών είναι φύκια για μεταξωτές κορδέλες!
Η εμπειρία της φετινής χρονιάς που ολοκληρώνεται δεν αφήνει περιθώριο για αυταπάτες. Σχολεία χωρίς δάσκαλο, εκατοντάδες κενά σε βασικά μαθήματα μέχρι και τον Γενάρη, υποσιτισμός που εξαπλώνεται και τσακίζει τα παιδιά των ανέργων, σχολεία χωρίς θέρμανση, στεγνές οικονομικά σχολικές επιτροπές στους Δήμους της χώρας, χιλιάδες μαθητές χωρίς τη δυνατότητα μεταφοράς στο σχολείο, εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά εργατών, ανέργων έχουν εγκαταλείψει το όνειρο της μάθησης. Η «φιλευσπλαχνία» των Δήμων, των ΜΚΟ και των «κοινωνικών φροντιστηρίων» δεν μπορεί να διαπεράσει τους αδήριτους νόμους μιας ταξικής κοινωνίας και μιας ακόμη πιο ταξικής Παιδείας που ορθώνεται μπροστά μας!
Να αναδειχθεί το ζήτημα της εκπαίδευσης ως λαϊκό πρόβλημα!
Άρα, εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με μια αντιπαράθεση του κλάδου των εκπαιδευτικών και του υπουργείου όπου το στοίχημα είναι «να κερδηθεί η κοινή γνώμη». Το στοίχημα είναι ένα. Να αναδειχθεί το πρόβλημα της εκπαίδευσης ως λαϊκό πρόβλημα! Ενιαίο και αδιαίρετο κομμάτι της σφοδρής επίθεσης που δέχεται ο λαός μας και τα παιδιά του από την αστική τάξη. Τότε και μόνο τότε μπαίνει η βάση για ενότητα, συμμαχίες και κλιμάκωση. Η ενιαία πάλη ενάντια στο σύνολο της αντιλαϊκής πολιτικής είναι και ο δρόμος για ένα σχολείο αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν, ένα σχολείο που θα δίνει μόρφωση σε όλα τα παιδιά, που θα διδάσκει την ιστορική και επιστημονική αλήθεια. Εδώ θα κριθούν και οι ευθύνες των ριζοσπαστικών δυνάμεων και στον κλάδο των εκπαιδευτικών.
Τρίτο. Τι είναι άραγε κλιμάκωση ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική; Είναι τάχα ποσοτικό ζήτημα ημερών απεργίας; Και εδώ αναδεικνύονται οι ευθύνες των συνδικαλιστικών δυνάμεων που διαμορφώνουν έως τώρα την πλειοψηφία στο ΔΣ της ΟΛΜΕ αλλά και συνολικότερα των πολιτικών και συνδικαλιστικών δυνάμεων που δρουν εντός και εκτός κινήματος.
Για παράδειγμα. Το ΠΑΜΕ στη ΔΟΕ καταθέτει την ανάγκη να απαντηθεί ενιαία η επίθεση και από τους δασκάλους. Οι παρατάξεις ΔΑΚΕ-ΠΑΣΚΕ που στην ΟΛΜΕ βγαίνουν στα κεραμίδια του αγώνα διαρκείας, στην ΔΟΕ άκρα του τάφου σιωπή! Ο ΣΥΡΙΖΑ σιγήν ιχθύος…
Το ΠΑΜΕ στην ΟΛΜΕ καταθέτει την πρόταση να γίνει απεργία στις 16 και 17 Μάη για να μπορούν να σταθμιστούν οι διαθέσεις, να εξεταστεί η κλιμάκωση του αγώνα. Η πρόταση αυτή πραγματικά αφαιρεί τη δυνατότητα από την κυβέρνηση να προβοκάρει και να λοιδορήσει τους εκπαιδευτικούς για δήθεν αδιαφορία απέναντι στην αγωνία μαθητών και γονιών. Κι όμως την αρνούνται! Την αρνούνται γιατί δεν επιδιώκουν αγώνα αποτελεσματικό, αγώνα που να ενώνει και να κλιμακώνει αλλά επικοινωνιακό παιχνίδι στα χέρια των συνδικαλιστικών παρατάξεων που για χρόνια συνέδραμαν τους σχεδιασμούς των κυβερνήσεων και της ΕΕ και έχουν μακροχρόνιες ευθύνες για την κατάσταση εκφυλισμού και αφερεγγυότητας στο συνδικαλιστικό κίνημα.
