24 Αυγούστου 2013

Α. Σολζενίτσιν: Στο «αρχιπέλαγος» του ψεύδους και του φασισμού

Ομιλία του Σολτσενίτσιν
στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ, 1978.
Του Νικόλαου Μόττα.

Στις 3 Αυγούστου συμπληρώθηκαν πέντε χρόνια απ' το θάνατο του περίφημου ρώσου αντικομμουνιστή διανοούμενου και συγγραφέα Αλεξάντρ Σολζενίτσιν. Τα γραπτά του Σολτσενίτσιν αποτέλεσαν πηγή αντισοβιετικής υστερίας, απίστευτων συκοφαντιών και ψεμάτων ενάντια στο πρώτο σοσιαλιστικό κράτος. Ακόμη και σήμερα το «Αρχιπέλαγος Γκουλάγκ»θεωρείται περίπου ως η αντικομμουνιστική βίβλος των απανταχού απολογητών του Καπιταλισμού και της αντισοβιετικής προπαγάνδας. Οι δήθεν ειλικρινείς μαρτυρίες που αποτύπωσε στα γραπτά του ο Σολζενίτσιν, τις οποίες ασφαλώς ουδέποτε τεκμηρίωσε με στοιχεία, χρησίμευσαν στο χτίσιμο της αντισταλινικής ιδεοληψίας που τόσο είχε ανάγκη ο δυτικός καπιταλισμός στη μεταπολεμική περίοδο. Ποιός ήταν όμως στην πραγματικότητα αυτός ο νομπελίστας ρώσος και πόση αξιοπιστία εμπεριέχουν τα μυθεύματα που πούλησε στη Δύση;

Η καρδιά του έργου που άφησε πίσω του ο Σολζενίτσιν είναι το μίσος ενάντια στον κομμουνισμό. Ο ίδιος επιχείρησε να ηρωοποιήσει τον εαυτό του, παρουσιαζόμενος ως διωκόμενος αντιφρονούντας της σταλινικής περιόδου. Όσοι τον εκθειάζουν ξεχνούν ότι η καταδίκη του σε οκταετή φυλάκιση το 1946 έγινε εξαιτίας της αντεπαναστατικής,φιλοναζιστικής προπαγάνδας στην οποία είχε επιδοθεί. Δεν έκρυψε ουδέποτε την συμπάθειατου στο ναζιστικό καθεστώς, κατηγορώντας μάλιστα τον Στάλιν ότι οδήγησε την ΕΣΣΔ σε πόλεμο (!) αντί να συνάψει συμφωνία με το Τρίτο Ράιχ. Για τον Σολζενίτσιν, ήταν ο Στάλιν που έφταιγε για τα εκατομμύρια θυμάτων που έδωσε η Σοβιετική Ένωση ενάντια στο φασισμό και όχι η ιμπεριαλιστική, επεκτατική πολιτική της ναζιστικής Γερμανίας και του Άξονα. Σε μια εκτίμηση του, χρόνια αργότερα, για το Β'Παγκόσμιο Πόλεμο ο ίδιος δεν έκανε προσπάθεια να κρύψει τις φασιστικές του απόψεις: «Ο γερμανικός στρατός θα μπορούσε να είχε ελευθερώσει την Σοβιετική Ένωση από τον Κομμουνισμό αλλά ο Χίτλερ ήταν ηλίθιος και δεν χρησιμοποίησε αυτό το όπλο». Το – κατά τον Σολζενίτσιν - «όπλο» δεν ήταν τίποτα περισσότερο από τις προσπάθειες αντισταλινικών για εκ των έσω διάλυση της ΕΣΣΔ και παράδοση του σοβιετικού λαού στις ναζιστικές δυνάμεις. Τόσο πατριώτης ήταν ο αγαπημένος αντικομμουνιστής της Δύσης.


Μετά την αποφυλάκιση του, ο Σολζενίτσιν άρχισε να δημοσιεύει βιβλία στην Σοβιετική Ένωση, έχοντας την υποστήριξη του τότε Γ.Γ. του ΚΚΣΕ Νικίτα Χρουστσώφ. Ουσιαστικά ο Χρουστσώφ χρησιμοποίησε τον Σολτσενίτσιν ώστε να προωθήσει το ρεβιζιονιστικό πρόγραμμα της λεγόμενης «αποσταλινοποίησης» που επιχειρούσε στην Σοβιετική Ένωση. Αλλά εάν ο σκοπός του Χρουστσώφ ήταν να χτυπήσει την κληρονομιά του Στάλιν, ο στόχος του Σολζενίτσιν ήταν ο ίδιος ο Σοσιαλισμός και η Σοβιετική Ένωση. Η δημοσίευση του βιβλίου «Μια ημέρα στη ζωή του Ivan Denisovich» τον έκανε ευρύτερα γνωστό και το 1970 του απονεμήθηκε – προφανώς ως μια πρώτη αναγνώριση της αντεπαναστατικής του δράσης – το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας. Με την ανάδειξη του συγγραφικού αστεριού του Σολζενίτσιν, η Δύση – και ιδιαίτερα οι ΗΠΑ – βρήκε τον προπαγανδιστή του αντικομμουνισμού, ιδιαίτερα σε μια ευαίσθητη περίοδο του Ψυχρού Πολέμου. Το 1974 αποκύρηξε την σοβιετική του υπηκοότητα μεταναστεύοντας στην Ελβετία και στη συνέχεια στην καρδιά του διεθνούς Ιμπεριαλισμού, τις Ηνωμένες Πολιτείες.


