«Εδώ που φτάσαμε δεν υπάρχουν εύκολες, ούτε ανώδυνες λύσεις» αποφαίνεται σε ό,τι αφορά στο χρέος και εναποθέτει την όποια διευθέτησή του στην «οικοδόμηση των αναγκαίων συμμαχιών και στην αλλαγή των συσχετισμών» προσθέτοντας ότι θα βοηθούσε και «μια ισχυρότερη πίεση από τις ΗΠΑ και τις αγορές»... Εν ολίγοις ο Γ. Δραγασάκης σηματοδοτεί όχι στροφή, αλλά όπισθεν ολοταχώς ακόμα κι απ' τη θέση για επαναδιαπραγμάτευση, λογιστικό έλεγχο και διαγραφή μέρους του χρέους με μορατόριουμ στην αποπληρωμή του υπόλοιπου. Σε κάθε περίπτωση επιβεβαιώνει τη βαθιά υπόκλιση του κόμματός του στο δυσθεώρητο χρέος που σώρευσε η πλουτοκρατία και οι πολιτικοί της εκπρόσωποι στο όνομά του υποβάλλουν το λαό σε αιματηρές θυσίες.
Ο Γ. Δραγασάκης καταβάλλει ιδιαίτερη προσπάθεια να μείνει εκτός του οπτικού πεδίου του λαού η καπιταλιστική οικονομία, απενοχοποιώντας την πλήρως ως τη μήτρα της κρίσης και της πολιτικής διαχείρισής της κατά τρόπο ισοπεδωτικό για το λαό, τονωτικό για την ίδια και την επαναφορά της σε τροχιά ανάπτυξης, άρα κερδοφορίας. Όχι μόνο την αθωώνει, αλλά ισχυρίζεται ότι είναι δυνατή μια άλλη μορφή διαχείρισής της που θα την απαλλάξει απ' τον εκμεταλλευτικό της χαρακτήρα. Βάζει έτσι το κάρο μπροστά απ' το άλογο, αφού είναι ο χαρακτήρας της που υποβάλλει διαχείριση και επ' ουδενί το αντίστροφο. Διατείνεται επ' αυτού: «οι πρωτοπόροι του μέλλοντος θα είναι αυτοί που πρώτοι θα προχωρήσουν σε ένα μετα-νεοφιλελεύθερο δρόμο και θα δημιουργήσουν ένα νέο υπόδειγμα, μια νέα “οικονομία των αναγκών”, βασισμένη στην καινοτόμο παραγωγή (...) στην αειφορία (...) το στοιχείο της παρούσας κρίσης δεν βρίσκεται στην οικονομική αλλά στην ηθική, στην αξιακή και στην οικολογική της διάσταση...»!
Εξάλλου σπεύδει να αναπαράγει το εφεύρημα περί καλών και κακών καπιταλιστών, αξιώνοντας εμμέσως απ' τον λαό να ταυτιστεί με τους «καλούς» εκμεταλλευτές του και άρπαγες του μόχθου του, των οποίων την εξουσία θα διαχειριστεί ο ΣΥΡΙΖΑ κατά τρόπο «χρηστό» και «ηθικό». Πρόκειται για παραμύθι που δεν αντέχει σε καμία σοβαρή κριτική. «Ο επιχειρηματικός κόσμος δεν είναι ενιαίος (...) νέες αντιθέσεις που σχετίζονται με τη στάση του απέναντι στη δημοκρατία, με τον διαφανή ή μη τρόπο συσσώρευσης του κεφαλαίου (...) την πραγματοποίηση επενδύσεων», αποφαίνεται ο Γ. Δραγασάκης. Κρύβει βεβαίως ότι οι αντιθέσεις και οι ανταγωνισμοί στους κόλπους του αφορούν στα ιδιαίτερα συμφέροντα κάθε μερίδας του, το μείγμα διαχείρισης και τις συμμαχίες που κρίνει ότι θα τα ικανοποιήσουν και δεν αναιρούν ούτε κατ' ελάχιστο την ενιαία στάση του απέναντι στην εργατική τάξη και την ενιαία προσπάθειά του να καταβαραθρωθεί η τιμή της εργατικής δύναμης, να περάσουν «μεταρρυθμίσεις» που τσακίζουν τον λαό αλλά έχουν άμεσο αντίκτυπο στους δείκτες της ανταγωνιστικότητας και κερδοφορίας του.
Συνεχίζοντας να παραμυθιάζει τον λαό, αποκόπτοντας τον καπιταλισμό από ενδημικά του φαινόμενα όπως η διαφθορά ακόμα και η ενίσχυση του αυταρχισμού και της αντίδρασης, ο Γ. Δραγασάκης προσθέτει: «Επομένως και η δική μας στάση απέναντι στον επιχειρηματικό κόσμο δεν μπορεί να είναι ισοπεδωτική, επίπεδη ή τυφλή (...) έχει γιγαντωθεί ένας “κατάμαυρος” καπιταλισμός που ζει απ' τη (...) διαφθορά». Προβλέψιμος και ο επίλογος του παραμυθιού, ο ΣΥΡΙΖΑ θα κατατροπώσει τον «κακό» καπιταλισμό και θα επιβραβεύσει την «υγιή» επιχειρηματικότητα. Μάλιστα επικαλείται τα εύσημα του ΣΕΒ σαν αναγνώριση της αφοσίωσής τους στον σχετικό στόχο.