Ακόμα χειρότερα, ο όρος της ΔΑΚΕ που την συνέδραμαν ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ και ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ είτε για δημοψηφικές κάλπες είτε για συμμετοχή στις ΓΣ του 30% των εγγεγραμμένων μελών, είναι βούτυρο στο ψωμί κυβέρνησης και εργοδοσίας. Ανοίγει τους ασκούς του Αιόλου και δυναμιτίζει το συνδικαλιστικό κίνημα. Όποιος σήμερα κάνει πως δεν ξέρει τους σχεδιασμούς κυβέρνησης και εργοδοσίας για το τσάκισμα του συνδικαλιστικού κινήματος επιβεβαιώνει απλά τον οπορτουνισμό του και την ρότα εκφυλισμού του κυβερνητικού συνδικαλισμού που δεν έχει σταματημό.
Τέταρτο. Να ξεμπερδέψουν οι εργαζόμενοι με την υποκρισία των πολιτικών δυνάμεων που ως κυβέρνηση ξεχερσώνουν κάθε δικαίωμα και οι εκπρόσωποί τους στο συνδικαλιστικό κίνημα «αγωνίζονται»! Ο παλιός κυβερνητικός συνδικαλισμός έφαγε τα ψωμιά του, ζήτω ο νέος, ο ΣΥΡΙΖΑ! Κάνει έκκληση κοινωνικής συναίνεσης προς το υπουργείο προτείνοντας «διάλογο με την εκπαιδευτική κοινότητα μετά τις εξετάσεις» και ταυτόχρονα μέσω του εκπρόσωπου του Γραφείου Τύπου (Π.Σκουρλέτη) φτάνει να λέει: «..η επιστράτευση είναι πλήγμα στη δημοκρατία και μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις πρέπει κανείς να σκέφτεται την υιοθέτηση ενός τέτοιου μέτρου». Ποιες είναι αυτές οι ειδικές περιπτώσεις άραγε; Αλλά δεν προξενεί εντύπωση. Είναι ο ίδιος που πριν μήνες έλεγε ότι οι εκπαιδευτικοί είναι επιφυλακτικοί στις απεργίες και τους παρότρυνε να βρουν άλλους τρόπους το βράδυ ή το απόγευμα, χωρίς θυσίες…
Πέμπτο. Το ΚΚΕ έχει δηλώσει χωρίς υπεκφυγές ότι τα αιτήματα των εκπαιδευτικών είναι δίκαια. Διαχωρίζει τη θέση του από την επιλογή μιας απεργίας διαρκείας και μάλιστα μέσα στις εξετάσεις, μιας απεργίας χωρίς σχέδιο, χωρίς συμμαχίες, χωρίς προοπτική. Στηρίζει την πρόταση του ΠΑΜΕ για 48ωρη απεργία στις 16 και 17 Μάη με γενικές συνελεύσεις των ΕΛΜΕ στις 17 Μάη και παίρνοντας υπόψη τις διαθέσεις και τη συμμετοχή των εκπαιδευτικών στην απεργία, κλιμάκωση του αγώνα με την συμμετοχή των ίδιων των εκπαιδευτικών.
Μπροστά στις Γενικές Συνελεύσεις
Μπροστά στη μάχη των Γενικών Συνελεύσεων των ΕΛΜΕ θα αντιπαρατεθούν δυο γραμμές: η γραμμή των ταξικών δυνάμεων και η γραμμή του εκφυλισμού και της ενσωμάτωσης.
Η αγανάκτηση, η διαμαρτυρία που αυθόρμητα γεννιέται από τους σχεδιασμούς της κυβέρνησης μπορεί και πρέπει να πατήσει στην πείρα που υπάρχει, να ακουμπήσει στις δυνάμεις του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος, του ΠΑΜΕ. Με αυτή τη γραμμή μπορεί να απαντηθεί ο κυβερνητικός αυταρχισμός, η προσπάθεια επιστράτευσης των εργαζόμενων, η διαμόρφωση κοινωνικού αυτοματισμού και το κίνημα να αντιπαλέψει το δόγμα «νόμος και τάξη».