Να θυμίσουμε ότι τις δεκαετίες του 1970 και 1980 ο νομπελίστας Σολζενίτσιν ταυτίστηκε με ότι αντιδραστικότερο υπήρξε στο στρατόπεδο του διεθνούς ιμπεριαλισμού. Γράφει σχετικά ο Μάριο Σούσα, μέλος του ΚΚ της Σουηδίας:

«Οι ναζιστικές συμπάθειες του θάφτηκαν ώστε να μην παρεμποδίσουν τον πόλεμο προπαγάνδας ενάντια στο σοσιαλισμό [...] Στις ΗΠΑ, ο Σολζενίτσιν κλήθηκε συχνά να ομιλήσει σε σημαντικές συνεδριάσεις. Ήταν, παραδείγματος χάριν, ο κύριος ομιλητής στο συνέδριο του συνδικάτου AFL-CIO το 1975, και στις 15 Ιουλίου 1975 κλήθηκε για να δώσει μια διάλεξη σχετικά με την παγκόσμια κατάσταση στο αμερικανικό Κογκρέσο! Οι διαλέξεις του ήταν προκλητικές, καθώς υποστήριζε τις πλέον αντιδραστικές θέσεις. Μεταξύ άλλων υποστήριζε νέα εισβολή στο Βιετνάμ, μετά από τη νίκη του επί των ΗΠΑ. Και επιπλέον: μετά από 40 έτη φασισμού στην Πορτογαλία, όταν πήραν οι αριστεροί ανώτεροι υπάλληλοι στρατού την εξουσία στη λαϊκή επανάσταση του 1974, ο Σολζενίτσιν ήταν υπέρμαχος της αμερικανικής στρατιωτικής επέμβασης στην Πορτογαλία που, σύμφωνα με αυτόν, θα προσχωρούσε στο σύμφωνο της Βαρσοβίας εάν οι ΗΠΑ δεν επενέβαιναν! Στις διαλέξεις του, ο Σολζενίτσιν διαφωνούσε με την απελευθέρωση των αφρικανικών αποικιών της Πορτογαλίας».

Το όνομα του Σολζενίτσιν συνδέθηκε με την υποστήριξη στο απάνθρωπο φασιστικό καθεστώς της δικτατορίας του Φράνκο στην Ισπανία. Όχι άδικα βέβαια. Ο ίδιος δεν έχασε την ευκαιρία να δώσει ρεσιτάλ αντικομμουνισμού και αντιδραστικότητας σε συνέντευξη που είχε δώσει στις 20 Μάρτη 1976 στην ισπανική τηλεόραση. Αντιδρώντας στις μεταρρυθμίσεις που προωθούσε – ως αποτέλεσμα της λαϊκής πίεσης - μετά το θάνατο του Φράνκο ο βασιλιάς Χουάν Κάρλος, ο Σολτσενίτσιν έχυνε φασιστικό δηλητήριο προειδοποιώντας τους Ισπανούς για πιθανή επικράτηση των «προοδευτικών» (όσων δηλαδή δεν ήταν με τη δικτατορία του Φράνκο). Ο πολυδιαφημισμένος «μαχητής της ελευθερίας» Σολζενίτσιν διάλεγε γι' ακόμη μια φορά στρατόπεδο – δεν ήταν με τους ισπανούς αντιφασίστες, αλλά με το αιμοσταγές καθεστώς του Φράνκο. Όπως δεν ήταν με τους λαούς της Χιλής και της Ινδονησίας αλλά με τους δικτάτορεςΠινοσέτ και Σουχάρτο. Παρεπιπτόντως, όπως σημείωνε ο νοτιοαφρικανός μαρξιστής συγγραφέας Άλεξ Λα Γκούμα το 1974, ο Σολζενίτσιν ήταν ο μοναδικός σοβιετικός συγγραφέας που είχε «περάσει» τη λογοκρισία του φασιστικού καθεστώτος του Άπαρτχαϊντ. Ο Λα Γκούμα κατέληγε στο συμπέρασμα ότι ο αντικομμουνισμός του Σολζενίτσιν ταυτίζονταν με τις ιδεολογικές βάσεις του ρατσιστικού καθεστώτος της άρχουσας τάξης στη Νότιο Αφρική. Άλλωστε, ο ρώσος νομπελίστας, προνομιακός συνομιλητής της Θάτσερ στη Ντάουνινγκ Στριτ, δεν είχε βρει μισή κουβέντα να πει για τις φυλετικές διακρίσεις.

Για τον Σολζενίτσιν υπήρχαν μόνο οι νεκροί που είχε στη φαντασία του – τα 110 εκατομμύρια (!!!), όπως σημείωνε, «θύματα του Στάλιν». Οι πραγματικοί νεκροί, τα θύματα τουΙμπεριαλισμού, στη νοτιοανατολική Ασία, στη Λατινική Αμερική και την Αφρική δεν είχαν καμία σημασία για τον ίδιο. Έζησε στις ΗΠΑ για 18 χρόνια, επιστρέφοντας το 1994 στη Ρωσία. Παρεπιπτόντως, ο ρώσος νομπελίστας δεν είχε βρει λέξη να πει για τα γεγονότα του 1993, όταν οι διεφθαρμένοι αντεπαναστάτες του αλλήστου μνήμης Μπόρις Γιέλτσινκατέβαζαν τα τανκς στους δρόμους της Μόσχας και βομβάρδιζαν το Ανώτατο Σοβιέτ. Και πως να το κάνει άλλωστε ένας άνθρωπος που ζούσε με το όραμα μιας Ρωσίας που θα ήταν ξανά στα χέρια θρησκόληπτων «Τσάρων», όμηρος των ακροδεξιών, σκοταδιστικών ιδεοληψιών ενός αφηρημένου πανσλαβισμού.

