Αυτόνομη Παρέμβαση: Ξεδιαντροπιά και ψέμματα με ουρά, για μια ακόμη φορά...

Αντιγράφω από την ανακοίνωση της Αυτόνομης Παρέμβασης, όπως αυτή δημοσιεύτηκε στο left.gr:

Ο αγώνας κατά της επιστράτευσης για την υπεράσπιση των βασικών δημοκρατικών δικαιωμάτων μας πρέπει να γίνει υπόθεση όλων των εργαζομένων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, όλης της κοινωνίας. 

Στα πλαίσια αυτά προτείναμε Γενική Απεργία σε ιδιωτικό και Δημόσιο Τομέα την Παρασκευή 17 Μαΐου πρώτη μέρα των Γενικών εξετάσεων αίτημα που είχαν διατυπώσει η ΟΛΜΕ και η ΔΟΕ για να ακυρώσουμε το μέτρο της επιστράτευσης και να αποκαλύψουμε την υποκρισία της Κυβέρνησης για την αγωνία των μαθητών. 

Δυστυχώς οι πλειοψηφίες σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ (ΠΑΣΚΕ ΔΑΚΕ με την συναίνεση του ΠΑΜΕ) απέρριψαν την συγκεκριμένη πρόταση και περιορίστηκαν σε αποφάσεις που αποδυναμώνουν και υπονομεύουν την ενότητα και την κοινή δράση των εργαζομένων.

[...]

Ακολουθεί η πρόταση που κατέθεσε η Αυτόνομη Παρέμβαση στη σημερινή ΕΕ της ΑΔΕΔΥ: 

[...] 

1. Θεωρεί ότι η άρση της πολιτικής επιστράτευσης είναι και πρέπει να γίνει υπόθεση όλου του σ.κ και της κοινωνίας. Στα πλαίσια αυτά υιοθετεί την πρόταση του ΔΣ της ΟΛΜΕ αλλά και της ΔΟΕ για κήρυξη Γενικής Απεργίας στον Ιδιωτικό και τον Δημόσιο Τομέα από την ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ, για την Παρασκευή 17-05-2013, ημέρα που συμπίπτει με την έναρξη των πανελλαδικών εξετάσεων.

Τα ελληνικά της Αυτόνομης Παρέμβασης είναι αρκετά καθαρά, κι έτσι είναι εξίσου καθαρά τα ψέμματα με ουρά που συνεχίζει να λέει ανερυθρίαστα, αν και εκπροσωπεί ανθρώπους που έχουν ως λειτούργημα τη διδασκαλία της αλήθειας και των κριτικών μέσων για τον εντοπισμό της.

Η Αυτόνομη Παρέμβαση δηλώνει, σε πολύ ξεκάθαρα ελληνικά, ότι:

α) Η πρότασή της στην ΑΔΕΔΥ για απεργία στις 17/5 και όχι στις 14/5 εκφράζει πιστότητα προς την αρχική εισήγηση της πλειοψηφίας του Δ.Σ της ΟΛΜΕ ("προτείναμε Γενική Απεργία σε ιδιωτικό και Δημόσιο Τομέα την Παρασκευή 17 Μαΐου πρώτη μέρα των Γενικών εξετάσεων αίτημα που είχαν διατυπώσει η ΟΛΜΕ και η ΔΟΕ")

β) Η πρόταση αυτή έχει ως στόχο την άρση του μέτρου της επιστράτευσης ("για να ακυρώσουμε το μέτρο της επιστράτευσης" [...]  "η άρση της πολιτικής επιστράτευσης είναι και πρέπει να γίνει υπόθεση όλου του σ.κ και της κοινωνίας. Στα πλαίσια αυτά υιοθετεί την πρόταση του ΔΣ της ΟΛΜΕ αλλά και της ΔΟΕ για κήρυξη Γενικής Απεργίας ").

Ας εξετάσουμε τη αλήθεια των προτάσεων αυτών.

