Από την μεγάλη προεκλογική συγκέντρωση στην Πάτρα (video)

ΚΚΕ δυνατό, όρθιο, αχειραγώγητο χρειάζεται ο λαός

Η ομιλία της ΓΓ της ΚΕ του Κόμματος, χτες βράδυ, στην πλατεία Γεωργίου  

Κάλεσμα στον λαό της Πάτρας να δώσει τη δύσκολη και κρίσιμη μάχη των εκλογών με «δημιουργικό πείσμα» και αγωνιστική αισιοδοξία, για να σταθεί όρθιο και ισχυρό το ΚΚΕ, απηύθυνε χτες η ΓΓ της ΚΕ του Κόμματος, Αλέκα Παπαρήγα, μιλώντας σε μεγάλη συγκέντρωση του ΚΚΕ στην Πάτρα. Η πλατεία Γεωργίου γέμισε με λαϊκό κόσμο, οικογένειες, εργάτες και σπουδαστές που έσπευσαν να ακούσουν την πρόταση του Κόμματος. Η παρουσία χιλιάδων ανθρώπων - σε μια από τις μαζικότερες και με παλμό συγκεντρώσεις των τελευταίων χρόνων - τα ελπιδοφόρα συνθήματα ότι «με ΚΚΕ ισχυρό και εσένα στον αγώνα, υπάρχει λύση», «πυροδότησαν» χθες στην Πάτρα τη μαχητικότητα και την ασυμβίβαστη προσπάθεια για «όρθιο και ισχυρό ΚΚΕ». «Δεν πρόκειται να συμβάλλουμε στην υποχώρηση και στην ήττα του κινήματος», τόνισε η Αλέκα Παπαρήγα και κάλεσε τη ριζοσπαστική πρωτοπορία του λαού να μείνει όρθια και να ενισχυθεί, να κρατήσει «τη δάδα του αγώνα αναμμένη» για τις πιο δύσκολες μάχες που έρχονται από τις 18 Ιούνη. 

Στην ομιλία της, η Αλέκα Παπαρήγα σημείωσε: 

«Ξέρουμε πολύ καλά ότι αυτή η εκλογική μάχη είναι η πιο δύσκολη για το ΚΚΕ, για τους ριζοσπάστες αριστερούς, στα τελευταία 40 χρόνια. Αλλωστε, δεν πέσαμε από τα σύννεφα, είχαμε πρόβλεψη.

Από την πρώτη στιγμή που ξέσπασε η κρίση, δημόσια δηλώναμε ότι σε τέτοιες συνθήκες βαρβαρότητας είναι πιθανό το κίνημα να κάνει ένα άλμα προς τα εμπρός, όπως είναι εξίσου πιθανό να κάνει ένα βήμα ή περισσότερα πίσω, να περάσει σε στασιμότητα και προσωρινή ήττα. Μέχρι τώρα δεν έχει γείρει η πλάστιγγα ούτε υπέρ, ούτε σε βάρος του λαού. Ομως κινδυνεύει να γείρει αρνητικά η πλάστιγγα στις 17 Ιουνίου, πριν ακόμα το κίνημα ετοιμαστεί για μια δεύτερη φάση αντεπίθεσης.

Είχαμε, ακόμα, ανοικτά προβλέψει στα δημόσια ντοκουμέντα μας ότι τα επόμενα χρόνια θα υπάρξει πολιτική αστάθεια στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες της ΕΕ, ότι θα υπάρξουν στιγμές που θα δυσκολεύεται ο σχηματισμός κυβέρνησης. Ανοικτά καλέσαμε τον ελληνικό λαό να μην αισθανθεί φόβο μπροστά σε μια τέτοια εξέλιξη, αλλά να την αξιοποιήσει, για να παρέμβει και να ωθήσει τα πράγματα προς τα εμπρός.

Η αντι-ΚΚΕ επιχείρηση, την οποία ζούμε πιο έντονα σήμερα για την αποδυνάμωση του Κόμματος, δεν είναι βεβαίως καινούργια, ούτε θα είναι η τελευταία. Στόχος είναι τελικά να απαλλαγούν με κάθε τρόπο από το Κόμμα και τη δράση του, είτε κοινοβουλευτικά, είτε και με το μαστίγιο.Η επιχείρηση, στην προεκλογική φάση, δε γίνεται με το γνωστό αντικομμουνισμό, παρότι και αυτός υπάρχει, αλλά κυρίως με την επίθεση που δέχεται το Κόμμα ότι δε βάζει νερό στο κρασί του, για να συμμετάσχει σε μια κυβέρνηση που μπορεί κάτι καλύτερο να κάνει.

Να γιατί οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να υποτιμήσουν την πολυμέτωπη επιχείρηση αποδυνάμωσης του ΚΚΕ, σε μια περίοδο που η κρίση θα γίνει χειρότερη στην Ευρωζώνη και στην Ελλάδα, θα συναφθούν νέα Μνημόνια διαρκείας που θα τα βαφτίζουν τροποποιημένα.
Δύο άσχημες για το λαό εκδοχές βρίσκονται μπροστά του, είτε με κεντροδεξιά είτε με κεντροαριστερή - αριστερή κυβέρνηση. Είτε η Ελλάδα θα βγει από την Ευρωζώνη, με παραλλαγή να μείνει στην Ευρωζώνη με ευρώ στην αξία της δραχμής, το λεγόμενο GEURO, ή να γίνει ένα νέο «κούρεμα» 85% και 90% που θα φέρει ακόμα χειρότερο Μνημόνιο. Τώρα ενισχύεται ο σχεδιασμός για Ευρωζώνη και ΕΕ λιγότερων μελών, εφόσον η όποια αναιμική ανάκαμψη διακοπεί από ένα νέο κύμα κρίσης.