Ο Αλεξάντρ Σολζενίτσιν έσβησε μέσα στο παραμύθι που ο ίδιος έπλασε για τον εαυτό του. Η Δύση – ή καλύτερα, ο δυτικός Ιμπεριαλισμός – τον χρησιμοποίησε όσο χρειάστηκε για να πλάσει και να διαδώσει τον μύθο του «Σοβιετικού τέρατος», στις κρίσιμες δεκαετίες του Ψυχρού Πολέμου. Με την επικράτηση της αντεπανάστασης στην ΕΣΣΔ στις αρχές της δεκαετίας του '90, ο Σολζενίτσιν ουσιαστικά έπαψε να χρησιμεύει ως μαριονέτα της αντικομμουνιστικής διανόησης. Οι ξεκάθαρα ακροδεξιές, αντιδραστικές κραυγές του έπαψαν αυτόματα να εξυπηρετούν τα συμφέροντα των Ιμπεριαλιστών που επιθυμούσαν πλέον μια τεχνοκρατική, νεοφιλελεύθερη προσέγγιση της νέας καπιταλιστικής Ρωσίας. Όπως πολύ σωστά σημειώνει ο Μ.Σούσα «για τους καπιταλιστές ήταν ένα δώρο από τον ουρανό που ήταν σε θέση να χρησιμοποιηθεί στο βρώμικο πόλεμό τους ενάντια στο σοσιαλισμό, αλλά όλα έχουν τα όρια τους. Στη νέα καπιταλιστική Ρωσία, αυτό που καθορίζει την υποστήριξη της Δύσης για τις πολιτικές ομάδες είναι μόνο η δυνατότητα να κάνει καλές μπιζνες με υψηλά κέρδη κάτω από την προστασία τέτοιων ομάδων. Ο φασισμός (σ.σ: των ιδεοληψιών του Σολζενίτσιν) ως εναλλακτικό πολιτικό καθεστώς για τη Ρωσία δεν θεωρείται καλός για μπιζνες».

Για τον πνευματικό πατέρα του αντικομμουνισμού και των αντισοβιετικών μύθων αξίζει μια θέση στις μαύρες σελίδες της Ιστορίας του 20ου αιώνα. Όταν το 2008, λίγους μήνες μετά το θάνατο του, η ρωσική κυβέρνηση αποφάσισε να μετονομάσει ένα δρόμο της Μόσχας (δίνοντας την το όνομα του) συνάντησε τις έντονες διαμαρτυρίες των κατοίκων της περιοχής. Ο Σολζενίτσιν μπορεί να πέθανε βιολογικά το 2008, όμως στις καρδιές των περισσότερων συμπατριωτών του είχε πεθάνει πολύ νωρίτερα – όταν αποφάσισε συνειδητά να συνταχθεί με την αντίδραση, τον Ιμπεριαλισμό, τον σκοταδισμό και τον εθνικισμό.

Η «κληρονομιά» του Α.Σολζενίτσιν – αυτήν που υμνούν και επικαλούνται οι κάθε λογής πραιτωριανοί του Καπιταλισμού – θα πλέει για πάντα σε ένα αρχιπέλαγος ψεμάτων  και φασισμου.

18 σχόλια:

  1. εχει σημασια να κρατησουμε τουτο, οτι ο Σολζενιτσιν καπου γυρω στο 1996-1998, δεν θυμαμαι ποτε ακριβως, ειχε ζητησει συγνωμη απο τους Ρωσσους για τα δεινα που εφερε η παλινορθωση του σκληρου καπιταλσιμου στην πρωην ΕΣΣΔ ομολογωντας οτι συνεβαλαν σε αυτο οι υπερβολες και τα ψεμματα του "περιβοητου" βιβλιου του, η συγνωμη του βεβαια δεν ειχε να κανει με καποια νοστλαγια του για την πρωην ΕΣΣΔ αλλα γιατι και ο ιδιος δεν περιμενε οτι ο καπιταλισμος θα αναβιωνε στην πρωην ΕΣΣΔ με ενα τοσο σκληρο και απανθρωπο τροπο.


    Ταξικος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Απο τοτε που βγηκε το συγνωμη λενε...
      και στο κατω κατω με τις πραξεις του και τη σταση του εδειξε σταθερα ποιες ηταν οι προτιμησεις του, οι επιλογες του δεν ηταν καθολου ατυχεις ουτε συγκυριακες

      Διαγραφή
    2. σωστα Poe,απλα το ανεφερα επειδη ο ιδιος ο συγγραφεας του γνωστου βιβλιου αναγκαστηκε να παραδεχτει, εστω και εκ των υστερων, οτι τα γραφομενα του ηταν υπερβολες και ψεματα.Αυτο δνε αλλαζει σε τιποτα το γεγονος οτι ηταν αντικομμουνιστης, εχθρος της ΕΣΣΔ και του σοσιαλισμου που γνωρισαμε γενικα, προσεφερ πολλα στον πολεμο των ιμπεριαληστων εναντια στην Σοβιετικη Ενωση και συνεβαλε αρκετα στην αντεπανασταση

      Ταξικος

      Διαγραφή
  2. Ο Σολζενίτσιν και
    η Ισπανία, η Πορτογαλία,Ο Πόλεμος στο Βιετνάμ, Ο τρίτος κόσμος
    ( http://redflyplanet.blogspot.com/2013/01/blog-post_2735.html )
    Σε ποιον ανήκει ο Αλεξάντρ Σολζενίτσιν;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Με δικά του λόγια.
      Aπό ( http://redflyplanet.blogspot.com/2013/01/blog-post_2735.html )

      (..)Ο Σολζενίτσιν και η Πορτογαλία

      Στις ΗΠΑ, ο Σολζενίτσιν κλήθηκε συχνά να μιλήσει σε σημαντικές συνεδριάσεις. Ήταν, παραδείγματος χάριν, ο κύριος ομιλητής στο συνέδριο του AFL-CIO (μεγάλο αμερικανικό συνδικάτο) το 1975, και στις 15 Ιουλίου 1975 κλήθηκε για να δώσει μια διάλεξη σχετικά με την παγκόσμια κατάσταση στο αμερικανικό Κογκρέσο! Οι διαλέξεις του ήταν προκλητικές, καθώς υποστήριζε τις πλέον αντιδραστικές θέσεις.

