Η ομιλία της Αλ. Παπαρήγα στην Θεσσαλονίκη

Η πλάστιγγα ή θα γείρει με την πλευρά των μονοπωλίων και της ΕΕ ή θα γείρει με την πλευρά της λαϊκής εργατικής εξουσίας και το ΚΚΕ

 

Απόσπασμα από το Βαθύ Κόκκινο

«Αγαπητοί φίλοι και φίλες, σύντροφοι και συντρόφισσες,

Κι από αυτό εδώ το βήμα θέλουμε να απαντήσουμε σε ένα πιεστικό ερώτημα που τίθεται μπροστά μας καθημερινά, κυριολεκτικά και δεν είναι υπερβολή, 24 ώρες το 24ωρο. Μας λένε οι άνθρωποι που υποφέρουν, άνεργοι, εργαζόμενοι που βλέπουν το μισθό να εξανεμίζεται, άνθρωποι που φοβούνται ότι η απόλυση θα χτυπήσει αύριο, συνταξιούχοι με αυτές τις συντάξεις που παίρνουμε, άνθρωποι που ανοίγουν ένα μικρομάγαζο και περιμένουν να μπει ένας πελάτης, κάτι να αγοράσει, φτωχοί αγρότες. Γενικά δηλαδή τα εργατικά λαϊκά στρώματα που δεν ξέρουν τι τους ξημερώνει αύριο.

Εδώ, στην είσοδο, με συνάντησαν εργαζόμενοι της "ΚΟΚΑ - ΚΟΛΑ", σήμερα τους ενημέρωσαν ότι το εργοστάσιο στη Θεσσαλονίκη κλείνει και κλείνει και το εργοστάσιο της Πάτρας. Μεταφέρεται βεβαίως στη Βουλγαρία, από εκεί θα κάνουμε εισαγωγή την "ΚΟΚΑ - ΚΟΛΑ". Γιατί το μεταφέρουν; Γιατί εκεί οι μισθοί είναι 200 ευρώ. Γιατί έτσι τους συμφέρει.

 

 

Αλλωστε, κατά τους νόμους, κατά τα προγράμματα των άλλων κομμάτων κι απ' τις κατευθύνσεις της ΕΕ είναι νόμιμο. Δηλαδή, ένα εργοστάσιο μπορεί να μεταφέρει την έδρα του αλλού κι αύριο μπορεί η "ΚΟΚΑ - ΚΟΛΑ" να κλείσει και το εργοστάσιο στα Οινόφυτα και στο Βόλο. Και με την ίδια ευκολία μπορεί να γίνουν κι άλλα τόσα κλεισίματα, να ανοίξουν άλλα τρία εργοστάσια στην Ελλάδα με μισθούς και μεροκάματα σαν αυτά που η Βουλή θα αποφασίσει σήμερα και αύριο και την ίδια ώρα πέντε να φεύγουν. Ενα να έρχεται, δέκα να φεύγουν και πάει λέγοντας.
Απευθυνόμαστε λοιπόν σ' αυτό τον κόσμο, που μας λέει: Κάντε κάτι να σταματήσει αυτή η κατάσταση, αυτός ο κατήφορος. Δεν θα σταθώ στο τι έχουμε κάνει όλα αυτά τα χρόνια. Αλλωστε, νομίζουμε ότι είναι γνωστό στον κόσμο. Και ξέρετε, όταν ο άλλος υποφέρει, θέλει να ακούσει γρήγορα ποια λύση του προτείνεις και όχι τόσο να μιλήσουμε για το παρελθόν. Αν και, και το ξεκαθαρίζουμε εδώ, δύσκολα να καταλάβει κάποιος ποια είναι η λύση, αν δεν έχει επεξεργαστεί στο μυαλό του την πείρα και τα συμπεράσματα που έχει ζήσει εδώ και πολλά χρόνια. Δεν είναι εύκολο. Παρ' όλα αυτά, εμείς είμαστε διατεθειμένοι να συζητήσουμε έστω τι γίνεται από εδώ και εμπρός.

Να ξεκαθαρίσουμε όμως το εξής πράγμα. Ο,τι προτείνουμε εμείς, ό,τι πιστεύουμε και το πιστεύουμε ακράδαντα ότι είναι σωστό, αναγκαίο, ανταποκρίνεται στα συμφέροντα του λαού, δεν είναι κάτι που θα το κάνουμε εμείς μόνοι μας. Και αν θέλετε, εκτός των πολλών άλλων, βασικών και θεμελιακών διαφορών που έχουμε με όλα τα άλλα κόμματα, μια απ' τις πιο σημαντικές και θεμελιακές επίσης διαφορές είναι και η εξής: Εμείς θεωρούμε ότι ο λαός πρέπει να κατακτήσει την κοινωνική λαϊκή ευημερία.

 

Αυτό δε σημαίνει ότι το ΚΚΕ απλώς βγάζει λόγους, ότι είναι αμέτοχο και αδιάφορο, είναι θεατής αυτής της διαδικασίας. Εμείς είμαστε αποφασισμένοι να κάνουμε πολύ καλύτερα αυτό που κάνουμε πάνω από 93 χρόνια. Να είμαστε μπροστά, να προβλέπουμε, να λέμε αυτό που θα συμβεί αύριο, αλλά και τα επόμενα χρόνια, να είμαστε μπροστά στην οργάνωση της πάλης, να είμαστε μπροστά και πρωτοπόροι στις θυσίες. Πάνω απ' όλα όμως θεωρούμε ότι ο λαός πρέπει να γίνει ο πρωταγωνιστής των εξελίξεων.
Οποιοι άλλοι λένε ότι μπορεί να λυθούν τα πράγματα με μια κίνηση απ' τα πάνω, με συμφωνίες ανάμεσα στα κόμματα κορυφών, με μια απλή εκλογική διαδικασία ή με κάποιες κινήσεις έξυπνες ή με την εφεύρεση μιας καινούριας λύσης στα προβλήματα, λένε συνειδητά ψέματα.