Έχουμε επίγνωση της κατάστασης του κινήματος, της επίθεσης του αντιπάλου και της διάρκειάς της και γνωρίζουμε το δρόμο για την ανασύνταξη του κινήματος. Είναι ο δρόμος της ταξικής πάλης, της κατάκτησης της ενότητας της εργατικής τάξης, της ώθησης της Λαϊκής Συμμαχίας.
Γι’ αυτό οι Γενικές Συνελεύσεις πρέπει να πάρουν μαζικό χαρακτήρα, να είναι οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί από τα κάτω που θα αποφασίσουν την οργάνωση της πάλης, τη γραμμή αντιπαράθεσης με την κυβέρνηση, τη συμπόρευση με το λαό.
Οι κομμουνιστές θα πρωταγωνιστήσουν στην προσπάθεια που κάνει το ΠΑΜΕ να ανοίξει τη συζήτηση μέσα στα σχολεία, στις λαϊκές γειτονιές για την Παιδεία των λαϊκών αναγκών.
Το τελευταίο διάστημα πολύ μελάνι αλλά και κροκοδείλια δάκρυα έχουν χυθεί με αφορμή τη συζήτηση για την απεργία των καθηγητών και την πιθανότητα να διεξαχθεί μέσα στις πανελλαδικές εξετάσεις. Οι τίτλοι των αστικών εφημερίδων στάζουν αίμα, το nonpaper της κυβέρνησης παραπλανά και δείχνει έγνοια τάχα για την «αγωνία παιδιών και γονιών»!
«Δεν αλλάζει τίποτα ριζικά στους εκπαιδευτικούς, ό,τι προτείνει το Υπουργείο γίνεται ίσα-ίσα για να περισώσει τα δικαιώματά τους», λέει ο υπουργός Παιδείας.
«Αν όχι τώρα πότε για να πιεστεί η κυβέρνηση;», «απεργία διαρκείας μέσα στις πανελλαδικές» απαντά από την μεριά της η πλειοψηφία της συνδικαλιστικής ηγεσίας των καθηγητών! «Και αν μας επιστρατεύσει θα γυρίσουμε στα σχολεία με ψηλά το κεφάλι», λέει ο πρόεδρος της ΟΛΜΕ, στέλεχος της ΔΑΚΕ.
Το σκηνικό έχει στηθεί και μυρίζει αποπροσανατολισμό!
Ας βάλουμε λοιπόν τα πράγματα στη θέση τους.
Πρώτον. Το πρόβλημα της εκπαίδευσης δεν είναι σίγουρα ζήτημα αύξησης ωραρίου των εκπαιδευτικών, είναι το πρόβλημα των αντιδραστικών εξελίξεων που τρέχουν από χρόνια με βάση τις κατευθύνσεις της ΕΕ στο περιεχόμενο και στη δομή της. Πήραν συγκεκριμένη μορφή με το νόμο για το «νέο» σχολείο και Λύκειο και είχαν και θα έχουν συνέχεια. Στόχος αυτών των αλλαγών η διαμόρφωση του νέου εργατικού δυναμικού στη βάση των αναγκών του κεφαλαίου και η αξιοποίηση και της εκπαίδευσης ως πεδίο κερδοφορίας του. Η καπιταλιστική κρίση επίσπευσε τους σχεδιασμούς και φυσικά όξυνε τα προβλήματα της μάθησης για μαθητές, λαϊκή οικογένεια, εκπαιδευτικούς.
Δεύτερον. Ο χρόνος κατάθεσης των συγκεκριμένων μέτρων που αποτελούν την αφορμή για την εξαγγελία κινητοποιήσεων των εκπαιδευτικών είναι επιλογή της κυβέρνησης. Και είναι επιλογή που σαφώς έλαβε υπόψη ότι θα τεθεί ίσως και ζήτημα διεξαγωγής των πανελληνίων.
Οι αιτιάσεις φυσικά του υπουργείου Παιδείας ότι δεν αλλάζει τίποτα και ότι περισώζονται τα δικαιώματα των εκπαιδευτικών είναι φύκια για μεταξωτές κορδέλες!