      Μετά από 40 έτη φασισμού στην Πορτογαλία, όταν πήραν οι αριστεροί ανώτεροι υπάλληλοι στρατού την εξουσία στη λαϊκή επανάσταση του 1974, ο Σολζενίτσιν ήταν υπέρμαχος της αμερικανικής στρατιωτικής επέμβασης στην Πορτογαλία που, σύμφωνα με αυτόν, θα προσχωρούσε στο σύμφωνο της Βαρσοβίας εάν οι ΗΠΑ δεν επενέβαιναν!

      Τα λόγια του έχουν ως εξής:

      «Είναι τραγικό για μας τους άλλους Ρώσους, με την πείρα που έχουμε τώρα, να βλέπουμε αυτά που συμβαίνουν στην Πορτογαλία. Ανησυχούμε. […] Κι όμως τι βλέπουμε; Ένα είδος κακότεχνης αντιγραφής, αυτό βλέπουμε. Όσα έγιναν τότε στη Ρωσία αντιγράφονται στην Πορτογαλία με πολύ λίγες διαφορές. Για μας όλα μοιάζουν με επανάληψη. […] Παρ’ όλα αυτά ο δυτικός τύπος μιλάει όσο πιο σοβαρά μπορεί για τις πρώτες ελεύθερες εκλογές. Οι πανουργίες και οι ανομίες τους είναι ολοφάνερο ότι ποικίλλουν ανάλογα με τις περιστάσεις. Αλλ’ όμως σ’ όλα αυτά αναγνωρίζουμε τον κομμουνιστικό χαρακτήρα, το κομμουνιστικό καλούπι.

      […] Η Πορτογαλία σήμερα στην πραγματικότητα έχει εγκαταλείψει το ΝΑΤΟ. Φοβάμαι ότι θα βγει αληθινή η πιο κάτω προφητεία μου, εάν προβλέψω ότι τα γεγονότα απ’ αυτή τη στιγμή και πέρα δεν θα είναι αντιστρεπτά. Η Πορτογαλία πρέπει να θεωρείται μελλοντικό μέλος του συμφώνου της Βαρσοβίας. Αυτό είναι κάτι αναπόφευκτο. Δεν μπορούμε να κοιτάμε αδιάφορα αυτή την τραγική και ταυτόχρονα ειρηνική επανάληψη των κομμουνιστικών μεθόδων. Σε δυο άκρες της Ευρώπης και με χρονική διαφορά εξήντα ετών καταπνίγεται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο και μέσα σε χρονικό διάστημα μερικών μηνών η δημοκρατία που μόλις γεννιόταν»…(..)

      (..)Ο Σολζενίτσιν και ο… Βλασόφ
      Ως γνωστόν ο στρατηγός Βλασόφ κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου πρόδωσε τη Σοβιετική Ένωση και συνεργάστηκε με τους Γερμανούς όταν αιχμαλωτίστηκε απ’ αυτούς. Ο Σολζενίτσιν πασχίζει να εξηγήσει και να δικαιολογήσει την προδοσία του πρώην διοικητή της 2ης Στρατιάς. Γράφει:

      «Η 2η Στρατιά κρούσης βρίσκεται σε βάθος 75 χιλιομέτρων μέσα στις γραμμές του γερμανικού στρατού. Και εκείνη τη στιγμή είναι που οι τυχοδιώκτες του Γενικού Επιτελείου βρέθηκαν να μη διαθέτουν καθόλου αποθέματα σε άντρες και εφόδια. Ο στρατός έμεινε χωρίς ανεφοδιασμό και, παρ’ όλα αυτά δε δόθηκε στον Βλασόφ η έγκριση να υποχωρήσει. […]Ασφαλώς, υπήρξε προδοσία απέναντι στην πατρίδα! Ασφαλώς, υπήρξε εγωιστική και δόλια εγκατάλειψη. Όμως από την πλευρά του Στάλιν»!(..)

      (..)«Είδα έναν άντρα πεζό, ντυμένο μ’ ένα γερμανικό παντελόνι, γυμνό από τη μέση και πάνω, όλο αίματα στο πρόσωπο, στο στήθος, στους ώμους και στην πλάτη. Μιλώντας με άψογη ρωσική προφορά, μου φώναξε να τον βοηθήσω. Ένας λοχίας τον ανάγκασε να προχωράει μαστιγώνοντάς τον. Ε, λοιπόν, φοβήθηκα να τον υπερασπίσω αυτόν τον βλασοφικό απέναντι στο λοχία των Ειδικών Δυνάμεων. […] Η εικόνα αυτή έμεινε για πάντα χαραγμένη στο μυαλό μου. Γιατί είναι σχεδόν το σύμβολο του Αρχιπελάγους Γκούλαγκ, θα μπορούσε να κοσμήσει το εξώφυλλο αυτού του βιβλίου».(..)Ilief

      Διαγραφή
  3. Λίγο άσχετο αλλά με ποιανού βιβλίο βγήκε η θεωρία των γκούλαγκ?

