ΓΑΜΩ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΗΣ ΕΚΦΡΑΣΗΣ (ΕΝΑΣ ΙΗΣΟΥΣ ΔΙΧΩΣ ΤΟ ΜΑΡΤΥΡΙΟ)

ΓΑΜΩ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΗΣ ΕΚΦΡΑΣΗΣ (ΕΝΑΣ ΙΗΣΟΥΣ ΔΙΧΩΣ ΤΟ ΜΑΡΤΥΡΙΟ) (Αναδημοσίευση απο Celin)



Υστερα απο τους πεντακοσιους τρυπιους του Μωαμεθ, που βγηκαν να διαδηλωσουν στην Αθηνα για μια ταινια που ουδεποτε παιχτηκε στην Ελλαδα, κατατροπωνοντας στο διαβα τους τις βλασφημες βιτρινες των μαγαζιων που προσεβαλλαν την Πιστη τους,
σειρα πηραν κατι διποδες Προσβολες της Αισθητικης,
κατι απομειναρια του Μεσαιωνα, κακεκτυπα του Σαβοναρολα.
(Εννοειται κακεκτυπα γιατι ο Σαβοναρολα εκαιγε μεν βιβλια, καλλυντικα κι αρωματα αλλα ειχε και τα κοτσια να τα βαλει με εναν Παπα Αλεξανδρο ΣΤ', οι χθεσινοι μονοκυτταροι τα εβαλαν με γυναικες και ανθρωπους του Θεατρου, που δεν τους λες και κομαντος).

Οχι, δεν προκειται να ασχοληθω περαιτερω με τα χθεσινα, ουτε σκοπευω να υπερασπιστω τον Λαερτη Βασιλειου και το CORPUS CHRISTI του, δε με ενδιαφερει κατι τετοιο,
θα με εφερνε πλαι πλαι στη Ρεπουση και τον Μπιστη,
κατι βρωμαει εδω, αλλωστε δε με απασχολει η ελευθερια της εκφρασης.
Ελευθερια της εκφρασης ειναι και η υπαρξη της ΧΑ στην Βουλη,
ελευθερια της εκφρασης ειναι και το ανεβασμα ενος εργου που θα παρουσιαζει πχ τον Λενιν ως παιδοφιλο, τον Ροβεσπιερο σαν τρελο δολοφονο, τον Κολοκοτρωνη σα βιαστη παιδιων.
Αν υποθεσουμε οτι αυριο βγαινει στον Κινηματογραφο μια ταινια γυρισμενη απο φασιστα σκηνοθετη, η οποια ταινια δικαιολογουσε τα εγκληματα του Χιτλερ και την αναγκαιοτητα εξολοθρευσης των "Εβραιομπολσεβικων",
αραγε τοτε τι θα λεγαμε;
Θα λεγαμε, οκ, ζητω η ελευθερια της εκφρασης; "Ολοι εχουμε το δικαιωμα στην αποψη";
Θα στηριζαμε τον Φασιστα σκηνοθετη αν πληθη προσβεβλημενων κομμουνιστων η απλα αντιναζιστων μπουκαραν στο Σινεμα και δεν αφηναν την ταινια να παιχτει, προπηλακιζοντας και τους θεατες;
Η θα φωναζαμε ΔΩΣΕ ΠΟΝΟ ΣΤΑ ΦΑΣΙΣΤΑΡΙΑ;


Κι αν αυτα που λεω τωρα ειναι εξισου φασιστικα, τι ειναι τελικα φασιστικο;
Η καλυτερα, τι ειναι αντιφασιστικο; Το δικαιωμα στην Αστικη Δημοκρατια να λες ο,τι θελεις και να προσβαλλεις ο,τι θελεις αρκει να μην αγωνιζεσαι εναντιον των Σαρκοβορων του Κεφαλαιου;
Τι ειναι το Δικαιωμα στην Αστικη Δημοκρατια;
Μηπως μια επιφαση ελευθεριας στα Ασημαντα,
στο να διαλεγεις σαμπουαν , κρουασαν, καλλυντικα η κουστουμια,
ΜΕΓΚΑ Η ΣΚΑΙ,
Θρησκεια η Αθεια, βαφες μαλλιων, απορρυπαντικα και βιντεοκονσολες,
κι ολες αυτες οι "ελευθεριες" να σου δινονται για να σε αποχαυνωνουν ωστε να μη καταλαβεις οτι
δεν υπαρχει καμια ελευθερια, ειδικοτερα οταν ο Καπιταλισμος κρασσαρει και οι Πλουσιοι ζητανε το αιμα σου για να κανουν restart;

