Τα τάλληρα

Μου 'λαχε κι εμένα -τί να κάνω;- να ανήκω στην κατηγορία των "χρονίως πασχόντων". Όχι σπουδαία πράγματα, δηλαδή, απλώς ένα εμφραγματάκι πέρασα πριν δυο χρόνια αλλά οι γιατροί αποφάσισαν ότι εφ' όρου ζωής πρέπει να παίρνω κάποια φάρμακα "για να αποφύγουμε το μοιραίο" (μ' αρέσει η οικειότητα και η συμπάθεια που αποπνέει αυτός ο πληθυντικός).

Όπως προβλεπόταν για τους ασφαλισμένους τού ΟΑΕΕ, λοιπόν, διάλεξα από την σχετική λίστα μια γιατρίνα και άρχισα τις μηνιαίες επισκέψεις. Στην αρχή, για να διαμορφώσει προσωπική άποψη η γυναίκα, με έστειλε και έκανα ορισμένες εξετάσεις, για τις οποίες πλήρωσα καμμιά τριανταριά ευρώ (διαφορά, λέει, από εκείνα που εγκρίνει το ταμείο μου). Μετά με υπέβαλε και σε τεστ κοπώσεως, για το οποίο έσκασα ένα σαραντάρι επειδή δεν το κάλυπτε το ταμείο μου. Και, τέλος, μου έγραψε τα φάρμακά μου, κάτι για το οποίο -ευτυχώς!- δεν πλήρωσα δεκάρα.

Από τότε πήγαινα κάθε μήνα στην γιατρίνα μου κι έπαιρνα την συνταγή για τα φάρμακά μου, για τα οποία πλήρωνα στον φαρμακοποιό μου 10% συμμετοχή. Ευτυχώς, ήμουν "χρονίως πάσχων" και είχα μειωμένη συμμετοχή (ως καλός πελάτης, μάλλον), ενώ όλοι οι άλλοι πλήρωναν 25%. Όλα καλά. Μέχρι την 31η Δεκεμβρίου του περασμένου χρόνου. Δυστυχώς, από την πρωτοχρονιά τού 2012 μπήκε μπροστά το σχέδιο του μεγάλου Λοβέρδου περί μεταρρύθμισης του συστήματος υγείας.

Κατ' αρχάς, αποκαταστάθηκε η αδικία τής μεροληψίας υπέρ των χρονίως πασχόντων κι έτσι όλοι οι πάσχοντες αρχίσαμε να πληρώνουμε συμμετοχή 25%. Σωστό. Δεν κατάλαβα, δηλαδή, γιατί θα πρέπει να γίνεται διάκριση ανάμεσα στο έμφραγμα και στο συνάχι; Αρρώστησες; Πλέρω!

Κατόπιν, καταργήθηκε -επί τέλους!- αυτό το "πάω-στον-γιατρό-μου-όποτε-θέλω". Δεν κατάλαβα, δηλαδή, μαλάκες είναι όσοι ξεροσταλιάζουν στις ουρές τού ΙΚΑ για να πιάσουν σειρά; Από την πρωτοχρονιά και δώθε, κύριε, θα κλείνεις ραντεβού με τον γιατρό σου και θα πηγαίνεις. Και για να μη γίνει φάμπρικα η ιστορία, κάθε γιατρός θα μπορεί να κλείνει μέχρι 200 ραντεβού τον μήνα. Όμορφα πράγματα, μεταρρυθμισμένα κι εκσυγχρονισμένα.

Προχτές, λοιπόν, πήρα κι εγώ τηλέφωνο να κλείσω ραντεβού με την γιατρίνα μου για να μου γράψει την συνταγή μου. Σκέφτηκα ότι ο μήνας είχε 8, έχω φάρμακα ίσαμε τις 20... Αμ, πώς! "Από Νοέμβριο, κύριε", άκουσα έκπληκτος την υπάλληλο. "Μα ο μήνας έχει μόλις 8 και μου μιλάτε για Νοέμβριο;" τόλμησα να αντιμιλήσω. "Τί να σας κάνω, κύριε", επέμεινε η υπάλληλος, "τα ραντεβού τού Οκτωβρίου έχουν κλείσει". Τόμπολα!

Η πρώτη μου σκέψη ήταν να στείλω την υπάλληλο, την γιατρίνα, τον ΟΑΕΕ, το σύστημα υγείας, τον Λοβέρδο, τον Λυκουρέντζο, κι όλους τους υπουργούς με την κυβέρνησή τους στον διάολο και να πάω να αγοράσω τα φάρμακά μου πληρώνοντας από την τσέπη μου, να ξεμπερδεύω. Χτες, σκέφτηκα να πάρω το βιβλιάριό μου και να πάω στο ΙΚΑ, να βρω έναν γιατρό και να μου γράψει την συνταγή μου. Σήμερα, πριν λίγο, σκέφτηκα να αναζητήσω από την λίστα έναν άλλον καρδιολόγο τού ΟΑΕΕ, που να μην έχει κλείσει τα ραντεβού του. Σήκωσα το τηλέφωνο και...απολαύστε:

- Καλημέρα σας. Ιατρείο;
- Μάλιστα.
- Είμαι ασφαλισμένος τού ΟΑΕΕ και θα ήθελα να μου πείτε πότε μπορώ να περάσω να μου γράψετε φάρμακα.
- Όποτε θέλετε κύριε (!!!!)
- Όποτε θέλω είπατε (;;;;)
- Μάλιστα, κύριε, όποτε θέλετε. Θα σας κοστίσει 5 ευρώ η συνταγή.

Ζάχαρη! Άλλα κόλπα, λέμε! Να μη το ξέρω τόσον καιρό, ο μαλάκας... Τί ραντεβού και τρίχες κατσαρές; Ένα ταλληράκι και καθάρισα με όλη την βολή μου. Ένα ταλληράκι για όποτε θέλω! Προφανώς, η μηνιαία αντοχή των γιατρών φτάνει τα 200 ραντεβού μόνο για τον ΟΑΕΕ και τον ΕΟΠΥΥ αλλά εκτός αυτών μπορεί να φτάσει στο...όσο υπάρχουν τάλληρα.

Έτσι γινόταν από παλιά. Από τότε που, αν είχες τάλληρα, μπορούσες να οργώσεις τα Φάληρα. Το θέμα είναι τί κάνεις άμα δεν έχεις περισσευούμενα τάλληρα. Γιατί αν περιμένεις από τους Λοβέρδους και τους Λυκουρέντζους...χέστα και κουκούλωστα.

 Πηγή: Cogito ergo sum