Κεντρική Ομιλία στη σημερινή απεργιακή συγκέντρωση του ΠΑΜΕ.

Εργαζόμενοι-εργαζόμενες 

Νέοι και νέες 

Άνεργοι, συνταξιούχοι, μετανάστες 

συναγωνιστές αυτοαπασχολούμενοι, έμποροι, βιοτέχνες, επαγγελματίες

Σε 2 ημέρες συμπληρώνεται ένας χρόνος από την μεγαλειώδη απεργιακή κινητοποίηση, την 48ωρη Πανελλαδική Πανεργατική Απεργία 19 – 20 Οκτώβρ .

Στις 20 του Οκτώβρη, όταν στη μάχη για την καταστολή του ταξικού εργατικού κινήματος έπεσαν και οι γνωστές παρακρατικές ομάδες , εξαπολύοντας άνανδρη επίθεση στα μπλοκ μας . Έμαθαν όμως τι θα πει ταξική οργάνωση – περιφρούρηση – αποφασιστικότητα .

Ο αγώνας βέβαια έχει κόστος , είχαμε πολλούς τραυματίες , είχαμε κι έναν σύντροφο – σπουδαίο συναγωνιστή - νεκρό . Τον Οικοδόμο Δημήτρη Κοτζαρίδη. Με την υπόσχεση να συνεχίσουμε πιο δυνατοί , πιο αποφασισμένοι, μέχρι το τέλος τον αποχαιρετήσαμε τότε . Με αυτή την υπόσχεση τον θυμόμαστε και σήμερα.

                                                        ΕΝΟΣ ΛΕΠΤΟΥ ΣΙΓΗ

Σήμερα που η κρίση οξύνεται ολοένα και περισσότερο, και το Κεφάλαιο εξαπολύει λυσσαλέα επίθεση, στην προσπάθειά του να τσακίσει τα δικαιώματα, τις κατακτήσεις μας, δεν δικαιολογείται κανένας εφησυχασμός. Η καταστολή θα εντείνεται (π.χ. βίαιη καταστολή της 9μηνης απεργίας στην Χαλυβουργία Ελλάδας, στα ναυπηγεία) και παρακρατικές συμπληρωματικές ομάδες θα αξιοποιούνται , θα τους βρίσκουμε μπροστά μας. Μόνο ένα μαζικό ταξικά οργανωμένο εργατικό κίνημα , μπορεί να τσακίσει αυτούς τους μηχανισμούς.

Συναδέλφισσες, Συνάδελφοι

Στέλνουμε σήμερα από την μεγαλειώδη απεργιακή μας συγκέντρωση ένα μήνυμα προς όλους τους Κεφαλαιοκράτες , τους πολιτικούς τους εκπροσώπους – στα κομματα τους και τα πάσης φύσεως «παπαγαλάκια» τους.

Στο παιχνίδι αποπροσανατολισμού , κοροϊδίας και παγίδευσης του ελληνικού λαού , με τα επικοινωνιακά τους παιχνιδάκια , της δήθεν διαπραγμάτευσης εμείς δεν τσιμπάμε .

Ξέρουμε καλα  ότι ΝΔ- ΠΑΣΟΚ- ΔΗΜΑΡ έχουν καταλήξει ΚΑΙ γι’ αυτό το τελευταίο όπως Μας λένε  πακέτο μέτρων ΚΑΙ για τα επόμενα, πάντα «τελευταία» πακέτα μέτρων . Και έχουν καταλήξει. Τα μέτρα είναι εντολές των μονοπωλίων.

Από την ημέρα που το Κεφάλαιο ίδρυσε την Ε.Ε. , επιδιώκει μέσω αυτής την  υπεράσπιση της μέγιστης δυνατής κερδοφορίας του, με την αποψίλωση κάθε εργατικού δικαιώματος – κατάκτησης – ελευθερίας.

Όπως φυσικά το ίδιο επιχειρούν οι καπιταλιστές και στις χώρες εκτός Ε.Ε.

Δεν έχουν τα μέτρα καμία σχέση ούτε με τα χρέη ούτε με τα ελλείμματα .

