«Από την υπερκόπωση δεν καταλαβαίνουμε τι κάνουμε... »

Συζήτηση του «Ριζοσπάστη» με την πρόεδρο του σωματείου Προσωπικού Ιδιωτικών Κλινικών Αθήνας και με εργαζόμενους σε κλινικές
                                           

Από κινητοποίηση εργαζομένων σε μεγάλο Ομιλο του κλάδου

Οι ιδιωτικές κλινικές, όπως και το δημόσιο νοσοκομείο - επιχείρηση, ενδιαφέρονται πρώτα και κύρια να αυξάνουν τα έσοδα και να μειώνουν τα έξοδα, επομένως και το εργατικό κόστος. Οι περικοπές στο προσωπικό είναι τέτοιες, ώστε ο εργαζόμενος να εξουθενώνεται, να κάνει πολλά πράγματα φθείροντας την υγεία του και ταυτόχρονα θέτοντας σε κίνδυνο την ασφαλή και ποιοτική νοσηλεία των ασθενών.

Για παράδειγμα, υπάρχουν κλινικές όπου ο νοσηλευτής είναι και συνοδός ασθενοφόρου, αφού τα ασθενοφόρα της επιχείρησης έχουν μόνο οδηγό για... οικονομία. Αν τύχει ένα έκτακτο περιστατικό, ο νοσηλευτής θα παρατήσει το πόστο του για να στελεχώσει το ασθενοφόρο και πίσω θα μείνει μόνο ένας νοσηλευτής ή θα τον αναπληρώσει ένας συνάδελφός του τρέχοντας από το ένα πόστο στο άλλο.

Γενικό είναι το φαινόμενο ένας νοσηλευτής να είναι υπεύθυνος για πολλά και να μην προλαβαίνει να κάνει τίποτα σωστά. Λένε χαρακτηριστικά στο «Ριζοσπάστη» εργαζόμενοι σε κλινική του κέντρου της Αθήνας: «Πρέπει να ασχοληθείς με την προετοιμασία των χειρουργείων, με τους ασθενείς που νοσηλεύονται, με τους γιατρούς για τις αλλαγές και τα φάρμακα των ασθενών, με τις παραγγελίες φαρμάκων, υλικών και άλλων αναλώσιμων, με την οργάνωση ενός τμήματος, ακόμη και με τα λογιστικά πολλές φορές. Και αυτό συμβαίνει σε όλες τις βάρδιες από το πρωί ως το βράδυ. Οπότε δεν προλαβαίνεις - μόνο και μόνο από τα πρακτικά - να ασχοληθείς ουσιαστικά και όπως πρέπει με τους αρρώστους. Δεν προλαβαίνεις ούτε να γυρίσεις το κεφάλι σου δεξιά - αριστερά».


                                     

Το Σωματείο Εργαζομένων ιδιωτικών κλινικών - εργαστηρίων - γηροκομείων Αττικής 

στην απεργία στις 20 Φλεβάρη

Σε μεγάλο όμιλο Κλινικών - Διαγνωστικών Κέντρων - Κέντρων Αποκατάστασης - Μονάδων Τεχνητού Νεφρού με ...«αμέτρητες» δομές σε όλη τη χώρα μπορεί να δει κανείς «την παρασκευάστρια να σηκώνει τα τηλέφωνα και να κλείνει ραντεβού, ταυτόχρονα να κάνει αιμοληψία και έχει την ευθύνη των σωστών αποτελεσμάτων...», σημειώνει στο «Ριζοσπάστη» η πρόεδρος του σωματείου Προσωπικού Ιδιωτικών Κλινικών Αθήνας, Αγγελική Σουλτανιά και συμπληρώνει: «Η έλλειψη προσωπικού φέρνει και την εντατικοποίηση της δουλειάς και την υποβάθμιση των υπηρεσιών. Δεν μπορεί κάποιος να είναι παντού και σε όλα, άλλωστε γι' αυτό υπάρχουν και οι ειδικότητες. Ενα πράγμα που οι εργοδότες θέλουν να χτυπήσουν μέσα από τις ΣΣΕ είναι και οι ειδικότητες».

Οι συνθήκες εντατικοποίησης, ο εκνευρισμός, η κόπωση, αλλά και η σχέση «πελάτη - επιχείρησης», εκτός των άλλων, απομακρύνουν τον ασθενή από το νοσηλευτικό και το ιατρικό προσωπικό. Δεν υπάρχει κατανόηση, εμπιστοσύνη, ηρεμία, βασικές προϋποθέσεις όταν μιλάμε για θεραπεία, για υπηρεσίες Υγείας.

Εκτεθειμένοι οι ασθενείς και οι εργαζόμενοι
Από την έλλειψη προσωπικού δημιουργείται πρόβλημα με τις βάρδιες και στις περισσότερες ιδιωτικές δομές Υγείας δεν τηρούνται τα προγράμματα. «Συμβαίνει συχνά να τελειώσει κάποιος εργαζόμενος την απογευματινή του βάρδια στις 11 το βράδυ και στις 7 το πρωί να πρέπει να είναι πάλι στη δουλειά. Θα φτάσει σπίτι του στις 12 και στις 6 το πρωί θα πρέπει να ξυπνήσει. Ούτε 5 ώρες καλά - καλά δεν θα έχει κοιμηθεί. Αυτό είναι επικίνδυνο και για τον ίδιο και για τον ασθενή», τονίζει η πρόεδρος του κλαδικού σωματείου.