Με δυο πρόσωπα ο καπιταλισμός

 

Αυτό εμείς θέλουμε να το ξεκαθαρίσουμε. Γι' αυτό που ζήσαμε μέχρι σήμερα, απ' το παρελθόν μέχρι σήμερα, θυμίζουμε το εξής πράγμα στο λαό και θεωρούμε ότι πρέπει να το πάρει πάρα πολύ σοβαρά υπόψη. Ο καπιταλισμός είναι σαν τον θεό τον Ιανό, έχει δύο πρόσωπα. Πολλές φορές λέμε ο καπιταλισμός έχει το καρότο και το μαστίγιο, μαζί και τα δύο τα χρησιμοποιεί, κάποτε όμως περισσότερο το καρότο, ενώ κάποτε περισσότερο το μαστίγιο.

Ο καπιταλισμός είναι γεγονός ότι στη διάρκεια του 20ού αιώνα και ιδιαίτερα μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο έκανε αρκετούς ελιγμούς και παραχωρήσεις στην εργατική τάξη της χώρας μας και γενικότερα στη Δυτική Ευρώπη, στην καπιταλιστική Ευρώπη. Παραχωρήσεις βεβαίως που κατακτήθηκαν με θυσίες και αγώνες. Και να ξέρετε ότι οι κατακτήσεις δεν έρχονται αυθημερόν. Πολλά πράγματα που κατακτήθηκαν μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο είχαν γίνει αντικείμενο πάλης στο μεσοπόλεμο. Εκανε όμως και ορισμένες παραχωρήσεις εθελοντικά.

Και μάλιστα έκανε παραχωρήσεις σε ορισμένες κατηγορίες εργαζομένων, σε ορισμένα τμήματα της εργατικής τάξης ή άλλων μικροαστικών στρωμάτων, έκανε ορισμένες παραχωρήσεις που ήταν παραπάνω από τους αγώνες που είχαν γίνει. Γιατί έκανε τις παραχωρήσεις; Απ' τη μια μεριά πιέστηκε απ' την ταξική πάλη, μια ταξική πάλη που δεν διεξαγόταν μόνο μέσα στην Ελλάδα και την καπιταλιστική Ευρώπη, αλλά διεξαγόταν σε ολόκληρη την Ευρώπη με την ισχυρή παρουσία του σοσιαλιστικού συστήματος. Ηθελε να προλάβει - όπως έλεγε - την επέκταση του κομμουνισμού. Δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς.

Βεβαίως οι παραχωρήσεις που έκανε βελτίωναν σχετικά και απόλυτα τη ζωή των εργαζομένων, με διαφορές από χώρα σε χώρα, πάντα όμως διαφύλασσαν και την κερδοφορία του. Δεν έκανε ποτέ ο καπιταλισμός παραχωρήσεις που ακύρωναν την πορεία της κερδοφορίας. Ηταν μια ευνοϊκή συγκυρία μέσα στον καπιταλισμό μεταπολεμικά, βοήθησε και το σχέδιο Μάρσαλ που δόθηκε στην Ευρώπη ακριβώς για να υπάρχει ανάσχεση στον κομμουνιστικό κίνδυνο, όπως έλεγαν. Εγιναν λοιπόν ορισμένες παραχωρήσεις που βελτίωναν τη ζωή των εργαζομένων και στην Ελλάδα, χωρίς να απειλείται η κερδοφορία.

Βεβαίως στην Ελλάδα η βελτίωση της ζωής των εργαζομένων έγινε και με ένα τίμημα και να μην το ξεχνάμε, πάνω από ένα εκατομμύριο Ελληνες μετανάστες στη Γερμανία, στην Αυστραλία, στις ΗΠΑ. Είχε και το κόστος η βελτίωση του βιοτικού επιπέδου.

Εγιναν και παραχωρήσεις γιατί ο καπιταλισμός για να αναπτύξει την κερδοφορία του ήθελε π.χ. μια πιο μορφωμένη εργατική τάξη, να χειρίζεται τις νέες τεχνολογίες, δεν μπορούσε να αφήσει ένα τόσο μεγάλο ποσοστό αγραμματοσύνης. Επρεπε να δημιουργήσει την τεχνική επαγγελματική εκπαίδευση, να ανοίξει τις πόρτες στα ΑΕΙ και στα ΤΕΙ σε παιδιά κι απ' τα λαϊκά στρώματα, γιατί η σύγχρονη βιομηχανία θέλει και μορφωμένη εργατική δύναμη για να εξασφαλίσει την κερδοφορία. Αυτή η πολιτική του καρότου, είναι γεγονός, εξασφάλισε και ένα είδος χειραγώγησης συνειδήσεων.