Μόνο με την ανάκαμψη της κερδοφορίας των Τραπεζιτών – Εφοπλιστών – Βιομηχάνων – Μεγαλεμπόρων έχουν σχέση . Και για να γίνει αυτό πρέπει να τσακίσουν εμάς.

Και επειδή δεν τα ξέρουμε μόνο εμείς αυτα, λέμε ότι είναι βρώμικος ο ρόλος όλων αυτών που μιλάνε για κακή διαπραγμάτευση, υποτέλεια, ξένη κατοχή κ.λ.π.

Μεγάλα λόγια και κραυγές από την μία και από την άλλη βάζουν πλάτη για να κρύβεται η αλήθεια από λαό – από την εργατική τάξη.Να βγαίνει λάδι η μεγαλοεργοδοσία , να προχωράει ακαθεκτη το καταστροφικό της έργo.

Εκεί, σε αυτόν τον σχεδιασμό έχουν δώσει ρόλο και στη φασιστική συμμορία της Χρυσής Αυγής. Τριπλό ρόλο: α) Να στρέψει τους Έλληνες εργάτες εναντίον των μεταναστών , β) Να πατρονάρει από τα δουλεμπορικά της  Έλληνες εργάτες σα φθηνό κρέας για τους Εργοδότες ,γ) Να λειτουργήσει σαν παρακρατικός κατασταλτικός μηχανισμός , ενάντια στο ταξικό κίνημα.

Αποτελεσματικοί αγώνες σημαίνει και καταδίκη των ρατσιστικών – ναζιστικών αντιλήψεων της Χρυσής Αυγής .Καλούμε τους εργαζόμενους,το λαό.

Να τους απορρίψουν μαζικά, αποφασιστικά. Να μην βρίσκουν εργοστάσιο να πάνε, συγκέντρωση να μιλήσουν για να σπείρουν το δηλητήριο του ρατσισμού, της ξενοφοβίας, των δήθεν καλών πατριωτών καπιταλιστών.

Δεν είναι τυχαίο ότι όλους τους ενώνει το ΑΝΤΙΠΑΜΕ , μένος . Τους χαλάμε τη  μανέστρα , γιατί αποκαλύπτουμε τον ρόλο τους και τις πραγματικές αιτίες της κρίσης. Γιατί έχουμε πρόταση και σχέδιο ανατροπής της εξουσίας τους.

Όλοι τους μαζί βγάζουν «καντήλες» όταν μας ακούν, με ταξικό μίσος να φωνάζουμε:

 ΧΩΡΙΣ ΕΣΕΝΑ ΓΡΑΝΑΖΙ ΔΕΝ ΓΥΡΝΑ – ΕΡΓΑΤΗ ΜΠΟΡΕΙΣ ΧΩΡΙΣ ΑΦΕΝΤΙΚΑ

Τα σχέδια τους για τους μισθούς των -580- ευρώ μικτά και αν …. δεν αφορούν μόνο τον κατώτερο μισθό , με βάση αυτόν θα αμείβονται όλοι , και στον ιδιωτικό και στον δημόσιο τομέα και παντού. Αυτή είναι η ζωή που ετοιμάζουν για μας και τα παιδιά μας.

Δουλειά από τα χαράματα μέχρι τη νύχτα για μεροκάματα πείνας:

Καμιά ελπίδα για ελεύθερο χρόνο  - καμιά δυνατότητα να σπουδάσουν τα παιδιά μας- καμία πρόσβαση σε στοιχειώδη υπηρεσίες υγείας πρόνοιας – δουλειά μέχρι τα γεράματα κι αντί για σύνταξη ένα ψωροεπίδομα.

Κι όλα αυτά στην αναμενόμενη ανάπτυξη για την οποία μας  μιλάνε ΟΛΟΙ, κι όταν λέμε όλοι εννοούμε, όλοι όσοι πίνουν νερό στο όνομα της ΕΕ και ταυτίζουν το μέλλον μας με την κερδοφορία των μονοπωλιακών ομίλων.

Για μας αυτή η προοπτική δεν ονομάζεται Ανάπτυξη αλλά μετατροπή των εργαζομένων σε σκλάβους του 21^ου Αιώνα.

