ΛΙΒΥΗ - Ένα χρόνο μετά την αρχή της επέμβασης

Κόλαση για το λαό από τους «απελευθερωτές»

Δραματική η κατάσταση από τη δράση ανεξέλεγκτων παραστρατιωτικών ομάδων ένα χρόνο μετά την έναρξη των διαδηλώσεων κατά του Καντάφι

Ο Γάλλος Πρόεδρος Σαρκοζί, ο Βρετανός πρωθυπουργός Κάμερον και στη μέση ο Μουστάφα Αμπντούλ Τζαλίλ, πρώην συνεργάτης του Καντάφι και νυν έμπιστος των ιμπεριαλιστών

Πριν από ένα χρόνο, σαν χτες, πραγματοποιούνταν οι πρώτες διαδηλώσεις στη Βεγγάζη κατά του καθεστώτος Καντάφι. Δε χρειάστηκαν παρά μόνο λίγα 24ωρα μέχρις ότου οι «ειρηνικοί διαδηλωτές που διαμαρτύρονταν για τις συνθήκες έγκλειστων συγγενών τους» - όπως ήταν οι πρώτες περιγραφές - μετατραπούν σε ενόπλους που διεκδικούν την εξουσία της χώρας με ορμητήριο τη Βεγγάζη και επικεφαλής αρκετούς συνεργάτες του Καντάφι αλλά και στελέχη της «Αλ Κάιντα», που είχαν συλληφθεί από τη CIA, όπως ο νυν στρατιωτικός διοικητής της Τρίπολης, Μπελχάτζ. 

Η «εξέγερση» στη Λιβύη ήταν ενταγμένη σε ένα συγκεκριμένο σχέδιο των ιμπεριαλιστών, ειδικότερα Αμερικανο-ευρωπαίων, όταν το καθεστώτος Καντάφι (που ως τότε ήταν «καλός σύμμαχος») επιχείρησε να κλείσει νέες, πιο συμφέρουσες συμφωνίες με ενεργειακά μονοπώλια και να ανοιχτεί και σε συνεργασίες με ρωσικά και κινεζικά μονοπώλια. Ετσι, από την πρώτη στιγμή σαν μια φωνή οι περισσότερες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις έσπευσαν να υιοθετήσουν, πολιτικά και υλικά, την «αντιπολίτευση» (μεταξύ τους και κορυφαία στελέχη του Καντάφι) αποβλέποντας προφανώς σε περισσότερα κέρδη από όσα τους διασφάλιζε το καθεστώς Καντάφι.

Με την ανοχή Ρωσίας - Κίνας, που δε συναίνεσαν αλλά δεν μπλόκαραν κιόλας, έφτιαξαν «ομάδα επαφής» (στην περίπτωση τώρα της Συρίας λέγεται «Ομάδα Φίλων»), έστειλαν «ειδικούς» για να εκπαιδεύσουν τους ένοπλους «εξεγερμένους» - δηλαδή έστειλαν μυστικές δυνάμεις - και εξαπέλυσαν μια σφοδρή αεροπορική επιδρομή που συνετέλεσε καθοριστικά στις όποιες «προελάσεις» έκαναν οι αντικαθεστωτικοί.

Ακόμη και στην τελική φάση, όλες οι υπάρχουσες πληροφορίες συγκλίνουν ότι η Τρίπολη δεν έπεσε από τους αντικαθεστωτικούς αλλά από άνδρες των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών. Λίγο αργότερα, ο Καντάφι βασανιζόταν και εκτελούνταν με απάνθρωπο τρόπο μπροστά σε βιντεοκάμερες δίνοντας ένα σαφές πρώτο στίγμα για το «ποιόν» των «απελευθερωτών» και τις πραγματικές τους προθέσεις. Σήμερα, ένα χρόνο μετά τις πρώτες εκείνες διαδηλώσεις στη Βεγγάζη, είναι ξεκάθαρο ότι κάθε άλλο παρά «καλύτερες μέρες» ξημέρωσαν για το λιβυκό λαό από την ιμπεριαλιστική επέμβαση.

Σφάζουν ανενόχλητοι οι παραστρατιωτικοί 

Οι παραστρατιωτικές ομάδες λυμαίνονται ανεξέλεγκτες ολόκληρη τη χώρα, θανατώνοντας, βασανίζοντας, εκτοπίζοντας και καθιστώντας κόλαση την καθημερινότητα του λιβυκού λαού. Αυτό καταγγέλλει με έκθεσή της, μετά από επισκέψεις σε τουλάχιστον 11 κέντρα κράτησης εντός Λιβύης, ακόμα και η οργάνωση Διεθνής Αμνηστία, που επιβεβαιώνει, με τον τρόπο αυτό, τις ανάλογες καταγγελίες που έχουν γίνει, στα τέλη Δεκέμβρη, από το Διεθνή Ερυθρό Σταυρό και άλλες οργανώσεις.

Σύμφωνα με τις καταγγελίες, οι παραστρατιωτικές οργανώσεις συλλαμβάνουν χωρίς συγκεκριμένες κατηγορίες όποιον θεωρούν «ύποπτο» ή απλώς για αντεκδίκηση. Κρατούν τους συλληφθέντες σε άθλιες συνθήκες, τους βασανίζουν σκληρά με ανείπωτα μέσα ενώ έχουν καταγραφεί και περιπτώσεις θανάτων από βασανιστήρια. Ενδεικτική είναι η καταγγελία των «Γιατρών Χωρίς Σύνορα», ότι σταματούν τη δραστηριότητά τους στη Μιζράτα γιατί τους καλούσαν επανειλημμένως να επαναφέρουν κρατούμενους που είχαν χάσει τις αισθήσεις τους από βασανιστήρια, μόνο και μόνο για να συνεχιστούν τα βασανιστήρια.

Τη μήνη των παραστρατιωτικών φαίνεται ότι συγκεντρώνουν όλοι οι Αφρικανοί μετανάστες επειδή αρκετοί από τους μισθοφόρους του καθεστώτος Καντάφι προέρχονταν από την υποσαχάρια Αφρική με αποτέλεσμα όλοι οι συμπατριώτες τους, αδιακρίτως, να καταδιώκονται ανηλεώς. Επίσης, ολόκληρες κοινότητες που δεν κρίνονται «επαρκώς φιλικές» προς τους παραστρατιωτικούς, όπως οι 30.000 κάτοικοι της Ταουάργκα, νοτίως της Μιζράτα, εκδιώκονται και οι περιουσίες τους καταστρέφονται ή κατάσχονται. Για όλα αυτά φυσικά η νέα ηγεσία που έστησαν οι ιμπεριαλιστές δεν κάνει το παραμικρό.

Πηγή : Ριζοσπάστης