Τι πρέπει να κάνει ο λαός, αν έχουμε μια ακόμα χειρότερη εξέλιξη στην Ελλάδα;
Να πάρει η αντίδραση του λαού χαρακτήρα οργανωμένου με πολιτική στόχευση παλλαϊκού ξεσηκωμού, να τραβήξει προς τα εμπρός, όσο πιο γρήγορα γίνεται. Γι' αυτό το ΚΚΕ πρέπει να είναι δυνατό και όρθιο, αδέσμευτο, αχειραγώγητο. Να είναι ισχυρή η κοινωνικοπολιτική συμμαχία των δυνάμεων που αντιπαλεύουν τα μονοπώλια, τις ιμπεριαλιστικές δεσμεύσεις.
Οι διεθνείς εξελίξεις και οι αποφάσεις του ΝΑΤΟ δείχνουν ότι ως πρόβλεψη πρέπει να έχουμε ένα SOS, αν εξαπολυθεί ΝΑΤΟικός πόλεμος στη Συρία και στο Ιράν. Οι ανταγωνισμοί στην περιοχή, και ενώ η κρίση συνεχίζεται, πολλαπλασιάζουν τους κινδύνους να λυθούν οι διαφορές με στρατιωτικά μέσα, όταν θα εξαντληθούν τα οικονομικά και πολιτικά.

Η Ελλάδα δε θα μείνει ανέγγιχτη. Τότε τι θα κάνει ο λαός; Θα περιμένει την εξ ύψους κυβερνητική παρηγοριά; Τότε πρέπει να πάρει τη δική του πρωτοβουλία. Γι' αυτό και πρέπει να είναι δυνατό και ισχυρό, όρθιο το ΚΚΕ. Δυνατή και ισχυρή η κοινωνικοπολιτική συμμαχία των δυνάμεων που αντιπαλεύουν τις ιμπεριαλιστικές δεσμεύσεις που βάζουν σε κίνδυνο τα κυριαρχικά και εδαφικά δικαιώματα της Ελλάδας.

Ο νέος αέρας που πνέει στην Ευρώπη είναι απατηλός, αέρας κοπανιστός που λέει ο λαός. Πρόκειται για την αναζήτηση ενός νέου μείγματος διαχείρισης της κρίσης. Τέτοια συζήτηση δε γίνεται τώρα χάριν του κ. Ολάντ και του κ. Τσίπρα. Πολύ περισσότερο που ο κ. Ολάντ βγήκε αυστηρά κατά της Ελλάδας, ζητώντας από το λαό να σεβαστεί τις εθνικές δεσμεύσεις και ο κ. Τσίπρας, πριν αλέκτορα φωνήσαι, μίλησε για νέο μείγμα πολιτικής, θέση που σήμερα υιοθετούν και φιλελεύθερες και σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις. Αλλωστε, τα περί νέου μείγματος τα ακούσαμε πολλές φορές από τον κ. Σαμαρά.

Το νέο μείγμα το επεξεργάσθηκε και η Σύνοδος των 8 ισχυρότερων κρατών του κόσμου. Το εξέφρασε γλαφυρά ο πολύς κ. Ομπάμα, με τη θέση όχι μόνο λιτότητα, αλλά και ανάπτυξη.
Το νέο μείγμα, λοιπόν, θα είναι ανάπτυξη με λιτότητα. Δηλαδή, με εργασιακές σχέσεις δουλεμπορίου, με αυξημένη ανεργία που για πολλούς θα πάρει τα χαρακτηριστικά της μονιμότητας. Οι επιχειρηματικές επενδύσεις θα γίνουν σε τομείς που απαιτούν ολιγάριθμο εργατικό και επιστημονικό δυναμικό, με μισθούς Βαλκανίων και ακόμα παρακάτω, Κίνας και Ινδίας.

Να μην παγιδευτεί ο λαός στο νέο δίπολο

Μπροστά μας, για πρώτη φορά έχουμε ένα νέο δίπολο, διαφορετικό από το συνηθισμένο ΝΔ - ΠΑΣΟΚ. Το δίπολο είναι ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ και λοιπές δυνάμεις. Προβάλλεται ως η ρεαλιστική λύση, για να σχηματιστεί κυβέρνηση.
Και οι δύο πόλοι έχουν κοινή αφετηρία, που τελικά οδηγούν στη μείωση των διαφορών τους όσον αφορά τις προσδοκίες του λαού.

Και οι δύο ορκίζονται πως ό,τι και αν συμβεί, η Ελλάδα θα παραμείνει μέσα στην Ευρωζώνη, που σημαίνει ότι τελικά θα σεβαστούν όχι μόνο το μνημόνιο και τη δανειακή συνθήκη, αλλά και όλες τις εθνικές δεσμεύσεις, με πρώτο σταθμό το 2020 και μετά το 2042. Στο μεσοδιάστημα θα προστίθενται και άλλα μέτρα. Και οι δύο υποστηρίζουν ότι μονοπώλια και λαός μπορούν να συγκατοικούν ειρηνικά και να κερδίζουν και τα μεν και ο λαός.
Ο λαός δεν πρέπει να αυτοπαγιδευτεί με επιλογή του ενός ή του άλλου. Θα μετανιώσει γρήγορα, αλλά θα έχει χάσει και άλλα, θα έχει χάσει χρόνο. Η αντιστροφή της κατάστασης θα είναι πιο οδυνηρή και θα απαιτήσει ακόμα πιο βαριές λαϊκές θυσίες.