Για το ταξικό εργατικό κίνημα μια Ανάπτυξη υπάρχει:

Ανάπτυξη προς όφελος του λαού και όχι των μονοπωλίων, αξιοποιώντας όλες τις παραγωγικές δυνατότητες της Ελλάδας. Αυτή η ανάπτυξη μπορεί να γίνει μόνο με λαϊκή εξουσία και οικονομία, με αποδέσμευση από την ΕΕ. Με κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, για τη μετατροπή τους σε εργατική, λαϊκή ιδιοκτησία που θα αξιοποιείται με βάση τον κεντρικό, πανεθνικό σχεδιασμό για την πλήρη αξιοποίηση των παραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας προς όφελος των λαϊκών στρωμάτων. Μόνο μια εργατική - λαϊκή εξουσία που θα κάνει κοινωνική ιδιοκτησία όχι μόνο τη σημερινή κρατική ιδιοκτησία, αλλά και τις μεγάλες επιχειρήσεις και τα εργοστάσια, μπορεί να οργανώσει με κεντρικό σχεδιασμό την παραγωγή ώστε να αξιοποιούνται στο έπακρο οι τεράστιες παραγωγικές δυνατότητες της Ελλάδας.

Μόνο τότε χωρίς τον ζυγό των παρασίτων της πλουτοκρατίας ο λαός θα μπορέσει να διαφεντέψει την μοίρα του και να ευημερήσει.

Συναγωνιστές – Συναγωνίστριες

Με στοχοπροσήλωση στην όλο και μεγαλύτερη οργάνωση και μαζικοποίηση στα Συνδικάτα , στις Επιτροπές ανέργων , στις Λαϊκές Επιτροπές , να ετοιμαστούμε να δώσουμε τη μάχη σε κάθε χώρο δουλειάς . Σε κάθε Εργοστάσιο , σε κάθε Λιμάνι ,σε κάθε γιαπί.

Δίνουμε τη μάχη να μην περάσουν τα μέτρα . Εκεί όμως που θα κριθεί το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα , εκεί που θα μετρήσουμε και θα μετράμε κάθε μέρα το μπόι μας , είναι στο κατά πόσο θα εμποδίσουμε την εφαρμογή τους , σε κάθε χώρο εργασίας.

Αυτά τα μέτρα , αυτές οι πολιτικές δεν ανατρέπονται από τα πάνω . Όσο στην οικονομία θα κυριαρχούν τα μονοπώλια και ο οργάνωσή τους η Ε.Ε. , η επίθεση θα είναι αμείλικτη και διαρκής . Δεν φτάνει να καταγγέλλεις τα μέτρα και την Κυβέρνηση, χωρίς να τα βάζεις με τα συμφέροντα που κρύβονται από πίσω, χωρίς να τα βάζεις με τα μονοπώλια.

Η κατάσταση που βιώνουμε σήμερα δεν ήρθε ως «κεραυνός εν αιθρία».

Το ΠΑΜΕ από την πρώτη στιγμή της συγκρότησης του από Συνδικάτα – Εργατικά Κέντρα – Ομοσπονδίες , με ταξικό προσανατολισμό  , διαχώρισε τη θέση του από την εργατική αριστοκρατία και τους εργατοπατέρες της πλειοψηφίας της Γ.Σ.Ε.Ε. και προειδοποίησε για αυτά ακριβώς τα μέτρα . Πριν λίγο καιρό κοιτώντας μία ατζέντα του Συνδικάτου Μετάλλου Πειραιά  (10 – 12 χρόνια πριν) στην εισαγωγή είχαμε βάλει ένα κείμενο που προειδοποιούσε γι’ αυτές ακριβώς τις επιδιώξεις του Κεφαλαίου.

Τότε σχεδόν κανένας δεν μας πίστευε, πολλοί και ανάμεσά μας δεν το πίστευαν.

Δεν ήμασταν τίποτα μάντεις, δεν διαβάζαμε τίποτα μαγικές μπάλες. Τα κείμενα μελετούσαμε των μονοπωλίων και τις αποφάσεις των εκπροσωπών τους, κυβερνήσεων της ΕΕ όπως αποτυπώνονταν στις συνοδούς κορυφής κάθε τόσο.

