Φονικός Καπιταλισμός

100 νεκροί στην Ευρώπη λόγω του Καπιταλισμού

"Φονικό ψύχος σκοτώνει πάνω απο 100 ανθρώπους στην Ευρώπη", ήταν ο υπότιτλος σε πρωινή εκπομπή της ΝΕΤ. Πέθανε δηλαδή κόσμος και κοσμάκης, επειδή η θερμοκρασία έπεσε κάτω απο τους -20 βαθμούς και όχι επειδή ήταν άστεγοι.

Από πότε δηλαδή χαρακτηρίζουμε ένα φυσικό φαινόμενο ως φονικό, ενώ την κύρια συνθήκη για την οποία οι άνθρωποι αυτοί ταλαιπωρούνται και τελικά πεθαίνουν, δηλαδή το γεγονός πως στον Καπιταλισμό υπάρχουν άστεγοι, ιδιαιτέρως μέσα σε συνθήκες κρίσης και όξυνσης της ταξικής επίθεσης, την αποκρύπτουμε και σιωπούμε ? Μα από τότε που η "ενημέρωση" έχει ως μοναδικό της σκοπό την προστασία του κοινωνικού συστήματος απο κάθε είδους ευθύνης και αμφισβήτησης.

Όχι κύριοι, δεν υπάρχει φονικό ψύχος. Ο πλανήτης κάνει το παιχνίδι του και εμείς προσπαθούμε ως ανθρωποτητα να ανταποκριθούμε ή όχι στις υπάρχουσες συνθήκες. Ο προσδιορισμός "φονικό" αντιπροσωπεύει ανθρώπινα γνωρίσματα και συμπεριφορές. Φονικός δεν είναι ούτε ο καιρός, ούτε ο σεισμός, ούτε οι τυφώνες ... αλλά φονική είναι η αμέλεια της ανθρωπότητας και φονικό είναι ένα κοινωνικό σύστημα φτιαγμένο απο ανθρώπους, το οποίο τοποθετεί τα κέρδη πάνω απο την ανθρώπινη ζωή.


Και ρωτώ, μπορεί η ανθρωπότητα σήμερα στον 21ο αιώνα, να αντιμετωπίσει μαζικά, θερμοκρασίες χαμηλότερες των -20 βαθμών Κελσίου ? Έχουμε την τεχνολογική υποδομή, τις μηχανικές και μηχανολογικές γνώσεις, ώστε οι πόλεις μας και οι πληθυσμοί τους, να είναι πλήρως προστατευμένες απο τις ψυχρές αυτές "εισβολές" ? 

Μα φυσικά και την έχουμε. Φυσικά και μπορεί η ανθρωπότητα να αντιμετωπίσει, όχι θερμοκρασίες κάτω των -20 βαθμών Κελσίου, αλλά κάτω των -40 και -60. Εδώ επιζούν μόνιμες αποστολές στην Ανταρκτική, ζούν πληθυσμοί στην Σιβηρία και στην Αλάσκα, και θέλουν να μας πουν πως δεν μπορούν να ζήσουν στην Πράγα και την Βαρσοβία ?

Νεκρούς αστέγους γιατί δεν είχαμε άραγε επι Σοσιαλισμού σε αυτές τις χώρες ? Μα φυσικά διότι δεν υπήρχαν άστεγοι.

Για το ίδιο θέμα βρήκαμε σήμερα το πρωι ένα άρθρο του Δημήτρη Καραγιάννη στον Ριζοσπάστη το οποίο παραθέτουμε παρακάτω.

Ο καπιταλισμός σκοτώνει

Η κατάντια να πεθαίνουν άνθρωποι στον 21ο αιώνα από το κρύο είναι άλλη μια πλευρά της βαρβαρότητας που λέγεται καπιταλισμός. Τις τελευταίες μέρες (και μέσω της τηλεόρασης) βλέπουμε σε μία σειρά χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, όπου ο υδράργυρος έχει κατέβει πολύ κάτω από το μηδέν καθημερινά να βρίσκονται άνθρωποι νεκροί στο δρόμο ή στα παγωμένα σπιτικά τους. Ο επίσημος αριθμός των καταγεγραμμένων νεκρών το τελευταίο τρίμηνο σε Ουκρανία, Πολωνία, Ρουμανία, Βουλγαρία, Τσεχία, Ρωσία, Λιθουανία, πρώην Γιουγκοσλαβία προσεγγίζει τους 100 ανθρώπους, κυρίως άστεγοι και φτωχοί (χωρίς να μπορεί να γίνει πλήρης καταγραφή) ενώ εκατοντάδες είναι αυτοί που νοσηλεύονται με κρυοπαγήματα και κάποιοι από αυτούς απειλούνται με ακρωτηριασμούς.

