Η εκτίμηση του ΚΚΕ για την αποκαλυπτική διαδικασία - κοροϊδία των διερευνητικών εντολών

Η εκτίμηση του ΚΚΕ για την αποκαλυπτική διαδικασία - κοροϊδία των διερευνητικών εντολών η οποία αποτέλεσε μέρος του γενικότερου σχεδίου για την μαζική παραπλάνηση του λαού με τα μάτια στη νέα κάλπη

Να γιατί το ΚΚΕ, όταν ρωτήθηκε προεκλογικά τι θα κάνει στην περίπτωση που θα πάρει διερευνητική εντολή, ξεκαθάρισε με ειλικρίνεια και παλικαρίσια μπροστά στο λαό (αδιαφορώντας για το όποιο κόστος σε ψήφους θα είχε), ΟΤΙ ΘΑ ΠΑΡΑΔΩΣΕΙ ΑΜΕΣΩΣ ΤΗΝ ΕΝΤΟΛΗ. Το ΚΚΕ ξεκαθάρισε ότι δεν συμμετέχει σε κυβέρνηση αστικής διαχείρισης που αντικειμενικά συνεπάγεται αντιλαϊκή διέξοδο από την κρίση. Γνωρίζει καλά τις θέσεις και την πρακτική των άλλων κομμάτων, ότι καμία από τις προτεινόμενες κυβερνήσεις, είτε υπέρ της «διαπραγμάτευσης» είτε υπέρ της «τροποποίησης» και ενός νέου Μνημονίου, δεν πρόκειται να λύσει οξυμένα λαϊκά προβλήματα, να ακουμπήσει έστω τις λαϊκές ανάγκες. Αυτό είναι το περιεχόμενο της ιστορικής ευθύνης για το οποίο μας εγκαλεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Εμείς του επιστρέφουμε το σχόλιο ότι επιδεικνύει ιστορική ανευθυνότητα απέναντι στο λαό.

Ο σεβασμός στο θεσμό των εντολών δεν σημαίνει ότι πρέπει να γίνονται διερευνητικές προσπάθειες από ένα ή άλλο κόμμα με υποκριτικές συζητήσεις και προτάσεις, από την στιγμή που έχει αποφασίσει, ένα ή περισσότερα κόμματα, να μη συμμετέχει, καθώς επιθυμεί το νέο εκλογικό γύρο για τους δικούς του στόχους. Γιατί λόγου χάρη ο ΣΥΡΙΖΑ από την αρχή δεν έλεγε ότι θέλει αυτοδυναμία, πράγμα που είναι δικαίωμά του, ώστε να μη παιχθεί ένα τέτοιο άθλιο παιχνίδι που θα συνεχισθεί δυστυχώς και τις επόμενες μέρες;


Για το λόγο αυτό ζητήσαμε χθες την διενέργεια των εκλογών, όχι γιατί οι εκλογές αποτελούν - όπως συνήθως λένε - την κορυφαία λαϊκή παρέμβαση - λύση των λαϊκών προβλημάτων, αλλά για να σταματήσει η κοροϊδία. Οδηγούμαστε έτσι και αλλιώς σε εκλογές. Επομένως ο λαός πρέπει να ετοιμασθεί να παρέμβει, βγάζοντας συμπεράσματα και από αυτήν την διαδικασία εμπαιγμού. Προδιαγεγραμμένα παιχνίδια. Αλλά και αν στην τελική φάση υπάρξει κάποια κυβέρνηση της τελευταίας στιγμής, πάλι ο λαός πρέπει να είναι στο πόδι γιατί οι εκλογές θα είναι προ των πυλών.

Παλαιά και νέα εκσυγχρονισμένα διλήμματα

Εκτιμάμε ταυτόχρονα ότι το κάθε κόμμα μέσω της διαδικασίας των εντολών επιχείρησε να βάλει στο κέντρο της προσοχής του λαού νέα παραπλανητικά διλήμματα ώστε στην περίπτωση εκλογών να εγκλωβισθεί ο λαός σε παλιά και εκσυγχρονισμένα διλήμματα, να μειωθεί η αντοχή ριζοσπαστικών λαϊκών μαζών απέναντι στις πιέσεις.