Σήμερα όμως με όλη αυτή την πείρα κάθε τίμιος εργάτης, αγωνιστής πρέπει να βγάλει τα συμπεράσματά του και να διαχωρίσει και αυτός τη θέση του από τις δυνάμεις του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού, που ακόμα και αυτή την ώρα τον καλούνε να παλέψει, να αγωνιστεί για την αύξηση της ανταγωνιστικότητας του Εργοδότη του , να συμβιβαστεί με λογικές διαχείρισης της μιζέριας και του πόνου,να επιλέξει πάλι το «μικρότερο» κακό.

Να ξεκόψει μία και καλή από τους εργατοπατέρες που τον καλούν να αγωνιστεί, αλλά κάτω από τις σημαίες των καπιταλιστών , για τα συμφέροντα του Κεφαλαίου.

Αυτός ο διαχωρισμός πρέπει να εκφραστεί με οργάνωση σε κάθε χώρο δουλειάς , σε κάθε γειτονιά.

Συσπείρωση – μαζικοποίηση , όλο και περισσότερες δυνάμεις να μπαίνουν στη μάχη.

Αγώνας μέσα από τις γραμμές του ταξικού εργατικού κινήματος, αγώνας κάτω από τις σημαίες του ΠΑΜΕ , σημαίνει αγώνας κάτω από τις δικές μας σημαίες. Σημαίνει αγώνας με τα βάση τα συμφέροντα της δικής μας τάξης . Αγώνας με βάση τα γενικά συμφέροντα της εργατικής τάξης , του λαού συνολικά.

Αγώνας μέσα από τις γραμμές του ΠΑΜΕ, σημαίνει στην πράξη , στη Ζωή το:  Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη και όχι τα κέρδη του Κεφαλαιοκράτη.

Εκεί θα κριθεί ο αγώνας μας με αυταπάρνηση – ανιδιοτέλεια – αυτοθυσία – αντίσταση – ανυπακοή , σε κάθε χώρο δουλειάς.

Δεν πρέπει να εγκλωβιστεί κανένας σε ελπίδες και προσδοκίες , για εύκολες λύσεις από ολοένα και νέους σωτήρες  ή μαγικές μορφές πάλης που θα μας φέρουν με μιας ως δια μαγειας, σε πρότερες καλές εποχές.

Μακρια κι από καινούργιους αυτοαποκαλούμενους , αυτοπροτεινόμενους καλύτερους διαπραγματευτές – διαχειριστές τύπου ΣΥΡΙΖΑ κτλ

Δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις, πρέπει καθημερινά να προετοιμαζόμαστε για διαρκή , ανυποχώρητο , σκληρό ταξικό αγώνα.

Οι δυνάμεις της Α.Π. του του ΣΥΡΙΖΑ , με άστεγα τμήματα της ΠΑΣΚΕ , ετοιμάζονται να συνεχίσουν τον προδοτικό για τους εργαζόμενους ρόλο τους , αναβαπτισμένοι.

Στόχος η υπηρέτηση της Εργοδοσίας με το ξεδόντιασμα περαιτέρω του συνδικαλιστικού κινήματος.

Σε μια περίοδο που απαιτούνται συνδικάτα με ηγέτες αποφασισμένους να υπερασπισθούν την εργατική τάξη από την άγρια εκμετάλλευση της καπιταλιστικής εργοδοσίας και του κράτους, σχεδιάζεται η εμφάνιση μιας νέας γραφειοκρατίας. Δεν υπερβάλλουμε.

Καταγγέλλουμε το σχέδιο τους, που στο όνομα της αναδιάταξης του συνδικαλιστικού κινήματος προτείνουν:Τη συγχώνευση των 176 Εργατικών Κέντρων και Ομοσπονδιών σε 13 περιφερειακές οργανώσεις. Τα υπάρχοντα γραφεία αυτών των οργανώσεων να γίνουν γραφεία εξυπηρέτησης εργαζομένων για την διεκπεραίωση αιτημάτων των εργαζομένων π.χ. για σύνταξη κλπ.Την μετατροπή των πρωτοβάθμιων σωματείων σε εργασιακά συμβούλια.Την θεσμοθέτηση Περιφερειακής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας.