Και να το πούμε κι έτσι, και εξαγορά συνειδήσεων. Δημιούργησε επανάπαυση σε πολλούς εργαζόμενους και στην Ελλάδα και στη Δυτική Ευρώπη ότι να, αυτή την πενταετία ζούμε καλύτερα απ' τα προηγούμενα χρόνια, σιγά σιγά με κάποιες μεταρρυθμίσεις η ζωή μας θα βελτιωθεί, δε χρειάζεται σύγκρουση, δε χρειάζεται ρήξη, σιγά σιγά. Ε, ας πάμε σιγά σιγά απ' το καλό στο καλύτερο, δε χρειάζεται περισσότερος πονοκέφαλος. Καλλιέργησε αυταπάτες. Με τη βοήθεια και του ευρωκομουνισμού και του οπορτουνισμού και ρεφορμισμού μέσα στο εργατικό κίνημα. Δεν έχασε ο καπιταλισμός απ' αυτές τις παραχωρήσεις, παρότι ποτέ δεν τις κάνει με καλή καρδιά και με χαμόγελα. Δεν έχασε.

Ενσωμάτωσαν το εργατικό κίνημα

 

Για να δούμε, ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Κυριολεκτικά, με εξαίρεση την Ελλάδα, διέλυσε το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα στις ηγετικές δυνάμεις του καπιταλισμού, στις ηγετικές δυνάμεις της ιμπεριαλιστικής ΕΕ, Γερμανία, Μ. Βρετανία, κατά δεύτερο λόγο στη Γαλλία. Πού βρίσκεται το κίνημα σ' αυτές τις χώρες; Αυτά τα μέτρα που περνάνε σήμερα στην Ελλάδα, σταδιακά έχουν περάσει πολύ πριν στη Μεγάλη Βρετανία και αλλού. Πέρασαν και με την υπογραφή των συνδικάτων.

Στις μεγάλες επιχειρήσεις που απέλυαν μαζικά εργαζόμενους, οι απολύσεις γίνονταν με τη σύμφωνη γνώμη των συνδικάτων, που έλεγαν "απόλυσε αυτούς, μην απολύσεις εκείνους, κάνε αυτή τη μείωση μισθού" κ.λπ. Για σκεφτείτε, εάν σ' αυτές τις χώρες είχαμε ένα ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα ή εν πάση περιπτώσει μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα υπήρχε ένας ταξικός πόλος, ταξικό ρεύμα, η πίεση προς την Κομισιόν, προς τα ευρωπαϊκά μονοπώλια θα ήταν μεγαλύτερη. Στην Ελλάδα, παρά την επίσης άσχημη κατάσταση που βρίσκεται το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, παρ' όλα αυτά αποδείχτηκε πιο δυνατό και οι κινητοποιήσεις που έγιναν στην Ελλάδα τα τελευταία δύο τρία χρόνια, δεν έχουν γίνει 20 και 30 χρόνια και μεταπολεμικά σε ολόκληρη τη Δυτική Ευρώπη. Αλλά μια Ελλάδα δεν φτάνει για να δώσει συντονισμένα χτυπήματα στην πολιτική της ΕΕ, αλλά και στην κυβερνητική πολιτική σε εθνικό επίπεδο.

Και πώς έγινε αυτό; Αυτό το κίνημα στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, με τα σκαμπανεβάσματα, τα ζιγκ ζαγκ, τις παρατηρήσεις και τις κρίσεις που κάνουμε, γιατί ήταν πιο δυναμικό; Είναι τυχαίο ότι στην Ελλάδα δεν υπήρχε ευρωκομμουνιστικό κόμμα; Οπορτουνισμός υπήρχε, αλλά ότι στην Ελλάδα το ΚΚΕ άντεξε σε φάσεις δύσκολες, πολέμησε τον οπορτουνισμό και το ρεφορμισμό, υπάρχει ένα πραγματικά συνεπές κομμουνιστικό κόμμα, επαναστατικό, όλα αυτά τα χρόνια; Είναι τυχαίο; Εμείς λέμε όχι.

Αυτή ήταν η πολιτική του καρότου, δημιούργησε αρκετές αυταπάτες. Τώρα όμως ο καπιταλισμός περνάει αποκλειστικά στο μαστίγιο. Ενα μαστίγιο με το οποίο μαστιγώνει όχι μόνο τα τμήματα εκείνα της εργατικής τάξης που πάντα τα είχε στο μάτι, το εργοστασιακό προλεταριάτο, αλλά σήμερα χτυπάει συνολικά τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό, στο δημόσιο τομέα, ακόμα και τμήματα εκείνα των εργαζομένων, των εργατοϋπαλλήλων και των κλάδων που είχαν καλύτερες παροχές και που τα έλεγε "ρετιρέ" - εμείς δε χρησιμοποιήσαμε ποτέ αυτό τον όρο, τα ρετιρέ και τα υπόγεια, οι ευνοούμενοι κ.λπ. Χτυπάει τους πάντες. Χτυπάει ένα σημαντικό μέρος των μικρομεσαίων στρωμάτων, την αγροτιά.

Η θέση λοιπόν που εμείς σήμερα λέμε στο λαό, καθαρά, ό,τι είχε να δώσει ο καπιταλισμός το έδωσε. Δεν υπάρχει περίπτωση, ακόμα κι αν ξεπεραστεί η κρίση, να γυρίσεις πίσω σ' αυτά που είχες πριν δέκα και δεκαπέντε χρόνια. Αυτά τελείωσαν. Τώρα τα παίρνει όλα, φαινομενικά μας γυρνάει πίσω, έτσι αισθανόμαστε και είναι σωστό το αίσθημα που έχουμε. Στην πραγματικότητα όμως αυτό είναι το προχώρημα του καπιταλισμού. Να σου αφαιρέσει ό,τι σου έδωσε και να αισθάνεσαι ότι κινδυνεύεις να ζεις πενήντα και εξήντα χρόνια πίσω. Αυτό είναι το προχώρημά του, αυτή είναι η ανάπτυξή του.