Προχωρώντας στο παρασύνθημα σκιαγραφεί το μείγμα διαχείρισης του καπιταλισμού που επιθυμούν να εφαρμόσουν επ' ωφελεία της «υγιούς» επιχειρηματικότητας. Διευκρινίζει: «Όχι δεν επιδιώκουμε αναβίωση της πολιτικής των ελλειμμάτων, πράγμα άλλωστε ανέφικτο από τη στιγμή που δεν υπάρχει δυνατότητα κρατικού δανεισμού». Δηλαδή, ούτε ψίχουλο στο λαό, η κάλυψη των αναγκών του οποίου ενοχοποιείται και απ' τον ΣΥΡΙΖΑ όπως κι απ' τα άλλα αστικά πολιτικά κόμματα ως τροφοδότης των ελλειμμάτων!
Τι επιδιώκουν; Δυνατότητα τροφοδότησης των καπιταλιστών με ζεστό παραδάκι για επενδύσεις και εξοικονόμηση χρημάτων στον κρατικό κορβανά για δημόσιες επενδύσεις που κατά τον ΣΥΡΙΖΑ αποτελούν προϋπόθεση επανεκκίνησης της καπιταλιστικής κερδοφορίας! Αναφέρει ο Γ. Δραγασάκης: «Επιδιώκουμε επαναπροσδιορισμό του ορισμού του πρωτογενούς ελλείμματος ώστε να μην συμπεριλαμβάνονται σε αυτό οι δημόσιες επενδύσεις και δυνατότητα χρηματοδότησης των δημοσίων επενδύσεων από ευρωομόλογα ή άλλον ευρωπαϊκό θεσμό (...) ο κρατικός καπιταλισμός δεν είναι στόχος ούτε όραμά μας (...) δεν είναι η αναβίωση του κράτους των προηγούμενων δεκαετιών αλλά ο επαναπροσδιορισμός του περιεχομένου του (...) στο πλαίσιο μιας πλουραλιστικής μεταβατικής οικονομίας».
Όλα αυτά «...με δεδομένο ότι το κράτος δεν θα μπορεί επί μακρόν να δανειστεί, οι τράπεζες θα είναι για χρόνια παγιδευμένες στα μη εξυπηρετούμενα δάνεια (...) σημαντικό μέρος του συσσωρευμένου πλούτου έχει φυγαδευτεί (...) με δεδομένη τη δημοσιονομική στενότητα (...) με δεδομένη την αδυναμία μας να καθορίσουμε τη νομισματική πολιτική (...) δεδομένου ότι οι ριζικές λύσεις στο πρόβλημα του ισοζυγίου πληρωμών είναι μόνο μακροπρόθεσμες, πρέπει να εφαρμόσουμε μέσα βραχυπρόθεσμης απόδοσης για την αποθάρρυνση των εισαγωγών και τον επηρεασμό των διαρθρωτικών, μη εργασιακών παραγόντων...».
Όποιος όμως αναγνωρίζει αυτά σαν δεδομένα, στα οποία υποκλίνεται, ομολογεί ότι θέλει να ικανοποιήσει συμφέροντα ξένα και απολύτως εχθρικά προς αυτά του λαού. Οι λαϊκές ανάγκες και η ικανοποίησή τους προϋποθέτουν σύγκρουση, ρήξη με τα δεδομένα που δημιουργεί η καπιταλιστική οικονομία, η καπιταλιστική κρίση, η διαχείριση για έξοδο απ' αυτή προς όφελος του κεφαλαίου.
Άλλωστε και ο έτερος υπεύθυνος για την οικονομική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, Γ. Σταθάκης, σε συνέντευξή του στην «Ελευθεροτυπία» δηλώνει δεσμευμένος στον στόχο για τόνωση των επενδύσεων και δημοσιονομικής ισορροπίας, στόχοι που μοιράζεται και η σημερινή κυβέρνηση, απολύτως εχθρικοί προς τον λαό. Απογειώνοντας τη δημαγωγία ισχυρίζεται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, αν αναδειχτεί στην κυβέρνηση, θα εγκαταλείψει μονομερώς το μνημόνιο, θα επαναδιαπραγματευτεί μια βιώσιμη δανειακή σύμβαση και στην περίπτωση που κάτι τέτοιο δεν γίνει δεκτό απ' την ΕΕ τότε «η αναχρηματοδότηση του χρέους» θα υπηρετηθεί από «ενεργοποίηση επιπρόσθετων, κοινωνικών κυρίως πόρων από ευρωπαϊκές πηγές»!!! Ισχυρίζεται δηλαδή στα σοβαρά ότι θα εφαρμόσουν κάτι με το οποίο η ΕΕ θα διαφωνήσει σε σημείο που θα κλείσει τη στρόφιγγα των δανεικών αλλά θα συνεχίσει να τους δίνει χρήμα για την αποπληρωμή του χρέους!
902
Διευκρινήσεις – 1
ΑπάντησηΔιαγραφήΠ. Σκουρλέτης (στον ρ/σ «Real FM»):«(Ο κ. Τσίπρας) δεν είπε κάτι τέτοιο (...). Σκοπός μας είναι να αποκαταστήσουμε σε ένα βάθος χρόνου και με βάση μια διαδικασία ανασυγκρότησης της ελληνικής οικονομίας όσο το δυνατόν μεγαλύτερο μέρος των απωλειών και κατά προτεραιότητα όσων ήτανε στα χαμηλότερα κλιμάκια. Δεν έχουμε πει, όμως, γιατί δεν γίνεται αυτό το πράγμα, ότι μπορούμε με ένα διακόπτη να γυρίσουμε το χρόνο. Αυτή είναι η πραγματική διάσταση και το περιεχόμενο των δηλώσεών του»...