Τέτοια διλήμματα είναι: 

ΠΡΩΤΟ: ευρώ ή δραχμή, ενώ και με ευρώ και με δραχμή ο λαός θα είναι εξαθλιωμένος. 

ΔΕΥΤΕΡΟ: ελληνική ή ευρωπαϊκή λύση, ενώ το ζήτημα κρίνεται στην ταξική πάλη και αναμέτρηση και μέσα στην Ελλάδα ως προτεραιότητα και βεβαίως σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, όχι με τις διαπραγματεύσεις αλλά ενισχύοντας το πανευρωπαϊκό εργατικό λαϊκό κίνημα στην πάλη κατά της ΕΕ, στην ρήξη μαζί της. 

ΤΡΙΤΟ: λιτότητα ή ανάπτυξη, αφού ο δρόμος της καπιταλιστικής ανάπτυξης συνεπάγεται την λιτότητα στις συνθήκες του οξυμένου καπιταλιστικού ανταγωνισμού, ενδοϊμπεριαλιστικών οξυμένων αντιθέσεων. 

ΤΕΤΑΡΤΟ: δεξιά η αριστερά, ή Μνημόνιο - Αντιμνημόνιο, διλήμματα που θα πάρουν και άλλες μορφές, ανάλογα με τις εξελίξεις, με νέας μορφής δίπολο κεντροδεξιά - κεντροαριστερά. Τα παραπάνω διλήμματα με κορυφαία ευθύνη του ΣΥΡΙΖΑ έβαλαν στο περιθώριο και συσκότισαν τις πραγματικές αντιθέσεις μέσα στην Ελλάδα και στην ΕΕ.

Το πραγματικό ερώτημα 

που αφορά στον ελληνικό λαό είναι:

ΕΛΛΑΔΑ - ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΣ ΛΑΟΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΣ ΚΑΙ ΑΠΕΓΚΛΩΒΙΣΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΕΣ ΔΕΣΜΕΥΣΕΙΣ Ή ΕΛΛΑΔΑ ΕΝΣΩΜΑΤΩΜΕΝΗ ΣΤΗΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΕ. Η πραγματική αντίθεση εντός Ελλάδας και μέσα στην Ελλάδα και στην ΕΕ είναι ανάμεσα στους καπιταλιστές επιχειρηματίες, τις μονοπωλιακές επιχειρήσεις και τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, των αυτοαπασχολουμένων στην πόλη και την ύπαιθρο, την αντίθεση ανάμεσα στη διακυβέρνηση της λαϊκής εξουσίας και την εξουσία για την μακροημέρευση της αστικής τάξης.

Ειδικά ο ΣΥΡΙΖΑ με τις συνεχείς μεταλλάξεις αλλά και το γενικότερό του πρόγραμμα επιχειρεί να περάσει στο λαό με αριστερό προσωπείο ότι μπορεί να συνυπάρχουν και να ευημερούν οι εργαζόμενοι και οι καπιταλιστές. Ζητά μάλιστα κοινωνική στήριξη στην κυβέρνηση της αριστεράς, θέλοντας από πριν να πείσει το λαό να είναι χειροκροτητής, ενώ ο λαός απέναντι στην κυβέρνηση οφείλει να διεκδικεί, να ελέγχει, να είναι χειραφετημένος. Θέλει από πριν να επιβάλλει μειωμένες απαιτήσεις στο λαό με το δίλημμα δεξιά - αριστερά, στην λογική του ΠΑΣΟΚ της 10ετίας του '80.

