Εφοπλιστικός βίος και απληστία* !!!

Το 5% επί του τζίρου του ΑΕΠ που κάνουν οι εφοπλιστές δεν εμπόδισε καθόλου τον Μιλτιάδη Bαρβιτσιώτη να υπογράψει την αύξηση της τιμής των εισητηρίων των ακτοπλοϊκών.
Οι αυξήσεις φτάνουν λίγο κάτω από το 1%, χωρίς να είναι ακόμα γνωστό το τελικό ύψος τους, αλλά δεν υπάρχει κανένα απολύτως πρόβλημα με αυτό, αφού ευτυχώς βρίσκονται στο όριο του Δείκτη Τιμών Καταναλωτή του 2012.

Μάλιστα, για να μη γίνει καμιά στραβή και το μέτρο πλήξει τους έχοντες, η απόφαση προβλέπει αύξηση για την τιμή της οικονομικής θέσης, καθώς και των…ναύλων για τα αυτοκίνητα.

Εν τω μεταξύ, σύμφωνα με το Reuters, οι Έλληνες εφοπλιστές κατέχουν μόλις το 15% του παγκόσμιου στόλου, χωρίς ωστόσο να έχουν ιδιαίτερους πονοκεφάλους με την εφορία, αφού φορολογούνται με βάση την χωρητικότητα των πλοίων τους, και όχι με βάση τα κέρδη τους.

Να μην ξεχνάμε πως η αύξηση στα εισητήρια δεν είναι καν η τέταρτη μέσα σε ένα χρόνο, αφού οι τιμές έχουν αυξηθεί από τον περασμένο Απρίλιο μόνο άλλες δύο φορές, οπότε εάν συνεχιστεί έτσι η κατάσταση, μέχρι του χρόνου τα μόνα ναύλα που θα πλησιάζονται θα είναι αυτά για Σαλαμίνα.

Πριν ένα χρόνο οι εφοπλιστές αποφάσισαν και αυξήσαν τις τιμές των εισητηρίων κατά ένα τέταρτο, με την γνωστή τακτική του έτσι θέλω, ενώ μετά από λίγους μήνες, και με υπουργικό θέλω, σημειώθηκε νέα αύξηση του 2,4%.
Όποιος αφελής βιαστεί να σκεφτεί πως οι αυξήσεις συνδέονται με επικείμενες αυξήσεις στα μεροκάματα, ο υπουργός Εφοπλιστών τους προλαβαίνει με τις δηλώσεις του. Κατά τον υπουργό, όσοι θέλουν δικαιώματα και άλλα τέτοια, καλά θα κάνουν να κάτσουν στα σπίτια τους, ενώ όσοι θέλουν και να πληρώνονται όσο αξίζουν, μάλλον θα πρέπει να επισκεφτούν ψυχολόγο.

Για τον κέρβερο της Νέας Δημοκρατίας, Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη, όσο οι εργαζόμενοι ζητούν να έχουν δικαιώματα, τόσο η εργασία θα χάνεται, κι έτσι εαν θέλουν να έχουν κάτι να απασχολούνται θα πρέπει να σταματήσουν να έχουν απαιτήσεις.

Με πρωτοβουλία μάλιστα του υπουργού, για την διευκόλυνση της καθημερινότητας των εργαζομένων και για να μην παίρνουν τα μυαλά τους αέρα, προωθείται ήδη σχετικό νομοσχέδιο που θα προβλέπει την αλλαγή του τόνου στη λέξη δουλειά, βάζοντάς τον στο αμέσως προηγούμενο φωνήεν, δίνοντας στη λέξη την πραγματική της σημασία, προς αποφυγήν παρεξηγήσεων.

Συνοψίζοντας, όσοι εργάτες θέλουν δικαιώματα και ένα αξιοπρεπές εισόδημα, μπορούν να βυθιστούν στον καναπέ και τα χρέη τους, την ώρα που εφοπλιστες σαν τον Βίκτωρα Ρέστη θα αρμενίζουν στον αφρό του ξεπλυμένου χρηματός τους.

Πηγη