Εχεις δικαιωμα να ξεφτιλισεις ο,τι θελεις, να προσβαλλεις ο,τι θελεις, να παιξεις με τη Πιστη των Ανθρωπων (Η των Μπαμπουινων, δυστυχως στις θρησκειες οι δευτεροι υπερτερουν),
αλλα δεν εχεις δικαιωμα να αγωνιστεις εναντια στο Δικαιωμα των Καπιταλιστων να κανουν τα παιδια σου, τους γονεις σου κι εσενα, πουτανακι τους, οταν ερεθιζονται.

Και μετα ακουω για την Ελευθερια της Εκφρασης;
Τι να τη κανω την ελευθερια της Εκφρασης;
Γαμω την ελευθερια της εκφρασης, δηλωνω εναντιος της. Αν ελευθερια της εκφρασης ειναι να λειτουργουν μονο τα ΜΜΕ που γλειφουν τα αρχιδια του Καθεστωτος
(γιατι τα υπολοιπα που ασκουν στοιχειωδη κριτικη δεν εχουν χρηματοδοτηση απο Τραπεζες
και κλεινουν),
αν ελευθερια της Εκφρασης ειναι η ελευθερια της ΔΙΚΗΣ ΤΟΥΣ ΕΚΦΡΑΣΗΣ η οποια περναει μεσα απο τα χουντοκαναλα διχως εσυ να μπορεις να εκφραστεις παρα μονο μεσα απο αυτα, σαν Καρικατουρα, γιατι ξερουν πως να σε εμφανιζουν ετσι,
αν ελευθερια της Εκφρασης με την ιδια λογικη που κατηγορουν χθες τους Χριστιανοταλιμπαν,
ειναι και η ΔΙΚΙΑ ΤΟΥΣ ελευθερια-των Ταλιμπαν-
να κραζουν και να απειλουν συντελεστες και θεατες,
αν ελευθερια της εκφρασης ειναι να βλεπω τον Αδωνι Γεωργιαδη να βιαζει την Αισθητικη,
τον Αρη Πορτοσαλτε να βιαζει τη Λογικη και τον Αντωνη Σαμαρα να βιαζει εκατομμυρια Ελληνων πολιτων ζητωντας κι απαιτωντας υστερα Τσιγαρο και Συναινεση,

τοτε,
το δικαιωμα στην Εκφραση ειναι ενα ψευδεπιγραφο Δημιουργημα της Αστικης Δημοκρατιας
για να μας κανει να ξεχασουμε οτι δεν εχουμε πια πραγματικα δικαιωματα,
τοτε αντιλαμβανομαστε οτι αυτη η ηλιθια λεξη με τις ηλιθιες συνδηλωσεις της
-ΔΙΚΑΙΩΜΑ-
δεν υπαρχει, δεν υπηρξε κι ουτε θα υπαρξει.
Τι Δικαιωμα;
Αν πιστευεις οτι δικαιουσαι κατι, υψωνεις το χερι σου και το παιρνεις. Αυτο λεγεται Κατακτηση.
Αν προσπαθεις και δε το μπορεσεις, αυτο λεγεται Κατατροπωση.
Τι ειναι Δικαιωμα, θελω να ρωτησω, παραλλασσοντας το ερωτημα περι του τι ειναι μια Αναμνηση
του Καρ Βαι στο IN THE MOOD FOR LOVE;
Κατι που ειχες η κατι που εχασες;
Ειναι κατι που αξιζεις δικαιωματικα; Και ποιος το κρινει αυτο;
Σε ποιον εδωσες την εξουσιοδοτηση να κρινει αν δικαιουσαι δουλεια, αν δικαιουσαι Παιδεια, Υγεια, Θερμανση, Νερο, Κατοικια; Οταν εξουσιοδοτεις καποιον να κανει κατι για λογαριασμο σου,
δε πρεπει μετα να ελεγξεις αν ανταποκρινεται στον ρολο του;
Αν αυτος κρινει τι δικαιουσαι και τι οχι, τοτε αυτο που δικαιουσαι παραμενει δικαιωμα σου
η τωρα μετατραπηκε σε ΔΙΚΑΙΩΜΑ του;
Αν εσυ ολιγωρεις στην ασκηση του δικαιωματος σου, πως ειναι δυνατον μετα να διαμαρτυρεσαι οταν στο καταπατα για πολλοστη φορα;
Και γιατι να αξιζει καποιος το Δικαιωμα στην Ελευθερια, στην Παιδεια, στην Υγεια, τη Κατοικια,
οταν τα χανει ολα αυτα και καθεται να περιμενει μηπως του τα ξαναδωσουν, ξεσπωντας την οργη του στους πιο αδυναμους απο αυτον
και τον Φθονο του σε αυτους που ακομα εχουν λιγα παραπανω απο αυτον;