Με τις σημερινές του θέσεις δεν αποτελεί βεβαίως πιστή μίμηση του ΠΑΣΟΚ, που τότε είχε προωθημένα συνθήματα όπως ΕΟΚ ΚΑΙ ΝΑΤΟ ΤΟ ΙΔΙΟ ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ, ΕΞΩ ΟΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΝΑΤΟΪΚΕΣ ΒΑΣΕΙΣ. Το μιμείται στην τακτική του, άρα τόσο χειρότερο για το λαό.
Το καθένα από τα κόμματα που είχαν την ευθύνη της εντολής, και αυτά που πήραν μέρος στο διάλογο, αξιοποίησαν τις ωμές παρεμβάσεις της ΕΕ και του ΔΝΤ για να εμπεδώσουν τα διλήμματα. Οι καταδικαστέες αυτές παρεμβάσεις δεν είναι ούτε νέες, ούτε πρωτόγνωρες. Υπήρξαν και στο απώτερο παρελθόν, υπήρξαν ωμά και εκβιαστικά στην διάρκεια των κυβερνήσεων Παπανδρέου και Παπαδήμου και θα συνεχιστούν μετεκλογικά όποια κυβέρνηση συγκροτηθεί. Εδώ αποκαλύπτεται επίσης ότι κυβέρνηση που δηλώνει ότι πάση θυσία θέλει να κρατήσει την Ελλάδα στην ΕΕ δεν μπορεί να διαπραγματευθεί ή να επαναδιαπραγματευθεί υπέρ της φιλολαϊκής εξόδου από την κρίση, υπέρ των λαϊκών δικαιωμάτων. Τελικά θα υπογράψει τις ευρωενωσιακές αποφάσεις, βάζοντας το πολύ - πολύ ένα αστερίσκο όπως έκανε το ΠΑΣΟΚ τον πρώτο καιρό που αναδείχθηκε στην διακυβέρνηση.

Η μόνη πατριωτική φιλολαϊκή θέση είναι η μονομερής διαγραφή του χρέους, η πάλη για την αποδέσμευση από την ΕΕ και τους εκβιασμούς της.

Τα παραπάνω εκβιαστικά και τρομοκρατικά διλήμματα διαμορφώνουν το νέο δίπολο της δικομματικής εναλλαγής, απόλυτα ανώδυνο για τους επιχειρηματικούς ομίλους, και τελικά χρήσιμο και για την ΕΕ, αφού όλοι δηλώνουν συμμετοχή άρα και συμμόρφωση. Αυτό το δίπολο δεν πρέπει ο λαός να το ενισχύσει με την ψήφο του, να το αναπαράγει, να το στηρίξει με οποιοδήποτε τρόπο.

