Να πιστέψουν οι εργάτες στη δύναμή τους

Σ

τη δεκαετία του 1990 έγιναν οι ανατροπές των καθεστώτων των χωρών του υπαρκτού σοσιαλισμού στην Ευρώπη. Τις ανατροπές αυτές χαιρέτισαν οι εκπρόσωποι του μεγάλου κεφαλαίου, οι σοσιαλδημοκράτες και οι αριστερούτσικοι οπορτουνιστές όπου Γης. Ολοι μαζί προπαγάνδιζαν πως επιτέλους οι λαοί των χωρών αυτών θα ζήσουν σε ελευθερία και ευημερία και πως οι ανατροπές αυτές θα έχουν ευεργετικές συνέπειες και για τους άλλους λαούς του κόσμου και ιδιαίτερα τους ευρωπαϊκούς. Οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου και οι δήθεν αριστεροί διαλαλούσαν, όπως παλιά με την ένταξη της χώρας μας στην ΕΟΚ, τη μετέπειτα ΕΕ, πως θα ανοίξουν τώρα πιο πολύ οι αγορές και πως τα προϊόντα μας θα ταξιδεύουν πλέον ελεύθερα σε ακόμα μεγαλύτερες αγορές και πως τώρα ήλθε η ώρα να ευτυχήσουμε και να μεγαλουργήσουμε κι εμείς ως χώρα.

Τ

ο τι ευεργετικές συνέπειες είχαν οι λαοί των πρώην σοσιαλιστικών χωρών, το τι ευημερία απόλαυσαν οι λαοί της Ευρώπης, μαζί και ο δικός μας, το βιώνουμε καθημερινά με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο. Η προπαγάνδα αυτή του κεφαλαίου, που και στη χώρα μας τη σιγοντάριζαν και της έδιναν αριστερό περιτύλιγμα αυτοί που τάχτηκαν με την αντεπανάσταση και εγκατέλειψαν το ΚΚΕ, το πολέμησαν, άσκησε και ασκεί τεράστια επίδραση σε λαϊκές δυνάμεις, κόντρα στο ΚΚΕ, που τους έλεγε εντελώς τα αντίθετα. Οτι δηλαδή δεν πρόκειται να ευημερήσει ο λαός μέσα στην ΕΕ, ενώ η ανατροπή του σοσιαλισμού θα φέρει χειρότερες μέρες για τους εργαζόμενους σε όλες τις χώρες. Το ποιος έλεγε την αλήθεια, το τίνος οι θέσεις δικαιώθηκαν και δικαιώνονται καθημερινά, το δείχνει η σημερινή πραγματικότητα. Η καπιταλιστική κρίση άγγιξε πλέον και αυτούς που μέχρι πρότινος, για διάφορους λόγους, ήταν στο απυρόβλητο και λοιδορούσαν τις θέσεις του ΚΚΕ. Το κεφάλαιο και η εργοδοσία σήμερα χτυπούν αλύπητα, γιατί έχουν λυμένα τα χέρια τους από το αντίπαλο δέος. Το κομμουνιστικό κίνημα υπέστη ήττα, βρίσκεται σε ύφεση. Το κεφάλαιο παίρνει πίσω ό,τι αναγκάστηκε να παραχωρήσει κάτω από την επίδραση της Οχτωβριανής Επανάστασης και τους σκληρούς ταξικούς και αιματοβαμμένους αγώνες των εργατών.

Τ

ώρα ήλθε η ώρα να καταλάβει και ο πιο δύσπιστος πως τίποτα δεν είναι τυχαίο, όλα έχουν την αιτία και την εξήγησή τους. Πρέπει ο εργάτης που πίστεψε τα κούφια λόγια τα μεγάλα να καταλάβει πως όσο πιο αδύνατο είναι το κόμμα που εκπροσωπεί την τάξη του, τα συμφέροντά του, τόσο το χειρότερο γι' αυτόν. Εργάτη, φτωχέ βιοπαλαιστή, κλείσε τα αυτιά σου στην προπαγάνδα που λέει πως για το ότι υποφέρεις φταίνε οι ξένοι που σου πήραν τις δουλειές, πως φταίει η κακή οικονομική διαχείριση, πως φταις εσύ ο ίδιος που τα θέλεις όλα δικά σου, που είσαι γεμάτος προνόμια, που θέλεις να μένεις σε μεγάλο και καλό σπίτι, θέλεις να τρως και να ντύνεσαι καλά, θέλεις να έχεις αυτοκίνητο, σταθερή δουλειά, καλό μεροκάματο, Υγεία, Πρόνοια, σύνταξη. Για όλα φταίνε οι μικρές αυτές λεπτομέρειες, οι απαιτήσεις των εργαζομένων. Ποτέ δε φταίει το καπιταλιστικό σύστημα που ζούμε και τα κόμματα που το υπηρετούν. Τη λέξη καπιταλισμός την αντικατέστησαν οι επιτήδειοι με τη λέξη παγκοσμιοποίηση για ευνόητους λόγους.

Ε

ργάτη, όσο ανέχεσαι αυτό το σύστημα να υπάρχει και να κυριαρχεί, καθημερινά η θέση σου θα χειροτερεύει. Το σύστημα αυτό δε βελτιώνεται με φτιασιδώματα και μερεμέτια, με εφαρμογή μιας άλλης πολιτικής. Οσοι λένε κάτι τέτοιο, όσοι σου λένε πως ο εργάτης και το αφεντικό μπορεί να περνάνε εξίσου καλά με σωστή διαχείριση και κοινωνική συναίνεση σου λένε συνειδητά ψέματα. Οι τάξεις είναι δύο: Η εργατική και η αστική. Υπάρχουν και τα μεσαία στρώματα. Ενα τμήμα τους προσεγγίζει την αστική τάξη, ένα άλλο, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, είναι αντικειμενικά κοντά στους εργάτες. Δεν μπορεί να βρίσκεται στην εξουσία η αστική τάξη και να νοιάζεται πόσο πιο πολλά από τα κέρδη της θα μοιράσει στο λαό. Οσο τα μέσα παραγωγής βρίσκονται στα χέρια των καπιταλιστών ο εργάτης θα δει άσπρη μέρα μόνο όταν χιονίσει. Γι' αυτό, εργάτη, πίστεψε στη δύναμή σου, οργανώσου στα ταξικά συνδικάτα, μορφώσου. «Εσύ να πάρεις πρέπει την εξουσία».

Μήτσος ΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