Η ελπίδα των βιομηχάνων να αποδυναμωθεί το ΚΚΕ είναι τιμή για το Κόμμα μας.

Οι βιομήχανοι θέλουν αδύναμο ΚΚΕ

 

 

 

Την αγωνία που προκαλεί συνολικά στους μεγαλοεργοδότες η ενίσχυση του ΚΚΕ μετέφεραν στη χτεσινή συνέλευση των εργαζομένων στην «Ελληνική Χαλυβουργία» στον Ασπρόπυργο οι γνωστοί πλέον σε όλους απεργοσπάστες, άνθρωποι του Μάνεση. Εκείνοι που εδώ και μήνες προσπαθούν να πείσουν για το δικαίωμα του Μάνεση (και κάθε Μάνεση) να απολύει, να αμείβει και να απασχολεί τους χαλυβουργούς όπως βολεύει τα κέρδη του και ανεξάρτητα από το αν αυτό συνεπάγεται εξαθλίωση για εκείνους, χτες - ούτε λίγο ούτε πολύ - εξέφρασαν την ελπίδα τους να μειωθεί το ΚΚΕ. Ενας από τους απεργοσπάστες δήλωσε την... ικανοποίησή του επειδή «αυτό το εργοστάσιο παρά τη στρατηγική του θέση και το φιλολαϊκισμό δε χάθηκε, δε λύγισε. Τα αποτελέσματα τα είδαμε στις εκλογές. Το ΚΚΕ πήρε 8%. Αυτή τη στιγμή βρίσκεται στο 5,5 με 6%»... Αντίστοιχες παρεμβάσεις που εκφράζουν ελπίδες για αποδυνάμωση του ΚΚΕ ώστε να βρεθούν έτσι αποδυναμωμένοι οι ίδιοι οι εργάτες κάνει τις τελευταίες ημέρες όλη η ομάδα του Μάνεση, αποδεικνύοντας περίτρανα το ποιος δε θέλει ισχυρό το ΚΚΕ και ποιον εξυπηρετεί το να πέσει όσο πιο χαμηλά γίνεται: Τα αφεντικά, οι μεγαλοβιομήχανοι και τα τσιράκια τους.

Σε αυτό ακριβώς επενδύουν οι πλουτοκράτες για να μπλοκάρουν τους αγώνες που αναπτύσσονται, για να μη σηκώσει κανένας εργάτης κεφάλι. Θέλουν το ΚΚΕ ανύπαρκτο για να μπορούν ανενόχλητοι να μετατρέψουν τους εργαζόμενους σε σύγχρονους δούλους που θα δουλεύουν για ένα κομμάτι ψωμί. Γιατί το ΚΚΕ είναι το μόνο κόμμα που αναδεικνύει ότι πηγή της αντεργατικής επίθεσης είναι η εξυπηρέτηση των μονοπωλίων, ότι δεν είναι μοιραίο για τους εργάτες να μετρούν βάσανα και προβλήματα, ότι δεν είναι ζήτημα... κακοτυχίας η ανεργία, τα εργατικά «ατυχήματα» κλπ. αλλά αποτέλεσμα της ατομικής ιδιοκτησίας των μέσων παραγωγής και της αναρχίας στην παραγωγή.

Εχουν σωστό ταξικό ένστικτο οι μεγαλοβιομήχανοι. Δικαιολογημένα ανησυχούν για τις θέσεις του ΚΚΕ, για τη δυναμική που αυτές έχουν, για τους δεσμούς του Κόμματος με την εργατιά, για τη δύναμη που αποτελεί για την εργατική τάξη η ίδια η ύπαρξη και δράση του ΚΚΕ, ότι δεν γίνεται κόμμα με... «αριστερή» μετάλλαξη. Δικαιολογημένα ανησυχούν γιατί το ΚΚΕ θα συνεχίσει να τους χαλάει τη σούπα. Γιατί, πολύ απλά, ξεσηκώνει και οργανώνει τους αγώνες των εργατών και ακόμα παραπέρα πρωτοστατεί ώστε αυτοί να έχουν στόχο να γίνει περιουσία των εργατών ό,τι παράγουν οι εργάτες με το αίμα και τον ιδρώτα τους μέσα σε εργοστάσια όπως αυτό της «Χαλυβουργίας». Δικαιολογημένα ανησυχούν οι βιομήχανοι και τα τσιράκια τους για τη δύναμη του ΚΚΕ γιατί το Κόμμα αποκαλύπτει ότι ειδικά σήμερα, σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης, η οργάνωση της εργατικής άμυνας και της απόκρουσης της αντιλαϊκής επίθεσης περνά μέσα από τη συγκέντρωση δυνάμεων για την αντεπίθεση, μέσα από τη συγκέντρωση δυνάμεων ενάντια στα μονοπώλια, τον απεγκλωβισμό εργατικών λαϊκών μαζών από τις αυταπάτες και τα ψευτοδιλήμματα που καλλιεργεί το κεφάλαιο συνολικά ως τάξη αλλά και οι διάφορες μερίδες του στο πλαίσιο των ενδοκαπιταλιστικών αντιθέσεων.

Η ελπίδα των βιομηχάνων να αποδυναμωθεί το ΚΚΕ είναι τιμή για το Κόμμα μας. Και τιμή για τους εργάτες να το υπερασπίζουν και να το ενισχύουν. Τρανή απόδειξη ότι η γραμμή και οι θέσεις του σωστά υπερασπίζονται τα εργατικά συμφέροντα και γι' αυτό προκαλούν την αγωνία των εκμεταλλευτών. Γιατί δεν μπορούν να το βάλουν στο χέρι. Δε θα το εγκλωβίσουν σε κυβερνήσεις διαχείρισης της φτώχειας και της ανεργίας, ούτε σε «αριστερά» σχήματα που θολώνουν τον καθαρά ταξικό χαρακτήρα ενός ασίγαστου πολέμου που για να λήξει σε όφελος των εργατών πρέπει να σημάνει την ήττα των εργοδοτών. Αυτό το ΚΚΕ, το ΚΚΕ που μόνη πυξίδα του έχει την υπεράσπιση των εργατικών συμφερόντων, είναι όπλο στα χέρια των εργατών, γι' αυτό και όσο πιο ισχυρό γίνει το ΚΚΕ και στις κάλπες της 17ης Ιούνη και πάνω απ' όλα στους αγώνες, τόσο πιο ισχυροί θα γίνονται κι οι εργάτες.

 

 

 

 

Μ.
Ριζοσπάστης