Η μόνη κυβέρνηση που μπορεί να σταθεί στο ύψος των απαιτήσεων της κρίσης και των λαϊκών αναγκών είναι αυτή που προχωρά στη μονομερή διαγραφή του χρέους, στην καταγγελία και ανατροπή των Μνημονίου - Δανειακής Σύμβασης, αποδεσμεύει την Ελλάδα από την ΕΕ και κάνει το λαό το μοναδικό αφεντικό του πλούτου που έχει δημιουργήσει και υπάρχει στην Ελλάδα. Αυτές τις προϋποθέσεις δεν τις θέλει και δεν τις διακηρύσσει ούτε φραστικά και συνθηματικά κανένα άλλο κόμμα.

Αυτήν την κυβέρνηση θα την έχει αναδείξει ο λαός μέσα από πρωτοφανείς σε μαζικότητα και μαχητικότητα λαϊκές κινητοποιήσεις, θα είναι αποτέλεσμα μιας ώριμης συνειδητής κοινωνικής εξέγερσης του λαού, που δε θα αναθέσει σε κάποιους αντιπροσώπους να του λύσουν τα προβλήματα, αλλά θα είναι ο ίδιος στην εξουσία. Δε θα είναι εξουσία του ΚΚΕ, αλλά εξουσία του λαού. Και όταν λέμε λαός εννοούμε την εργατική τάξη και τους συμμάχους της. Μια τέτοια εξουσία μπορεί να αντιμετωπίσει τον εσωτερικό ταξικό αντίπαλο και τις εξωτερικές επιθέσεις.
Αυτή η κυβέρνηση θα στηρίζεται στον εργατικό λαϊκό έλεγχο από τα κάτω προς τα πάνω, με βουλευτές που θα εκλέγονται από κάθε παραγωγική μονάδα, από τους συνταξιούχους, τους συνεταιρισμένους παραγωγούς, τους μαθητές, σπουδαστές και φοιτητές. Δεν θα υπάρχει κοινοβούλιο που βγαίνει από τους καλύτερους στα πάνελ, αλλά από μαχητές πριν απ' όλα στους τόπους δουλειάς.

Η ιδιοκτησία των μονοπωλίων, των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων θα καταργηθεί, η χώρα θα βγει από την ΕΕ και από το ΝΑΤΟ, δε θα επαιτεί δάνεια που τα πληρώνει ο λαός και με υποδουλωτικές δεσμεύσεις. Θα αξιοποιήσει προγραμματισμένα τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας, θα καταργήσει τις εισαγωγές προϊόντων που παράγονται στην Ελλάδα. Θα διαγράψει μονομερώς το χρέος και δε θα φοβάται ότι θα μείνει πεινασμένος ο λαός, γιατί ο ίδιος θα αποφασίζει την κατανομή και τη διανομή ανάλογα με τις ανάγκες, ενώ θα παρέχει απολύτως ίσες κοινωνικές υπηρεσίες, Παιδεία σε όλους ανεξάρτητα από το εισόδημα.

Αυτή η διακυβέρνηση δε θα είναι ένας περίπατος, καθώς η άρχουσα τάξη δεν θα κάτσει παθητικά, οι εξωτερικές παρεμβάσεις θα είναι έντονες. Το ΚΚΕ πρέπει να βουτήξει κυριολεκτικά τα χέρια του στις δυσκολίες. Αυτό που μας ζητιέται σήμερα είναι να βρωμίσουμε τα χέρια μας με αντιλαϊκά μέτρα, με ψέματα και χάρτινες υποσχέσεις.
Το ΚΚΕ δε διστάζει να πάρει ευθύνες, έχει δώσει εξετάσεις στον πολύ δύσκολο ρόλο να είσαι αντιπολίτευση κόντρα στο ρεύμα. Δεν το φοβηθήκαμε καθόλου. Δεν φοβόμαστε ούτε σήμερα να πάμε κόντρα στο ρεύμα. Σε τέτοιες συνθήκες κρίνεται ένα Κομμουνιστικό Κόμμα και όχι στον ομαλό δρόμο.

Το ΚΚΕ δεν έχει δικαίωμα να σκορπίσει αυταπάτες στο λαό, να γίνει συνένοχος σε μια πολιτική που θα διαψεύσει και θα σπείρει την επικίνδυνη απογοήτευση, πράγμα που θα οδηγήσει στην επιστροφή των συντηρητικών δυνάμεων για μια ακόμα φορά.

Δεν έχουμε δικαίωμα να ξεγελάσουμε το λαό

Τα κόμματα της ΕΕ, από τη ΝΔ έως τον ΣΥΡΙΖΑ και τη ΔΗΜΑΡ ένα πράγμα λένε στο λαό: Ψήφισε εμένα τώρα, γιατί ο λαός δεν μπορεί να νικήσει ποτέ. Η νίκη θα έλθει στη δευτέρα παρουσία - λένε - που δε θα γίνει ποτέ.

Ξεκαθαρίζουμε τα πράγματα: Οποιος λέει στο λαό ότι δεν υπάρχει προοπτική λύσης και ανατροπής δίνει την πιο μεγάλη απόδειξη ότι δε θα του προσφέρει ούτε ανακούφιση στις 18 του Ιούνη.
Αυτή η θέση που φαντάζει ρεαλιστική, στην ουσία καλεί το λαό να πάρει διαζύγιο από το δικαίωμά του να ζει σύμφωνα με τις ανάγκες και τις δυνατότητες που διαθέτει η χώρα μας. Να έχει μειωμένες απαιτήσεις, να του αρκεί η αμοιβή των 400 ευρώ στο όνομα της ανεργίας, ένα επίδομα ανεργίας έστω 400 ευρώ. Δηλαδή, του λένε από ολότελα καλή και η Παναγιώταινα. Αυτό είναι υποταγή και παραίτηση του λαού.