Η πρότασή του για διάλυση των συνδικαλιστικών οργανώσεων και τη μετατροπή τους σε Κέντρα Εξυπηρέτησης Πελατών είναι βούτυρο στο ψωμί των επιδιώξεων των πολυεθνικών για να απαλλαγούν από κάθε οργανωμένη αντίσταση και πάλη ενάντιά τους. Αποτελεί πλήρη παράδοση στις ακόρεστες ορέξεις τους. Ανοίγει ο δρόμος για να τσαλαπατούν τη ζωή της εργατικής τάξης χωρίς κανένα εμπόδιο και να αυξάνουν τα κέρδη τους, βασανίζοντας την εργατική τάξη στα κολαστήρια των χώρων δουλειάς. Τα εργασιακά συμβούλια δεν είναι κέντρο οργάνωσης της πάλης των εργαζομένων, αλλά όργανο συνεργασίας με την εργοδοσία.

Σχεδιάζουν την μετατροπή των Συνδικάτων σε εξωραϊστικούς συλλόγους , διεκπεραίωσης θελημάτων των Εργοδοτών και υλοποίησης των καταστροφικών τους ορέξεων τους . Και όλα αυτά με την προβιά του νέου , του ριζοσπαστικού . Άλλος ένα δούρειος ίππος , στα σκαριά δηλαδή . Να τον κάψουμε δηλαδή πριν τον αποτελειώσουν καν .

Το ερώτημα τι κίνημα χρειαζόμαστε πρέπει να το θέτουμε καθημερινά. Τι συνδικάτα χρειαζόμαστε, τι κίνημα θέλουμε , ούτε λεπτό εφησυχασμός .

 Η Αυτόνομη Παρέμβαση του ΣΥΡΙΖΑ ενσωματώνει στις γραμμές της βασικά στελέχη του μηχανισμού του ΠΑΣΟΚ και η ίδια προσχωρεί σε αυτούς τους μηχανισμούς γιατί επιδιώκει να χειραγωγήσει το συνδικαλιστικό κίνημα, τα συνδικάτα μπροστά στην προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να γίνει η κυβερνώσα αριστερά.

Γι´ αυτό στο συνδικαλιστικό κίνημα έχουμε διαχωρίσει τις θέσεις μας. Παλεύουμε για την ανασύνταξή του, για ένα ταξικά προσανατολισμένο συνδικαλιστικό κίνημα.

Η εργατική τάξη να διώξει από πάνω της τον κυβερνητικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό που για χρόνια ολόκληρα κατατρώει τα συνδικάτα, οδηγεί τους εργαζόμενους σε υποχωρήσεις, σε συμβιβασμό, σε ήττα. Χρειάζεται αλλαγή συσχετισμού δύναμης με απεγκλωβισμό από την επιρροή της κυρίαρχης ιδεολογίας, από την επιρροή της εργοδοσίας, του κράτους, νέων δυνάμεων που σήμερα είναι μακριά από τα συνδικάτα, χωρίς οργάνωση.

Χρειαζόμαστε συνδικάτα, τη συλλογική μορφή της εργατικής τάξης, απέναντι στο κεφάλαιο, μαζικά, ζωντανά, μαχητικά, δημοκρατικά, που θα διασφαλίζουν τη συμμετοχή των εργαζομένων στη λειτουργία τους, που θα ενισχύουν τις συλλογικές διαδικασίες και αποφάσεις, που θα ενισχύουν την εργατική πρωτοβουλία. Με ηγέτες με κύρος και υψηλό αγωνιστικό ήθος που θα μπορούν να βάζουν στη μάχη όλο και περισσότερες δυνάμεις.

Το ταξικό κίνημα αγωνίζεται για συσπείρωση και ενότητα της εργατικής τάξης με γραμμή πάλης ενάντια στα μονοπώλια, στην Ευρωπαϊκή Ενωση, στις πολιτικές δυνάμεις που στηρίζουν το εκμεταλλευτικό σύστημα. Που θα βάζει στην ημερήσια διάταξη το θέμα των αλλαγών, στο επίπεδο της εξουσίας και της οικονομίας. Των αλλαγών που θα απαλλάξουν την εργατική τάξη από το καθεστώς της εκμετάλλευσης και θα ανοίξουν το δρόμο για ανάπτυξη με κριτήριο την ευημερία των λαϊκών δυνάμεων.

