Συνεχίζουν το τροπαρι

«Το ΚΚΕ έχασε την ηγεμονία στο χώρο της αριστεράς». 

Αυτό είναι ένα από τα συμπεράσματα των αστικών επιτελείων που προπαγανδίζονται στα πλαίσια ερμηνείας του εκλογικού αποτελέσματος και της εκλογικής δύναμης του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ. Είναι συνέχεια της στοχευμένης προπαγάνδας που τσουβαλιάζει το κόμμα της εργατικής τάξης με κόμματα τα οποία τόσο με το πρόγραμμα και την πολιτική τους όσο και με τη δράση τους βρίσκονται στην αντίπερα όχθη με τα συμφέροντα της εργατικής τάξης αφού είναι κόμματα του ευρωμονόδρομου και της ταξικής συνεργασίας.Στοχευμένη προπαγάνδα σε ένα κάλπικο σχήμα δεξιά - αριστερά προκειμένου να συσκοτίζουν τις πραγματικές διαχωριστικές γραμμές σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο ανάμεσα στο κεφάλαιο από τη μιά και την εργατική τάξη και τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα από την άλλη. Να συσκοτίζουν την πραγματική, ταξική διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στα κόμματα και την πολιτική τους. Την ίδια βεβαίως προπαγάνδα τσουβαλιάσματος στη θολή αστική πολιτική ορολογία περί «αριστεράς» κάνουν και οι αυτοαποκαλούμενες «αριστερές» δυνάμεις, μιλώντας συχνά - πυκνά για την ηγεμονία στο χώρο της «αριστεράς».

*** 

Το ΚΚΕ ποτέ δεν είπε ούτε αισθάνθηκε να έχει ή να διεκδικεί καμιά ηγεμονία σε ένα χώρο που μάλιστα είναι ξένος, αντίθετος με το κόμμα και τη στρατηγική του. Ποια σχέση και σύγκριση μπορεί να γίνει μεταξύ του ΚΚΕ που παλεύει για τη συγκέντρωση δυνάμεων προκειμένου η εργατική τάξη και τ' άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα να ανατρέψουν την εξουσία του κεφαλαίου, να κοινωνικοποιήσουν τα μονοπώλια, δηλαδή να καταργήσουν την καπιταλιστική ιδιοκτησία και να τη μετατρέψουν σε κοινωνική με κόμματα σαν το ΣΥΡΙΖΑ που λένε στο λαό δώσε μου δύναμη να κυβερνήσω και να σου λύσω προβλήματα χωρίς να αμφισβητούν την καπιταλιστική ιδιοκτησία και την αστική εξουσία; Που υπόσχονται στο συμβιβασμό λαού - μονοπωλίων γιατί μπορεί και κέρδη να υπάρχουν και μισθοί ικανοποιητικοί; Ποια σχέση μπορεί να έχει το ΚΚΕ που καλεί τους εργαζόμενους σε πάλη για αποδέσμευση της Ελλάδας από την ΕΕ, για μονομερή διαγραφή του χρέους με δυνάμεις που υπερασπίζονται την ΕΕ και λένε ότι θα κάνουν αναδιαπραγμάτευση του χρέους που πληρώνει ο λαός; 

Ποια σχέση μπορεί να έχει το ΚΚΕ με το ΣΥΡΙΖΑ τον οποίο ο ΣΕΒ τον θέλει σε μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας; 

Πολλά θα μπορούσαμε ακόμη να πούμε, αλλά η προπαγάνδα περί ηγεμονίας στην «αριστερά» με βάση το εκλογικό αποτέλεσμα είναι μια ακόμη παράμετρος που στοχεύει, δίνοντας αέρα στα πανιά του ΣΥΡΙΖΑ ως δύναμη του συστήματος, να ενισχύσει τις αυταπάτες που καλλιεργεί περί φιλολαϊκής διεξόδου με αναδιαπραγμάτευση στην ΕΕ και με ενίσχυση των καπιταλιστών (υγιής επιχειρηματικότητα), προκειμένου να χειραγωγούνται εργατικές, λαϊκές συνειδήσεις στα πλαίσια του συστήματος, να υπονομεύεται η ταξική πάλη και πάντως ωθεί στην υποταγή των εργαζομένων στην αστική πολιτική. 

*** 

Το ΚΚΕ είναι η οργανωμένη πολιτική πρωτοπορία της εργατικής τάξης, βρίσκεται στην πρώτη γραμμή του δικού της ταξικού αγώνα, ηγείται και καθοδηγεί αυτόν τον αγώνα. Αυτό και τίποτα άλλο. Απ' αυτή την άποψη εκτιμά τα εκλογικά αποτελέσματα και τις τάσεις με κριτήριο τις αντικειμενικές εξελίξεις, δεν ετεροκαθορίζεται από την εκλογική δύναμη ή την εκλογική πτώση των άλλων πολιτικών κομμάτων. Δεν εξάρτησε ποτέ την πολιτική του από την κάλπη προκειμένου να διατηρήσει την «ηγεμονία στην αριστερά», ούτε θεωρεί ως δοκιμασία της ορθότητάς της την κάλπη. Η ορθότητα της πολιτικής του ΚΚΕ καθορίζεται από το χαρακτήρα της εποχής, από την αναγκαιότητα ανατροπής του καπιταλισμού. Η κρίση το επιβεβαιώνει. Επομένως, δεν εξαρτά στη δράση του από την άνοδο της εκλογικής του δύναμης, δεν την υποτάσσει σ' αυτήν, ούτε υποκλίνεται στην επιδίωξη να την ανεβάσει με κάθε μέσο. Ούτε βεβαίως ενδιαφέρεται να «παίξει» μέσα στο σύστημα. Δεν κάνει σκόντο στη γραμμή του, ακόμη και αν έχει κάποιες απώλειες. Δε χαϊδεύει αυτιά για δήθεν εύκολες από τα πάνω λύσεις για να πάρει ψήφους. Πολύ περισσότερο δε διακατέχεται από κανένα άγχος για την ηγεμονία στην αριστερά που γράφουν οι αστοί. Η εκλογική του δύναμη είναι αποτέλεσμα του επιπέδου ανάπτυξης της ταξικής πάλης, αυτή συμβάλλει και στην αλλαγή συσχετισμού των δυνάμεων. Στην ταξική πάλη ενάντια στο κεφάλαιο και την εξουσία του, στη γραμμή συγκέντρωσης των δυνάμεων (εργατική τάξη, αυτοαπασχολούμενοι, φτωχοί αγρότες και η συμμαχία τους) που θα ανατρέψουν το σύστημα υποτάσσεται η πολιτική του και η δράση του.