Από τον Κόκκινο Φάκελο
Στο θέμα του αντικομμουνισμού και της προπαγάνδας έχουμε και στο παρελθόν αναφερθεί, εξετάζοντας ορισμένες τις πτυχές. Φυσικά μια ευρύτερή της ανάλυση ξεφεύγει τόσο από τον σκοπό του ιστολογίου όσο και από το γνωστικό μας περιεχόμενο.
Η σχέση διεθνούς και εγχώριου αντικομμουνισμού είναι αν όχι καταφανής τουλάχιστον πρόδηλη. Όπως και πολλές άλλες πτυχές της πολιτικής προπαγάνδας, ο αντικομμουνισμός εμφανίζει και αυτός ορισμένα κοινά χαρακτηριστικά, μορφώματα και πρότυπα τα οποία όχι μόνο εμφανίζονται διακρατικά αλλά και διαχρονικά. Φυσικά, τέτοιες ομοιότητες προβάλλουν ευκολονόητες εάν κανείς αναλογισθεί τον παγκόσμιο ενορχηστρωτή του αντικομμουνισμού. Το παγκόσμιο κεφάλαιο χαρακτηρίζεται από ενότητα ταξική και ως εκ τούτου και από ενότητα στην ανάγκη προάσπισης της κερδοφορίας του απέναντι στο παγκόσμιο προλεταριάτο. Κάτω από αυτές τις συνθήκες εμφανίζεται και μια ενότητα προπαγάνδας απέναντι στο παγκόσμιο κομμουνιστικό κίνημα. Από αυτή την ενότητα ξεπηδούν λοιπόν τα διεθνή αντικομμουνιστικά πρότυπα. Ας δούμε παρακάτω μερικά από αυτά
Η καταστροφή ως κοινός τόπος
Ένα από τα βέλη στο διεθνές αντικομμουνιστικό οπλοστάσιο είναι η αυθαιρετοποίηση της καταστροφής. Με την έννοια αυτή εννοούμε την αυθαίρετη εικόνα της καταστροφής που υποτίθεται ότι ο κομμουνισμός φέρνει στον κόσμο. Η καταστροφή αυτή δεν στοιχειοθετείται ως προς το πως ή το γιατί συμβαίνει. Είναι απλά μια "φυσική" κατάληξη της εφαρμογής του σοσιαλισμού η οποία προσφέρεται και σερβίρεται προς βρώση χωρίς κανένα στοιχείο και καμιά απόδειξη. Είναι δε σίγουρο ότι πορεία της εφαρμογής του σοσιαλισμού οδηγεί προς τα εκεί σε κάθε κοινωνικό ιστό και σε κάθε χώρα. Ας δούμε μερικά παραδείγματα.
Στο θέμα του αντικομμουνισμού και της προπαγάνδας έχουμε και στο παρελθόν αναφερθεί, εξετάζοντας ορισμένες τις πτυχές. Φυσικά μια ευρύτερή της ανάλυση ξεφεύγει τόσο από τον σκοπό του ιστολογίου όσο και από το γνωστικό μας περιεχόμενο.
Η σχέση διεθνούς και εγχώριου αντικομμουνισμού είναι αν όχι καταφανής τουλάχιστον πρόδηλη. Όπως και πολλές άλλες πτυχές της πολιτικής προπαγάνδας, ο αντικομμουνισμός εμφανίζει και αυτός ορισμένα κοινά χαρακτηριστικά, μορφώματα και πρότυπα τα οποία όχι μόνο εμφανίζονται διακρατικά αλλά και διαχρονικά. Φυσικά, τέτοιες ομοιότητες προβάλλουν ευκολονόητες εάν κανείς αναλογισθεί τον παγκόσμιο ενορχηστρωτή του αντικομμουνισμού. Το παγκόσμιο κεφάλαιο χαρακτηρίζεται από ενότητα ταξική και ως εκ τούτου και από ενότητα στην ανάγκη προάσπισης της κερδοφορίας του απέναντι στο παγκόσμιο προλεταριάτο. Κάτω από αυτές τις συνθήκες εμφανίζεται και μια ενότητα προπαγάνδας απέναντι στο παγκόσμιο κομμουνιστικό κίνημα. Από αυτή την ενότητα ξεπηδούν λοιπόν τα διεθνή αντικομμουνιστικά πρότυπα. Ας δούμε παρακάτω μερικά από αυτά
Η καταστροφή ως κοινός τόπος
Ένα από τα βέλη στο διεθνές αντικομμουνιστικό οπλοστάσιο είναι η αυθαιρετοποίηση της καταστροφής. Με την έννοια αυτή εννοούμε την αυθαίρετη εικόνα της καταστροφής που υποτίθεται ότι ο κομμουνισμός φέρνει στον κόσμο. Η καταστροφή αυτή δεν στοιχειοθετείται ως προς το πως ή το γιατί συμβαίνει. Είναι απλά μια "φυσική" κατάληξη της εφαρμογής του σοσιαλισμού η οποία προσφέρεται και σερβίρεται προς βρώση χωρίς κανένα στοιχείο και καμιά απόδειξη. Είναι δε σίγουρο ότι πορεία της εφαρμογής του σοσιαλισμού οδηγεί προς τα εκεί σε κάθε κοινωνικό ιστό και σε κάθε χώρα. Ας δούμε μερικά παραδείγματα.
