Το ηθικό κύρος των κομμουνιστών

Άρθρο απάντηση, κατά τη γνώμη μου, στον Αλέκο Χαλβατζή.

Του Δημήτρη ΓΟΝΤΙΚΑ Μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ

1. Το ΚΚΕ σε έξι χρόνια συμπληρώνει 100 χρόνια ζωής και δράσης. Ακριβώς έναν αιώνα. Θα τιμηθεί ο μεγάλος αυτός σταθμός αντάξια. Πάνω από όλα με έργα, που θα οδηγούν στην πύκνωση της μεγάλης στρατιάς των μαχητών και μαχητριών που παλεύουν, για να ξημερώσουν καλύτερες μέρες χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, για ένα ανώτερο κοινωνικό σύστημα, το σοσιαλιστικό - κομμουνιστικό.

Θα προϋπαντήσουμε αυτήν την επέτειο μαχόμενοι, με υψηλή ετοιμότητα και θέληση να αντιμετωπίσουμε κάθε απρόοπτο, καθώς βαδίζουμε μέσα από μια βαθιά οικονομική καπιταλιστική κρίση, σε συνθήκες όπου γνωρίζουμε σε όλο της το «μεγαλείο» τη δικτατορία των μονοπωλίων, εξουσία αποφασισμένη να υπερασπιστεί με κάθε μέσο ένα σύστημα σάπιο, βαθιά παρασιτικό, ένα σύστημα που πεθαίνει.

Θα φωτίσουμε με τη δύναμη των ιδεών και τα διδάγματα της ιστορίας, τους υψηλούς σκοπούς των κομμουνιστών, την αναγκαιότητά τους, τη ρεαλιστικότητά τους και τους δρόμους κατάκτησής τους.

Τιμώντας τη μεγαλειώδη αυτή πορεία των 100 χρόνων και ατενίζοντας με ιστορική αισιοδοξία το αύριο δεν μπορούμε να μην ξεχωρίσουμε και να μην εξάρουμε ένα μοναδικό και ιδιαίτερο γνώρισμα των κομμουνιστών και κομμουνιστριών, ανάμεσα στα τόσα πολλά, που χαρακτηρίζουν αυτή τη μεγάλη πορεία.

Εχουμε χρέος να αναδείξουμε και να τιμήσουμε την ακλόνητη, αμετακίνητη, αλύγιστη και αφοσιωμένη στάση χιλιάδων και χιλιάδων μελών του Κόμματος ως το τέλος, που δεν έκαναν ούτε βήμα πίσω, που έφτασαν ως το τέλος της ζωής τους «ορθοστατώντας και ορθοβαδίζοντας». Που δεν υποχώρησαν μπροστά σε καμία δυσκολία του ταξικού αγώνα. Που δεν έχασαν τον προσανατολισμό τους, όταν γύρω τους κυριαρχούσε σκοτάδι. Που δε λύγισαν σε καμία δυσκολία και δεν ήταν λίγες. Που δεν άφησαν τις όποιες προσωπικές πικρίες να τους καταβάλουν και να θολώσουν τη σκέψη τους. Που διδάχτηκαν μέσα στη σκληρή ταξική πάλη να βάζουν, πάντα και κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, πάνω από όλα το Κόμμα. Να δίνουν και τη ζωή τους.

Να τιμήσουμε αυτή τη στάση που αναδείχνει μια ανώτερη ηθική, μοναδική και ανεπανάληπτη για όλους όσοι παλεύουν συνειδητά για την κοινωνική απελευθέρωση της εργατικής τάξης και όλης της κοινωνίας από την καπιταλιστική σκλαβιά. Να δείξουμε, με τη δύναμη του παραδείγματος, ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερη τιμή να ανήκεις σε αυτό το Κόμμα, να συνεχίζεις σταθερά τη μεγάλη αυτή πορεία, αποφασισμένος να φτάσεις ως το τέλος.

Δεν είμαστε υπεράνθρωποι, ούτε μια περίεργη ή ξεπερασμένη αίρεση, όπως θέλουν να μας παρουσιάζουν οι αντίπαλοι. Είμαστε συνειδητά, εθελοντικά, στρατευμένοι και τα δίνουμε όλα, χωρίς υπολογισμούς, για ένα μεγάλο σκοπό. Την απαλλαγή της ανθρωπότητας από την καπιταλιστική βαρβαρότητα. Η δύναμη και το ηθικό κύρος των κομμουνιστών απορρέει από τα ανώτερα ιδανικά τους, από την κοσμοθεωρία του επιστημονικού σοσιαλισμού, από την πίστη τους και την αφοσίωσή τους στην εργατική τάξη, το δίκιο και τη δύναμή της. Από τα ιδανικά και τις αρχές του Κομμουνιστικού Κόμματος που ηγείται του αγώνα για την απελευθέρωση της εργατικής τάξης από την καπιταλιστική σκλαβιά.