Πράγματι, στις 10 Μαϊου, ο πρόεδρος της ΟΛΜΕ, και μέχρι τη μαρτυρική διαγραφή του προ τριημέρου στέλεχος της ΝΔ, κος Ν. Παπαχρήστος ανακοίνωσε τα ακόλουθα:

Πρώτον, όπως θα ακούσατε στο πιο πάνω βίντεο, ο πρόεδρος της ΟΛΜΕ δεν συνδέει πουθενά την απόφαση για κήρυξη απεργίας με την "άρση του μέτρου της επιστράτευσης." Και βέβαια θα ήταν παράλογο να το κάνει, εφόσον το μέτρο αυτό δεν είχε ανακοινωθεί. Για την Αυτόνομη Παρέμβαση όμως, ο χρόνος και η αιτιότητα είναι πολύ σχετικά πράγματα, κι έτσι η πρόταση της ΟΛΜΕ μετατρέπεται εκ των υστέρων ως πρόταση με στόχο "την άρση του μέτρου της επιστράτευσης". Κατά συνέπεια, το σκεπτικό που παρουσιάζει η Αυτόνομη Παρέμβαση περί μη στήριξης της πρότασης ΠΑΜΕ στην ΑΔΕΔΥ για απεργία στις 14/5, ουδεμία σχέση έχει με την δεδηλωμένη πραγματικότητα. Οι αιτίες της απεργίας σύμφωνα με τον ίδιο τον κύριο Παπαχρήστο αφορούσαν την απόλυση των αναπληρωτών και τα μέτρα μετακίνησης των εκπαιδευτικών --ουσιώδη και σοβαρά ζητήματα, φυσικά-- και όχι κάτι που δεν είχε γίνει καν, δηλαδή την επίταξη των εκπαιδευτικών. Για κάποιο λόγο η Αγωνιστική Παρέμβαση θέλει να αλλάξει την ξεκάθαρη χρονική αλληλουχία των γεγονότων και των ρηθέντων και να υποκαταστήσει την δεδηλωθείσα αιτία για την απόφαση, με μια δεύτερη, δική της και αυτοσχέδια. Ας εξηγήσει σε όσους εκπροσωπεί το γιατί.

Δεύτερον, στη Ναυτεμπορική περιλαμβάνονται σε ηχητικό φάκελο και οι απαντήσεις του κου Παπαχρήστου στις ερωτήσεις που του έγιναν στην ίδια αυτή συνέντευξη. Και εκεί ο κύριος Παπαχρήστος ρωτήθηκε για το τι θα κάνει η ΟΛΜΕ αν επιταχθούν οι εκπαιδευτικοί. Ακολουθούν, λέξη προς λέξη, τα σχετικώς ρηθέντα:

Δημοσιογράφος: Το μέτρο της επιστράτευσης πώς θα το αντιμετωπίσετε;
Παπαχρήστος: Κοιτάχτε. Κατ' αρχάς, εάν το Υπουργείο Παιδείας, εάν η Κυβέρνηση προχωρήσει και στην επιστράτευση των εκπαιδευτικών, θα έχει σπάσει κάθε ρεκόρ στον τομέα της πολιτικής επιστράτευσης των εργαζομένων. Γιατί όποιος απεργεί, όποιος διεκδικεί τα δικαιώματά του, όποιος διαμαρτύρεται για την κυβερνητική πολιτική επιστρατεύεται. Εμείς πρώτα θέτουμε το ζήτημα της επιστράτευσης στην ελληνική κοινωνία και λέμε ότι αυτό θα είναι κατήφορος και θα είναι πραγματικά έκπτωση του δημοκρατικού πολιτεύματος. Αυτό είναι το σημαντικότερο. Από την άλλη πλευρά, εμείς, σε τέτοια περίπτωση μπορεί να γυρίσουμε με το κεφάλι ψηλά και θα δούμε τους απολυμένους συναδέλφους μας στα μάτια.

Το τι λέει ο κος Παπαχρήστος απαντώντας στην δημοσιογραφική ερώτηση είναι σαφέστατο. Λέει πως αν η κυβέρνηση επιστρατεύσει τους εκπαιδευτικούς αυτό θα είναι πολύ κακό για τη δημοκρατία και πως πρέπει ο λαός να το σημειώσει. Και...και αυτά. Όχι μόνο δεν λέει το παραμικρό για κήρυξη απεργίας ως απάντηση σε αυτό το πιθανό μέτρο, αλλά λέει πεντακάθαρα ότι αν το μέτρο αυτό παρθεί, οι εκπαιδευτικοί θα γυρίσουν στην εργασία τους έχοντας κάνει το καθήκον τους απέναντι σε συναδέλφους (τους αναπληρωτές) που ο ίδιος λογίζει ως ήδη απολυμένους σε μια τέτοια (γνωστή και πλήρως αναμενόμενη ήδη στις 10/5) περίπτωση.