Τρίτη 20 Νοέμβρη
( http://www.rizospastis.gr/story.do?id=7150423&publDate= )
Αρχίσανε οι «διευκρινίσεις»...
Διευκρινήσεις - 2
Δ. Παπαδημούλης του ΣΥΡΙΖΑ
"Δεν λέμε ότι πατώντας ένα κουμπί θα γυρίσουμε σε μισθούς, συντάξεις και ΑΕΠ του 2008 και του 2009"
Τετάρτη 17 Ιούλη 2013
( http://rizospastis.gr/columnPage.do?publDate=17/7/2013&id=14679&columnId=161 )
Διευκρινήσεις - 3
Δ. Παπαδημούλης
«...άνθρωποι που χρειάζονται κι έχουν αδικηθεί να δούμε πώς θα αρθεί αυτή η αδικία, αλλά ας μην περιμένει κανείς από εμάς να πάμε στην εύκολη υποσχεσιολογία ότι θα τους επαναπροσλάβουμε όλους ή θα πατήσουμε ένα κουμπί και θα γυρίσουμε στο 2008 και το 2009»
( http://www.rizospastis.gr/story.do?id=7552988&publDate=30/7/2013 ) .
Aπό τις «διευκρινίσεις», στην «ρεαλιστική» πράξη
( http://www.902.gr/eidisi/ergatiki-taxi/23543/apo-toys-protoys-ypografei-apolyseis-sholikon-fylakon-o-dimarhos )
ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΤΗΣ ΔΑΣ - ΟΤΑ
Από τους πρώτους υπογράφει απολύσεις σχολικών φυλάκων ο δήμαρχος Λυκόβρυσης - Πεύκης
Δημοσίευση: Τρί, 30/07/2013 - 22:47
Τον δήμαρχο Λυκόβρυσης – Πεύκης, Δημήτρη Φωκιανό, που στηρίζεται από τον ΣΥΡΙΖΑ και τη ΔΗΜΑΡ και είναι από τους πρώτους δημάρχους που υπογράφουν απολύσεις σχολικών φυλάκων, καταγγέλλει η ΔΑΣ-ΟΤΑ Λυκόβρυσης–Πεύκης.Ilief
( http://leninreloaded.blogspot.gr/2013/01/blog-post_8119.html )
ΑπάντησηΔιαγραφήΞεπεράστηκε το Κεφάλαιο του Μαρξ, νέα θεωρία ότι οι καπιταλιστικές κρίσεις οφείλονται σε λογιστικά λάθη.Ilief
Κυριακή 28 Ιούλη 2013
ΔιαγραφήΑπό
( http://rizospastis.gr/story.do?id=7547976&publDate=28/7/2013 )
Η ΡΥΘΜΙΣΗ ΤΟΥ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟΥ ΧΡΕΟΥΣ
Μύθοι και πραγματικότητα
(..) Γιατί, όπως γράφει ο Κ. Μαρξ για το Δημόσιο Χρέος:
«Το δημόσιο χρέος δηλ. το ξεπούλημα του κράτους
-αδιάφορο είναι αν είναι απολυταρχικό, συνταγματικό ή δημοκρατικό κράτος-
βάζει τη σφραγίδα του στην κεφαλαιοκρατική εποχή.
Το μοναδικό κομμάτι του λεγόμενου εθνικού πλούτου που στους σύγχρονους λαούς ανήκει πραγματικά στο σύνολο του λαού είναι το δημόσιο χρέος τους... Οι πιστωτές του δημοσίου στην πραγματικότητα δεν δίνουν τίποτα γιατί το ποσό που δανείζουν μετατρέπεται σε κρατικά ευκολομεταβιβάσιμα χρεώγραφα... το δημόσιο χρέος έχει δημιουργήσει τις μετοχικές εταιρείες, το εμπόριο με συναλλάξιμες αξίες όλων των ειδών, με δυο λόγια το παιχνίδι στο χρηματιστήριο και τη σύγχρονη τραπεζοκρατία»
Καρλ Μαρξ, «Το Κεφάλαιο», τόμος πρώτος, σελ. 779, «Σύγχρονη Εποχή», 2002).(..)Ιlief
Kαι ενώ υπήρχε η εντύπωση πως η κρίση είναι λάθος "πολλαπλασιαστή" και του Excel, οι αστοί αρχίζουν σιγά - σιγά να το ομολογούν.