    Johngr1973

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αυτός είναι η μόνη πηγή για τα γκούλαγκ δηλαδή?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αγαπητοί κκ
    Θα θελα με αφορμή την ανάρτησή σας για τον Σολζενίτσιν να σας κάνω κάποιες ερωτήσεις ώστε να ενημερωθώ.
    Φαντάζομαι ότι έχετε διαβάσει το βιβλίο του ή τα βιβλία του.
    Ερωτήσεις
    1.Στο βιβλίο του αναφέρεται ότι ήταν παρασημοφορημένος αξιωματικός του κόκκινου στρατού. Είναι αλήθεια;
    2.Περιγράφει με σαφήνεια όλη τη διαδικασία σύλληψης και διαβίωσης την εξορία.
    3.Παραδέχεστε ως ιστολόγιο (συντάκτες και σχολιαστές) ότι υπήρχαν στρατόπεδα συγκέντρωσης στην ΕΣΣΔ; Τα επονομαζόμενα γκούλακ;
    4.Αν όπως λέτε η κατηγορία ήταν οι φιλοναζιστικές απόψεις του Σολζενίτσιν (δε ξερω από που βγαίνει αυτή η κατηγορία)τότε ένα φιλολαϊκό κράτος, σοσιαλιστικό δικαιούται να έχει δημιουργήσει στρατόπεδα συγκέντρωσης για τις αντίθετες απόψεις;Τότε ποια η διαφορά ας πούμε μεταξύ αυτού του κράτους και εκείνου που έκλεινε στα Μακρονήσια τους κομμουνιστές;
    5. Παραδέχεστε ότι υπήρχαν θύματα στα γκούλακ; Πόσοι ήταν οι φυλακισμένοι; Μην μου πείτε ότι ήταν ποινικοί. Και εδώ οι κομμουνιστές μαζί με ποινικούς τους έβαζαν.
    6. Υπήρχαν θύματα για να το πω κομψά επί Στάλιν;
    7. Εκτός του Νόμπελ τι κέρδισε ακριβώς ο Σολζενίτσιν; Πλούτο;
    8. Η εμμονή του να μείνει ενωμένη η Ρωσία τι σήμαινε.

    Μια διαπίστωση
    Βεβαίως και εκμεταλλεύτηκαν οι αντίπαλοι τα όσα είπε. Το θέμα είναι πόσα από αυτά είναι αλήθειες και ποια όχι.

    Παναγιώτης Δημητρίου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Θα απαντησω σε οσα εχω αποψη μιας και δεν εχω διαβασει τα βιβλια του:

      3) Ναι, αυτα ομως υπηρχαν απο πριν, δεν τα εφτιαξε το σοβιετικο κρατος
      4) Οταν στηριζει δικτατοριες και σοβιετικους που πολεμησαν στο πλευρο των γερμανων πως ακριβως θα τον ονομαζες εσυ; Επισης οι φυλακες και οι εξοριες υπηρχαν επειδη υπηρχαν ατομα που ηθελαν να διαλυσουν την ΕΣΣΔ γιατι πληττωνταν τα συμφεροντα τους τα οποια συμφεροντα εξυπηρετουνταν απο την εκμεταλλευση της εργατιας και της αγροτιας. Επισης υπηρχαν ατομα πυο εκαναν σαμποταζ στην παραγωγη(χωμα στα μηχανηματα, ζαχαρη) που εφτιαζαν αποθηκες και εκρυβαν τα αγροτικα προιοντα για να δημιουργηθει ελλειψη και να υπαρξει προβλημα στον κρατικο μηχανισμο(οι γνωστοι κουλακοι). Επισης υπηρχαν ατομα που σχεδιαζαν, η και εκτελουσαν, δολοφονιες κατα στελεχων του ΚΚΣΕ και του Σταλιν, αλλα στελεχη του κομματος συμμαχουσαν με τους κουλακους, με τους δυτικους, αλλοι συμμαχουσαν με τους ναζι με σκοπο να εμποδισουν την οικοδομηση και να εξυπηρετησουν συμφεροντα εκμεταλλευτικων κοινωνικων στρωμματων που ηθελαν να συνεχισουν να χρησιμοποιουν τους ρωσους πολιτες σαν σκλαβους κλπ. Αμα εσυ ολα αυτα τα θεωρεις καταπιεση της αντιθετης αποψης...τοτε οκ, ηταν καταπιεση της αντιθετης αποψης, μονο που η αντιθετη αποψη αυτη ηθελε μια ολιγαρχια του πλουτου να εκμεταλλευεται τον ιδρωτα ολων των υπολοιπον... ε λοιπον αυτη την αποψη εμεις οι κομμουνιστες οχι μονο δεν την σεβομαστε αλλα και την πολεμαμε με ολα τα μεσα που εχουμε στη διαθεση μας.
      5) Τι εννοεις θυματα ακριβως; Ανθρωπους που φυλακιστηκαν αδικα; Ναι υπηρχαν και τετοιοι, οπως υπαρχουν σε ολες τις κοινωνιες, ειδικα σε περιοδους κοινωνικων κινηματων και επαναστασεων. Και στη γαλλικη επανασταση συναιβαινε αυτο, θα καταδικασουμε ολη τη γαλλικη επανασταση;
      6) Δωσε ορισμο για το θυματα
      7)

      Διαγραφή
    2. 7) Ναι κερδισε πλουτο και καταξιωση, και μπηκε σε διαφορους κυκλους, εδινε διαλεξεις σε κορυφαια πανεπιστημια και γενικα επιασε την καλη, ενω οι συμπατριωτες του αναγκαζονταν να μεταναστευσουνμαζικα για να μπορεσουν να επιβιωσουν.
      8) Τι να σημαινε; Το πολυ πολυ να ονειρευονταν αυτο που εχει γινει σημερα, τη ρωσια και την αστικη της ταξη ως μια ισχυρη καπιταλιστικη οικονομια.