Η εμπειρία της φετινής χρονιάς που ολοκληρώνεται δεν αφήνει περιθώριο για αυταπάτες. Σχολεία χωρίς δάσκαλο, εκατοντάδες κενά σε βασικά μαθήματα μέχρι και τον Γενάρη, υποσιτισμός που εξαπλώνεται και τσακίζει τα παιδιά των ανέργων, σχολεία χωρίς θέρμανση, στεγνές οικονομικά σχολικές επιτροπές στους Δήμους της χώρας, χιλιάδες μαθητές χωρίς τη δυνατότητα μεταφοράς στο σχολείο, εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά εργατών, ανέργων έχουν εγκαταλείψει το όνειρο της μάθησης. Η «φιλευσπλαχνία» των Δήμων, των ΜΚΟ και των «κοινωνικών φροντιστηρίων» δεν μπορεί να διαπεράσει τους αδήριτους νόμους μιας ταξικής κοινωνίας και μιας ακόμη πιο ταξικής Παιδείας που ορθώνεται μπροστά μας!
Να αναδειχθεί το ζήτημα της εκπαίδευσης ως λαϊκό πρόβλημα!
Άρα, εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με μια αντιπαράθεση του κλάδου των εκπαιδευτικών και του υπουργείου όπου το στοίχημα είναι «να κερδηθεί η κοινή γνώμη». Το στοίχημα είναι ένα. Να αναδειχθεί το πρόβλημα της εκπαίδευσης ως λαϊκό πρόβλημα! Ενιαίο και αδιαίρετο κομμάτι της σφοδρής επίθεσης που δέχεται ο λαός μας και τα παιδιά του από την αστική τάξη. Τότε και μόνο τότε μπαίνει η βάση για ενότητα, συμμαχίες και κλιμάκωση. Η ενιαία πάλη ενάντια στο σύνολο της αντιλαϊκής πολιτικής είναι και ο δρόμος για ένα σχολείο αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν, ένα σχολείο που θα δίνει μόρφωση σε όλα τα παιδιά, που θα διδάσκει την ιστορική και επιστημονική αλήθεια. Εδώ θα κριθούν και οι ευθύνες των ριζοσπαστικών δυνάμεων και στον κλάδο των εκπαιδευτικών.
Τρίτο. Τι είναι άραγε κλιμάκωση ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική; Είναι τάχα ποσοτικό ζήτημα ημερών απεργίας; Και εδώ αναδεικνύονται οι ευθύνες των συνδικαλιστικών δυνάμεων που διαμορφώνουν έως τώρα την πλειοψηφία στο ΔΣ της ΟΛΜΕ αλλά και συνολικότερα των πολιτικών και συνδικαλιστικών δυνάμεων που δρουν εντός και εκτός κινήματος.
Για παράδειγμα. Το ΠΑΜΕ στη ΔΟΕ καταθέτει την ανάγκη να απαντηθεί ενιαία η επίθεση και από τους δασκάλους. Οι παρατάξεις ΔΑΚΕ-ΠΑΣΚΕ που στην ΟΛΜΕ βγαίνουν στα κεραμίδια του αγώνα διαρκείας, στην ΔΟΕ άκρα του τάφου σιωπή! Ο ΣΥΡΙΖΑ σιγήν ιχθύος…
Το ΠΑΜΕ στην ΟΛΜΕ καταθέτει την πρόταση να γίνει απεργία στις 16 και 17 Μάη για να μπορούν να σταθμιστούν οι διαθέσεις, να εξεταστεί η κλιμάκωση του αγώνα. Η πρόταση αυτή πραγματικά αφαιρεί τη δυνατότητα από την κυβέρνηση να προβοκάρει και να λοιδορήσει τους εκπαιδευτικούς για δήθεν αδιαφορία απέναντι στην αγωνία μαθητών και γονιών. Κι όμως την αρνούνται! Την αρνούνται γιατί δεν επιδιώκουν αγώνα αποτελεσματικό, αγώνα που να ενώνει και να κλιμακώνει αλλά επικοινωνιακό παιχνίδι στα χέρια των συνδικαλιστικών παρατάξεων που για χρόνια συνέδραμαν τους σχεδιασμούς των κυβερνήσεων και της ΕΕ και έχουν μακροχρόνιες ευθύνες για την κατάσταση εκφυλισμού και αφερεγγυότητας στο συνδικαλιστικό κίνημα.