Κάνοντας ο ένας επίθεση στον άλλο, επιδιώκουν να σταθεροποιήσουν και να βαθύνουν στην συνείδηση του λαού τον μονόδρομο ενσωμάτωσης στην ΕΕ, και κατά συνέπεια και στο ΝΑΤΟ και στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, όσο και αν το δεύτερο το αφήνουν στο απυρόβλητο, λες και δεν αφορά την κυβέρνηση που τελικά θα εκλεγεί. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι στις μεταξύ τους προτάσεις που αντάλλαξαν και στα 5 σημεία που πρόβαλλε ο ΣΥΡΙΖΑ και στην κοινωνία δεν περιλαμβάνει ούτε ως άξονα και περιεχόμενο βέβαια, τι θα κάνει η κυβερνητική αντιπροσωπεία της κυβέρνησης Τσίπρα όταν πάρει μέρος στην Σύνοδο του ΝΑΤΟ, με θέμα την ιμπεριαλιστική στρατηγική της «έξυπνης άμυνας», δηλαδή με αντικείμενο μέτρα και επιλογές για να γίνει η ιμπεριαλιστική συμμαχία πιο ευέλικτη και πιο φονική. Υπενθυμίζουμε ότι η Σύνοδος του ΝΑΤΟ πραγματοποιείται 20-21 του Μάη. Εκτός αν ο ΣΥΡΙΖΑ, διεκδικώντας την αυτοδυναμία και την κυβέρνηση, θέλει να αποφύγει να δεσμευθεί τώρα, ή να γλιτώσει την συμμετοχή σε μια σύνοδο που λίγες μέρες μετά την συγκρότηση κυβέρνησης θα αποκαλύπτονταν με την υπογραφή της απόφασης της συνόδου του ΝΑΤΟ.
Ο εκλεκτικισμός και η επιλογή θεμάτων είναι το χαρακτηριστικό των 5 σημείων του ΣΥΡΙΖΑ ώστε να προσεγγισθεί ειδικό ακροατήριο, λες και μια κυβέρνηση δεν αντιμετωπίζει εφ' όλης της ύλης προβλήματα. Παρέμβαση είχαμε από τον πρόεδρο του ΣΕΒ για την εξασφάλιση της σταθερότητας της Ελλάδας στην ΕΕ σε αντίθεση με το λαό και ως πρόληψη στην όξυνση της ταξικής πάλης.
Η ΝΔ  δουλεύει την λαϊκή συνείδηση με το παραπλανητικό επιχείρημα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ οδηγεί την χώρα εκτός ΕΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ απαντά ότι πάση θυσία θα διασφαλίσει την παραμονή της Ελλάδας, πράγμα που είναι αλήθεια, ενώ ταυτόχρονα ψεύδεται όταν ισχυρίζεται ότι ο «ευρωμονοδρόμος» μπορεί να γίνει ανθρωπινότερος και φιλολαϊκός. Το ΠΑΣΟΚ δηλώνει ότι μπορεί να τα βρει με το ΣΥΡΙΖΑ αφού δηλώνει υπέρ της ΕΕ και του ευρώ. Ο ΣΥΡΙΖΑ ψεύδεται ότι θα ακυρώσει το μνημόνιο, τη δανειακή σύμβαση και ότι θα απαλλάξει το λαό από το χρέος. Και οι τρεις μαζί και η ΔΗΜΑΡ από διαφορετικά κανάλια οδηγούν τον λαό στον ίδιο εκβιαστικό φόβο, βάζουν φραγμό σε πραγματικά διαφορετική, ριζική εναλλακτική λύση.

Είναι διλήμματα που υπηρετούν απολύτως την αγωνιώδη προσπάθεια της άρχουσας τάξης, μπροστά στον κίνδυνο του λαϊκού ξεσηκωμού, για μια ανασύνταξη του πολιτικού προσωπικού, μέσω της διαμόρφωσης ενός ανανεωμένου δίπολου κεντροδεξιά ή κεντροαριστερά, κεντροδεξιά ή αριστερά με πλήρως ενσωματωμένη την κυβερνώσα αριστερά. Η κυβερνώσα αριστερά που δεν διστάζει τάχα να αναλάβει ευθύνες είναι το όχημα της ενσωμάτωσης, της υποταγής ως το τσάκισμα του εργατικού κινήματος, της ματαίωσης της κοινωνικής συμμαχίας του με τους αυτοαπασχολουμένους της πόλης και της υπαίθρου. Με όπλο το μαστίγιο αλλά και κατά περίπτωση και το καρότο, για ένα κίνημα χειροκροτητή, εξαγορασμένο με ανώδυνες για το σύστημα και προσωρινές παροχές ψίχουλα σε συνθήκες μειωμένων απαιτήσεων λόγω της κρίσης, της εξαθλίωσης. Ξεχωριστός στόχος για να πετύχει η πιο πάνω στρατηγική επιδίωξη είναι να αδυνατίσει με κάθε μέσο, ακόμα και με καταστολή ο πρωτοποριακός ρόλος του ΚΚΕ στο εργατικό λαϊκό κίνημα, στη συσπείρωση αντιμονοπωλιακών αντιιμπεριαλιστικών δυνάμεων, ή να το υποχρεώσει σε μετάλλαξη, ώστε να ενισχύσει το δίχτυ ασφαλείας του συστήματος. Οι μόνοι ικανοποιημένοι από μια τέτοια εξέλιξη θα είναι οι βιομήχανοι, οι εφοπλιστές, οι μονοπωλιακοί όμιλοι. Καμία από τις δύο αλληλοδιαπλεκόμενες απόπειρες δεν θα ευοδωθεί.

