Ο συνδικαλισμός που σαπίζει και το (νεο) ΠΑΣΟΚ που γεννιέται

 

Με άρθρο του στο κουτί της Πανδώρας που έχει ως τίτλο Ο Συνδικαλισμός που πεθαίνει ο γνωστός και μη εξαιρετέος (αρθρογράφος της Αυγής) Θανασης Καρτερός καταπιάνεται με την αποχώρηση Φωτόπουλου απο την προεδρία της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ.. Στο αρθρο  του αυτο ο εν λόγω δημοσιογράφος αναλύει εκτενώς το μοντέλο του συνδικαλισμού που εδραιώθηκε απο την περίοδο της μεταπολίτευσης εως και  σήμερα στην σύμβολο του οποίου υπήρξε αναμφίβολα ο συγκεκριμένος συνδικαλιστής.

   Οι διαπιστώσεις του Καρτερού κάθε άλλο παρα αντίθετους μας βρίσκουν, εκείνο ομως που ξέχασε να μας πει ο εν λόγω αρθρογράφος είναι τι γυρεύουν μπαγιάτικα υλικά σαν το Φωτόπουλο σε ενα κομμα σαν το ΣΥΡΙΖΑ το οποίο ευαγγελίζεται την ανατροπή του σάπιου κατεστημένου τόσο σε πολιτικό οσο και σε συνδικαλιστικό επίπεδο. Η απάντηση βέβαια δεν είναι άλλη   απο το οτι ο ΣΥΡΙΖΑ ,λειτουργώντας ως κολυμβήθρα του Σιλωάμ, επιδιώκει  την αξιοποίηση ατόμων σαν το Φωτόπουλο σε αυτό που ξέρουν καλύτερα να κάνουν δηλαδή τη χειραγώγηση των εργαζομένων.

   Ο ΣΥΡΙΖΑ επιδιώκοντας να διαμορφώσει ενα σκηνικό στο συνδικαλιστικό κίνημα που θα εξυπηρετεί τις δικές του εκλογικές σκοπιμότητες  προχωράει στη μετεγγραφή απο το ΠΑΣΟΚ συνδικαλιστών οι οποίοι βλέποντας το καράβι να βουλιάζει και λειτουργώντας με τη λογική της μαιμούς (που πρώτα αρπάζει τη νεα κληματσίδα προτού αφήσει την προηγούμενη) τρέχουν να βρούν νέα στέγη στη μεγάλη αγκαλιά του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ. Η περίπτωση Φωτόπουλου συνεπώς δεν είναι η μόνη καθότι μαζί του έχει ηδη προσχωρήσει στο ΣΥΡΙΖΑ  ο παλαι ποτε αρχισυνδικαλιστής (και προεδρος της ΓΣΕΕ) Ραυτόπουλος ενω το τελευταίο διάστημα εχει προσεταιριστεί το ΣΥΡΙΖΑ και ο προεδρος της ΠΟΣΠΕΡΤ Καλφαγιάννης. Ο ρόλος βέβαια των συνδικαλιστών αυτών είναι πέρα απο το να στρώσουν το έδαφος για μια ενδεχόμενη κυβέρνηση  ΣΥΡΙΖΑ να κρατήσουν καθηλωμένο το εργατικό κίνημα στην περίπτωση που ο ΣΥΡΙΖΑ πάρει στα χέρια του τα ηνία της διακυβέρνησης.

ο Καλφαγιάννης της ΠΟΣΠΕΡΤ σε πρόσφατη εκδήλωση για την ενότητα της αριστεράς

  Είναι δεδομένο οτι το συνδικαλιστικό μοντέλο που κυριαρχησε στη χώρα είχε (και) τη στήριξη μεγάλης μερίδας των εργαζομένων οι οποίοι κοιτάζοντας να εξασφαλίσουν τα του οίκου τους στήριζαν του εργοδοτικούς συνδικαλιστές. Ηρθε η ώρα λοιπόν για τους εργαζόμενους να βγούνε απο τη συντεχνιακή λογική που κυριάρχησε στο συνδικαλιστικό κίνημα και παράλληλα να μαζικοποιήσουν τα σωματεία τους παίρνοντας ενεργό ρόλο στις δράσεις και τις αποφάσεις του αποτινάσσοντας απο αυτά τις ξεπουλημένες ηγεσίες που καλλιεργούν το συμβιβασμό και την  υποταγή. Τα μπαγιάτικα υλικά που επιστρατεύει ο ΣΥΡΙΖΑ για να εδραιώσει τη μεχρι πρότινος αναιμική παρουσία του στο συνδικαλιστικό κίνημα επιδιώκοντας με τον τρόπο αυτό να κεφαλαιοποιήσει την εκλογική του άνοδο μονο ως τροχοπέδη μπορούν να (ξανα)λειτουργήσουν.

Πηγη