Το επαγγελματικό στρες είναι εξουθενωτικό από την πολύωρη και εντατική εργασία σε ένα χώρο Υγείας, όπου έχεις να κάνεις με ασθενείς, με ανθρώπους που κινδυνεύουν, που δεν ξέρεις τι θα προκύψει. «Φτάνουμε σε ένα σημείο υπερκόπωσης και δεν καταλαβαίνουμε τι κάνουμε. Πάμε μηχανικά στη δουλειά, δεν ενδιαφερόμαστε για τίποτα παρά μόνο να βγει η βάρδια έστω κι αν αυτή είναι 12 ώρες και αν πληρωθούμε κάποια στιγμή, καλώς», τονίζουν εργαζόμενοι σε κεντρική κλινική. Εδώ να σημειωθεί πως η τσάμπα εργασία έχει καθιερωθεί τα τελευταία 2 χρόνια στο χώρο της ιδιωτικής Υγείας, με την πολύμηνη ή και την πολύχρονη απλήρωτη δουλειά. Στο μεταξύ, δεν πληρώνονται υπερωρίες και τα ρεπό είναι ελάχιστα.

Κρίσεις άγχους, αλλεργικά σοκ, μπλοκάκια...
Ως εκ τούτου, καταγγέλλει το σωματείο Προσωπικού Ιδιωτικών Κλινικών Αθήνας, «υπάρχουν εργαζόμενοι που έχουν πάθει κρίσεις πανικού και άγχους, γιατί δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν στη δουλειά, ιδιαίτερα οι νεότεροι σε ηλικία και στο επάγγελμα. Αυτή τη στιγμή υπάρχουν φοιτητές ΙΕΚ και ΤΕΙ, που υποτίθεται ότι κάνουν πρακτική, αλλά στην πραγματικότητα βγάζουν βάρδιες μόνοι τους χωρίς να γνωρίζουν καν το επάγγελμα και πώς να συμπεριφέρονται σε μια κρίσιμη στιγμή». Στη συγκεκριμένη κλινική, λένε οι εργαζόμενοι, «ακόμη και ιδιαίτερα επικίνδυνα περιστατικά - φυματίωση, μηνιγγίτιδα, ασθενής με ΑΙDS - κουράρονται από φοιτητές. Είναι επίφοβο τόσο για το τι μπορεί να πάθει ο ίδιος, όσο και για το τι μπορεί να προκαλέσει σε άρρωστο».

Το ανθρώπινο λάθος στις υπηρεσίες Υγείας μπορεί να αποβεί μοιραίο, γι' αυτό πρέπει να τηρούνται οι κατάλληλες συνθήκες δουλειάς και να υπάρχουν οι καλύτερες δυνατές υποδομές. Υπάρχουν κλινικές όπου «η χημειοθεραπεία δεν παρασκευάζεται σε ειδικό χώρο. Την φτιάχνουμε στη στάση των νοσηλευτών όπου γίνεται η παρασκευή και των υπόλοιπων φαρμάκων. Ενώ θα έπρεπε να υπάρχει ειδικός θάλαμος και ειδικός εξοπλισμός που θα προστατεύει τον εργαζόμενο. Ταυτόχρονα θα εξασφαλίζεται πως πάνω στο φόρτο ή σε επείγουσα περίσταση δε θα γίνει κάποιο λάθος», υπογραμμίζουν οι εργαζόμενοι.

Και το κλαδικό σωματείο επισημαίνει σχετικά: «Οταν η νοσηλεύτρια του ορόφου αναγκάζεται να κάνει χωρίς εξειδίκευση παρασκευάσματα χημειοθεραπείας θέτει σε κίνδυνο την υγεία της. Εχει συμβεί νοσηλεύτρια να πάθει αλλεργικό σοκ φτιάχνοντας τα διαλύματα για τη χημειοθεραπεία. Σε κάποιες περιπτώσεις αυτό γίνεται σε κοινό θάλαμο... Τα μέτρα υγιεινής κι ασφάλειας είναι ανύπαρκτα. Θα έπρεπε από πριν να της έχουν κάνει τεστ αν μπορεί να παρασκευάσει αυτά τα διαλύματα, να γίνονται σε συγκεκριμένο χώρο και μηχάνημα, κάτι που δε γίνεται πάντα».

Την ίδια ώρα, οι κλινικάρχες, προκειμένου να ρίξουν το «κόστος εργασίας», θέλουν να κυριαρχήσουν οι ελαστικές μορφές εργασίας. Μέχρι ώρας υπάρχουν τα «μπλοκάκια» κυρίως στους γιατρούς και μάλιστα στους νέους γιατρούς που περιμένουν αρκετά χρόνια να πάρουν την ειδικότητά τους. Στο μεταξύ, χρειάζονται δουλειά και δίνουν τις υπηρεσίες τους στις κλινικές ακόμη και για 500 ευρώ το μήνα. «Εμείς έχουμε προειδοποιήσει το νοσηλευτικό, το παραϊατρικό προσωπικό, τις μαίες, ότι κάποια στιγμή θα μπουν εργολαβικά συνεργεία - όπως γίνεται στις ΗΠΑ και στην Αγγλία - που θα παρέχουν τέτοιες υπηρεσίες. Θα λέει ο κλινικάρχης: Εγώ σήμερα έχω 10 χειρουργεία και χρειάζομαι 5 νοσηλεύτριες, 1 αναισθησιολόγο κ.λπ.».