Η εκλογική αναμέτρηση ξεκίνησε. Είναι μια ευκαιρία να κατανοηθεί από τον δοκιμαζόμενο λαό ότι είναι ορατός ο κίνδυνος, ο ριζοσπαστισμός που έδειξε, η τάση αναζήτησης εναλλακτικής λύσης να υποταχθεί στη χίμαιρα της «λύσης εδώ και τώρα», του μικρότερου κακού, «κάτι καλύτερο» και ό,τι να είναι.

Δεν ζούμε στην 10ετία του '70 ούτε του '80 με κυβέρνηση ΝΔ και μετά ΠΑΣΟΚ σε συνθήκες ευνοϊκής καπιταλιστικής συγκυρίας. Αυτή η περίοδος τέλειωσε, μια περίοδος που ευνόησε ορισμένες παραχωρήσεις και ανώδυνες για το σύστημα μεταρρυθμίσεις στην Ελλάδα, που είχαν προ πολλού γίνει στην καπιταλιστική Ευρώπη. Ο δρόμος της καπιταλιστικής ανάπτυξης αναπόφευκτα οδηγεί στην οικονομική κρίση, στις σημερινές μάλιστα συνθήκες πραγματοποιήθηκε μια ιστορική ρεβάνς κατά των λαών της Ευρώπης με την κατάργηση των όποιων μεταπολεμικών και μεταπολιτευτικών για την Ελλάδα κατακτήσεων, παραχωρήσεων. 

Δίνεται η ευκαιρία σε όσους θέλουν να διεκδικήσουν καλύτερη ζωή και μέσα από την τραγελαφική εικόνα της βδομάδας των εντολών, όπου το κάθε κόμμα προσπαθούσε να χαϊδέψει αυτιά, να εμφανισθεί ως αγωνιστής διαπραγματευτής, να διορθωθεί η λαϊκή ψήφος ως προς την ενίσχυση του ΚΚΕ.

Να προβληματισθεί για το περιεχόμενο της φιλολαϊκής διεξόδου από την κρίση και της φιλολαϊκής ανάπτυξης, τι σημαίνει λαϊκή διακυβέρνηση.
Η άλλη μέρα που έρχεται θα είναι ακόμα πιο δύσκολη και ο λαός δεν πρέπει να κρατήσει στάση αναμονής, να πιστέψει ότι το εκλογικό αποτέλεσμα μπορεί να φέρει διόρθωση ή και ανατροπή της βάρβαρης πολιτικής που έζησε και έχει όνομα, καπιταλισμός, είναι ενσωμάτωση της Ελλάδας στην ΕΕ με ή χωρίς Μέρκελ και Σαρκοζί. 

Η μεγάλη ευκαιρία που έχει ο λαός σήμερα είναι να χρησιμοποιήσει την πείρα του, να μη την πετάξει στο καλάθι των αχρήστων στο όνομα της κρίσης, των διλημμάτων και των αυταπατών. Ο λαός και η χώρα χρειάζονται ένα ισχυρό ΚΚΕ και ένα κίνημα απολύτως χειραφετημένο από κάθε κυβερνητικό και εργοδοτικό - ευρωενωσιακό εναγκαλισμό. Επομένως η ψήφος πρέπει να υπηρετεί την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, της κοινωνικής συμμαχίας, και γι αυτό έχει σημασία η ενίσχυση του ΚΚΕ.

Κάθε υποχώρηση από αυτήν την προοπτική θα πληρωθεί πολύ ακριβά από το λαό με νέα βάσανα και απογοητεύσεις, με χαμένο πολύτιμο χρόνο.