      Διαγραφή
    3. Για την "αξιοπιστία" -ειδικά στα νούμερα- του Σολζενίτσιν, και τις φασιστικές απόψεις του, απαντήσεις και σχόλια στο λινκ
      ( http://redflyplanet.blogspot.com/2013/01/blog-post_2735.html ). Ilief

      Διαγραφή
    4. Πολα πραγματα για τα νουμερα αυτα(τα πραγματικα και τα μαγειρεμενα) και στο βιβλιο "μια αλλη ματια στον σταλιν" το οποιο δυστυχως τωρα εχω δανεισει και ετσι δεν τα εχω προχειρα για να τα παραθεσω.

      Διαγραφή
    5. -ΕΚΤΟΣ ΘΕΜΑΤΟΣ-

      Aπο ιστορικούς που δεν έχουν καθόλου καλή γνώμη για τον Στάλιν

      Στοιχεία J Arch Getty και Oleg Naumov, αρχεία GARF: άσκηση βίας ανά έτος μέχρι την Πλατφόρμα Ριούτιν. Συλλήψεις, καταδίκες, εκτελέσεις, φυλάκιση, εξορία. The Road to Terror, αρχική έκδοση 1998, Yale University Press σ. 67.

      "Αρχεία GARF": Gosudarstvennyi Arkhiv Rossiskoi Federatsii, το βασικό αρχείο της κεντρικής κρατικής διοίκησης της Ρωσία

      ( http://leninreloaded.blogspot.gr/2012/10/1921-1923.html )
      Κρατική βία και καταστολή λίγο πριν και λίγο μετά την εκλογή του Στάλιν ως ΓΓ. Τα στοιχεία για τα έτη 1921-1923

      ( http://leninreloaded.blogspot.gr/2012/10/1921-1939.html )
      Οι εκτελέσεις 1921-1939
      Getty/Naumov, The Road to Terror, σ. 67.

      ( http://leninreloaded.blogspot.gr/2012/10/1-4-1936.html )
      "Είναι πολλοί...": Στάλιν-Γιεζόφ, Ολομέλεια ΚΕ, 1-4 Ιούνη 1936

      (..) Η έρευνα Getty/Naumov συνέτριψε τους ισχυρισμούς Conquest στην ακαδημαϊκή κοινότητα σε ό,τι αφορά υπολογισμούς θυμάτων για την περίοδο 1936-38.(..)


      Ο Arch Getty ΜΟΝΟ ΣΤΑΛΙΝΙΚΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ. Αντιθέτως, έχει πολύ αρνητικές εκτιμήσεις για τον Στάλιν. Δεν είναι αερολόγος της «ελληνικής αριστεράς»

      Τα στοιχεία των ρωσικών αρχείων αποδεικνύουν πέραν λογικής αμφιβολίας δύο πράγματα:

      α) Ότι είναι μύθευμα η ιδέα του Στάλιν ως μανιακού και σαδιστή δολοφόνου. Με την εξαίρεση των ετών 1937-38, όπου έχουμε μια κάθετη αύξηση βίας, η κρατική βία στην δεκαετία του 20 και του 30 είναι σχεδόν παντού μικρότερη από ό,τι πριν αναλάβει.

      β) Ότι είναι μύθευμα η ύπαρξη "σχεδίου" πίσω από την τρομοκρατία της περιόδου 1936-38, ότι δηλαδή ο Στάλιν είχε προσχεδιάσει τις εκκαθαρίσεις στελεχών και άλλων. Τόσο τα ίδια τα στατιστικά, όσο και σειρά ενδείξεων από τα αρχεία όπως η συνομιλία με Γιεζόφ και που ήταν άκρως απόρρητη, δείχνουν ότι ο Στάλιν είχε πολλές αμφιβολίες και ενστάσεις για την "σκληρή" αντιμετώπιση διαφωνούντων τουλάχιστον ως την υπόθεση Τουχατσέφσκι τον Ιούνιο του 1937.

      Τα "ευχαριστώ" στον Αντώνη – LR, για τον χρόνο και τις μεταφράσεις που διαψεύδουν τα επίσημα ιδεολογήματα της «κυβερνώσας αριστεράς».Ilief

      Διαγραφή
    6. Ο Στάλιν "πονάει" όλους τους αστούς. Δεν είναι τυχαίο πως η συντριπτική πλειοψηφεία αυτών λοιδωρούν τον Στάλιν.

      Ούτε μιλάνε για την κολλεκτιβοποίηση της γεωργίας, για την εκβιομηχάνιση της χώρας(μία πρωην αγροτική χώρα έγινε 2η σε όγκο προϊόντων πριν τον Β'Παγκόσμιο Πόλεμο), ούτε για την νίκη επί του φασισμού.

      Από το blog του TRASH
      ( http://fadomduck2.blogspot.gr/2012/12/blog-post_27.html )

      Ξανά για τον Στάλιν
      (..)Σύμφωνα με την αστική εκδοχή της ιστορίας, ο Στάλιν ήταν ..."δικτάτορας"!