ΑπάντησηΔιαγραφή( http://rizospastis.gr/story.do?id=7399770&publDate=19/4/2013 )
(..) ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΔΕΙΛΑ - ΔΕΙΛΑ ΟΜΟΛΟΓΟΥΝ
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΛΟΓΙΣΤΙΚΟ ΛΑΘΟΣ: «Μετά τον λάθος "πολλαπλασιαστή του ΔΝΤ" σειρά έχουν οι λανθασμένες προσεγγίσεις Ρόγκοφ - Ράινχαρτ που κάνουν την mainstream ακαδημαϊκή οικονομική κοινότητα να τρίζει, από την Οξφόρδη έως το Χάρβαρντ (...) Οσο η κρίση διεθνώς επιδεινώνεται, όπως καταγράφει η τελευταία έκθεση του ΔΝΤ, τόσο αναδεικνύονται τα αδιέξοδα που βυθίζουν τον πλανήτη στο φαύλο κύκλο της ύφεσης και του χρέους. "Θάνατος με ένα Excel" είναι το σχόλιο του νεοκεϊνσιανού βραβευμένου με νόμπελ οικονομολόγου Π. Κρούγκμαν. Αμφισβητούνται οι πιο εμπεριστατωμένες έρευνες, από ένα λάθος στο Excel, σχολιάζει κείμενο στη Washington Post, στο ίδιο μήκος κύματος κινούνται και οι Financial Times. Παγκόσμια συζήτηση έχει ανοίξει σε όλα τα social media, με την οργή και την ειρωνεία να ξεχειλίζουν (...)
ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΔΙΑΧΕΙΡΗΣΗΣ: Ολη η Ευρώπη εγκλωβίστηκε σε μια μακρά ύφεση που τώρα χτυπά ακόμα και τις εύρωστες χώρες. Μόνο οι ΗΠΑ ξέφυγαν λίγο μετά την εκλογή Ομπάμα, όχι όμως και οριστικά αφού η «εκτύπωση» χρήματος δεν δείχνει να δουλεύει τροφοδοτώντας μόνο φούσκες. Με την αμερικανική οικονομία να στριμώχνεται ξανά επικίνδυνα στη θηλιά της ύφεσης και του χρέους, με την ανεργία να υποχωρεί πολύ δύσκολα (...) δεν υπάρχει κανένα σημάδι από τη μεριά των νεο-κεϊνσιανών ότι η "ποσοτική χαλάρωση" (QE- "εκτύπωση" χρήματος) φέρνει αποτελέσματα. Η βρετανική μεταποίηση παραμένει στα τάρταρα, παρόλο που η τιμή της λίρας έχει πέσει. Τα πιο πρόσφατα στοιχεία για την απασχόληση στις ΗΠΑ δείχνουν ότι το Μάρτη δημιουργήθηκαν 88 χιλιάδες θέσεις εργασίας, λιγότερες από τις μισές από ό,τι είχε προβλεφθεί, σημειώνει ο Αλεξ Καλλίνικος, καθηγητής ευρωπαϊκών σχέσεων στο King's College στο Λονδίνο (...)
ΕΙΝΑΙ ΚΡΙΣΗ ΥΠΕΡΣΥΣΩΡΕΥΣΗΣ: Η ποσοτική χαλάρωση είναι λανθασμένο φάρμακο γιατί αυτό που εμποδίζει την ανάπτυξη δεν είναι η έλλειψη χρήματος. Οι εταιρείες χρησιμοποίησαν την Μεγάλη Υφεση του 2008-2009 για να συμπιέσουν χειρότερα τους εργάτες τους. Στις ΗΠΑ τα κέρδη ανά εργαζόμενο διπλασιάστηκαν ανάμεσα στο 2002 και το 2012 (...) ο Ρόμπερτς υπολογίζει ότι το αμερικάνικο ποσοστό κέρδους -δηλαδή τα κέρδη αναλογικά με τα κεφάλαια που έχουν επενδύσει οι εταιρείες- βρίσκεται χαμηλότερα από τις πιο σημαντικές πρόσφατες κορυφώσεις του το 1997 και το 2005. Ετσι, τα αφεντικά κάθονται πάνω στα κέρδη τους περιμένοντας για καλύτερες μέρες. Μπορεί να χρειαστεί να περιμένουν πολύ» (στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, ηλεκτρονική έκδοση). (..)Ilief
"Καλός" και "κακός" καπιταλισμός.
ΑπάντησηΔιαγραφή• από το βιβλίο του Νίκου Μπογιόπουλου "Είναι ο καπιταλισμός ηλίθιε"
http://www.scribd.com/doc/79335609/%CE%95%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%BF-%CE%BA%CE%B1%CF%80%CE%B9%CF%84%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82-%CE%B7%CE%BB%CE%AF%CE%B8%CE%B9%CE%B5-%CE%9D%CE%AF%CE%BA%CE%BF%CF%82-%CE%9C%CF%80%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%82
(..)Πάμπολλες φορές έχει ακουστεί από τους διαχειριστές του κυρίαρχου κοινωνικού και πολιτικού μοντέλου ότι η ανάλυση του φαινομένου της σήψης και της διαφθοράς η οποία παραπέμπει στην ταξική προσέγγιση του θέματος είναι μια ανάλυση «δογματική», «στενόμυαλη», «ξύλινη». Οι συχνότερες μάλιστα ειρωνείες ότι συνιστά «κόλλημα των κομμουνιστών» να θεωρούν τη διαφθορά σύμφυτη του καπιταλισμού προέρχονται κατά βάση από τα ίδια εκείνα πρόσωπα και κόμματα που είναι βουτηγμένα μέχρι ΤΟ λαιμό μέσα στο«πανηγύρι» της λαμογιάς και της αρπαχτής.