Εμείς δεν έχουμε κανένα δικαίωμα να ξεγελάσουμε το λαό προεκλογικά ότι πιθανόν θα διαπραγματευτούμε μετεκλογικά για τη συμμετοχή σε μια κυβέρνηση. Και μετά να ψάχνουμε για προσχήματα, για να δικαιολογήσουμε την άρνηση συμμετοχής. Ούτε να κάνουμε κάλπικους διαλόγους, για να αποδείξουμε ότι εμείς θέλουμε συνεργασία, αλλά οι άλλοι δε συμφώνησαν και μας απέκλεισαν.
Δηλαδή, να χρησιμοποιούμε τα ίδια κόλπα με τη βδομάδα των εντολών, όπου ο καθένας έλεγε "έλα στο πρόγραμμά μου" για να κάνουμε κυβέρνηση. 

Αν γλιστρήσουμε τώρα, δε θα μας το συγχωρήσουν και αυτοί που σήμερα μας ζητούν μια ανοχή σε κυβερνητική λύση. Γιατί τότε μακριά από τις κάλπες δε θα νοιάζονται ποιος τους υποσχέθηκε και ποιος όχι, θα λένε (και τώρα θα έχουν δίκιο) "όλοι το ίδιο είστε".

Εδώ μας φορτώνουν μια σειρά ανύπαρκτα πράγματα και επιλογές με τη συμμετοχή μας στις δύο υπηρεσιακές μεταβατικές κυβερνήσεις Τζαννετάκη και Ζολώτα, που έγιναν κάτω από την πίεση της μη παραγραφής και της αποφυγής εκλογικών αναμετρήσεων που θα έφερναν την παραγραφή. Το Κόμμα την πλήρωσε αρκετά ακριβά τότε. 

Η στάση του ΚΚΕ σήμερα, σε μια δύσκολη μάχη, την πιο δύσκολη, επαναλαμβάνουμε, εδώ και 40 χρόνια περίπου, είναι προσφορά για το λαό χίλιες φορές καλύτερη από ό,τι του σερβίρεται ως άμεση κυβερνητική λύση.

Επιτρέψτε μου να θέσουμε ένα ερώτημα στους εργατοϋπάλληλους, στους αυτοαπασχολούμενους, στους μικροπαραγωγούς αγρότες, στους νέους, στις γυναίκες, σ' αυτούς που για πολλά χρόνια ψήφιζαν ΝΔ ή ΠΑΣΟΚ και στήριζαν την εναλλαγή των κυβερνήσεών τους. Οταν εδώ και χρόνια σας λέγαμε ότι τα κόμματα αυτά, αν και ξεκίνησαν από διαφορετική αφετηρία, τελικά έγιναν ολόιδια ανεξάρτητα από τις διαφορές στα συνθήματα, είχαμε δίκιο ή άδικο; Αν έδιναν βάση στις δικές μας εκτιμήσεις, τα πράγματα δε θα ήταν σήμερα σχετικά καλύτερα στην Ελλάδα; Ναι, λέμε εμείς, το εργατικό λαϊκό κίνημα θα είχε περισώσει περισσότερα.
Εστω και αργά, δικαιώθηκαν οι θέσεις του Κόμματος στα μάτια αυτών των εργαζομένων. Γιατί τώρα θα πρέπει να χαθεί πάλι πολύτιμος χρόνος; Με το ΚΚΕ όρθιο και δυνατό μπορεί να ξανακερδίσει έδαφος ο λαός, αντί να πέσει στην πιο φαρμακερή απογοήτευση και να περάσει ταχύτερα σε πιο συντηρητικές απόψεις.

Απευθυνόμαστε στους αριστερούς ριζοσπάστες, σε ψηφοφόρους που τελικά δεν ψήφισαν ΚΚΕ και σήμερα προσβλέπουν σε μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ με διάφορους συνεργαζόμενους μέσα και γύρω του, και ρωτάμε: Είσαστε τόσο βέβαιοι ότι δεν έχει σημασία σήμερα πόσο δυνατό θα είναι το ΚΚΕ;
Τώρα, ειδικά τώρα, έχει μεγάλη σημασία να μην παρασυρθείς από ένα ρεύμα που θα "ξεφουσκώσει" πολύ γρήγορα, με την έννοια θα αποδειχθεί η ρηχότητά του, η ανικανότητα να ανταποκριθεί στις πιεστικές λαϊκές ανάγκες.

Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ έχουν καθαρό ταξικό μέτωπο με το Κόμμα, δε συμπεριφέρονται ως ανταγωνιστές του, αλλά μας βλέπουν σαν βασικότατο αντίπαλο. Τι απόδειξη άλλη θέλετε από τον πόλεμο που έκαναν και κάνουν για τον πρωτοπόρο ρόλο του Κόμματος στις εργατικές κινητοποιήσεις, στις απεργίες, στους αποκλεισμούς δρόμων, στο σύνθημα της ανυπακοής και απειθαρχίας στα χαράτσια, στα διόδια, στα εισιτήρια εισόδου στις παραλίες; Δε θέλουν, μισούν την πάλη στον τόπο δουλειάς, γιατί ξέρουν ότι εκεί αναπτύσσεται η ταξική συνείδηση.

