Η μεγάλη απεργία των ανθρακωρύχων στις ΗΠΑ

Στις 9 Φλεβάρη του 1978, στις πρώτες σελίδες όλων των αμερικάνικων εφημερίδων, γίνεται λόγος για κίνδυνο παράλυσης όλης της χώρας εξαιτίας της συνεχιζόμενης απεργίας των ανθρακωρύχων που συνεχιζόταν για 72η μέρα. Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Τζίμι Κάρτερ, παρεμβαίνει προσωπικά. Αφ’ ενός, ζητάει από τους εργοδότες να μεταβάλουν κάποιους από τους όρους των συμβάσεων εργασίας και, αφ’ ετέρου, καταφεύγει στο νόμο Χάρτλεϊ – Ταφτ που παρέχει στις κρατικές αρχές το δικαίωμα να αναστείλουν μια απεργία επί 80 μέρες και να χρησιμοποιήσουν αυτό το διάστημα για διαπραγματεύσεις με στόχο τη σύναψη μιας συμφωνίας.

Η απεργία των Αμερικανών ανθρακωρύχων ήταν η μεγαλύτερη στα χρονικά του κλάδου από άποψη διάρκειας, μαζικότητας, μαχητικότητας και επιπτώσεων. Αρχισε στις 5 Δεκέμβρη του 1977 από την Ενωση Ανθρακωρύχων των ΗΠΑ. Οι ανθρακωρύχοι εξεγείρονται αρνούμενοι να δεχτούν τρεις όρους στις νέες συμβάσεις εργασίας που προτείνουν οι εργοδότες. Ο πρώτος είναι η μείωση των επιδομάτων ανθυγιεινού επαγγέλματος σε μια κατηγορία εργαζομένων όπου οι πιθανότητες αναπηρίας ή χρόνιων παθήσεων των πνευμόνων είναι εξαιρετικά υψηλές. Δεύτερος όρος, που αντιμετωπίζεται με καχυποψία, είναι η καθιέρωση πριμ παραγωγικότητας. Τρίτος όρος, τα χρηματικά πρόστιμα που επιδιώκει να επιβάλει η εργοδοσία για τις «αδικαιολόγητες» απουσίες εργαζομένων κατά τη διάρκεια των απεργιών.


Από τις πρώτες μέρες φαίνεται ότι η απεργία αυτή θα είναι μια σκληρή μάχη μεταξύ εργοδοτών και εργαζομένων. Οι ιδιοκτήτες των ανθρακωρυχείων, προσπαθώντας να εκμεταλλευτούν τα εσωτερικά προβλήματα του ιστορικού συνδικάτου των ανθρακωρύχων, τηρούν αδιάλλακτη στάση. Ομως οι εργαζόμενοι επιδεικνύουν αξιοθαύμαστη ενότητα και αντοχή. Από το δεύτερο μήνα της απεργίας οι επιπτώσεις στην οικονομία των ΗΠΑ παίρνουν δραματικές διαστάσεις. Σε πολλές πόλεις παρουσιάζονται διακοπές στην ηλεκτροδότηση ενώ, εξαιτίας των ενεργειακών ελλείψεων, αρκετές βιομηχανίες αναγκάζονται να κάνουν περικοπές στην παραγωγή τους ή και να τη διακόψουν εντελώς.

Στις 24 του Φλεβάρη, ύστερα από 81 μέρες απεργίας, οι εκπρόσωποι των εργοδοτών υποχωρούν και δέχονται τροποποιήσεις στους όρους των συμβάσεων. Ωστόσο, μια δυσάρεστη έκπληξη περιμένει τον Κάρτερ και τους εργοδότες, καθώς οι εργαζόμενοι αρνούνται να υποχωρήσουν και συνεχίζουν με πείσμα την απεργία τους. Στις 25 Μάρτη του 1978 οι ανθρακωρύχοι τερματίζουν την απεργία τους, που διήρκεσε 110 μέρες και επιστέφουν στην εργασία τους έχοντας πετύχει την υπογραφή τριετών συμβάσεων εργασίας που προβλέπουν αύξηση του ωρομισθίου κατά 2,4 δολάρια. Ετσι, το μέσο ημερομίσθιο των ανθρακωρύχου διαμορφώνεται από 62,4 σε 81,6 δολάρια, αυξημένο κατά 3Ο%. Μια μεγάλη νίκη.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