Όχι σπανιότερα, επίσης, ακούμε ότι μια «κάθαρση» είναι το ζητούμενο για να βελτιωθούν όχι μόνο η βιτρίνα αλλά και τα ενδότερα του συστήματος. Αυτά στο πεδίο της προπαγάνδας. Στο πεδίο της «ξεροκέφαλης» πραγματικότητας, όμως, η αλήθεια είναι διαφορετική. Είναι, δε, τέτοια η έκταση και το βάθος των σχέσεων του πολιτικού με το οικονομικό κατεστημένο στον καπιταλισμό, που από ένα σημείο και μετά τις άνευ αντικρίσματος διακηρύξεις περί «κάθαρσης» όσον αφορά το χαρακτήρα και τη λειτουργία του ιμπεριαλισμού καθίστανται διασκεδαστικές. Ας θυμηθούμε:
1. Η κυρία Ράις, πριν γίνει υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, είχε γίνει...τάνκερ, αφού η πετρελαϊκή πολυεθνική Chevron βάφτισε ένα από ταπετρελαιοφόρα της με το όνομα της κ. Ράις εκτιμώντας τις υπηρεσίεςτης προς την εταιρεία.
2. Ούτε ο ιμπεριαλιστικός χαρακτήρας του NATO μετεβλήθη επειδή πριν από λίγα χρόνια αποπέμφθηκε ο Β. Κλας από γενικόςγραμματέας του, λόγω της εμπλοκής του στο σκάνδαλο με ταελικόπτερα Agusta, ούτε βεβαίως το πλιάτσικο στο Ιράκ έπαψε να είναι πλιάτσικο επειδή επήλθε εκείνη η «κάθαρση» στην πυραμίδατου NATO.
3. Ουδέποτε «συναχώθηκε» ο καπιταλισμός στις ΗΠΑ, όταν τη δεκαετία του 70 βρέθηκε στο στόχαστρο η δυναστεία Ροκφέλερ ή επειδή τη δεκαετία του '90 συνέβη κάτι ανάλογο με τη Microsoft του Μπιλ Γκέιτς, ή επειδή κατέρρευσε η δεμένη με χίλια νήματα διαπλοκής με το Λευκό Οίκο εταιρεία Enron, ή επειδή υπήρξαν ακόμα και πολιτικοί σεισμοί στο αμερικανικό πολιτικό εποικοδόμημα μεγέθους ενός Γουότερ-γκέιτ ή ενός Ιράν-γκέιτ . Όσο για τις πολυεθνικές, με τα1,5 δις δολάρια που «έσπρωξαν» σε Ομπάμα, Χίλαρι Κλίντον και Κέιν στις προεδρικές των ΗΠΑ, το 2008, ξέρουν καλύτερα ποιοι εκλέγουν τους προέδρους στις ΗΠΑ.
4. Ουδέποτε μετεβλήθη ο χαρακτήρας της EE, όπως προέβλεπαν επί προεδρίας Σαντέρ διάφοροι «φωστήρες», λόγω της αποπομπής ολόκληρης (!) της Κομισιόν με την κατηγορία των σκανδάλων. Παρομοίως, οι επίτροποι ποτέ δεν έπαψαν να διορίζονται με βάση την προϋπηρεσία που έχουν σε πολυεθνικές ή να προστρέχουν σε αυτές μετά την «ευδόκιμη» θητεία τους στην Κομισιόν.
5. Ούτε τα «καθαρά χέρια» των εισαγγελέων εξάγνισαν το σύστημα στην Ιταλία του Μπερλουσκόνι και της Κεντροαριστεράς. Ούτε η αυτοκτονία Μπερεγκοβουά έφερε την «κάθαρση» στη Γαλλία, μια χώρα όπου τον Σιράκ, με την «περιώνυμη» θητεία του στο Δήμο του Παρισιού, τον διαδέχτηκε ο Σαρκοζΐ, επίσης ελεγχόμενος για δοσοληψίες του δικού του κόμματος με τη βαθύπλουτη Μπετανκούρ της L'Oreal. Ούτε βεβαίως η φυλάκιση Βρετανού βουλευτή το Γενάρη του 2011 με αφορμή τα σκάνδαλα «αξιότιμων» μελών του βρετανικού κοινοβουλίου απέτρεψε τη λιτότητα, μια λιτότητα που όμοιά της δεν έχουν ζήσει οι Βρετανοί πολίτες από την εποχή που ο Τσόρτσιλ τούς υποσχόταν «δάκρυα και αίμα». Αντιθέτως, έχουμε το φαινόμενο η θητεία ακόμα και σε πρωθυπουργικούς θώκους, όπως των Σρέντερ και Μπλερ, να αξιοποιείται ως μια πρώτης τάξεως «συστατική» για τις προσλήψεις τους ως συμβούλων, από την Gazprom και από την JPMorgan, αντίστοιχα. -συνέχεια-
"Καλός" και "κακός" καπιταλισμός -συνέχεια-
ΑπάντησηΔιαγραφή• από το βιβλίο του Νίκου Μπογιόπουλου "Είναι ο καπιταλισμός ηλίθιε"
( http://www.scribd.com/doc/79335609/%CE%95%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%BF-%CE%BA%CE%B1%CF%80%CE%B9%CF%84%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82-%CE%B7%CE%BB%CE%AF%CE%B8%CE%B9%CE%B5-%CE%9D%CE%AF%CE%BA%CE%BF%CF%82-%CE%9C%CF%80%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%82 )
(..) Για το διαπλανητικό χαρακτήρα του φαινομένου «μιλάει» ο τζίρος της διαφθοράς, που το 2010 υπολογίστηκε από την οργάνωση Διεθνής Διαφάνεια σε περίπου 1 τρις δολάρια ετησίως. Το ποσό είναι τεράστιο. Είναι όμως εκείνο το ικανό μέγεθος για να αποδοθούν σε αυτό τα αίτια της καπιταλιστικής κρίσης; Η απάντηση –και από την άποψη των οικονομιών κλίμακας- είναι κατηγορηματικά «όχι».