Και το κυριότερο, ο καπιταλισμός έχασε πια τη δυνατότητα να διαχειρίζεται την κρίση με έναν τρόπο που να ελέγχει, έστω να μπορεί να βάλει ένα φραγμό στην πιο ακραία φτώχεια. Κατά διαστήματα στο παρελθόν το έκανε, τώρα ο καπιταλισμός ό,τι έδωσε έδωσε. Δεν μπορεί. Θα μου πείτε, θέλει και δεν μπορεί; Οχι. Δεν μπορεί γιατί απ' τη φύση του δε θέλει. Δεν μπορεί να περιμένει κανείς ότι απ' αυτό το τούνελ της κρίσης θα βγούμε. Βεβαίως η κερδοφορία, ένα σημαντικό μέρος του κεφαλαίου, οι επιχειρήσεις που θα αντέξουν την κρίση θα επανέλθουν στην κερδοφορία, αλλά οι εργαζόμενοι θα είναι κάτω από τον πάτο.

Να γείρει η πλάστιγγα υπέρ του λαού

 

Σήμερα λέμε στους εργαζόμενους το εξής πράγμα: Πάρτε μια ζυγαριά, αυτές που έχουν στις λαϊκές που έχουν δύο ταψιά. Στο ένα βάλε ό,τι έχεις χάσει μέχρι σήμερα και ό,τι έχουν αποφασίσει ως τώρα να χάσεις για τριάντα χρόνια. Γιατί προσέξτε, η καινούργια σύμβαση η δανειακή αφορά χρέη και δεσμεύσεις της Ελλάδας τουλάχιστον για τριάντα χρόνια. Οχι ότι μετά 30 χρόνια θα γυρίσεις πίσω, όχι. Επί 30 χρόνια θα παίρνονται μέτρα. Αυτά λένε είναι ημερομηνίες δικές τους, δεν είναι δικιά μας αφηρημένη πρόβλεψη. Και μάλιστα, τώρα λένε το εξής πράγμα: Θα χρειαστεί και νέα χρήματα η Ελλάδα, ένα ευρώ μας δανείζουν, δέκα μας αφαιρούν απ' την τσέπη μας.

Βάλτε όλα αυτά στην πλάστιγγα, βάλτε τις επιχειρήσεις που θα κλείσουν, τα 2 εκατομμύρια ανέργους, βάλτε ότι σε μία οικογένεια θα γίνει αυτό το καινοφανές που είπε ο Παπανδρέου, διασφαλίζω λέει ότι σε μία οικογένεια θα δουλεύει ένας. Ούτε πριν τριάντα και σαράντα χρόνια δεν μπορούσε να δουλεύει ένας, τώρα ένας με 400 ευρώ το μήνα. Βάλτε στην πλάστιγγα ότι είναι πολύ πιθανόν η Ελλάδα να περάσει σε άτακτη χρεοκοπία - σε άτακτη χρεοκοπία είναι ο λαός και σε συμφωνημένη χρεοκοπία είναι το κεφάλαιο - να περάσει σε άτακτη χρεοκοπία και το κεφάλαιο, να διώξουν την Ελλάδα απ' την Ευρωζώνη, στη δραχμή που μας φοβερίζουν.

Βάλτε στην πλάστιγγα ότι θα οξυνθούν οι ανταγωνισμοί μέσα στην ΕΕ και όχι μόνο, αλλά και με την Κίνα, και με τη Ρωσία, και με την Ινδία, και με τη Βραζιλία, τις ΗΠΑ. Βάλτε τον κίνδυνο ενός γενικευμένου πολέμου στην περιοχή. Δύο παγκόσμιοι πόλεμοι ήρθαν μετά την κρίση. Βάλτε κι αυτό στην πλάστιγγα. Δεν είναι τυχαίο. Η Ρωσία αυξάνει τους εξοπλισμούς, η Κίνα αυξάνει τους εξοπλισμούς, οι ΗΠΑ τοποθετούν στην περιοχή μας την αντιπυραυλική ασπίδα και δημιουργούν νέες στρατιωτικές βάσεις στον Καναδά και την Αυστραλία. Και το λένε ότι το κάνουν στην περίπτωση που έχουν να αντιμετωπίσουν πόλεμο με την Κίνα. Ολα αυτά δεν είναι στη μία πλάστιγγα; Δεν θα βαρύνουν στη ζωή του λαού;

Τίποτα απ' αυτά που λέμε δεν είναι υπερβολή. Αλλωστε, πολλά απ' αυτά που φαίνονται στον κόσμο σήμερα πρωτόγνωρα εμείς τα λέγαμε πριν από 30 χρόνια. Οτι σε κάποια στιγμή θα γίνουν, ημερομηνία δεν μπορείς να βάλεις αλλά την τάση τη βλέπεις. Κι επειδή ακριβώς θεωρούμε ότι ο λαός θα πρωταγωνιστήσει στην αλλαγή, εμείς στο λαό τα λέμε, δεν τα κρατάμε για να κάνουμε τους έξυπνους, ούτε για να βγάζουμε ομιλίες.