Βρετανικό έντυπο. Τι συμβαίνει στους εργαζόμενους στον σοσιαλισμό. Η προπαγάνδα καταλήγει στο συμπέρασμα ότι στον σοσιαλισμό η ασθένεια του εργάτη τιμωρείται με θάνατο |
Το αρχέτυπο του τέρατος και του τιμωρού
Το επιχείρημα της καταστροφολογίας, οδηγεί εύλογα και λογικά στην ανάγκη
προσδιορισμού δύο παραγόντων: Του ποιος κρύβεται και ευθύνεται για αυτή
την καταστροφή και του ποιος θα αναλάβει να τον αντιμετωπίσει.
Εδώ, ορμώμενοι από την ναζιστική απάντηση "Ο Φύρερ", οι ανά τον
κόσμο ενορχηστρωτές του αντικομμουνισμού, κατασκεύασαν και κατασκευάζουν
την εικόνα του ήρωα-τιμωρού. Εφευρίσκονται ήρωες και σωτήρες που έχουν
αναλάβει να χτυπούν το κόκκινο τέρας και λυτρώνουν τον λαό από την
επιρροή του. Φυσικά ο ίδιος ο λαός που πλήττεται από τον κομμουνισμό,
αδυνατεί να δώσει ο ίδιος μιαν απάντηση σε αυτόν. Με άλλα λόγια, σε
καμιά περίπτωση δεν απαντά ο ίδιος ο θιγόμενος λαός στο τέρας του
κομμουνισμού, αλλά ο ήρωας- σύμβολο. Αυτό φυσικά συμβαίνει για δύο
λόγους. Πρώτον, γιατί αντικατοπτρίζει την πραγματική αίσθηση των
κεφαλαιοκρατών για τον λαό. Την αίσθηση δηλαδή ότι είναι ανίκανος χωρίς
την μπότα του και την επιβολή του να προσδιορίσει την ζωή του. Δεύτερον,
γιατί προσπαθεί να πείσει για ακριβώς αυτό. Δηλαδή να πείσει τον κόσμο
να μην πιστεύει ούτε στην δική του νόηση αλλά ούτε και στην δική του
δύναμη. Εδώ η προσπάθεια είναι πολυεπίπεδη. Σε πρώτο επίπεδο ο λαός δεν
πρέπει να μάθει την δύναμή του απέναντι στο κόκκινο τέρας και άρα να
εμπιστευτεί τον ήρωα για να σωθεί. Αλλά και σε δεύτερο επίπεδο δεν
πρέπει να εμπιστευθεί την δύναμή του γιατί μέσα από αυτή την
διαδικασία μπορεί να την στρέψει και ενάντια των καταπιεστών του. Ας
δούμε τώρα μερικά τέτοια παραδείγματα.
Ακόμα ένα αμερικανικό έντυπο του μακαρθισμού. Εδώ βλέπουμε σε ένα άλλο βερσιόν το κτήνος του κομμουνισμού να εμφανίζεται ως νεκροζώντανο τέρας που κατασφάζει τους λαούς και απειλεί τα "ελεύθερα" έθνη |
Και φθάνουμε και στην παρουσίαση του ήρωα τιμωρού !
Ακόμα ένα κόμικ για την Βόρεια Κορέα. Ξανά ο Αμερικάνος στρατιώτης χτυπά το τέρας του κομμουνισμού |
Και φθάνουμε σε πιο σύγχρονα κόμικ. Εδώ ο γνωστός Captain America χτυπά τις ορδές του κομμουνισμού που κινούνται μέσα από το απρόσωπο πράσινο κομμουνιστικό κτήνος. |
υπάρχει και ο τεν τεν στη χώρα των σοβιέτ
ΑπάντησηΔιαγραφήναι και στην Ελλαδα εχουμε τον Κυρτσο ως νεο CaptainEuro να λεει οτι πηγε στο ΝΔ για να μην ερθει ο κομμουνισμος
ΑπάντησηΔιαγραφή