Αυτά λέει ο επαναστάτης της Νέας Δημοκρατίας πρόεδρος της ΟΛΜΕ, την πλειοψηφία της οποίας (ΠΑΣΚ, ΔΑΚΕ) στήριξε με την ψήφο της η Αυτόνομη Παρέμβαση, και με την οποία δηλώνει ότι συμμορφώνεται και σήμερα στις δηλώσεις της. Όχι απλώς δεν λέει ότι η απεργία είναι απάντηση στο μέτρο της επιστράτευσης ο πρόεδρος της ΟΛΜΕ, αλλά δηλώνει, αντιθέτως, ότι σε περίπτωση επιστράτευσης κάθε απεργιακή αντίδραση θα εγκαταλειφθεί, και δη υπερηφάνως, και "με το κούτελο καθαρό". Σημειώστε δε πως αμέσως πριν την ερώτηση της δημοσιογράφου, ο πρόεδρος της ΟΛΜΕ δηλώνει (στο ίδιο ηχητικό):

Παπαχρήστος: ...πρώτα εμείς βρισκόμαστε σε μια άσχημη ψυχολογική κατάσταση γιατί ύστερα από 23 χρόνια που ποτέ δεν κάναμε χρήση αυτού του δικαιώματος, αναγκαζόμαστε, λόγω της αδιαλλαξίας του Υπουργείου, να κάνουμε χρήση της απεργίας. Πράγμα που δεν θέλαμε.

Προφανώς, η Αυτόνομη Παρέμβαση θεωρεί ότι ο ελληνικός λαός τελεί σε μόνιμη παράκρουση και στην θέση των δηλώσεων του κυρίου Παπαχρήστου άκουγε τον Άρη Βελουχιώτη στο βουνό, ψέγοντας έτσι το ΠΑΜΕ που δεν κατελήφθη από επαναστατικό οίστρο με τις φλογερές του παραινέσεις και προσθέτοντας, αρκούντως εξωφρενικά, ότι αυτό και όχι η ίδια συντάχθηκε με τις επαίσχυντες τακτικές των εκπρόσωπων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ.

Τρίτον και τελευταίο, ακόμα και αν τα λόγια του προέδρου της ΟΛΜΕ δεν κατέρριπταν πλήρως τους τερατωδώς γελοίους ισχυρισμούς της Αυτόνομης Παρέμβασης και την κατάφωρη εκ μέρους της διαστρέβλωση της δημόσια καταγεγραμμένης και πανελληνίως γνωστής αλήθειας, υπάρχει και η προϊστορία του πώς αντέδρασε ο κομματικός της φορέας στις αμέσως προηγούμενες επιστρατεύσεις, αυτές στο Μετρό και στο λιμάνι. Διότι για να ισχυρίζεσαι, έστω και κραυγαλέα ψευδώς, ότι η απεργία που προτείνεις έχει ως στόχο την άρση της επιστράτευσης σε συμφωνία με τα κίνητρα της πλειοψηφίας του Δ.Σ της ΟΛΜΕ, πρέπει να έχεις επιδείξει αγωνιστικό και μαχητικό πνεύμα σε προηγούμενες επιστρατεύσεις πριν το θυμηθείς για μια ομοσπονδία που έχει να κάνει απεργία 23 χρόνια.

Το βράδι της 24ης Ιανουαρίου του 2013, η πρώην ΓΓ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα, ανταποκρινόμενη στις κυβερνητικές απειλές για επίταξη των εργαζομένων στο Μετρό, βρισκόταν στο αμαξοστάσιο στα Σεπόλια για να στηρίξει τους επιταγμένους απεργούς στην απόφασή τους να αντισταθούν στην κυβερνητική απόφαση. Το ίδιο και οι ταξικές δυνάμεις του ΠΑΜΕ.