Ακόμα χειρότερα, ο όρος της ΔΑΚΕ που την συνέδραμαν ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ και ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ είτε για δημοψηφικές κάλπες είτε για συμμετοχή στις ΓΣ του 30% των εγγεγραμμένων μελών, είναι βούτυρο στο ψωμί κυβέρνησης και εργοδοσίας. Ανοίγει τους ασκούς του Αιόλου και δυναμιτίζει το συνδικαλιστικό κίνημα. Όποιος σήμερα κάνει πως δεν ξέρει τους σχεδιασμούς κυβέρνησης και εργοδοσίας για το τσάκισμα του συνδικαλιστικού κινήματος επιβεβαιώνει απλά τον οπορτουνισμό του και την ρότα εκφυλισμού του κυβερνητικού συνδικαλισμού που δεν έχει σταματημό.
Τέταρτο. Να ξεμπερδέψουν οι εργαζόμενοι με την υποκρισία των πολιτικών δυνάμεων που ως κυβέρνηση ξεχερσώνουν κάθε δικαίωμα και οι εκπρόσωποί τους στο συνδικαλιστικό κίνημα «αγωνίζονται»! Ο παλιός κυβερνητικός συνδικαλισμός έφαγε τα ψωμιά του, ζήτω ο νέος, ο ΣΥΡΙΖΑ! Κάνει έκκληση κοινωνικής συναίνεσης προς το υπουργείο προτείνοντας «διάλογο με την εκπαιδευτική κοινότητα μετά τις εξετάσεις» και ταυτόχρονα μέσω του εκπρόσωπου του Γραφείου Τύπου (Π.Σκουρλέτη) φτάνει να λέει: «..η επιστράτευση είναι πλήγμα στη δημοκρατία και μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις πρέπει κανείς να σκέφτεται την υιοθέτηση ενός τέτοιου μέτρου». Ποιες είναι αυτές οι ειδικές περιπτώσεις άραγε; Αλλά δεν προξενεί εντύπωση. Είναι ο ίδιος που πριν μήνες έλεγε ότι οι εκπαιδευτικοί είναι επιφυλακτικοί στις απεργίες και τους παρότρυνε να βρουν άλλους τρόπους το βράδυ ή το απόγευμα, χωρίς θυσίες…
Πέμπτο. Το ΚΚΕ έχει δηλώσει χωρίς υπεκφυγές ότι τα αιτήματα των εκπαιδευτικών είναι δίκαια. Διαχωρίζει τη θέση του από την επιλογή μιας απεργίας διαρκείας και μάλιστα μέσα στις εξετάσεις, μιας απεργίας χωρίς σχέδιο, χωρίς συμμαχίες, χωρίς προοπτική. Στηρίζει την πρόταση του ΠΑΜΕ για 48ωρη απεργία στις 16 και 17 Μάη με γενικές συνελεύσεις των ΕΛΜΕ στις 17 Μάη και παίρνοντας υπόψη τις διαθέσεις και τη συμμετοχή των εκπαιδευτικών στην απεργία, κλιμάκωση του αγώνα με την συμμετοχή των ίδιων των εκπαιδευτικών.
Μπροστά στις Γενικές Συνελεύσεις
Μπροστά στη μάχη των Γενικών Συνελεύσεων των ΕΛΜΕ θα αντιπαρατεθούν δυο γραμμές: η γραμμή των ταξικών δυνάμεων και η γραμμή του εκφυλισμού και της ενσωμάτωσης.
Η αγανάκτηση, η διαμαρτυρία που αυθόρμητα γεννιέται από τους σχεδιασμούς της κυβέρνησης μπορεί και πρέπει να πατήσει στην πείρα που υπάρχει, να ακουμπήσει στις δυνάμεις του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος, του ΠΑΜΕ. Με αυτή τη γραμμή μπορεί να απαντηθεί ο κυβερνητικός αυταρχισμός, η προσπάθεια επιστράτευσης των εργαζόμενων, η διαμόρφωση κοινωνικού αυτοματισμού και το κίνημα να αντιπαλέψει το δόγμα «νόμος και τάξη».
Έχουμε επίγνωση της κατάστασης του κινήματος, της επίθεσης του αντιπάλου και της διάρκειάς της και γνωρίζουμε το δρόμο για την ανασύνταξη του κινήματος. Είναι ο δρόμος της ταξικής πάλης, της κατάκτησης της ενότητας της εργατικής τάξης, της ώθησης της Λαϊκής Συμμαχίας.