 

Αυτή η τραγική κατάσταση δεν είναι αποτέλεσμα μιας φυσικής καταστροφής, μιας αμέλειας των ίδιων των θυμάτων, αλλά έχει τις αιτίες της στην επιδείνωση του βιοτικού επιπέδου, στη βαρβαρότητα που βιώνουν αυτοί οι λαοί εδώ και μια εικοσαετία από όταν ανατράπηκε το σοσιαλιστικό σύστημα και παλινορθώθηκε ο καπιταλισμός. Η ανεργία, η φτώχεια, η ανέχεια έφερε τους άστεγους και τους απόκληρους της ζωής. Είναι και αυτή μια πλευρά των «λεωφόρων της ελευθερίας», που υπόσχονταν όλες οι αστικές και οπορτουνιστικές ανανεωτικές δυνάμεις στους εργαζόμενους σε ανατολή και δύση όταν πανηγύριζαν για τις ανατροπές, ως το «πέρασμα στη δημοκρατία και την ευημερία της οικονομίας της αγοράς».

 

Σε όλες αυτές τις χώρες λεηλατήθηκε η λαϊκή περιουσία από μια χούφτα κεφαλαιοκράτες. Εφαρμόστηκε φιλομονοπωλιακή πολιτική και χτυπήθηκαν και χτυπιούνται λαϊκά δικαιώματα και κατακτήσεις, το δικαίωμα στην εργασία, στη στέγη, στη υγεία και στην κοινωνική ασφάλιση, στην παιδεία, στον πολιτισμό και στον αθλητισμό. Εκεί όπου εξασφαλίζονταν στα σπιτικά φτηνή θέρμανση (με κεντρικές εγκαταστάσεις) και άλλες φτηνές υπηρησίες, τώρα όλα έχουν γίνει εμπορεύματα που χρυσοπουλιούνται και όποιοι δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν στο ...κόστος πετιούνται στο περιθώριο. Ετσι δημιουργούνται οι στρατιές των αστέγων, που δήθεν σήμερα τρέχουν οι υπηρεσίες των καπιταλιστικών κρατών και οι Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις να συνδράμουν για να μην πεθάνουν τις δύσκολες μέρες. Την ίδια εικόνα βλέπουμε αυτές τις μέρες του χιονιά και στην Ελλάδα, όπου επίσης έχουν πληθύνει οι άστεγοι. Βέβαια, σε όλες τις αναλύσεις των «ευαίσθητων υπηρεσιών» και των αστικών ΜΜΕ λείπει η αναφορά στο κύριο. Ποια είναι η αιτία για αυτήν την κατάντια; Πώς ξεσπιτώθηκαν οι άνθρωποι, γιατί αναζητούν τροφή στα σκουπίδια και τα συσσίτια, γιατί σε όλον τον καπιταλιστικό κόσμο αυξάνουν οι άνεργοι, οι φτωχοί και οι άστεγοι; Αυτό το κρύβουν ως «κόρη οφθαλμού», γιατί αν απαντήσουν θα βγει στη φόρα η σαπίλα του εκμεταλλευτικού καπιταλιστικού συστήματος που υπερασπίζονται, τα ιστορικά του όρια και η αναγκαιότητα ανατροπής της εξουσίας των μονοπωλίων.

 

Εξ αντικειμένου θα αναδειχτεί ότι ο σοσιαλισμός που γνωρίσαμε, με τις αδυναμίες του - που προήλθαν από λάθη και παρεκκλίσεις από τις αρχές οικοδόμησής του - επιβεβαίωσε την ανωτερότητά του ως κοινωνικοοικονομικό σύστημα, σε σχέση με τη σημερινή καπιταλιστική βαρβαρότητα που βιώνουν τα λαϊκά στρώματα.