Εμείς λέμε ξεκάθαρα: Θέλουμε Συνδικάτα έτοιμα για πόλεμο , πόλεμο ταξικό . Συγκροτούμε τον ταξικό στρατό μας για να αναμετρηθούμε με τις δυνάμεις του Κεφαλαίου . Αμφισβητούμε την εξουσία του πάνω στις παραγωγικές δυνάμεις .

Κάθε στρατός για να πολεμήσει όμως χρειάζεται και την επιμελητεία του και σε αυτές τις συνθήκες επιμελητεία είναι η στήριξη με κάθε τρόπο των ανέργων , η έκφραση αγωνιστικής – ταξικής αλληλεγγύης σε όσους καθημερινά εξαθλιώνονται .

Αυτήν  την προσπάθεια έχουμε ξεκινήσει μεγάλα κλαδικά Συνδικάτα το τελευταίο διάστημα, προσπάθεια  η οποία πρέπει να στηριχτεί και να επεκταθεί το επόμενο διάστημ .

Ούτε ένα εργαζόμενος, ούτε ένας συνταξιούχους, άνεργος, νέος δεν πρέπει να αντιμετωπίσει μόνος του την εφορία, το συνεργείο της ΔΕΗ που θα επιχειρήσει να τους κόψει το ρεύμα. 

Ούτε ένας άνεργος, απολυμένος, απλήρωτος εργάτης δεν πρέπει να βρεθεί μόνος του απέναντι στον εργοδότη, χωρίς ένα πιάτο φαί, χωρίς το απαραίτητο φάρμακο.

Πρέπει με αλληλεγγύη και συμπαράσταση να δώσουμε το χέρι σε όποιον θέλει να σηκωθεί, να κάνουμε πράξη το ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΔΕ ΘΑ ΒΡΕΘΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ κόντρα στη λογική της φιλανθρωπίας και των ληγμένων τροφίμων.

Απαιτείται  επιθετικό κίνημα για την προστασία των ανέργων, που να είναι αδιάρρηκτα συνδεδεμένο με την οργάνωση στους χώρους δουλειάς για το δυνάμωμα της ταξικής πάλης. Το ζήτημα της προστασίας των ανέργων είναι ζήτημα και των ανέργων και των εργαζομένων , είναι ζήτημα αγωνιστικής οργάνωσης της πάλης από τα συνδικάτα.

Καλούμε κάθε άνεργο να σηκώσει το ανάστημα του να πάει στο συνδικάτο του και να αναζητήσει το συνάδελφο  με τα ίδια προβλήματα να πάρει και να δώσει θάρρος να απλώσει το χέρι , όχι για ελεημοσύνη όπως τον θέλουν οι διάφορες ΜΚΟ και άλλοι δήθεν φιλάνθρωποι ,πίσω από τους οποίους κρύβεται συχνά ο ΣΥΡΙΖΑ. Να απλώσει το χέρι για να τραβήξει άλλους στην μάχη και να τον τραβήξουν άλλοι μπροστά . Να βοηθήσει και να βοηθηθεί. Αυτή είναι η γνήσια ταξική αγωνιστική αλληλεγγύη.

ΟΛΟΙ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ

Χτίζουμε την κοινωνική συμμαχία με τους αυτοαπασχολούμενους ΕΒΕ , με τις γυναίκες και τους σπουδαστές της λαϊκής οικογένειας , με τους φτωχούς αγρότες.

Στον πόλεμό τους απαντάμε με πόλεμο μέχρι την τελική νίκη

Με οργάνωση, με ανυποχώρητες αναμετρήσεις για να απαλλαγούμε απ’ το βραχνά της πτώχευσης, το ζυγό των μονοπωλίων και της εξουσίας τους, από τα δεσμά της Ε.Ε.

Αυτό το μήνυμα να μεταφέρουμε από αύριο στους τόπους δουλειάς, στις γειτονιές. Ο αγώνας συνεχίζεται, χωρίς σταματημό. Είμαστε σε ετοιμότητα. Δεν περιμένουμε. Προετοιμάζουμε τα επόμενα βήματά μας.

Πηγη: K.K.E4ever