Η ΝΔ χτυπά τον ΣΥΡΙΖΑ σαν το χταπόδι, αξιοποιεί για δικό της όφελος την πολυγλωσσία του. Περιμένει στην γωνία για να ανακτήσει έδαφος από τη φθορά των συνθημάτων του ΣΥΡΙΖΑ στα μάτια του λαού. Από την επίθεση της ΝΔ ωφελείται και ο ΣΥΡΙΖΑ που θεωρεί ότι η επίθεση που του γίνεται είναι απόδειξη του ριζοσπαστισμού που τάχα αντιπροσωπεύει. Ράβδος στη γωνία άρα βρέχει.
Η δεξιά επιχειρηματολογία και η τάχα κεντρώα του ΠΑΣΟΚ, δεν αντιμετωπίζονται με την πολιτική και τα επιχειρήματα του ΣΥΡΙΖΑ, που πέφτει συνεχώς σε αντιφάσεις, αλλάζει θέσεις και προσαρμόζεται. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να απαντήσει στη νεοδημοκρατική και πασοκική επίθεση, γιατί κινείται στην ίδια λογική, της πάση θυσία ενσωμάτωσης στην ΕΕ, της πάση θυσία χρηματοδότησης των καπιταλιστικών επιχειρήσεων, των μονοπωλίων, για να γίνει ανάκαμψη. Γιατί και οι δύο λειτουργούν με τους κανόνες και την επιβολή της ΕΕ.

Οι δύο τρομοκρατούν και ο ΣΥΡΙΖΑ αποκοιμίζει το λαό. Οι εκβιασμοί των κοινοτικών παραγόντων είναι πραγματικοί, δεν είναι προπαγανδιστικοί, δείχνουν την εχθρότητα της ΕΕ απέναντι στους λαούς. Ο ΣΥΡΙΖΑ εφησυχάζει το λαό, λέγοντας ότι τα πράγματα είναι εύκολα, αρκεί να υψώσεις φωνή στα όργανα της Ενωσης και τότε θα φοβηθούν οι καπιταλιστές, οι ιμπεριαλιστές. Δυνατό ΚΚΕ σημαίνει δυνατή φωνή προς το λαό, σημαίνει αποκαλύψεις, προειδοποίηση και πρόγνωση που έχει απόλυτη ανάγκη ο λαός για να μη μένει στην άγνοια.

Μην παραδοθείτε στις επιλογές του συστήματος
Τι προτείνουμε, λοιπόν, στην εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα από τη στιγμή που δεν πιστεύουν σήμερα ότι έχουν ελπίδα να νικήσουν ή δεν έχουν αποφασίσει να περάσουν με χρήσιμες θυσίες στο δρόμο της ρήξης και της ανατροπής.
Αν δεν είσθε έτοιμοι για τον αγώνα που απαιτούν οι εξελίξεις στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ, στην Ελλάδα, δε σημαίνει ότι πρέπει να παραδοθείτε στις επιλογές του συστήματος και του νέου δίπολου που κατασκευάζουν για να ξελασπώσει το πληγωμένο πολιτικό σύστημα.

Μην έχετε αμφιβολία. Αν νικήσει η ΝΔ ή αν νικήσει ο ΣΥΡΙΖΑ δίνεται ανάσα στην αστική τάξη της χώρας και στην ΕΕ, να κατασκευάσει ένα νέο δίπολο με νέα κόμματα: Ενα συντηρητικό με κορμό τη ΝΔ και ένα μέρος του ΠΑΣΟΚ, ένα σοσιαλδημοκρατικό με ένα άλλο μέρος του ΠΑΣΟΚ και με σημαντικό τμήμα του ΣΥΡΙΖΑ, με νέα πρόσωπα άφθαρτα ή λιγότερο φθαρμένα. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει επιλέξει να προλάβει να καλύψει το κενό που άφησε το ισχυρό ΠΑΣΟΚ ως η σύγχρονη σοσιαλδημοκρατία, όχι της περιόδου 1970 - 1980, αλλά μιας σοσιαλδημοκρατίας που θα είναι το δεκανίκι του συστήματος.
Στην κάλπη ένα όπλο έχετε, το δυνατό και όρθιο ΚΚΕ.

Ταυτόχρονα, καλούμε το λαό, τα πιο πρωτοπόρα τμήματα της εργατικής τάξης, των αυτοαπασχολουμένων, της αγροτιάς, την άλλη μέρα από τις εκλογές να πάρουν πρωτοβουλία, από τα κάτω, με μαζικές βεβαίως δημοκρατικές διαδικασίες να πετάξουν έξω από τα ΔΣ των πρωτοβάθμιων έως και τριτοβάθμιων συνδικαλιστικών οργανώσεων όλους τους εργατοπατέρες, να εκλέξετε αγωνιστικά όργανα που μετατρέπουν τα σωματεία και τις άλλες οργανώσεις σε μαζικές κυψέλες προβληματισμού και συμμετοχής στις αποφάσεις.

Να δώσετε δύναμη στις δυνάμεις που στηρίζει το ΚΚΕ, κομμουνιστές, συνεργαζόμενους, ριζοσπάστες αριστερούς, τίμιους ανθρώπους που δεν κοιτάνε την τσέπη τους και τα προσωπικά τους συμφέροντα. Για να αντεπιτεθεί το κίνημα απαιτείται νέος συσχετισμός, αλλά και να μπουν στις γραμμές του όλοι όσοι είναι αποστασιοποιημένοι.