Θυμάται η Αυτόνομη Παρέμβαση που βρισκόταν ο κύριος Αλέξης Τσίπρας και οι συν αυτώ την ίδια μέρα;

Να τους το θυμήσω εγώ. Στις ΗΠΑ, για περιοδεία στις "δεξαμενές σκέψης" του αμερικανικού στρατιωτικοβιομηχανικού λόμπι. Την επόμενη της επίθεσης των ΜΑΤ στους εργαζόμενους στα άγρια χαράματα, ο μεν Αλέξης μάγευε το κοινό του στο Columbia University, η δε Ρένα έγραφε εκστατική για τις ομοιότητες Ομπάμα και Μάρτιν Λούθερ Κινγκ. Όσο για τον εν Ελλάδι ΣΥΡΙΖΑ, χαριεντιζόταν με τον Θεσσαλονίκης εκλεκτό της χούντας Άνθιμο στα πλαίσια του συνεδρίου του με την αγία ημών εκκλησία.

Λίγο αργότερα, στις 5 Φεβρουαρίου του 2013, η συγκυβέρνηση προχωρούσε στην δεύτερη επιστράτευση εργαζομένων, αυτή τη φορά στο λιμάνι. Και ναι, το ΠΑΜΕ και το ΚΚΕ ήταν για άλλη μια φορά εκεί, από τα χαράματα που έγινε η επίθεση των ΜΑΤ, και όλη την επόμενη μέρα.  Όσο για το περί τίνος τύρβαζε εκείνες τις μέρες και ώρες ο ΣΥΡΙΖΑ, το έχω αναλυτικά χρονικογραφήσει σε ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε εδώ την επόμενη της νέας επιστράτευσης, με τον εύγλωττο τίτλο "Ένα χρονικό πολιτικής ναυτίας για την 'αριστερά', 25/1/2013-6/2/2013".

Και στις δύο προηγηθείσες περιπτώσεις, η επιστράτευση, γνωστή εκ των προτέρων ως το επόμενο βήμα στους εκπαιδευτικούς, ήταν αποτελεσματική ως μέσο συντριβής της απεργίας -- αυτός ακριβώς είναι άλλωστε και ο σκοπός της. Η Αριστερή Παρέμβαση, απ' την πλευρά της, αποφάσισε (και το διαχέει με άρθρα όπως το ανεκδιήγητο πόνημα Χατζηστεφάνου) ότι αντιθέτως η απεργία είναι μέσο συντριβής της επιστράτευσης ως μέσου συντριβής της απεργίας. Πρόκειται ασφαλώς για πρωτοφανή ανακάλυψη στα παγκόσμια συνδικαλιστικά χρονικά και είναι κρίμα που δεν διαβιβάστηκε έγκαιρα στους εργαζόμενους στο Μετρό και το λιμάνι.

Θα πρότεινα να διαβαστεί ξανά τις μέρες αυτές εκείνο το χρονικό ατιμίας από τους της Αυτόνομης Παρέμβασης και των ομοίων της μήπως και ντραπούν λιγάκι έστω και τώρα. Αλλά τι τα θέλετε. Το παράδοξο με τους ξεφτίλες και ξεδιάντροπους είναι ότι όσο κι αν τους λες να ντραπούν, το πρόβλημά τους έγκειται ακριβώς στην αδυναμία τους να νιώσουν ντροπή για την αθλιότητα που τους χαρακτηρίζει και την θλίψη και οργή που προξενούν στους άλλους. Ίσως παραγωγικότερο θα ήταν να αναρωτηθεί κανείς για ποιους λόγους ο ΣΥΡΙΖΑ, αντί να ακολουθήσει τον δρόμο της ολύμπιας αδιαφορίας που είχε επιλέξει απέναντι σε εργαζόμενους στο Μετρό και ναυτεργάτες, προωθεί τόσο απροκάλυπτα μια τακτική μαθηματικά υπολογισμένη να οδηγήσει σε πανωλεθρία τους εκπαιδευτικούς του δημοσίου. Ίσως να μην έχουμε ακόμα την πλήρη εικόνα για τις προθέσεις του σε ό,τι αφορά το θέμα της δημόσιας παιδείας.

Από το Lenin reloaded