Ο δρόμος των κομμουνιστών δεν είναι ανθόσπαρτος. Ακριβώς γι' αυτό αξίζει να δώσουμε ιδιαίτερη θέση στη στάση αρχών, στη συνέπεια λόγων και έργων, θεωρίας και πράξης που διακρίνουν και ξεχωρίζουν τους κομμουνιστές. Οπως αξίζει να φωτιστούν και οι κυριότεροι παράγοντες και οι αιτίες για όσους εγκατέλειψαν ή εγκαταλείπουν τον αγώνα. Δεν είναι λίγοι αυτοί που δεν άντεξαν, υποχώρησαν και αρκετοί πέρασαν απέναντι και πολέμησαν το Κόμμα ή το πολεμούν από αντίπαλες θέσεις ή από εχθρικές προς το Κόμμα ιδέες και αρχές και ιδιαίτερα όσοι διώχθηκαν από το Κόμμα ύστερα από συστηματική και σκόπιμη παραβίαση του Καταστατικού, των κανόνων και αρχών λειτουργίας.

2. Η αφοσίωση και η συνέπεια στους σκοπούς του Κόμματος δεν είναι κάτι που κατακτιέται εφάπαξ, μια κι έξω. Είναι ένας διαρκής αγώνας. Είναι πριν από όλα ένας διαρκής αγώνας με την αστική και μικροαστική ιδεολογία και πολιτική. Ο αγώνας αυτός είναι ο πιο σκληρός, ο πιο σύνθετος, καθώς είναι κυρίαρχη ιδεολογία, επιδρά μαζικά και μέσα από πολλά κανάλια, από όλο τον τρόπο ζωής που έχει ως κύρια γνωρίσματα ο θάνατός σου η ζωή μου, το άτομό μου, ο ατομισμός πάνω από όλα, ο εγωισμός. Είναι αγώνας σκληρός και άνισος με τις απάτες, τις αυταπάτες, τις ψευδαισθήσεις, τις ψεύτικες ελπίδες, τους πολιτικούς ελιγμούς, την ψυχολογική και φυσική βία και με τις οποίες η αστική τάξη καθηλώνει, κοροϊδεύει και παγιδεύει εκατομμύρια μάζες στα ταξικά της συμφέροντα. Είναι, ταυτόχρονα, και αγώνας προφύλαξης και υπεράσπισης του Κόμματος από τη διαβρωτική επίδρασή της στην ιδεολογία και την πολιτική του, στις αρχές και τις αξίες του, στη ζωή και τη δράση των μελών και στελεχών του.

Κάθε υποτίμηση αυτού του κινδύνου έχει συνέπειες που ίσως δε φαίνονται πάντα άμεσα, αλλά επιδρούν μακροπρόθεσμα. Το Κόμμα δεν έχει άλλο όπλο από την ιδεολογία του, τις αρχές συγκρότησης και λειτουργίας του και τη διαρκή φροντίδα για πιο βαθιά και στέρεη σύνδεση με τη ζωή και τα συμφέροντα της εργατικής τάξης. Οι ιδέες μας είναι παντοδύναμες, ανίκητες, γιατί είναι αληθινές, επιστημονικά θεμελιωμένες. Γι' αυτό, η υψηλή θεωρητική κατάρτιση του Κόμματος, των μελών και στελεχών του και σε διαρκή πάλη με την αστική και μικροαστική ιδεολογία είναι βασικός όρος για σταθερή και απαρέγκλιτη πορεία.

3. Η αστική τάξη με την ιδεολογία και την πολιτική της δεν ενδιαφέρεται μόνο να επιδρά μαζικά στις εκμεταλλευόμενες μάζες, να τις αποπροσανατολίζει και να τις παγιδεύει στα συμφέροντά της. Συχνά, όπως στις μέρες μας, όπου έχει εμπλακεί σε μια βαθιά οικονομική κρίση, επιστρατεύει όλες τις δυνάμεις και συνδυάζει το καρότο με το βούρδουλα.