Ο τζίρος της διαφθοράς δεν αποτελεί παρά το 0,5% του συνολικού παγκόσμιου πλούτου. Ποσοστό πολύ μικρό που δε δικαιώνει τους «Ηρακλειδείς» του συστήματος οι οποίοι θέλουν να «εξηγούν» την καπιταλιστική κρίση σκιαμαχώντας εναντίον της διαφθοράς. Αντίθετα, μέσα από αυτές τις σκιαμαχίες συλλαμβάνονται επ' αυτοφώρω να προσπαθούν αφενός να οικειοποιηθούν τη δίκαιη οργή των λαϊκών στρωμάτων που αηδιάζουν με τα φαινόμενα της αρπαχτής και αφετέρου να επιδιώκουν μέσω ηθικολογικοί κηρυγμάτων να ξεστρατίσουν και να εκτονώσουν αυτή τη δίκαιη λαϊκή οργή τάζοντας «αυστηρή τιμωρία στους επίορκους». Στην πραγματικότητα, «καταγγέλλοντας» τη διαφθορά εκείνο που πασχίζουν είναι να κατασκευάσουν το είδωλο ενός «άλλου»καπιταλισμού και να του εκδώσουν το αναγκαίο συγχωροχάρτι, το αναγκαίο πιστοποιητικό, ότι, εφόσον απαλλαγεί από τους «επίορκους», θα πρόκειται για έναν τάχα «καλή, αδιάφθορο και ηθικό» καπιταλισμό.
Όσο όμως κι αν προσποιούνται, όσο κι αν ψάχνουν να κρυφτούν πίσω από τους «αποδιοπομπαίους», με όση θεατρικότητα κι αν βαφτίζουν ως υπαίτιους της κρίσης τους «επίορκους» του συστήματος, αδυνατούν να αθωώσουν και να συσκοτίσουν την πηγή της κρίσης, που είναι το καπιταλιστικό σύστημα αυτό καθαυτό. Και αδυνατούν καθώς είναι αδύνατο να δώσουν επαρκή απάντηση στο απλό ερώτημα:
Γιατί ο υπόλοιπος και κατά 99,5% «καλός και ηθικός» καπιταλισμός δεν μπορεί να κατισχύσει εκείνου του «μιαρού» αλλά μόλις 0,5% που είναι εμπλεκόμενος στη διαφθορά; Πώς γίνεται, δηλαδή, αυτό το 0,5% να σπρώχνει στην κρίση το υπόλοιπο 99,5% του «τίμιου» καπιταλισμού; Η διαφθορά λοιπόν μπορεί να είναι -και είναι- μόνιμο συστατικό της καπιταλιστικής λειτουργίας, είτε σε συνθήκες ανάπτυξης είτε σε συνθήκες ύφεσης της καπιταλιστικής οικονομίας. Αλλά δεν είναι η διαφθορά και δη η πολιτική διαφθορά αυτή που προκαλεί την καπιταλιστική κρίση
Ο Κολ ομολογούσε επισήμως ότι το κόμμα του, το κόμμα των Χριστιανοδημοκρατών (με το οποίο συγκυβέρνησαν οι Σοσιαλδημοκράτες στη Γερμανία) τα 'πιανε από μεγαλόσχημους χρηματοδότες. Ο Μπλερ, ως ένδειξη αναγνώρισης για κείνους που «τα 'χωναν» στο κόμμα του, τους Εργατικούς της Βρετανίας, μετά τις εκλογές ως ανταπόδοση μοίραζε στους«χορηγούς» του τίτλους ευγενείας και τους έχριζε «Λόρδους» και «Βαρόνους» (..)Ilief
΄΄μετα-νεοφιλελεύθερος δρόμος΄΄, ΄΄οικονομία βασισμένη στην καινοτόμο παραγωγή΄΄, ΄΄αειφόρος ανάπτυξη΄΄, ΄΄Η κρίση είναι ηθική, αξιακή, κ.λπ.΄΄
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο σύνθημα ΄΄ΠΟΣΟ ΠΑΣΟΚΟΙ ΕΙΣΑΣΤΕ΄΄ παίρνει πλέον άλλες διαστάσεις!!!
Αν δείτε οποιαδήποτε προεκλογική ομιλία ΠΑΣΟΚου από το Μάαστριχτ μέχρι σήμερα, ή ακόμη και νεοδημοκράτη (αν αφαιρέσετε αυτό για τον μετα-νεοφιλελεύθερο δρόμο) δεν υπάρχει περίπτωση να μην πετύχετε από δέκα φορές αυτές τις φράσεις...
Αλλά μην φανταστείτε πως έχουμε καμιά μετάλαξη εδώ. Μάαστριχτ είπαμε. Όποιος έχει τη Λευκή και την Πράσινη βίβλο για ευαγγέλιο τέτοια θα λέει...
Ιάκωβος Δανιηλίδης
Υ.Γ.: Μετα-νεο-φιλελευθερισμός... Και μετά λένε για το ΚΚΕ για ξύλινη γλώσσα
Iάκωβε
ΔιαγραφήΟ Σταθάκης ξεπερνά τον Δραγασάκη στον σουρεαλισμό. Νέα εκδοχή του "λεφτά υπάρχουν".
