Η ταξική υποταγή ως διδασκαλία του φασισμού

“Εργάτες + Αφεντικά = Friends For Ever”
 κατά τους φασίστες.

Το βασικό, διαχρονικό, πολιτικό και κοινωνικό ζητούμενο, είναι να αποκτήσουν ταξική συνείδηση όσοι ανήκουν στην εργατική τάξη και στους συμμάχους της. Αποκτώντας ταξική συνείδηση, ο καταπιεσμένος μπορεί να αντιληφθεί ποιος πράγματι τον καταπιέζει, ο εργάτης μπορεί να καταλάβει ποιος πράγματι τον εχθρεύεται και ποιος είναι σύμμαχός του.

Αντίθετα, η απουσία ταξικής συνείδησης, μπορεί να οδηγήσει την αγανάκτηση του καταπιεσμένου, στα εγκληματικά μονοπάτια του φασισμού. Ο στίχος του Φώντα Λάδη, για τον φασισμό, είναι ιδιαίτερα εύστοχος:“και δίπλα σου θα φτάσει κάποια μέρα / αν χάσεις τα ταξικά γυαλιά σου.”
Πρόσφατο κείμενο της Χρυσής Αυγής (6/9/12), αναφέρει χαρακτηριστικά: “Το μαρξιστικό ιδεολόγημα της “πάλης των τάξεων”, που υιοθετήθηκε με ανακούφιση από την εξίσου υλιστική δεξιά, εφηύρε τον “ταξικό εχθρό”. Εργαζόμενοι και εργοδότες, αντί να συνεργάζονται ως απαραίτητα μέλη του ίδιου επιχειρηματικού οργανισμού για την ευημερία του και -κατ’ επέκτασιν- την ευημερία των ιδίων και του εθνικού συνόλου, έλαβαν θέσεις αντιπάλων, με τις “ευλογίες” των ανάξιων κυβερνήσεων.”

Γίνεται σαφές, πως τα φασιστικά, ακροδεξιά, “εθνικιστικά” ιδεολογήματα, υπηρετούν πιστά το καπιταλιστικό σύστημα της εκμετάλλευσης, καθώς είναι υπέρ της ταξικής υποταγής των εργαζομένων στα αφεντικά και στους καπιταλιστές, ρίχνοντας το φταίξιμο για την κατάσταση που βιώνουν τα λαϊκά στρώματα, σε άλλα μέλη της εργατικής τάξης -τους μετανάστες. Οι“εθνικιστές”, με αυτό τον τρόπο φανερώνουν το πόσο χρήσιμοι είναι για τους καπιταλιστές, καθώς απροσανατολίζουν ντόπιους εργαζόμενους και τους διδάσκουν την ταξική υποταγή. Ταυτόχρονα προετοιμάζονται να λειτουργήσουν ως μπράβοι του συστήματος, ενάντια στο λαϊκό-ταξικό κίνημα.

Πηγη: Υπερβολες