Ενδιαφέρεται, όμως, εξίσου έντονα να επιδράσει ακόμα και να εξουδετερώσει την επαναστατική ιδεολογία και το φορέα της, το ΚΚΕ. Ενα από τα ισχυρότερα όπλα της, με το οποίο πολεμάει την ιδεολογία και τις αρχές του Κόμματος, είναι ο οπορτουνισμός. Σύμφωνα με τη θεωρία μας, που είναι επαληθευμένη από την ιστορική πείρα του εργατικού κινήματος, ο οπορτουνισμός γεννιέται και ξαναγεννιέται μέσα στην ταξική πάλη και είναι φορέας των αστικών και μικροαστικών αντιλήψεων στο εργατικό κίνημα.

Είναι φορέας της αστικής και μικροαστικής ιδεολογίας, γιατί έχει ως κυρίαρχη θεωρητική και πολιτική γραμμή την άρνηση της επαναστατικής πάλης και ως κυρίαρχο σκοπό τη συνεργασία των τάξεων, την πολιτική μεταρρύθμισης του καπιταλισμού σε ένα δικαιότερο και ανθρωπιστικότερο σύστημα.

Σε συνθήκες σαν τις σημερινές, όπου ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής βρίσκεται εγκλωβισμένος σε μεγάλα αδιέξοδα και στις αξεπέραστες αντιφάσεις του, η αστική ιδεολογία, και κατ' επέκταση ο οπορτουνισμός, γίνεται ασύγκριτα πιο επιθετική, πιο πανούργα, πιο αδίστακτη. Καθώς η ταξική πάλη γίνεται πιο σκληρή και πιο σύνθετη, πιο ασταθή στοιχεία μέσα στο Κόμμα, όσοι προσέγγισαν συναισθηματικά το Κόμμα μας, τις ιδέες μας ή έχουν επιφανειακούς δεσμούς με τη ζωή και τις ανάγκες της εργατικής τάξης είναι ευάλωτοι στις πιέσεις και τις δυσκολίες.

4. Γι' αυτό το Κόμμα δεν αρκείται, και δεν πρέπει να αρκείται, από τα μέλη του να αποδέχονται το Πρόγραμμα και το Καταστατικό του Κόμματος. Το ίδιο το Κόμμα να λειτουργεί με βάση τις αρχές του, ώστε να ανυψώνει διαρκώς το ιδεολογικό και πολιτικό επίπεδο, να ατσαλώνει τις δυνάμεις του και κατ' επέκταση όλη την τάξη για συνεπή, σταθερό, ανυποχώρητο ταξικό αγώνα. Να φροντίζει συνεχώς η ΚΕ και τα άλλα καθοδηγητικά όργανα να γίνεται ολοκληρωμένη, πλούσια συζήτηση στις ΚΟΒ, ώστε το κάθε μέλος να έχει τη δική του συμβολή με τη γνώση και την πείρα από τη δράση. Στη βάση αυτή να δυναμώσουν οι κομματικοί δεσμοί. Αντίστοιχα να επεκτείνεται και να έχει συνέχεια η επικοινωνία, ο διάλογος και η πρακτική οργάνωση της δράσης με τους οπαδούς, φίλους και συνεργαζόμενους με το Κόμμα.

Το Κόμμα μας αξιοποιεί την πλούσια πείρα του και συνεχίζει με απαρέγκλιτο τρόπο τη χαραγμένη πορεία του εξοπλισμένο με σύγχρονη στρατηγική που την εμπλουτίζει διαρκώς.

Σε αυτόν τον αγώνα αποκτά πρωταρχική σημασία η διαρκής προσπάθεια για τη συνεχή βελτίωση της εσωκομματικής ζωής, με βάση τις αρχές συγκρότησης, λειτουργίας και καθοδήγησης.

Στην Ιστορία του Κόμματος γίναμε πολλές φορές μάρτυρες φαινομένων, όπου το ατομικό ήρθε πολλές φορές σε αντίθεση με το συλλογικό, με τη συλλογική σκέψη του Κόμματος.

Ο σεβασμός και η υποταγή στη συλλογική σκέψη απαιτεί μια ανώτερη συνειδητή στάση. Στο Κόμμα μας είναι κυρίαρχη αυτή η στάση. Δε μιλάμε εδώ για μηχανιστική αποδοχή της γνώμης των πολλών, της πλειοψηφίας. Μιλάμε για κάτι πιο βαθύ και πιο ουσιαστικό. Για μια διαλεκτική σχέση του ατομικού με το συλλογικό ως αποτέλεσμα μιας συνδυασμένης λειτουργίας εσωκομματικής συζήτησης και δράσης. Ανόδου της ατομικής ευθύνης και συμβολής στην επεξεργασία της γραμμής, αλλά και στην υλοποίησή της. Μέσα εδώ συνυπάρχει το στοιχείο της συνεχούς κριτικής και αυτοκριτικής στάσης.