      Και αυτό γιατί, επί ηγεσίας του καταδικάστηκαν ή εκτελέστηκαν (επειδή, όπως οι ίδιοι αστοί ιστοριογράφοι υποστηρίζουν, δεν "ελέγχονταν" από τον ίδιο):

      • Σειρά πρωτοκλασάτων στελεχών του ίδιου του μπολσεβίκικου κόμματος και του κρατικού μηχανισμού (Τρότσκι, Ζηνόβιεφ, Κάμενεφ, Μπουχάριν κλπ)
      • Η στρατιωτική ηγεσία της ΕΣΣΔ (Τουχασέφσκι κλπ)
      • Δύο κατά σειρά διοικητές των μυστικών υπηρεσιών (Γιεζώφ, Γιάκοντα)

      Λογικά θα πρέπει να ήταν ο πιο αποτυχημένος "δικτάτορας" όλων των εποχών!

      Αφού όπως μας οι ίδιοι οι αστοί μας λένε, δεν "έλεγχε" τον κομματικό και κρατικό μηχανισμό, τον ...στρατό(!!), ούτε και τις ...μυστικές υπηρεσίες(!!!) της ΕΣΣΔ!!!!!!!!

      Και μπαίνει το ερώτημα:

      Εάν είναι εναντίον σου,
      • η κομματική γραφειοκρατία
      • ο κρατικός μηχανισμός
      • ο στρατός
      • οι μυστικές υπηρεσίες

      ποιος μπορεί να έχει τόση δύναμη ώστε να σου δώσει την εξουσία, που οι αστοί υποστηρίζουν πως ο σ.Στάλιν κατείχε (εφόσον φυσικά δεν λένε παραμύθια και για αυτό, όπως υποστηρίζουμε εμείς);

      Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα, μόνο μία μπορεί να είναι, για αυτό και δεν την θέτει κανείς.
      Ο ΛΑΟΣ!

      Αλλά αν "κυριαρχείς" λόγω της λαϊκής στήριξης, ενάντια σε όλες τις εξουσιαστικές κρατικές δομές, τότε...
      ...τι διάολο "δικτάτορας" μπορεί να είσαι;

      Η λέξη δεν σημαίνει ακριβώς αυτόν που εκμεταλλευόμενος τις κρατικές δυνάμεις ποδηγετεί τον λαό; (..) Ilief

      Διαγραφή
    7. Υπάρχει ένα καταπληκτικό βιβλίο, "η συμβολή των Ελλήνων στην ανοικοδόμηση του σοσιαλισμού" του δρ Αναστάση Γκίακα εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή, που δίνει απαντήσεις σε όλα αυτά τα ερωτήματα με στοιχεία από κρατικά αρχεία και Αμερικανών δημοσιογράφων που μετά την ανατροπή μπόρεσαν να έχουν πρόσβαση σε τέτοια αρχεία.
      Ασ σταματήσουμε να διαβάζουμε ανιστόρητα μυθιστορήματα και ασ μελετήσουμε ένα επιστημονικό βιβλίο σαν αυτό, γραμμένο από έναν επιστήμονα.
      Όσο για το "μία άλη ματιά στο εστάλην" ενώ έχει πολλή καλά στοιχεία είναι λίγο λαϊκιστικό κατά τη γνώμη μου.
      Γιάννης

      Διαγραφή
  6. Ερωτήσεις-Απαντήσεις
    "1.Στο βιβλίο του αναφέρεται ότι ήταν παρασημοφορημένος αξιωματικός του κόκκινου στρατού. Είναι αλήθεια;"

    Δεν το ξέρω, αλλά πόση σημασία έχει; Υπήρξαν άνθρωποι που όντως ήταν πρωτοπόροι και στην πορεία λύγισαν ή ακόμα και πρόδωσαν τις πρότερες αρχές τους. Από την άλλη υπήρξαν και άνθρωποι που ήταν εγκληματίες, μπήκαν ακόμα και στα γκουλάγκ και αργότερα έγιναν ήρωες της Σοβιετικής Ένωσης (μπορώ να επανέλθω με συγκεκριμένα στοιχεία για τους το θέλουν). Τα στερνά τιμούν τα πρώτα λέει ο λαός.

    "2.Περιγράφει με σαφήνεια όλη τη διαδικασία σύλληψης και διαβίωσης την εξορία."

    Γιατί ποιός αρνείται ότι πήγε στα γκουλάγκ (γκουλάγκ όχι εξορία, έχει σημασία) ο σολζενίτσιν; Καταδικάστηκε 8 χρόνια για φιλοναζιστική(!) δράση το 1948. Τώρα κατά πόσο ήταν έγκυρες οι κατηγορίες που του αποδόθηκαν απλά κοίτα την κατοπινή του δράση. Για τον καρκίνο από τον οποίο τον γιατρέψαν εντελώς δωρεάν το "σατανικό" σοβιετικό κράτος και οι σοβιετικοί γιατροί δεν βρήκε τίποτα να πει;

    "3.Παραδέχεστε ως ιστολόγιο (συντάκτες και σχολιαστές) ότι υπήρχαν στρατόπεδα συγκέντρωσης στην ΕΣΣΔ; Τα επονομαζόμενα γκούλακ;"

