Ο κατά Σαμαρά σωστός συνδικαλισμός

Από το Cogito Ergo Sum

Ωραίος ο Αντώνης! Δηλαδή, εδώ που τα λέμε, στο πρόσωπο του Αντώνη βρήκαν τον δάσκαλό τους ο Μαρξ, ο Λένιν κι ο Ένγκελς μαζί, για να μη προσθέσω τον Τρότσκι, τον Μάο και τον Φιντέλ. Επί τέλους, χάρη στον Αντώνη μάθαμε τι παναπεί σωστός συνδικαλισμός! Σύμφωνα με τον Αντώνη, λοιπόν, σωστός συνδικαλισμός είναι αυτός που συνεργάζεται με την εργοδοσία με στόχο την μεγιστοποίηση των κερδών τής επιχείρησης, υπό το πρίσμα "αν βγάλεις εσύ κέρδη, θα βγάλω κι εγώ". 

Αυτά είναι τα ωραία! Ιδού η επίτευξη της αταξικής κοινωνίας, η εργασιακή ειρήνη και το φουκουγιάμειο τέλος τής Ιστορίας! Βιομήχανοι κι εργάτες πορεύονται αγκαλιασμένοι προς έναν κοινό σκοπό, χτίζοντας τον σολωμικό όμορφο, ηθικό κι αγγελικά πλασμένο κόσμο. Χάρη στον σαμαρικής εμπνεύσεως ιδεατό συνδικαλισμό, θα γίνει πραγματικότητα το όνειρο του παλιού τραγουδιού : 

Όταν τύχει κάποια μέρα, όταν τύχει να γκρεμίσουνε τα τείχη
οι εργάτες θα χορεύουνε στην πίστα δίπλα στον καπιταλίστα...
Στα κουρεία θα διαβάζουνε Καβάφη, ένας υπουργός θα βάφει
τα παπούτσια του εργάτη με βερνίκι, μιάμιση δραχμή το νοίκι...
Η κυρία του κυρίου εργοδότη αγκαλιά με τον αγρότη,
όταν τύχει κάποια μέρα, όταν τύχει να γκρεμίσουνε τα τείχη.
("Όταν τύχει", στίχοι: Γιάννης Λογοθέτης, 1976)

Και τώρα μπορούμε να ονειρευτούμε όλα τα προχώ κι ωραία που έχουν να δουν τα μάτια μας μόλις ο κατά Σαμαρά ιδεατός συνδικαλισμός πάρει σάρκα και οστά:

Πρώτα-πρώτα, θα δούμε επιχειρησιακές συμβάσεις με ρήτρα κέρδους. Δηλαδή, οι συμβάσεις, τις οποίες κάθε επιχείρηση θα υπογράφει με τους εργαζομένους της, θα έχουν ως όρο την αυτόματη ετήσια αύξηση των αποδοχών κατά ποσοστό ευθέως ανάλογο της αύξησης των κερδών τής επιχείρησης. "Αν βγάλεις κέρδη εσύ, θα βγάλω κι εγώ", έτσι δεν είπαμε Αντώνη;

Δεύτερον, θα δούμε εργαζόμενους να κυκλοφορούν με αυτοκινητάρες πολυτελείας, αγορασμένες με λήζινγκ από την εργοδότρια εταιρεία τους, κάτι που σήμερα γίνεται μόνο με τα αυτοκίνητα του διευθυντή, του προέδρου, του διευθύνοντος συμβούλου και δυο-τριών άλλων μελών τής διοίκησης. Αφού, λοιπόν, η επιχείρηση τα "σκάει" κανονικά για τα αυτοκίνητα εκείνων, παναπεί πως έχει κέρδη, οπότε -σύμφωνα με τα σαμάρεια ρήματα- θα τα ακουμπάει και για τα αυτοκίνητα των εργαζομένων.

Τρίτον, οι εργαζόμενοι θα λύσουν μια κι έξω το πρόβλημα της στέγασής τους, αφού όλοι θα μένουν σε ακίνητα τα οποία θα ανήκουν σε κάποια υπεράκτια εταιρεία, η οποία θα σχετίζεται με κάποιον τρόπο (μάλλον "θολό" και "αδιαφανή" αλλά τώρα δεν μας ενδιαφέρει αυτό) προς την επιχείρηση όπου εργάζονται. Εφ' όσον κάπως έτσι συμβαίνει σήμερα με τα αφεντικά τής επιχείρησης, δεν καταλαβαίνω γιατί να μη γίνει το ίδιο και με τους εργαζομένους της.

Τέταρτον, δεν αποκλείεται να δούμε και πράγματα τόσο "ανεβασμένα" ώστε δεν τα βάζει ο νους μας. Π.χ. να δίνεται έξτρα μπόνους στους εργαζομένους σε περίπτωση που μια επιχείρηση κονομήσει πουλώντας κάποιον κλάδο της ή κάποιο υποκατάστημά της. Καλή καρδιά και πίστη στην ιδέα τού Αντώνη να υπάρχει κι από εκπλήξεις...άλλο τίποτε!

Τελικά, ο Αντώνης είναι πολύ μπροστά. Πήρε χαμπάρι την μαλακία που έκανε ο Πάγκαλος με το "μαζί τα φάγαμε" και την άλλαξε σε "μαζί θα τα φάμε". Άμα έχεις όραμα...