Σχέση που διαπερνάται από την αντίληψη ότι το συμφέρον του Κόμματος είναι πάνω από όλα. Πάνω από πρόσωπα, προσωπικές φιλίες, συγγένειες. Οπου οι προσωπικές πράξεις, συμπεριφορές έχουν ως βασικό κριτήριο το συμφέρον του Κόμματος και υποτάσσονται σε αυτό συνειδητά. Οπου η δράση κάθε μέλους από όποιο πόστο έχει ως βασικό κριτήριο να προωθούνται τα συμφέροντα του Κόμματος. Είναι εκείνη η συνειδητή στάση που αναγνωρίζει το δεσμό με το Κόμμα ιερό, απαραβίαστο, μοναδικό, αποτέλεσμα της συλλογικής δράσης.

Δεν είναι πάντα εύκολη και απλή όλη αυτή η διαδικασία. Σε αυτήν τη σχέση κρίνεται και δοκιμάζεται καθημερινά η προσωπική ευθύνη κάθε μέλους και στελέχους, αν η δράση του είναι ενταγμένη και υποταγμένη στις συλλογικές αποφάσεις, στις αρχές και τους κανόνες λειτουργίας. Κρίνεται ιδιαίτερα όταν παρουσιάζονται παραλείψεις, αδυναμίες ή όχι καλοί χειρισμοί. Εχει ευθύνη και υποχρέωση στη διόρθωσή τους μέσα στα όρια της κομματικής λειτουργίας, πάνω και πέρα από πρόσωπα, φιλίες, συναισθηματισμούς. Αυτό απαιτεί το συμφέρον του Κόμματος, το συλλογικό συμφέρον.

Μέσα σε αυτήν τη διαδικασία κρίνεται και δοκιμάζεται και κάτι ακόμα πιο βαθύ και πιο θεμελιακό. Ο βαθμός αφοσίωσης στην υπόθεση του Κόμματος στην πράξη. Η εναντίωση στις συλλογικές αποφάσεις, η αμφισβήτησή τους δεν είναι δείγμα ούτε υγείας, ούτε ευθύνης. Είναι εγωισμός στο τετράγωνο. Είναι προσωπικός υπολογισμός, πληγωμένος εγωισμός. Είναι πράξη και στάση που κρύβει επίδραση εχθρικών για το Κόμμα αντιλήψεων. Κι αν ακόμη κάποιος αδικηθεί, η κομματική διαδικασία δίνει λύσεις. Οποιος βάζει τον εαυτό του πάνω από το Κόμμα έχει κόψει κάθε δεσμό με το Κόμμα και αργά ή γρήγορα θα βρεθεί στο περιθώριο και σε δρόμους σκοτεινούς.

Η κομματικότητα, που συμπυκνώνει το σύνολο των αρετών ενός κομμουνιστή, κρίνεται καθημερινά και κρίνεται κυρίως στην υπεράσπιση του Κόμματος από κάθε αθλιότητα εχθρών και φίλων.

5. Το ηθικό κύρος των κομμουνιστών, που απορρέει από τις ιδέες τους, την ορθότητα των πολιτικών τους θέσεων, εφόσον επαληθεύονται από τη ζωή, τις αρχές τους, τη συνέπειά τους, την ανιδιοτελή προσφορά τους στον αγώνα για το δίκιο του λαού, την αδιάλλακτη, ασυμβίβαστη πάλη τους με τους εκμεταλλευτές του λαού, είναι ισχυρότατο όπλο στον αγώνα, ασκεί τεράστια επιρροή. Είναι η ζωντανή δύναμη του παραδείγματος.

Δεν είναι τυχαίο ότι οι ποικιλώνυμοι εχθροί του Κόμματος συγκέντρωναν πάντα, και σήμερα κάνουν το ίδιο, τα κύρια πυρά τους για να πλήξουν το αγωνιστικό ήθος, το ηθικό κύρος του Κόμματος και των μελών του με όλα τα άθλια μέσα, με τις προβοκάτσιες, με το ψέμα, τη συκοφαντία και τη διαστρέβλωση των θέσεών του. Δεν μπορούν ανοιχτά και καθαρά να αντιμετωπίσουν τις ιδέες, την πολιτική του και καταφεύγουν σε αυτά τα μέσα, με στόχο να παρουσιάσουν το ΚΚΕ ως ένα κόμμα που δε διαφέρει σε τίποτα από τα αστικά και μικροαστικά κόμματα.

Ο,τι όμως κι αν κάνουν δε θα μπορέσουν να τραβήξουν το ΚΚΕ στον κόσμο τους, στη σαπίλα, στη σήψη.

από ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