Αυτή είναι η μία πλάστιγγα. Τι θα βάλεις στην άλλη; Στην άλλη πλάστιγγα σας καλούμε να βάλετε το δρόμο πάλης που προτείνει το ΚΚΕ και ο οποίος λέει το εξής πράγμα: Πρέπει να δημιουργηθεί μια πανίσχυρη λαϊκή συμμαχία με κοινωνική ταυτότητα. Οχι γενικά λαός, όχι γενικά καταπιεσμένοι, όχι γενικά ταλαιπωρημένοι. Μια συμμαχία, η οποία απαρτίζεται απ' την αγωνιζόμενη εργατική τάξη και τις μορφές οργάνωσης που έχουν ταξικό προσανατολισμό, απ' τις οργανώσεις και τους αγωνιζόμενους φτωχούς αγρότες. Απ' τους φτωχούς αυτοαπασχολούμενους.

Κι αυτή η συμμαχία πρέπει να έχει στο νου της με ιδιαίτερο τρόπο να προσελκύσει, να αναδείξει και να προσελκύσει στη δράση νέες ηλικίες και γυναίκες που για διάφορους λόγους, που δεν είναι της ώρας να αναλύσουμε, γίνονται και ιδιαίτερα θύματα του καπιταλισμού, αλλά έχουν και πρόσθετες δυσκολίες, ιδιαίτερα σήμερα στη μαζική συμμετοχή στη δράση.

Αυτή η λαϊκή συμμαχία πρέπει να παλεύει, για να ανακουφίζει όσο γίνεται το λαό, για να παρεμποδίζει να περνάνε μέτρα, αλλά ο δρόμος της πρέπει να είναι σαφής: Ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, της δικτατορίας των μονοπωλίων. Αποδέσμευση απ' την ΕΕ, μονομερής διαγραφή του χρέους, κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, του πλούτου που υπάρχει σ' αυτή τη χώρα απ' τη φύση της, που έχει διαμορφωθεί όλα τα χρόνια απ' τη δουλειά των εργαζομένων. Εργατική λαϊκή εξουσία. Σ' αυτήν την πλάστιγγα, βεβαίως, βάλε και τις δυσκολίες, τη συνθετότητα της πάλης, βάλε τις δυσκολίες, τις θυσίες που πρέπει να γίνουν, γιατί χρειάζονται θυσίες, βάλε και το κόστος της σύγκρουσης και της ρήξης, δε θα είναι ένας δρόμος που θα σου πούνε περάστε.

Τι βαραίνει; Τη μια πλάστιγγα την ξέρεις. Δεν υπάρχει περίπτωση. Θα γίνεται όλο και πιο βαριά, θα ακουμπάει στη γη. Η άλλη δεν έχει δοκιμαστεί. Εχει δυσκολίες, έχει αγώνες, έχει θυσίες, θα έχει ζιγκ ζαγκ ενδεχομένως αλλά έχει τέρμα που ο λαός μπορεί να το κατακτήσει. Και στο κάτω κάτω, δοκίμασε αν δεν έχεις πειστεί και μετά θα σου μιλήσουμε γιατί ΚΚΕ.

Επιτίθενται με τρομοκρατία και αυταπάτες

 

Και ξέρετε γιατί το λέμε αυτό; Λένε πολλοί, άλλοι λένε να γίνουν εκλογές να φύγουν αυτοί να έρθουν άλλοι. Ποιοι άλλοι τους λες, λένε όποιος να 'ναι. Τα ίδια που έλεγε το 2004, να φύγουν αυτοί να έρθουν οι άλλοι, ήρθαν το 2004, το 2007 να φύγουν αυτοί να έρθουν οι άλλοι, το 2009 να φύγουν αυτοί να έρθουν οι άλλοι. Οποιος να είναι. Και εσείς λέει να έρθετε, άμα μπορείτε ή ενωθείτε με τα άλλα κόμματα και ελάτε. Τι να κάνουμε; τους λες. Nα συγκρατήσετε την κατάσταση.

 

Ναι, αλλά προφανώς ο κόσμος θέλει το εξής και είναι και φυσιολογικό: Θέλει σίγουρη δουλειά με καλό μισθό, θέλει να μη δουλεύει απ' το πρωί ως το άλλο πρωί, τουλάχιστον το 8ωρο, θέλει τα παιδιά του να είναι εξασφαλισμένα ότι θα βρουν δουλειά, θέλει δωρεάν Υγεία, δωρεάν Παιδεία ή να μην πληρώνει τόσα απ' την τσέπη του. Στην πραγματικότητα, δηλαδή θέλει να φύγουν απ' τη μέση όλα τα μέτρα που έχουν παρθεί και να ζήσει καλύτερα απ' ό,τι ζούσε πριν. Και καλά κάνει έτσι να το θέλει.

Ναι αλλά πώς θα γίνουν αυτά; Αλλος λέει δεν ξέρω, βρείτε έναν τρόπο. Δεν υπάρχουν τρόποι. Χτες, έκανε μια δήλωση ο κ. Γιούνκερ, δεν ξέρω αν, γιατί τώρα στην τηλεόραση ασχολούνται με άλλα πράγματα, το ένα εκατομμύριο, αυτά είναι σταγόνα στον ωκεανό. Τα μεγαλύτερα σκάνδαλα είναι τα νόμιμα σκάνδαλα, η ίδια η ταξική εκμετάλλευση, ο σφετερισμός της περιουσίας του λαού απ' το κεφάλαιο. Αυτό είναι το μεγαλύτερο σκάνδαλο, όταν υπάρχει αυτό θα υπάρχουν και τα άλλα, αλλά εν πάση περιπτώσει.