Το ερώτημα είναι πόσο πιστεύει ο ΣΥΡΙΖΑ σε μια συνεργασία με το ΚΚΕ, με δεδομένο ότι έχουμε βαθιές προγραμματικές διαφορές που αφορούν και το χτες, και το σήμερα, και το αύριο. Λόγου χάρη, πώς θα συμβιβάσει ο ΣΥΡΙΖΑ τη δική του απόλυτη θέση υπέρ της ΕΕ, με τη δική μας θέση και τη θέση της ΔΗΜΑΡ που έχει ορισμένες διαφορές μαζί του; Είναι φανερό ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει μια συνεργασία όπου το ΚΚΕ θα απαρνηθεί όχι μόνο το πρόγραμμά του, αλλά εκτιμήσεις και θέσεις θεμελιακές για το σήμερα. Δηλαδή, μας θέλει να γίνουμε μια συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ η 13η και η 14η η ΔΗΜΑΡ, προκειμένου, όπως λέει, να σώσουμε τον ελληνικό λαό.
Σκεφθείτε μια κατ' όνομα αριστερή κυβέρνηση με συμμετοχή του ΚΚΕ να συμφωνεί με όλες τις γενικές αποφάσεις της ΕΕ π.χ. τη στρατηγική της ως το 2020. Να συμφωνούμε στις τέσσερις ελευθερίες που καθόρισε η Συνθήκη του Μάαστριχτ.
Οποια κυβέρνηση και να προκύψει, από τη στιγμή που δεν αμφισβητεί τον ευρωμονόδρομο, δε διαγράφει μονομερώς το χρέος, τότε αναγκαστικά θα διαβουλεύεται και θα παίρνει υπόψη την τρόικα.

Σκεφθείτε να συμμετέχει το ΚΚΕ σε μια κυβέρνηση που μετέχει στο ΝΑΤΟ, και αποφασίζει στρατιωτικές επιχειρήσεις κατά της Συρίας και του Ιράν, που αποφασίζει να δοθεί το πρώτο στρατιωτικό ή και πυρηνικό πλήγμα από το έδαφος της Ευρώπης, που αποφασίζει εισβολή σε μια χώρα γιατί ο λαός θέλει να πάρει στα χέρια του την τύχη του.
Τότε τι κάνουμε; Μένουμε στην κυβέρνηση ή φεύγουμε, τη ρίχνουμε. 'Η μπαίνουμε στο δίλημμα να μην πέσει μια κυβέρνηση με δική μας ευθύνη, ώστε να μην έλθει μια κυβέρνηση πιο δεξιά;

Ξέρουμε με ποιες δυνάμεις έχουμε να κάνουμε

Στη χώρα μας, η έννοια αριστερά ταυτίστηκε με την ΕΔΑ, η οποία εξελίχθηκε σε ενιαίο κόμμα, ενώ ήταν συμμαχία. Πίσω από τον όρο αριστερά κουκουλώθηκαν διαφορές ανάμεσα σε κομμουνιστές, σοσιαλιστές, προοδευτικούς, δημοκράτες. Τότε όμως ήταν παράνομο το ΚΚΕ και οι κομμουνιστές και οι κομμουνίστριες ήταν μέσα στην ΕΔΑ. Στην Ευρώπη, η έννοια αριστερά χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον από τη σοσιαλδημοκρατία και στη συνέχεια από πρώην κομμουνιστικά κόμματα ή από νέα κόμματα που προέκυψαν από την αυτοδιάλυσή τους.

Το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, όπου συμμετέχει ο ΣΥΡΙΖΑ από την ίδρυσή του, ξεκαθάρισε ότι έχει στόχο την υποκατάσταση του κομμουνιστικού κινήματος, το οποίο θεωρεί ξεπερασμένο.
Ξέρουμε καλά ότι πολλοί αγωνιστές αυτοπροσδιορίζονται αριστεροί, δεν είναι κομμουνιστές, δικαίωμά τους. Ομως, η έννοια αριστερά στις πρώτες δεκαετίες του 21ου αιώνα δεν μπορεί να μην ταυτίζεται με τη θέση για αποδέσμευση τόσο από την ΕΕ όσο και από το ΝΑΤΟ. Δεν μπορεί να είναι πίσω και από το ΠΑΣΟΚ της 10ετίας του '70, σήμερα που η καπιταλιστική βαρβαρότητα είναι αδιαμφισβήτητη.

Η ΕΕ από τα πρώτα της βήματα καθόρισε ότι είναι ένωση καπιταλιστικών κρατών. Απόδειξη γι' αυτό είναι ότι δέχτηκε τα κράτη της Ανατολικής Ευρώπης ως μέλη της, μόνο όταν έγινε η καπιταλιστική παλινόρθωση. Σημειώνουμε ότι όταν υπήρχε το σοσιαλιστικό σύστημα, όχι μόνο δεν μπορούσε να γίνει μέλος μια σοσιαλιστική χώρα, αλλά απαγόρευε επίσης την απλή οικονομική συνεργασία, τη συνεργασία στο επιστημονικό πεδίο, στην τεχνογνωσία.

Η ΕΔΑ δεν ήταν μόνο η πρωτοπόρα δύναμη αντιπολίτευσης και δράσης στο κίνημα, αλλά και η μόνη πολιτική δύναμη που καθαρά και απερίφραστα αρνήθηκε την προοπτική σύνδεσης της Ελλάδας στην ΕΟΚ που την αποκαλούσε πολύ εύστοχα "λάκκο των λεόντων". Ηταν κατηγορηματικά αντίθετη με τη συμμετοχή της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ και τη συμμαχία με τις ΗΠΑ και το καθεστώς των αμερικανοΝΑΤΟικών βάσεων.

Εξω από τόπο και χρόνο σήμερα είναι η περίπτωση της ΕΔΑ το 1958, όταν έγινε αξιωματική αντιπολίτευση με ποσοστό 24%. Τρία χρόνια μετά βρέθηκε με το μισό ποσοστό όχι βέβαια από δική της ευθύνη. Τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά, όπως θέλει ετσιθελικά και ανιστόρητα ο ΣΥΡΙΖΑ.