Γι’ αυτό οι Γενικές Συνελεύσεις πρέπει να πάρουν μαζικό χαρακτήρα, να είναι οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί από τα κάτω που θα αποφασίσουν την οργάνωση της πάλης, τη γραμμή αντιπαράθεσης με την κυβέρνηση, τη συμπόρευση με το λαό.
Οι κομμουνιστές θα πρωταγωνιστήσουν στην προσπάθεια που κάνει το ΠΑΜΕ να ανοίξει τη συζήτηση μέσα στα σχολεία, στις λαϊκές γειτονιές για την Παιδεία των λαϊκών αναγκών.
SHOW ΟΛΜΕ-ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε απίστευτο σοου εξελίσεται η δηθεν κόντρα των κυβερνητικων συνδικαλιστων της ΟΛΜΕ και της κυβέρνησης.
Σε ένα μήνα προκειται να γίνει το συνέδριο της ΟΛΜΕ.
Οι φιλοκυβερνητικοί συνδικαλισταράδες μπρος στην ξεφτίλα της απραξίας τους τοσα χρονια, θυμήθηκαν να το παίξουν αγωνιστες. για να επανεκλεγούν.
Η κυβέρνηση με την επιστράτευση επίσης ανακουφισε τις οικογένειες που έχουν παιδιά στις πανελληνιες.
Ετσι σκέφτηκαν το όφελος θα είναι διπλό.
Και η κυβέρνηση και οι κυβερνητικοί συνδικαλιστες θα ηρωοποιηθούν.
Απ οτι φαίνεται το παιχνίδι ηταν στημένο από την αρχή.
Αλλοίμονο στα παιδιά μας που υποφέρουν απ αυτή την εκπαίδευση
Θλιβεροί κομπαρσοι οι του ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΤΑΡΣΥΑ που ακολουθούν αυτό το καραγκιοζιλίκι.
Ποιος-ποια είσαι συ που αντέγραψες το πνεύμα του σχολίου μου από δω πέρα:
Διαγραφήhttp://edoketora.blogspot.gr/2013/05/blog-post_10.html
Το εξέφρασες όμως καλύτερα από μένα και το πήγες παραπέρα:
"Και η κυβέρνηση και οι κυβερνητικοί συνδικαλιστες θα ηρωοποιηθούν.
Απ οτι φαίνεται το παιχνίδι ηταν στημένο από την αρχή."
Έτσι ακριβώς, μ' ένα σμπάρο όχι 2 αλλά πολλά τρυγόνια.
Και οι συριζοανταρσαίοι, ουρά των πασκιτών-δακιτών με κέρδος την έκφραση της αντικομμουνιστικης χολής τους.
Και για να ξέρουμε για ποιους μιλάμε ονομαστικά και για το αύριο, όταν η φάπα στον κλάδο θα πάει σύννεφο απ’ τον τυχοδιωκτισμό τους:
ΔΑΚΕ Δ.Ε.:
Νίκος Παπαχρήστος – πρόεδρος
Δημήτρης Γκίνης – ταμίας
Δημήτρης Πεππές - μέλος
ΠΑΣΚ Δ.Ε.:
Γιώργος Αλεβυζάκης – αντιπρόεδρος
Γιάννης Ρουμπακιάς – ειδικός γραμματέας
Λουκάς Κορφιάτης - μέλος
ΣΥΝΕΡΓΑΖΟΜΕΝΕΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ (συριζαίοι):
Θεμιστοκλής Κοτσιφάκης – γενικός γραμματέας
Ελένη Ζωγραφάκη – οργανωτική γραμματέας
ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ (ανταρσαίοι κλπ):
Παύλος Αντωνόπουλος – μέλος
Δακίτες-πασκίτες-συριζαίοι δηλαδή στη διοίκηση-έλεγχο του ΔΣ της ΟΛΜΕ από κοινού!