Τι είπε ο Γιούνκερ; Οτι αν ο ελληνικός λαός ψηφίσει κόμματα που δεν υιοθετούν τις υποχρεώσεις της Ελλάδας προς τους πιστωτές, θα σας κόψουμε την επιχορήγηση. Και εδώ ρωτάμε: Ολοι εσείς που πιστέψατε στο όραμα της ΕΕ, ότι είναι μια συμμαχία όπου όλοι είμαστε σύμμαχοι, αδέλφια, πού πάει αυτό; Και εν πάση περιπτώσει, αυτοί που είναι υπερασπιστές της αστικής δημοκρατίας και ότι η πεμπτουσία της δημοκρατίας είναι η εκλογική μάχη, έτσι δεν λένε; Αμ δε!

Αποδείχτηκε ότι καμία μεγάλη αλλαγή δεν μπορεί να γίνει μόνο επειδή η κάλπη θα πει αυτό. Γιατί εδώ απειλούν. Θα μας πάνε στην κάλπη έτσι. Για να μην σας πω ότι μπορεί να πάμε σε εκλογές το 2013. Θα σου πουν, έτσι είναι κι απ' το Σύνταγμα. Θα κοιτάξουν όταν θα πάμε σε εκλογές να έχουν δημιουργήσει στο λαό τέτοια φοβία, ούτως ώστε άλλα να σκέφτεται και άλλα να ψηφίζει. Για να μη χάσουμε τη δόση. Κι αυτό είναι για τριάντα χρόνια, για να μη σας πω ότι αύριο μπορεί να υπογραφεί συνθήκη που να μας πηγαίνει πενήντα χρόνια. Αφήστε που μέσα σε τριάντα χρόνια μπορεί η ΕΕ να έχει διαλυθεί.

Και λέει ο Γιούνκερ, δεν έχετε δικαίωμα. Οι οπαδοί της αστικής δημοκρατίας. Βεβαίως, η εκλογική μάχη είναι μια σημαντική μορφή πάλης. Να γιατί εμείς λέμε ότι οι εκλογές είναι μια μορφή πάλης, ένα όπλο που έχεις και πρέπει να το χρησιμοποιήσεις, αλλά καμία ουσιαστική στην Ελλάδα αλλαγή δεν πρόκειται να έρθει μέσα απ' αυτήν τη διαδικασία, αν ο λαός πραγματικά δεν αποφασίσει, όχι να αναθέσει σε ένα κοινοβούλιο να του λύσει τα προβλήματα, αλλά αν ο λαός δε δημιουργήσει τη δική του εξουσία, τους δικούς του θεσμούς εξουσίας και δεν πάρει την υπόθεση στα δικά του χέρια.

Η ΝΔ λέει εγώ θέλω αυτοδυναμία και τι έχει υποσχεθεί; Θα επαναφέρω λέει την κατώτατη σύνταξη, ξέρετε πώς ήταν, στο λίγο παραπάνω. Το ΠΑΣΟΚ λέει κυβέρνηση συνεργασίας, επειδή τώρα έχει χάσει το μεζέ, θέλει κυβέρνηση συνεργασίας. Ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει κυβέρνηση της αριστεράς και μόλις σου λέει γίνει μια κυβέρνηση της αριστεράς τι θα κάνεις; Θα διεκδικήσω λέει μέσα στην ΕΕ, γιατί εγώ θέλω την ΕΕ, τι θα διεκδικήσεις; Εδώ ο Γιούνκερ σου λέει ότι δε δέχομαι να βγει κυβέρνηση που δε θέλει το μνημόνιο. Αφού, λοιπόν, παλεύεις μέσα στους κανόνες της ΕΕ, μόλις θα πας εκεί, θα σου πουν κόβουμε τα 130 δισ. και θα γυρίσεις και θα πεις στο λαό "πω πω, θα γυρίσουμε στη δραχμή, δε γίνεται" και θα υποχωρήσεις. Τι θα κάνεις, αφού κινείσαι μέσα στην ίδια στρατηγική. Απλώς, λες εγώ θα είμαι πιο αγωνιστής.

Η κρίση δεν έχει σχέση ούτε με ανέντιμους πολιτικούς, ούτε με ανίκανους πολιτικούς, ούτε με ψεύτες, ούτε με κλέφτες ούτε με τίποτα. Είναι η κρίση του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης. Κι αν αυτό το πράγμα δεν γίνει κατανοητό, τότε το πολιτικό σύστημα στη χώρα μας θα έχει πολλές εναλλακτικές λύσεις να παγιδεύει το λαό. Με το μαστίγιο θα δημιουργεί νέες αυταπάτες. Οχι με τις παροχές. Αυτός είναι ο μεγάλος κίνδυνος. Αυτός είναι ο κίνδυνος, να καλλιεργείς αυταπάτες στο λαό με το καρότο και το μαστίγιο. Δεν υπάρχει πιο τραγικό πράγμα. Τραγική είναι η ανεργία, είναι η φτώχεια. Αλλά όταν συνειδητοποιήσεις το δίκιο σου και χαράξεις το δρόμο πάλης αντέχεις και τις δυσκολίες μέχρι τη νίκη.

