Στην πεπατημένη του ευρωενωσιακού «ρεαλισμού»

Πλήρη ταύτιση με τις αρχές της ΕΕ και της Ευρωζώνης, διαχείριση της ακραίας φτώχειας και αθώωση της ΕΕ και των μονοπωλίων στη συνείδηση του λαού υπόσχεται ο Α. Τσίπρας στη συνέντευξή του στο «Βήμα της Κυριακής». Η προσαρμογή του ΣΥΡΙΖΑ στο ρόλο της σοσιαλδημοκρατίας -του ενός πόλου διαχείρισης για την εναλλαγή των κυβερνήσεων αστικής διαχείρισης- δεν κρύβεται και αυτό φαίνεται.

Ο Αλ. Τσίπρας διαβεβαιώνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει θέσεις σύγκρουσης με την ΕΕ, λέγοντας ότι «η Ελλάδα είναι συστημική χώρα από κάθε άποψη για την Ευρωζώνη» και εκτιμώντας ότι «δε θα χρειαστεί» να γίνουν μονομερείς κινήσεις στο θέμα του χρέους, καθώς «δε θα φτάσουμε ως εκεί. Δε συμφέρει άλλωστε κανέναν». Ως ισχυρό «χαρτί» στη διαπραγμάτευση, ο Αλ. Τσίπρας εμφανίζει τη γεωπολιτική θέση της Ελλάδας, τον ενεργειακό πλούτο, εκτιμώντας ότι «η Ευρωζώνη χρειάζεται την Ελλάδα, εξίσου όσο η Ελλάδα χρειάζεται την Ευρωζώνη. Διεκδικούμε τα αυτονόητα επειδή είμαστε έτοιμοι να συμβάλουμε με πολύ περισσότερα στο σχεδιασμό για την Ευρώπη του 2020 και του 2030». Εξάλλου στο ερώτημα αν ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πρόθεση να βγει η χώρα από το ευρώ, διευκρινίζει: «Δεν μπορεί από τη μια πλευρά να είμαι υποψήφιος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς για την προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και από την άλλη να επιδιώκω την αποχώρηση από την Ευρωζώνη!». Ο Αλ. Τσίπρας δεν λέει τίποτα διαφορετικό από όσα σε τελική ανάλυση ενδιαφέρουν την αστική τάξη της χώρας και τις επιδιώξεις της για μεγαλύτερο ρόλο στην ευρύτερη περιοχή, σέρνοντας το λαό της χώρας σε επικίνδυνους σχεδιασμούς. Εξάλλου, και ο Αντ. Σαμαράς στην ετήσια συνέλευση του ΣΕΒ (13/5/2013), έλεγε: «Σταθεροποιήσαμε τη θέση της Ελλάδας στην Ευρώπη, που κινδύνευσε σοβαρά κάποιες στιγμές (...) Αλλά βάζουμε και την Ελλάδα και στον παγκόσμιο χάρτη, πέραν της Ευρώπης! Διεκδικούμε τα δικαιώματά μας, αλλά και διεκδικούμε και ρόλους στην περιοχή μας. Αξιοποιούμε την ευρωπαϊκή μας ένταξη και πέραν της Ευρώπης».


Σπέρνοντας αυταπάτες για το ρόλο και την πολιτική της ΕΕ ισχυρίζεται πως «το μνημόνιο υλοποιήθηκε με νομοθετικές παρεμβάσεις που οδήγησαν σε παρεκκλίσεις από το ευρωπαϊκό κεκτημένο». Για ποια παρέκκλιση μιλάει ο Αλ. Τσίπρας, αθωώνοντας περίτρανα την ΕΕ και την πολιτική της υπέρ των μονοπωλίων; Μα είναι ακριβώς η πολιτική της ΕΕ αυτή που υλοποιείται μέσω μνημονίων και μέσω όλων των νομοθετικών παρεμβάσεων των κυβερνήσεων (του ΠΑΣΟΚ, της συγκυβέρνησης ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΛΑ.Ο.Σ., της συγκυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ και της σημερινής συγκυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ). Γιατί είναι οι συμβάσεις που έχουν συνυπογράψει οι κυβερνήσεις των κρατών της ΕΕ που έχουν επιβάλει «μνημόνια διαρκείας» για τους λαούς: Με το δημοσιονομικό σύμφωνο όλα τα κράτη της ΕΕ βρίσκονται σε διαρκή και ασφυκτική επιτήρηση, οι κρατικοί προϋπολογισμοί υπόκεινται στην έγκριση της Κομισιόν. Με το «Σύμφωνο για το ευρώ» και τη «Στρατηγική ΕΕ - 2020», έχουν ήδη δεσμευτεί να συνεχίσουν σε αυτήν ακριβώς τη ρότα: Μειώσεις μισθών, αύξηση ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, κατάργηση όποιων εργασιακών - ασφαλιστικών κατακτήσεων έχουν απομείνει. Αυτά δεν αποτελούν «παρεκκλίσεις», αλλά ακριβώς τα «φάρμακα» που απαιτεί το κεφάλαιο προκειμένου να ενισχύσει την ανταγωνιστικότητά του.

Τέλος, ο ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί να χρυσώσει το χάπι στο λαό που στενάζει, μιλώντας για «δομές» που θα στηρίξουν τους ανήμπορους, δηλαδή για «δομές» για την αντιμετώπιση της ακραίας φτώχειας, όπως ακριβώς γίνεται και σήμερα μέσα από αντίστοιχες δομές ελεημοσύνης. Η φτώχεια θα υπάρχει και με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, γιατί δεν φτάνει να τάζεις ότι θα επαναφέρεις τον κατώτατο μισθό (αφού πρώτα βεβαίως θα ανακάμψουν τα καπιταλιστικά κέρδη!), τη στιγμή που έχουν ξεχαρβαλωθεί όλα τα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, τη στιγμή που το ένα χαράτσι προστίθεται στο άλλο, τη στιγμή που η πολιτική σου είναι ενταγμένη στη διαχείριση του συστήματος που γεννά την κρίση, την ανεργία, τη φτώχεια και την εξαθλίωση για το λαό.

Ο λαός δεν έχει ανάγκη να στοιχηθεί πίσω από τα συμφέροντα των μονοπωλίων, δεν έχει ανάγκη να υποστηρίξει τα φάρμακα για το κεφάλαιο που είναι φαρμάκι για το λαό. Γι' αυτό και πρέπει να γυρίσει την πλάτη σε όλους τους επίδοξους σωτήρες του τόπου, που ενδιαφέρονται να σώσουν τα μονοπώλια, τσακίζοντας το λαό.


902