Παράλογο; Καθόλου. Ίσα ίσα ο εργοδοτικός συνδικαλισμός, με ολίγη υπερεπαναστατική-υπεραγωνιστική τσόντα ανταρσαίων, στα φόρτε του…
Η ρηξικέλευθρη πρόταση Σκουρλέτη
ΑπάντησηΔιαγραφή( http://www.rizospastis.gr/story.do?id=7052162&publDate=23/9/2012 )
(..)Γι' αυτό και ο εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ Π. Σκουρλέτης προ ημερών δήλωνε στο ρ/σ «Κόκκινο»: «Είχα μια συζήτηση με κάποιους εκπαιδευτικούς... έβλεπαν με επιφυλακτικότητα την προκήρυξη νέων απεργιών, όταν γνωρίζουν ότι τα 30, 40, 50 ευρώ που θα χάσουν συμμετέχοντας, δεν είναι κάτι το αμελητέον πλέον. Αρα λοιπόν ίσως πρέπει να βρούμε και άλλους τρόπους... και το βράδυ ή το απόγευμα να κατεβούμε στους δρόμους και να διαδηλώνουμε».(..)
( http://www.rizospastis.gr/storyPlain.do?id=7062145 )
Σάββατο 29 Σεπτέμβρη 2012. Η «κυβερνώσα αριστερά» για την απεργία
Τι έκαναν στις προηγούμενες 48ωρες απεργίες;
Mε παραδείγματα από Μεγάλους Δήμους - ΟΤΑ ( http://www.rizospastis.gr/story.do?id=7134755&publDate=2012-11-11%2000:00:00.0 )
Συμπεράσματα
( http://www.rizospastis.gr/story.do?id=7162750&publDate=24/11/2012 )
Σάββατο 24 Νοέμβρη 2012
(..)Ο οπορτουνισμός και ο εργοδοτικός συνδικαλισμός
(..) Αλλού, με απόφαση των ΔΣ που ελέγχουν, δίνουν κατεύθυνση στους εργαζόμενους τη μέρα της απεργίας να χτυπάνε τις κάρτες τους, να παίρνουν ρεπό ή άδειες και μετά να συμμετέχουν στις συγκεντρώσεις.
Αλλού κινητοποιούνται για να πληρώνονται τις μέρες της απεργίας, όπου πρωτοστατούν πρωτοκλασάτοι συνδικαλιστές τους.
Παίρνουν αποφάσεις για απεργιακές κινητοποιήσεις στο πόδι, χωρίς καμία προετοιμασία και χωρίς κανένα μέτρο για να συμμετέχουν οι εργαζόμενοι σε αυτές.
Αποφεύγουν σταθερά τις συνελεύσεις εργαζομένων μέσα στους χώρους δουλειάς, γενικότερα τη συμμετοχή των εργαζομένων στη λήψη των αποφάσεων. Βγαίνουν και λένε μεγάλα λόγια «για τις ανάγκες της τηλεόρασης» και στους χώρους τους δεν κάνουν τίποτα για να πετύχει η απεργία.
Στο χώρο της ΔΕΗ, π.χ., στην τελευταία 48ωρη απεργία, πήρε μέρος το 4% των εργαζομένων. Κανένας συνδικαλιστής τους δεν πάει σε ένα χώρο δουλειάς για να παλέψει για την επιτυχία τους, να συγκρουστεί με τον εργοδότη. Πουθενά δεν παίρνουν μέτρα περιφρούρησης της απεργίας, δε συγκροτούν ούτε μια απεργιακή φρουρά. (..)
(..) Την ίδια στιγμή που μιλάνε για ανεβασμένες μορφές πάλης, παρουσία της τηλεοπτικής κάμερας, δεν κάνουν τίποτα για την οργάνωση των εργατών και της πάλης. Λένε ότι δε βγαίνει τίποτα με μια 24ωρη ή 48ωρη απεργία. Προχωράνε σε καταλήψεις υπουργείων με βασικό περιεχόμενο «να εξαιρεθούν εκείνοι από τα μέτρα». Μιλάνε για «πολύωρες διαδηλώσεις έξω από τη Βουλή», ότι «δε βγαίνει τίποτα με το να κάνουμε απλά μια διαδήλωση απέξω».
Ταυτόχρονα, οξύνουν την επίθεση στο ΠΑΜΕ, το κατηγορούν ότι «φοβάται τις πολυήμερες απεργίες, τις πιο δυναμικές μορφές, όπως τις καταλήψεις, τις πολλές ώρες έξω από τη Βουλή», κ.ά. Είναι οι ίδιοι που όλο το προηγούμενο διάστημα το κατηγορούσαν ότι «κάνει απεργίες, κλείνει τα λιμάνια, τα ξενοδοχεία, κάνει επαναστατικές γυμναστικές, δυσφημίζει τη χώρα επειδή κρέμασε πανό στην Ακρόπολη, κλείνει τα εργοστάσια με τις απεργίες», κ.ά.