Υπάρχουν οι προϋποθέσεις για λαϊκή οικονομία

 

Εμείς λοιπόν εδώ καταθέτουμε την πρότασή μας, η οποία έχει δύο σκέλη. Το ένα σκέλος έχει ενδιαφέρον με την έννοια την εξής: Αποδεικνύουμε ότι η Ελλάδα έχει αναπτυξιακές δυνατότητες να ζήσει εκτός ΕΕ. Εμείς δεν περιμένουμε πότε θα μας διώξουν από την ΕΕ, γιατί θα μας διώξουν... Θα έρθει η στιγμή που η ΕΕ θα μείνει των λίγων χωρών. Αλλο πράγμα είναι να σε διώξουν - όταν θα σε διώξουν θα είσαι καταδικασμένος - και άλλο πράγμα να φύγεις εσύ και να πάρεις τα κλειδιά στα χέρια σου. Εμείς ζητάμε την αποδέσμευση.

Κοιτάξτε, λοιπόν, εμείς λέμε το εξής πράγμα, αν θέλετε συνθηματικά: Εργατική λαϊκή εξουσία που θα είναι το αποτέλεσμα ενός αγώνα, σκληρού, με φάσεις, με ζιγκ-ζαγκ και θα είναι αποτέλεσμα μιας γνήσιας κοινωνικής πολιτικής εξέγερσης, κοινωνικοποίηση του πλούτου, πανεθνικός προγραμματισμός για την αξιοποίηση όλων των δυνατοτήτων που έχει η χώρα, όλων. Οχι τι μας αφήνει η ΕΕ. Να πω πιο συγκεκριμένα, τι διαθέτει η Ελλάδα; Ορυκτό πλούτο. Και ξέρει ο καθένας τι σημαίνει - και ειδικά οι παλιότεροι - τι σημαίνει ορυκτός πλούτος για τη βιομηχανία.

Αυτός ο ορυκτός πλούτος στην Ελλάδα χρόνια δεν αξιοποιείται. Η περιοχή σας μάλιστα, έχει μπόλικο, η βόρεια Ελλάδα, και τον δίνουν στην «Ελντοράντο Κολντ», την καναδέζικη. Εχουμε βωξίτη που μπορούμε να παρασκευάσουμε αλουμίνια, έχουμε νικέλιο που χρησιμοποιείται για την παρασκευή ανθεκτικών κραμάτων με χάλυβα για την πολεμική βιομηχανία. Εδώ, τα ανταλλακτικά τα κάνουμε εισαγωγή. Μας δίνουν τα αεροπλάνα χωρίς ανταλλακτικά. Μα δεν θα μπορούν να πετάξουν όταν θα τα χρειαστούν. Μας κρατάνε τα ανταλλακτικά, το γνωστό κόλπο... Εχουμε λευκόλιθο, ιδιαίτερα στη Μαγνησία, αλλά και στη βόρεια Εύβοια, στη Χαλκιδική, στη Λέσβο, όπου μπορούμε να παρασκευάσουμε ειδικού τύπου τσιμέντου και πυρίμαχα υλικά...

Μάρμαρο, που λόγω της ποιότητάς του κατέχει εξέχουσα θέση στη διεθνή αγορά. Περλίτη, μπετονίτη, χουντίτη, τα λέω οι ειδικοί ξέρουν πού μπορούν να χρησιμοποιηθούν. Ψευδάργυρο, που αποτελεί βασικό υλικό κατασκευής μπαταριών. Τα κοιτάσματα χρυσού στη Μακεδονία και στη Θράκη. Η Ελλάδα είναι δεύτερη δύναμη σε λιγνιτικά κοιτάσματα στα κράτη μέλη της ΕΕ - πουλάμε τώρα τις λιγνιτικές εγκαταστάσεις της Πτολεμαΐδας. Εχουμε τεράστιο υδάτινο δυναμικό, που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για ηλεκτροπαραγωγή, που ούτε το 1/3 του δυναμικού αυτού δεν το αξιοποιούμε. Γιατί το κεφάλαιο πάει εκεί που βγάζει πολύ και άμεσο κέρδος. Δεν πάει εκεί που πρέπει να κάνει έργα και που θα έχουν λιγότερο κέρδος και μακρόχρονο.

Τα ερευνητικά δεδομένα δίνουν σημαντικές πιθανότητες για πλούσια κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου στο Βόρειο Αιγαίο, στη λεκάνη Ρόδου, νότια της Κρήτης, Ιόνιο και στον Πατραϊκό κόλπο. Υπάρχει υψηλό Αιολικό δυναμικό και πηγές γεωθερμίας, ιδιαίτερα στα νησιά του Αιγαίου.

Πάμε παρακάτω. Η βιομηχανική παραγωγή, αυτή η υπονομευμένη βιομηχανική παραγωγή, στις συνθήκες του καπιταλισμού μπορεί να καλύψει τις εγχώριες ανάγκες του κλάδου των κατασκευών σε τσιμέντο κι άλλα οικοδομικά υλικά. Επίσης η μηχανοποίηση του κλάδου των κατασκευών μπορεί να καλύψει γενικά τις ανάγκες κατασκευής δημόσιων έργων - κατασκευών. Με τον κεντρικό σχεδιασμό που εμείς προτείνουμε, μπορούν να εξισορροπηθούν οι σημαντικές δυνατότητες κάλυψης των εγχώριων διατροφικών αναγκών.