"..Απογειώνοντας τη δημαγωγία ισχυρίζεται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, αν αναδειχτεί στην κυβέρνηση, θα εγκαταλείψει μονομερώς το μνημόνιο, θα επαναδιαπραγματευτεί μια βιώσιμη δανειακή σύμβαση και στην περίπτωση που κάτι τέτοιο δεν γίνει δεκτό απ' την ΕΕ τότε «η αναχρηματοδότηση του χρέους» θα υπηρετηθεί από «ενεργοποίηση επιπρόσθετων, κοινωνικών κυρίως πόρων από ευρωπαϊκές πηγές»!!!
Ισχυρίζεται δηλαδή στα σοβαρά ότι θα εφαρμόσουν κάτι με το οποίο η ΕΕ θα διαφωνήσει σε σημείο που θα κλείσει τη στρόφιγγα των δανεικών αλλά θα συνεχίσει να τους δίνει χρήμα για την αποπληρωμή του χρέους!".
Ότι έγινε τον Μάρτιο του 2013 στην Κύπρο δεν το κατάλαβαν εκεί στον Συριζα. Που "θεσμός" της "Ευρώπης των Λαών" όπως η ΕΚΤ, έκλεισε "με δημοκρατικές διαδικασίες" -δηλαδή απόφαση του τραπεζίτη Ντράγκι - για λίγες μέρες τη "στρόφιγγα των δανεικών" . Ilief
Τα πιο ωραία της «μετα-νεοφιλελεύθερης» Θεωρίας του Πρωτογενούς Ελλείμματος.
Διαγραφή.«Επαναπροσδιορισμό του ορισμού του πρωτογενούς ελλείμματος»
ο Δραγασάκης και ζητά μία έμμεση «διευκόλυνση» με «εκλεπτυσμένο τρόπο».
Τι «επαναπροσδιορισμός» όταν έχει δεχτεί τον καπιταλισμό, την EE, το δημόσιο χρέος, και τις ευρωπαϊκές οδηγίες για τον υπολογισμό του; Τόσος καυγάς έγινε για τα Greek Statistics ξανά από την αρχή αλλά με την σύμφωνη γνώμη των «εταίρων»;
Το ομόλογο, τα δάνεια, που δανείζεται το κράτος για τις ανάγκες του (και για να χρηματοδοτήσει π.χ. τις δημόσιες επενδύσεις), όταν λήγουν, όταν έρθει η ώρα να πληρωθούν τα ίδια ή οι τόκοι τους, ή το κουπόνι τους, ή θα πληρωθούν ή δεν θα πληρωθούν είτε το μετράει το «πρωτογενές έλλειμμα-πλεόνασμα» με τον άλφα ή με τον βήτα τρόπο. Εκτός αν τα χρέη μετατεθούν για «μακροπρόθεσμες ριζικές λύσεις» και ..βλέπουμε. Αυτό δεν παραπέμπει σε «Δημιουργική Λογιστική» εποχής Σημίτη; Ilief
Και να σκεφτεί κανείς ότι αυτός ο ανεκδιήγητος τύπος με τις ανήκουστες ασυναρτησίες που αραδιάζει το έτος 1991 ήταν συνδιεκδικητής της θέσης του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ με αντίπαλο την Αλέκα. Τί να πει κανείς...
ΑπάντησηΔιαγραφήριζικές οι λύσεις την «Δευτέρα Παρουσία»
ΑπάντησηΔιαγραφή( http://rizospastis.gr/columnPage.do?publDate=7/8/2013&id=14722&columnId=161 )
(..)Τι (δεν) καταλαβαίνει;
Διαμαρτύρεται η «Αυγή» ότι τα μέσα ενημέρωσης του ΚΚΕ παραποίησαν τη συνέντευξη του Γ. Δραγασάκη στο «Βήμα». Μας ...θλίβει βαθύτατα το γεγονός ότι η «Αυγή» αντιλαμβάνεται την εμπεριστατωμένη κριτική σαν παραποίηση, αλλά ας μη βιαστεί να χαρεί ότι θα αποδώσουμε στην αδυναμία της να ξεχωρίσει την ήρα απ' το στάρι τα τόσα και τόσα έξοχα δείγματα παραποίησης και διαστρέβλωσης θέσεων και προτάσεων του ΚΚΕ, που κατά καιρούς έχει παρουσιάσει.
Για να μην τα πολυλογούμε τίποτα δεν παραποιήθηκε, οι θέσεις που εξέφρασε ο Γ. Δραγασάκης προσεγγίστηκαν απ' τη σκοπιά των θέσεων του ΚΚΕ, ερμηνεύτηκαν και τους ασκήθηκε κριτική. Με την οποία η «Αυγή» και ο ΣΥΡΙΖΑ έχουν κάθε δικαίωμα να διαφωνούν, αλλά όχι να την αφορίζουν σαν «παραποίηση». Στο σπορ αυτό διαπρέπουν άλλοι, όχι το ΚΚΕ. Το γεγονός ότι το ίδιο το «Βήμα» καλωσόρισε τη συνέντευξη αυτή σαν «στροφή στον ρεαλισμό», δεν φαίνεται να τους απασχολεί.
Επί της ουσίας, δεν αναιρούμε ούτε κόμμα απ' την κριτική στο περιεχόμενο των θέσεων που εξέφρασε ο Γ. Δραγασάκης, απογυμνωμένες απ' τις περικοκλάδες με τις οποίες συνήθως στολίζονται τα λεγόμενα των επίδοξων διαχειριστών της αστικής εξουσίας, για να καταπέσουν αυτομάτως όταν η αποστολή τους για συγκάλυψη της ουσίας επιτυγχάνεται.
