Ο ανώφελος μεσσίας

Με την παπαρολογία σε ενα ποστ που έκανα "διάλογο" με τον Χρήστο, ανέσυρα ενα παμπάλαιο μου ποίημα που κόντευα να το ξεχάσω και εγώ ο ίδιος, αποφάσισα λοιπόν να το αναρτήσω, αν και ίσως σήμερα θα άλλαζα κάποια πράγματα στον προτελευταίο στίχο.

Ο ανώφελος μεσσίας.

Δεν είναι πως δε σε καταλαβαίνουν,

είναι που δε θέλουν να σε ακούσουν,

γιατί τους δείχνεις τα γκρεμισμένα τους όνειρα,

τα πορθημένα τους τείχη.

.

Δεν είναι ότι δε σε καταλαβαίνουν,

είναι που δε θέλουν να τους πεις,

ότι στην φουντωμένη πυρκαγιά του κόσμου,

εκείνοι δεν ήταν οι φλόγες,

αλλά τα αποκαΐδια.

.

Δεν είναι πως έχουν ξεχάσει,

είναι πως δε θέλουν να θυμούνται,

ότι ετούτα τα κουρέλια που φορούν,

κάποτε ήταν πολύχρωμα ρούχα,

και ότι πιο παλιά περπατούσαν γυμνοί,

και άφοβοι.

.

Δεν είναι πως δε τους καταλαβαίνεις,

είναι που δε θέλεις να παραδεχτείς το πόσο τους μοιάζεις,

και τους γυρίζεις την πλάτη,

επειδή δεν αντέχεις να βλέπεις την έκφραση σου στα πρόσωπα τους.

.

Τέλος

Λαγωνικάκης Φραγκίσκος(Poexania)