Δεν ειμαστε ενας λαος κακομαθημενων, αγραμματων, θρησκοληπτων η κοπροσκυλων, αεριτζηδων, φανφαρονων, ψευτοεξεγερμενων, μικροψυχων, ακαλαισθητων κι αξιολυπητων.
Αυτο που κυριως μας χαρακτηριζει ειναι οτι ειμαστε ενας λαος
αδυναμων.
Αδυναμα ανθρωπακια που νομιζουν οτι αυτα που κερδηθηκαν με αιμα θα παραμεινουν αποκτημα μας εσαει. Διχως να ιδρωσουμε, διχως να ματωσουμε. Mια θλιβερη απομιμηση αυτου που καποτε θελαμε να γινουμε, η μαλλον αυτου που καποτε νομιζαμε οτι μπορουμε να γινουμε.
Jesus without the suffering.
Ενας Ιησους διχως το Μαρτυριο. Αυτο θελουμε να ειμαστε, ειτε πιστοι ειτε κρυφοχριστιανοι,
οπως ειναι οι περισσοτεροι αθεοι δηλαδη.
Στο σανιδι του μυαλου μας ανεβαζουμε καθημερινα τη παρασταση του εαυτου μας, φαντασιωνομαστε τον εαυτο μας σαν Οσιομαρτυρα που βασανιζεται απο Γραμματεις και Φαρισαιους αλλα στο τελος, ανεβαινοντας τον Σταυρο του Μαρτυριου, δικαιωνεται. Με αυτοθυσια.
Ολα καλα, αλλα υπαρχει ενα θεματακι,
βλεπω τον Γολγοθα αλλα κανεις δε τον ανεβαινει οικειοθελως,
βλεπω το Αγκαθωτο Στεφανι αλλα ο καθενας προσπαθει να το φορεσει στο κεφαλι του Αλλου,
βλεπω τα λογια και τις καταγγελιες, αλλα δε βλεπω πουθενα την
Αυτοθυσια.
Ο καθενας μας θελει να γινει Ιησους
αλλα χωρις το Μαρτυριο γιατι ειμαστε πολυ αδυναμοι και το φοβομαστε
http://www.youtube.com/watch?v=dI4XFJgsyXw
πιασε και μια μπριζολα στο τεσσερα.
Ο καθενας μας θελει να δικαιωθει,
και ξανα αυτη η καταραμενη λεξη.

Δεν υπαρχουν ανθρωπινα δικαιωματα.
Αν μπορεις, σηκω και παρτο. Αλλιως, τον πουλο και σκυβε.
Δεν υπαρχει ελευθερια στην εκφραση. Αυτο θα σημαινε οτι εχει δικαιωμα και το καθε φασισταριο να εκφραζεται. Θα μου πεις, και ποιος θα κρινει ποιος θα εκφραζεται;
Απαντηση: Εγω. Εγω θα κρινω. Εσυ θα το κρινεις.
Ερωτηση: Μα, αν ειναι ετσι, αυτο δε σημαινει ο Δυνατοτερος μονο θα εκφραζεται; Κι ο αδυναμος, Κυριε; Δε "δικαιουται" να εκφραζεται;
Απαντηση: Παντα κι εξαπανακαθεν αυτο συνεβαινε κι αυτο θα συμβαινει. Ο δυνατος θα εκφραζεται κι ο αδυναμος που δεν εχει αυτο το δικαιωμα, θα βαζει την ουρα στα σκελια.
Ερωτηση: Μα αυτο δεν ειναι φασιστικο;
Απαντηση: Οχι, αυτο ειναι η Ανθρωπινη Πραγματικοτητα. Δεν ειναι κατι που επιθυμω να συμβαινει, ειναι κατι που ετσι κι αλλιως συμβαινει κι εγω οφειλω να σεβαστω και να δω καθαρα τη πραγματικοτητα για να μπορεσω καποτε να την αλλαξω εις οφελος των πολλων. Μακαρι να ζουσαμε σε ενα ροζ συννεφο και να επικοινωνουσαμε χαραζοντας αστροσκονη στον αερα και ροζ καρδουλες στα παγκακια του Συμπαντος, μακαρι να ζουσαμε στο Εργαστηρι του Τσαρλυ και να τρωγαμε σοκολατες και ζαχαρωτα διχως να μας πεφταν τα δοντια και να παιρνουμε κιλα,
μακαρι οι Ανθρωποι να μη χρειαζοταν να αγωνιστουν για τα δικαιωματα τους, μακαρι η Ισοτητα και η Ελευθερια να εβρισκαν εναν μεταφυσικο τροπο να συνδυαζονται και κανεις να μη μπορουσε να τις διασαλευσει, μακαρι ο Ανθρωπος να καταφερνε να ξεφυγει απο τον Πιθηκο και τον ερπετοειδη εγκεφαλο του, μακαρι να ζουσαμε μακαρια και γαληνια σε εναν κοσμο οπου θα ειμαστε Ευτυχισμενοι και η κατασταση αυτη της Ευτυχιας να μην ειχε αναγκη διαλειμματα Δυστυχιας για να εξακολουθησει να παραμενει επιθυμητη.