    Γκουλάγκ ναι, στρατόπεδα συγκέντρωσης όχι! Σύμφωνα με το σοβιετικό σωφρονιστικό σύστημα ο στόχος της καταδίκης είναι ο σωφρονισμός και όχι η τιμωρία. Το ίδιο ισχύει (στα χαρτία) και στα υπόλοιπα κράτη. Στην ΕΣΣΔ όμως αυτή η στάση απέναντι στον κατάδικο είχε πάρει ουσιαστικό περιεχόμενο. Έτσι, τα Γκουλάγκ ήταν στρατόπεδα εργασίας (και όχι εξόντωσης ή συγκέντρωσης) για τους βαριά κυρίως ποινικά καταδικασθέντες. Το ποσοστό των κρατουμένων για πολιτικούς λόγους στα γκουλάγκ ήταν αμελητέο. Ακόμα και έτσι όμως, οι συνθήκες διαβίωσης στα γκουλάγκ διέφεραν από μέρος σε μέρος σε βαθμό που να υπάρχουν στρατόπεδα που να πετυχαίνουν σταχανοφικά ρεκόρ(!), ενώ τα περισσότερα είχαν ακόμα και θεατρικές ομάδες. Δεν λέμε ότι η ζωή εκεί ήταν "καλή", για κανένα λόγο, πόσο όμως ήταν καλύτερες οι συνθήκες στις ... ας πούμε αμερικανικές ή ακόμα και ελληνικές φυλακές εκείνης της περιόδου; Όσο για το αριθμό των ανθρώπων στα γκουλάγκ ο μέγιστος αριθμός είναι το 1942 ,κρισιμότερη χρονιά του Β'ΠΠ, 352.560, με την μέγιστη θνησιμότητα, επίσης το 1942, να φτάνει το 25%, με τον μέσο όρο να κυμαίνεται στο 5%.

    "4.Αν όπως λέτε η κατηγορία ήταν οι φιλοναζιστικές απόψεις του Σολζενίτσιν (δε ξερω από που βγαίνει αυτή η κατηγορία)τότε ένα φιλολαϊκό κράτος, σοσιαλιστικό δικαιούται να έχει δημιουργήσει στρατόπεδα συγκέντρωσης για τις αντίθετες απόψεις;Τότε ποια η διαφορά ας πούμε μεταξύ αυτού του κράτους και εκείνου που έκλεινε στα Μακρονήσια τους κομμουνιστές;"

    Τα γκουλάγκ δεν ήταν στρατόπεδα πολιτικών κρατουμένων. Η φιλοναζιστική δράση στον καιρό του ΒΠΠ κατά πόσο μπορεί να ενταχθεί στα πλαίσια του πολιτικώς αποδεκτού; Μήπως έπρεπε να του εκδώσουν τα και τα βιβλία και να τον γιατρέψουν και από καρκίνο... Α, για στάσου, το κάνανε!

    (ΚΔ)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

  7. "5. Παραδέχεστε ότι υπήρχαν θύματα στα γκούλακ; Πόσοι ήταν οι φυλακισμένοι; Μην μου πείτε ότι ήταν ποινικοί. Και εδώ οι κομμουνιστές μαζί με ποινικούς τους έβαζαν."

    Βλέπε 3. Απλά τα ξέρεις το ποσοστό των φυλακισμένων σήμερα(!) στις ΗΠΑ είναι μεγαλύτερο από αυτο της ΕΣΣΔ την περίοδο τις ποιο μεγάλης του κλιμάκωσης.

    "6. Υπήρχαν θύματα για να το πω κομψά επί Στάλιν;"

    Ναι. Στην χώρα του Πίτερ Παν όμως δεν υπάρχουν οπότε ας γίνουμε πιτερπανιστές!

    "7. Εκτός του Νόμπελ τι κέρδισε ακριβώς ο Σολζενίτσιν; Πλούτο;"

    Γιατί προφανώς το Νόμπελ από μόνο του είναι κάτι το τόσο ευτελές που ο κάθε τελευταίος μπορεί να το πάρει! Άσε που το Νομπελ από μόνο του είναι μια περιουσία.

    "8. Η εμμονή του να μείνει ενωμένη η Ρωσία τι σήμαινε."

    Τι; Ότι ήταν εθνίκι μήπως;

    "Μια διαπίστωση
    Βεβαίως και εκμεταλλεύτηκαν οι αντίπαλοι τα όσα είπε. Το θέμα είναι πόσα από αυτά είναι αλήθειες και ποια όχι."

    Σωστή διαπίστωση, υγιής θα έλεγα, αλλά σκέψου πως όταν προβάλλεται σκανδαλωδώς μόνο η μία πλευρά και κάθε απόπειρα αντιλόγου είτε αποσιωπάται πλήρως είτε σπανιότερα παρουσιάζεται ως σοβιετική προπαγάνδα, χρειάζεται κάπου να υπάρχει και κάποια αντίδραση.

    φιλικά, ΚΔ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Στον Πίτερ Παν ο κάπτεν Hook πέθανε (θύμα νο 1). ...και δεν υπάρχουν και ιστορικές μαρτυρίες για το τι απέγινε ο κροκόδειλος...

      Κατάτα άλλα συμφωνώ μέχρι κεραίας (αν και ο τύπος, που το παίζει και οτι θέλει να ενημερψθεί, ήθελε απλά να πει-γράψει τη μαλακία του και ναφύγει.)

      Ιάκωβος Δανιηλίδης

      Διαγραφή

ΚΑΝΟΝΕΣ ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΥ

Είμαστε ανοιχτοί σε όλα τα σχόλια που προσπαθούν να προσθέσουν κάτι στην πολιτική συζήτηση.

Σχόλια :
Α) με υβριστικό περιεχόμενο ή εμφανώς ερειστική διάθεση
Β) εκτός θέματος ανάρτησης
Γ) με ασυνόδευτα link (spamming)
Δ) χωρίς τουλάχιστον ένα διακριτό ψευδώνυμο
Ε) που δεν σέβονται την ταυτότητα και τον ιδεολογικό προσανατολισμό του blog

ΘΑ ΔΙΑΓΡΑΦΟΝΤΑΙ.

Παρακαλείστε να γράφετε τα σχόλια σας στα Ελληνικά

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.