Δεν πρέπει να υποτιμήσουμε αυτή τη νέα προσπάθεια, όπου μέσα από αγωνιστικές φιγούρες πάνε να κρύψουν τις ευθύνες τους για την κατάσταση του εργατικού κινήματος σήμερα, το συμβιβασμό τους με την εργοδοσία, τη συμφωνία τους με το σύστημα και την ΕΕ, το μόνιμο στόχο τους να μας ξεστρατίσουν. Να μας αναγκάσουν να μειώσουμε την πολεμική μας εναντίον τους, για να μας τραβήξουν στους γενικότερους σχεδιασμούς τους.(..)Ilief
Ειλικρινά, βαριέμαι να το διαβάσω. Όχι γιατί δε θα είναι ουσιαστικό και δε θα πάρω κάτι, αλλά στο σημείο που αναφέρεται "«Και αν μας επιστρατεύσει θα γυρίσουμε στα σχολεία με ψηλά το κεφάλι», λέει ο πρόεδρος της ΟΛΜΕ, στέλεχος της ΔΑΚΕ." σ' αυτό το σημείο, μου γυρίζουνε τα μυαλά και τελειώνει η υπόθεση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο κολπάκι είναι γνωστό σε όλες τις συνελεύσεις που πραγματοποιούνται, σε όλα τα αμφιθέατρα, πρωτοβάθμια όργανα κλπ κλπ.
Υπάρχει από τη μία πλευρά η δήθεν ριζοσπαστική κίνηση που θέλει λύση "για το πρόβλημα που εμφανίστηκε τώρα" , που αν τολμήσεις και πεις πως αυτός είναι σχεδιασμός της Ε.Ε. , αρχίζουνε όλοι και χασκογελάνε , δεξιοί κι αριστεροί. Στη συνέχεια βγαίνει ο μαλάκας ΝΔ για να μαζέψει τα πρόβατα και να τους πει πως δεν πρέπει να ρισκάρουνε και πως η κυβέρνηση κάνει τα σωστά και πως κάποια πράγματα έπρεπε να έχουνε γίνει εδώ και καιρό.
Στο τέλος, διαμορφώνεται ένα κλίμα του τύπου απεργία για το τίποτα (αυτοί το ονομάζουνε εδώ και τώρα) ή όχι απεργία και τα κεφάλια μέσα. Και στις δύο περιπτώσεις, τα κεφάλια μέσα.
Το ίδιο δε γινότανε και το 2006 με τους φοιτητές; Στα αμφιθέατρα έφταναν να συζητάνε ΚΑΤΑΛΗΨΗ Ή ΟΧΙ ΚΑΤΑΛΗΨΗ και σε ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΨΗΦΟΦΟΡΙΑ ΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ. Ρωτήστε μικρότερους και θα καταλάβετε.
Τώρα η ίδια ιστορία στήνεται αλλιώς, με έναν τρόπο που δεν μπορώ να περιγράψω με ψυχραιμία, με μόνο σκοπό να χτυπηθεί το οργανωμένο κίνημα που δε βλέπει μόνο το "εδώ και τώρα" και τα αυθόρμητα ξεσπάσματα του λαού, αλλά βλέπει πολύ μπροστά.
KKEδες προτεινεται απεργια διαρκειας με το δικός σας πλαίσιο
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλα είστε καθως πρεπει για κατι τετοιο
που είσαι "άγριε" υπάρχει ήδη πρόταση του ΠΑΜΕ και του ΚΚΕ για απεργία γενική με το που θα ανακοινωθεί η επιστράτευση...αντί λοιπόν να περιμένουν μερικοί μερικοί να γυρίσουν με "ψηλά το κεφάλι",ας ετοιμάζονται για τούμπες...
Διαγραφήκαταψηφισαν (δακε,παρεμβασεις,συριζα) την προταση του συστημικου παμε για απεργια τη δευτερα και αποφασισανε "επαναστατικη" συγκεντρωση για τις 7 το απογευμα!!!!οι πουθεναδες δεν εχουν πατο τελικα!
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.902.gr/eidisi/neolaia-paideia/16777/nees-synedriaseis-ti-deytera-gia-tin-apergia-ton-ekpaideytikon
πριντσεβικος