Παρακολουθω οσα συμβαινουν μεσα απο τη γυαλα μου, παρατηρητης κι οχι συμμετοχος, παρακολουθω την Αυτοκτονια-Γενοκτονια των Πιθηκων,
τους ανθρωπους να γινονται Ζωντανοι-Νεκροι,
ανθρωπους που δε θελουν να ζησουν αλλα ουτε και να πεθανουν,
ανθρωπους που νομιζουν οτι ζουνε αλλα εχουν πεθανει,
ανθρωπους που νομιζουν οτι εχουν πεθανει, αλλα, ξυπνατε ρεεεε, ειστε ακομα ζωντανοι

και τα βιωνω σαν ενα πειραμα του στυλ μεχρι που μπορει να φτασει η Ανοχη κι η Απαθεια,
-τα βιωνω ξεχνωντας οτι ειμαι κι εγω μερος του πειραματος κι οχι ο εκτελεστης του-,

μεχρι ποτε θα πεφτουνε στη θαλασσα σα τους Λεμουριους, μεχρι ποτε θα εθελοτυφλουν μπροστα στη Πραγματικοτητα και θα χτιζουνε ατομικα καταφυγια Αμορφωσιας, Χυδαιοτητας, Ηλιθιοτητας,
ατομικα καταφυγια που απομονωνουν αντι να ενωνουν, ατομικα καταφυγια λειψα κι ατελη που δε μπορουν να προστατευσουν απο αυτο που ερχεται.

Και καθως τα παρατηρω ολα αυτα μεσα στη γυαλα μου, συνειδητοποιω οτι κι αυτη η η γυαλα δεν ειναι παρα μια μιμηση της αδεξιας προσπαθεις εκεινων που παρατηρω,
ενα ατομικο καταφυγιο ακομα πιο λειψο απο το δικο τους,
η δικια μου κραυγη, το δικο μου "ΔΩΣΤΕ ΜΟΥ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΙ".
Κανεις δε θα δωσει σε κανεναν αυτο που δικαιουται γιατι και να το ηθελε, δε μπορει να το μετρησει.
Αυτο που δικαιουμαστε εμεις ειμαστε που θα το μετρησουμε τι ειναι και ποσο ειναι,
κι οποιος παλεψει σκληροτερα, αυτος ειναι που θα γινει Μετρητης και Μοιραστης.
Αν τα φασισταρια, νεοφιλευθερα η Χιτλερικα, παλεψουν σκληροτερα,
τοτε εκεινοι ειναι που θα το δικαιουνται.
Και θα το δικαιουνται γιατι τελικα μονο η Πραγματικοτητα ειναι αυτη που καθοριζει τι δικαιουσαι και τι οχι,
το κακο εδω ειναι οτι αυτος με τη μεγαλυτερη Λυσσα ειναι αυτος που τελικα τη διαμορφωνει,
το καλο ειναι οτι η Λυσσα δεν ειναι ιδιοτητα αποκλειστικη των Μονοκυτταρων.

No Sineater to slay
Us Children of Cain
Watching monkey suicide, 
Sunday AIDS and church wine wash it away