Οι χασάπηδες

«Ηρθαν και άλλαξαν τα πάντα χωρίς να γνωρίζουν τίποτα. Αυτή δεν είναι δουλειά χειρουργού, διότι ο χειρουργός γνωρίζει από ανατομία και ξέρει να διορθώσει, είναι δουλειά χασάπηδων γιατί βάρεσαν στο ψαχνό». Οι παραπάνω δηλώσεις του Ισπανού ευρωβουλευτή Αλεχάνδρο Σέρκας έγιναν με αφορμή την έκθεση του Ευρωκοινοβουλίου για τα μνημόνια που εφαρμόστηκαν σε Ελλάδα, Πορτογαλία, Ιρλανδία και Κύπρο. Και με αυτόν τον τρόπο κατηγόρησε την τρόικα για «μνημειώδη λάθη που κατέστρεψαν τον κοινωνικό ιστό στις 4 μνημονιακές χώρες».

Για όποιον δε θυμάται, ο συγκεκριμένος μπορεί να χαρακτηριστεί και ως ο «χασάπης» των εργασιακών σχέσεων, αφού η έκθεσή του, η περιβόητη «έκθεση Σέρκας», για την αναδιάρθρωση των επιχειρήσεων, θεωρεί αναφαίρετο δικαίωμα των επιχειρήσεων να κάνουν όποιες αναδιαρθρώσεις κρίνουν αναγκαίες για την κερδοφορία τους, απολύσεις, γενικευμένη εφαρμογή της προσωρινής - ελαστικής απασχόλησης, ευελφάλεια, όλες δηλαδή τις αναδιαρθρώσεις για αύξηση της κερδοφορίας τους και ενίσχυση της ανταγωνιστικότητάς τους. Μάλιστα, για τους ανέργους προτείνει μέτρα ψυχολογικής στήριξης! Επιπλέον, θυμίζουμε ότι έχει ήδη ψηφιστεί και άλλη μια χασάπικη «έκθεση Σέρκας», που δίνει το δικαίωμα στις επιχειρήσεις να εφαρμόζουν ωράριο μέχρι 13 ώρες τη μέρα για 6 μέρες τη βδομάδα, δηλαδή 78 ώρες τη βδομάδα... Τις δηλώσεις αυτού του «χασάπη» χειροκροτεί ο ΣΥΡΙΖΑ και τις κάνει η «Αυγή» πρωτοσέλιδο...

Θα πει κάποιος, πώς ένα τέτοιο πλούσιο αντεργατικό, αντιλαϊκό παρελθόν δικαιολογεί μια τέτοια παρέμβαση; Πρόκειται για μεταμέλεια; Οχι βέβαια. Απλά, είναι μία ακόμα απόδειξη ότι σε συνθήκες καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, τμήματα του κεφαλαίου με τους πολιτικούς τους εκπροσώπους, δεν έχουν κανένα πρόβλημα να μαλλιοτραβιούνται αναζητώντας άλλα μείγματα πολιτικής, άλλες διεξόδους για επενδύσεις καπιταλιστικής ανάπτυξης. Εχοντας όμως ως σταθερό και κοινό το στόχο το ξεζούμισμα των εργαζομένων.

Είναι γνωστό ότι η αυστηρή δημοσιονομική πολιτική στις χώρες της Ευρωζώνης, δυσκολεύει αυτή τη δυνατότητα. Είναι επίσης γνωστό ότι η τρόικα (Κομισιόν - Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα - ΔΝΤ), εδώ και τρία χρόνια, όχι τώρα που το ανακάλυψε ο Σέρκας, δεν είχε ποτέ στόχο να λύσει τα προβλήματα του λαού, αλλά εφαρμόζοντας ένα πολύ συγκεκριμένο μείγμα διαχείρισης, να εξασφαλίσει την διαχείριση της κρίσης προς όφελος του κεφαλαίου τόσο στην χώρα όσο και στην ΕΕ.

Σε αυτό το βρώμικο προπαγανδιστικό παιχνίδι που παίζεται εις βάρος του λαού ο οποίος καλείται να χειροκροτεί δηλώσεις και αποφάσεις της μιας αντιλαϊκής πτέρυγας ενάντια στην άλλη, συμβάλλει και ο ΣΥΡΙΖΑ με τις αυταπάτες που καλλιεργεί . Οποιο όμως μείγμα πολιτικής και να ακολουθηθεί, για το λαό θα υπάρχουν μνημόνια διαρκείας της ΕΕ. Το εάν οι εκθέσεις του Ευρωκοινοβουλίου ψάχνουν έναν «εχθρό» για να στήσουν το νέο κύμα της επίθεσης, δεν αφορά σε καμία περίπτωση τα συμφέροντα των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων.

Γιατί όποιο μονοπάτι κι αν επιλέξουν, καταλήγει στον ίδιο δρόμο του χτυπήματος των εργαζομένων. Μόνο σε ρήξη με αυτόν το δρόμο, μόνο με πάλη προσανατολισμένη στο στόχο της αποδέσμευσης από την Ευρωπαϊκή Ενωση, με λαϊκή εξουσία και κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, μπορεί να μπουν πραγματικά εμπόδια σε αυτή τη «μαύρη» προοπτική. Μόνο έτσι μπορεί να ανοίξει ο δρόμος για τη ριζική ανατροπή.

Το άρθρο είναι αναδημοσίευση από τη στήλη «Η 'Αποψή μας», Ριζοσπάστης, Σάββατο 15 Φλεβάρη 2014.