Ενα παράδειγμα: Ο Γ. Δραγασάκης εντοπίζει το χρέος σαν πρόβλημα και εναποθέτει την επίλυσή του στη... Δευτέρα Παρουσία, στη «χάραξη εκείνης της πολιτικής που θα μας επιτρέψει να οικοδομήσουμε τις αναγκαίες συμμαχίες, να αλλάξουμε τους συσχετισμούς και να απαλλαγούμε τελικά από την παγίδα του χρέους (...) Χρειαζόμαστε επομένως ένα πλαίσιο πολιτικής το οποίο θα επιδιώξει μια ριζική λύση στο ζήτημα του χρέους (...) Μια ισχυρότερη πίεση από τις ΗΠΑ και τις αγορές δεν θα μπορέσει να αγνοηθεί»...
Η ασάφεια δεν είναι τυχαία, αλλά παρ' όλα αυτά ο αναγνώστης μπορεί να αντιληφθεί τη διαφορά μεταξύ των παραπάνω και όσων αναφέρονται στην Πολιτική Απόφαση του πρόσφατου συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ: «Επαναδιαπραγματευόμαστε τις δανειακές συμβάσεις και ακυρώνουμε τους επαχθείς όρους τους, θέτοντας ως πρώτο θέμα τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, πραγματοποιώντας λογιστικό έλεγχο».
Η «Αυγή» παριστάνει πως δεν καταλαβαίνει τη διαφορά, ούτε ότι βηματάκι βηματάκι προς τα πίσω φτάνεις να υποκλίνεσαι σε ένα χρέος που η πλουτοκρατία συσσώρευσε, αξιώνοντας κι απ' το λαό να κάνει το ίδιο. Εχοντας προηγουμένως βεβαίως υποκλιθεί στην ίδια την πλουτοκρατία και λάβει την εύφημο μνεία απ' αυτήν. Πάντως, όταν πιάνεσαι στα πράσα, δεν βοηθάνε οι φωνές, ο νοικοκύρης δεν φοβάται...(..)Ιlief
«πλουραλιστικής μεταβατικής οικονομίας»!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠλουραλιστικής ως προς τι όταν «ο κρατικός καπιταλισμός δεν είναι στόχος ούτε όραμά μας»;
Μεταβατικής ως προς τι;
Τις απαντήσεις την δίνει ο ίδιος ο κ.Δραγασάκης σε παλαιότερή του συνέντευξη. Σουηδικό Μοντέλο.
Τρίτη 15 Μάη 2012
( http://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=15/5/2012&pageNo=31&direction=1 )
(..)Ιδού οι τοποθετήσεις του κ. Δραγασάκη
(«Βήμα», Κυριακή, 13/5/2012):
***
1. (Στην ερώτηση αν ο ΣΥΡΙΖΑ θα «καταγγείλει» τη δανειακή σύμβαση):
«Πρέπει να διευκρινίσω ότι δεν έχουν κατανοηθεί πλήρως οι θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Εμείς δεν μιλάμε για μονομερείς ενέργειες. Αντιθέτως, αναγνωρίζουμε ότι έχουμε μια δομική αλληλεξάρτηση στην ΕΕ και γι' αυτό δεν μιλούμε για μονομερείς ενέργειες, αλλά για επαναδιαπραγμάτευση των πάντων, εκτός και αν υποχρεωθούμε σε μονομερείς ενέργειες».
2. (Στην ερώτηση για το «κούρεμα» των οφειλών δανειοληπτών στις τράπεζες):
«Σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι επειδή είναι δημόσιες οι τράπεζες θα πρέπει να χαρίσουν δάνεια, αλλά θα πρέπει να βρεθούν κοινωνικά δίκαιες και οικονομικά βιώσιμες λύσεις».
3. (Στην ερώτηση τι θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ με την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών - εδώ είναι και το καλύτερο):
«Τα 50 δισ. ευρώ που προβλέπεται να καταβληθούν για την ανακεφαλαιοποίηση και διάσωση του τραπεζικού συστήματος, με το έναν ή τον άλλον τρόπο, θα επιβαρύνουν το δημόσιο χρέος και εξ αντικειμένου τίθεται θέμα για δημόσιο έλεγχο των τραπεζών. Πρέπει να συζητήσουμε τον τρόπο που θα γίνει ο δημόσιος έλεγχος, ώστε να αποφευχθούν φαινόμενα του παρελθόντος.
Εμείς προκρίνουμε κάτι κοντά στο σουηδικό μοντέλο, όταν η χώρα κρατικοποίησε τις τράπεζες, τις τροφοδότησε με κεφάλαια, τις εξυγίανε, τις κατέστησε κερδοφόρες και τις πούλησε σε ιδιώτες».
***
Κατόπιν αυτών των τόσο αποκαλυπτικών, πραγματικά δεν υπάρχει λόγος για κανένα μα κανένα σχόλιο.
Αξίζει μόνο να το επαναλάβουμε:
Ο ΣΥΡΙΖΑ, διά του κ. Δραγασάκη, τα είπε όλα!
Για την ακρίβεια:
Τα ξαναείπε όλα. Μα όλα!
Γράφει: ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ(..)Ilief