Ο ΣΥΡΙΖΑ σκούζει και φωνάζει γιατί λέει απευθυνόμαστε στον ελληνικό λαό και του ζητάμε να μην εμπιστεύεται τον ΣΥΡΙΖΑ, και ότι συνταυτιζόμαστε με τη ΝΔ. Μέχρι τις εκλογές θα μιλήσει για ανίερη συμμαχία, θα μιμηθεί τον τρομερό και φοβερό γνωστό κ. Πάγκαλο.
Ναι, δεν τον εμπιστευόμαστε, γιατί ξέρουμε με ποιες δυνάμεις έχουμε να κάνουμε, πέρα και άσχετα από πρόσωπα, αν και αρκετά πρόσωπα που πρωτοστατούν είναι ορκισμένα αντι-ΚΚΕ και δεν τους περνάει με τίποτε η τάση αυτή, να πάρουν ρεβάνς.

Ομως, το πιο βασικό και ουσιαστικό επιχείρημα για το λαό δεν αποτελεί η Ιστορία. Το κύριο είναι η φυσιογνωμία και ο χαρακτήρας αυτού του μορφώματος από τις 12 συνιστώσες.
Τον ΣΥΡΙΖΑ του μέτριου ποσοστού από 3% - 5%, που μέχρι πριν από λίγα χρόνια εκλιπαρούσε τη συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ, κατηγορούσε το ΠΑΣΟΚ ότι δεν παίρνει μάθημα από την κεντροαριστερά της Γαλλίας, όταν κυβερνούσε ο Ζοσπέν και στην κυβέρνηση συμμετείχαν οι οικολόγοι και το Κομμουνιστικό Κόμμα. Αυτά τα κόμματα καθόλου δεν απέτρεψαν τα αντιλαϊκά μέτρα και τη συμμετοχή της Γαλλίας στον πόλεμο. Το ίδιο ισχύει και για το ιταλικό πείραμα. Μεγάλα κόμματα, με ιστορία στην ταξική πάλη έγιναν ομάδα, θύλακας, φράξια στο νέο μόρφωμα της Αριστεράς.

Στα συνδικάτα, και κυρίως στις Ομοσπονδίες, όπου το ΠΑΣΟΚ έλυνε και έδενε, ειδικά στο Δημόσιο, στις τράπεζες και στις ΔΕΚΟ, ο ΣΥΡΙΖΑ δεχόταν την εκλογική στήριξη ανάδειξης συνδικαλιστών, ώστε να μειωθούν οι αντιπρόσωποι κομμουνιστές και συνεργαζόμενοι. Το ίδιο και στην Τοπική Διοίκηση, όπου ο ΣΥΡΙΖΑ συνεργάσθηκε κυρίως με το ΠΑΣΟΚ, και, σε μερικές περιπτώσεις και με τη ΝΔ, για να αναδείξει συμβούλους, δημάρχους κ.λπ. Αυτόνομη κάθοδο επέλεγαν στα μεγάλα αστικά κέντρα, γιατί τάχα και μόνο εκεί έδιναν τον αγώνα κατά του δικομματισμού. Και αυτά γίνονταν, όταν μέσα στη Βουλή, ιδιαίτερα στις συνεδριάσεις που τροφοδοτούσαν τα δελτία ειδήσεων, ο ΣΥΡΙΖΑ ύψωνε σημαία πολέμου τόσο στο ΠΑΣΟΚ όσο και στη ΝΔ.

Δε χρειάζεται να θυμίσουμε ότι πέρα από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, πέρα από τη Λευκή Βίβλο που έλεγαν ότι δεν είναι ούτε μαύρη ούτε άσπρη, ο ΣΥΡΙΖΑ στήριξε και την ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, όταν για πρώτη φορά νομιμοποιήθηκαν με νόμο, στήριξαν τα Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης των συμβασιούχων. Και μετά, όταν άρχισε να φουντώνει η λαϊκή δυσαρέσκεια, υποστήριζε τους συμβασιούχους, τους εργαζόμενους με μπλοκάκι κ.λπ.
Δε χρειάζεται αναλυτικά να θυμίσουμε ότι ήταν ακόμα πιο δεξιά στην ΚΑΠ που εφάρμοζε το ΠΑΣΟΚ στην Ελλάδα, δηλαδή την πολιτική της ΕΕ, την αρνητική στάση του στο πρώτο κύμα των αγροτικών κινητοποιήσεων που έφθασαν ως τον αποκλεισμό των δρόμων, τότε που κατηγορούσε το ΚΚΕ για επαναστατική γυμναστική.

Για όλους αυτούς τους λόγους, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να ανακόψει την ενίσχυση της κεντροδεξιάς, του συντηρητικού πόλου, δεν θα καταφέρει να του κόψει το νήμα επιστροφής δυστυχώς. Οπως έγινε και με το ΠΑΣΟΚ, που φώναζε ότι θέτει τη δεξιά στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας και η ΝΔ επανήλθε στη διακυβέρνηση 9 μόλις χρόνια από το μεγάλο κύμα υπέρ του ΠΑΣΟΚ. Τα κατοπινά τα ξέρουμε.

Ο λαός πρέπει να κοιτάξει μπροστά 

Γι' αυτό το ΚΚΕ πρέπει να γίνει δυνατό όσο πιο πολύ, να μείνει όρθιο για να μείνει όρθια και η ελπίδα. Πάρτε υπόψη σας, προσέξτε:

Ολα τα κόμματα από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ ως τον ΣΥΡΙΖΑ, διατυμπάνιζαν ότι η ένταξη της Ελλάδας στην ΟΝΕ θα έφερνε σύγκλιση επιπέδων, μισθών, τιμών. Μόνοι μας και κόντρα στο ρεύμα φωνάζαμε τότε ότι η ένταξη θα κάνει ακόμα μεγαλύτερη την απόκλιση σε όλους τους δείκτες. Γι' αυτό και η κρίση στην Ελλάδα ήταν βαθύτερη και πιο οξυμένη όπως στην Πορτογαλία και την Ισπανία. 

Να δώσετε δύναμη στο ΚΚΕ στην εκλογική κάλπη, και την άλλη μέρα στα όργανα του κινήματος, στους κοινωνικούς αγώνες.

Πάρτε ως παράδειγμα την περίοδο των εντολών. Με βάση τις θέσεις των κομμάτων θα μπορούσε να υπάρξει κυβέρνηση, όμως κάποια κόμματα ήθελαν ένα νέο γύρο, ώστε να πάρουν πιο υψηλά ποσοστά. Ο νέος γύρος των εκλογών θα δώσει κυβέρνηση, το θέμα όμως είναι αν ο λαός θα έχει ετοιμότητα να αντιμετωπίσει και τα νέα μέτρα και την προδοσία της ελπίδας του.
Στην επόμενη Βουλή, ένα ισχυρό ΚΚΕ με σημαντική κοινοβουλευτική ομάδα, μπορεί να φέρει νόμο για την ανατροπή, την κατάργηση των λεγόμενων εθνικών δεσμεύσεων, να αποσπασθεί μια πλειοψηφία. Ετσι πραγματοποιείται το σύνθημα ο ελληνικός λαός είναι κυρίαρχος, η κυριαρχία κατοχυρώνεται μέσα στην Ελλάδα και όχι στα όργανα της ΕΕ που έτσι και αλλιώς και τυπικά έχουν καταργήσει την εθνική κυριαρχία.

Στην επόμενη Βουλή, που θα έχει κατά τη γνώμη μας πιο χαλαρή πειθαρχία των κοινοβουλευτικών ομάδων, καθώς θα κατασκευάζεται το νέο πολιτικό σκηνικό και θα πολλαπλασιαστούν οι μεταγραφές, θα υπάρξουν ευκαιρίες, ώστε σχέδια νόμου που έχει επεξεργασθεί το ΚΚΕ για τα ασφαλιστικά ταμεία, την υγεία, τα προβλήματα της νεολαίας και των νέων ζευγαριών, τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά και κάποιο από αυτά ή και περισσότερα να συγκεντρώσει πλειοψηφία. Ενας λόγος παραπάνω για μια ισχυρή κοινοβουλευτική παρουσία του ΚΚΕ.

Η σύγχρονη ιστορία έχει δείξει ότι όταν υπάρχει μια δυναμική, αταλάντευτη πρωτοπορία, σήμερα είναι το ΚΚΕ και οι δυνάμεις που βαδίζουμε μαζί στους κοινωνικούς αγώνες, τότε έρχεται και η μαζική αφύπνιση, όταν ψυχορραγούν οι αυταπάτες, όταν δε φοβάσαι τίποτε.
Τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ τους ξέρουμε, δεν αλλάζουν, όση μεταμφίεση και αν κάνουν. Μην εμπιστεύεστε και τον ΣΥΡΙΖΑ που παραπλανά με τις δήθεν εύκολες λύσεις και τους άσσους που έχει στο μανίκι. Ηδη έχει βάλει νερό στο κρασί του. Στην νέα προεκλογική περίοδο θα ξαναγυρίσει στα ηχηρά και λαμπερά συνθήματα, για να τα ξεχάσει ως κυβέρνηση, όπου θα μεταβληθεί σε αρνάκι απέναντι στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ.

Καλούμε τους φίλους του Κόμματος και τους ψηφοφόρους που δεν αισθάνονται ευχαριστημένοι με το εκλογικό αποτέλεσμα και τους λέμε: Ο,τι παρατηρήσεις έχετε, πείτε τις μετά τη δεύτερη εκλογική μάχη. Δεν προλάβαμε να κάνουμε τώρα μεγάλες συζητήσεις. Πάρτε το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ στο χέρι, βγάλτε κάλους στα πόδια σας, ματώστε. Και το λέμε, ναι, με απαίτηση. Γιατί το ΚΚΕ πρέπει να βγει όρθιο και δυνατό στην πιο δύσκολη εκλογική αναμέτρηση που έχει μπροστά του. Μπορούμε να αντεπιτεθούμε.

Η προεκλογική περίοδος θα βγάλει κι άλλα στην επιφάνεια, θα αποκαλυφθούν κι άλλα. Θα δείτε πώς αυτά τα καινούργια μορφώματα και τα μοντέρνα σχήματα, πώς θα ξεσκεπαστούν στα μάτια των ανθρώπων που έχουν ένα ταξικό ένστικτο, που έχουν μια ταξική αφετηρία. Ολα αυτά τα σόου που γίνονται, αυτοί οι μικρομεγαλισμοί, αυτή η αλαζονεία και οι εκβιασμοί στο ΚΚΕ πρέπει να προβληματίσουν. Κι εμείς λέμε: Δεν εκβιαζόμαστε! Πάει και τέλειωσε. Δεν μας φοβίζετε. Εμείς πιστεύουμε ότι ο λαός θα φέρει την αλλαγή κι εμείς δεν πρόκειται να τον προδώσουμε. 

Πάμε κόντρα στο ρεύμα των ψεύτικων ελπίδων.
Θα δικαιωθούμε πολύ πιο γρήγορα τώρα, για μια ακόμα φορά.
Ο λαός δε χρειάζεται ούτε τα σημερινά μνημόνια, ούτε άλλα τροποποιημένα μνημόνια».

Απόσπασμα από την ομιλία