Δεν μπορεί ο ελληνικός λαός να δέχεται το επιχείρημα του Βενιζέλου και των άλλων, και των ΠΑΣΟΚ - ΝΔ, που λένε ότι αν βγούμε από την ΕΕ δεν θα έχουμε ζάχαρη, δεν θα έχουμε διάφορα προϊόντα... Αυτοί που έκλεισαν τα εργοστάσια της ζάχαρης! Γιατί θα πρέπει να κάνουμε εισαγωγή ζάχαρης; Δεν θα έχουμε λέει γάλα... Γιατί δεν έχουμε γάλα στην Ελλάδα;

Υπάρχει σημαντική μηχανοποίηση της γεωργίας στην Ελλάδα. Στο βαθμό που θα δημιουργηθούν - και εμείς προτείνουμε να δημιουργηθούν, η κοινωνικοποίηση δεν είναι εφικτή ή εύκολη, να το πω έτσι, να γίνει παντού - μπορεί να δημιουργηθούν συνεταιρισμοί μικρών και μεσαίων αγροτών, δίπλα στις μεγάλες κρατικές - αγροτικές επιχειρήσεις και ακριβώς να αξιοποιήσουν τα γεωργικά μηχανήματα, τα τρακτέρ, τις θεριζοαλλωνιστικές μηχανές και να μειωθεί και το κόστος παραγωγής.

Η Ελλάδα έχει σημαντική παραγωγή, σιταριού, καλαμποκιού, δημητριακών, πατάτας φασολιών, διαθέτει υψηλής ποιότητας λάδι, οπωροκηπευτικά, κρασί, ροδάκινα και πορτοκάλια. Τα θάβουμε βέβαια, τα πορτοκάλια, τα θάβουμε. Διαθέτει προϊόντα εξαιρετικής ποιότητας, όπως είναι το μέλι και ο κρόκος. Η κτηνοτροφία της Ελλάδας παρουσιάζει υψηλό βαθμό συγκέντρωσης, και με κεντρικό σχεδιασμό μπορεί να καλύψει το μεγαλύτερο μέρος των εγχώριων αναγκών κατανάλωσης σε πρόβειο γάλα, κρέας κλπ.

Η αγροτική παραγωγή μπορεί να στηρίξει τη βιομηχανία τροφίμων. Εχουμε πολλής καλής ποιότητας βαμβάκι. Αντίστοιχα, διαθέτουμε σημαντική βάση παραγωγής κλωστοϋφαντουργίας, ένδυσης, υπόδησης καθώς και σχετική τεχνογνωσία, που δυστυχώς συρρικνώνεται καθώς το κεφάλαιο εγκαταλείπει τους συγκεκριμένους αυτούς κλάδους γιατί λένε ότι δεν έχουν μεγάλο κέρδος. Σημαντική υποδομή υπάρχει επίσης σήμερα στη βιομηχανία μετάλλου. Ειδικότερα, σε χαλυβουργία, σιδηρουργία, βιομηχανία χαλκού, σε ορισμένους τομείς της αμυντικής βιομηχανίας, γιατί η λαϊκή οικονομία που προτείνουμε εμείς πρέπει να μπορεί να υπερασπίσει τα σύνορα της χώρας, τα κυριαρχικά της δικαιώματα.

Για να μην πάρω και άλλες πλευρές. Ναυτιλία... Εχουμε πλοία που μπορούν να γίνουν κοινωνική ιδιοκτησία. Εχουμε σοβαρή υποδομή τεχνογνωσίας των ελληνικών ναυπηγείων για την κάλυψη των αναγκών της ναυτιλίας, ιδιαίτερα μάλιστα για να ικανοποιηθούν οι ανάγκες ακτοπλοΐας, της σύνδεσης ελληνικών νησιών κλπ.

Αποσπούν την οικονομία από την πολιτική

 

Επομένως, η Ελλάδα δεν είναι μία χώρα που δεν μπορεί να εξασφαλίσει την ικανοποίηση των βασικών αναγκών του λαού. Θα μου πείτε θα έχει πλήρη επάρκεια, πλήρη αυτάρκεια; Οχι. Κάπου θα χρειαστεί να συνάψει και σχέσεις. Πιθανόν να μην της φτάνει το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο. Εντάξει, αλλά έχει τη δυνατότητα να καλύψει βασικές ανάγκες με μεγάλη αυτάρκεια. Και άλλωστε όταν έχει τέτοια προϊόντα, αυτό είναι πλεονέκτημα και για τη διεθνή σου συνεργασία. Πολύ περισσότερο που αυτή τη στιγμή που η συνοχή, αν θέλετε, και της ΕΕ, σπάει, θα έχει και εξελίξεις, θα μπορείς να συνάψεις σχέσεις με άλλες γειτονικές χώρες. Δεν είναι ο καπιταλισμός παντοδύναμος. Εχεις δυνατότητες να συνάψεις σχέσεις και με άλλες χώρες. Εχεις όμως πάνω από όλα τη δυνατότητα να μην είσαι εξαρτημένος. Στα ήδη της διατροφής και σε μία σειρά άλλα βιομηχανικά είδη.

Ακούμε σήμερα μεγάλα λόγια, και τα λέμε μεγάλα όταν χρησιμοποιούνται με λάθος τρόπο και υποκριτικά - όχι σε συνθήματα. Λένε, με την τρόικα χάσαμε την εθνική μας κυριαρχία, και βγαίνει ο Πάγκαλος και λέει καλώς τη χάσαμε. Εκχωρούμε κυριαρχικά δικαιώματα. Κοιτάξτε να δείτε. Ο λαός, κυρίαρχος μπορεί να γίνει μόνο όταν έχει τον πλούτο που του ανήκει. Δεν είναι ο λαός κυρίαρχος όταν τα μονοπώλια κατέχουν τον πλούτο που δημιουργεί ο λαός. Μπορεί να αισθάνεσαι κυρίαρχος, μπορεί να έχεις τα σύνορά σου, αλλά δεν είσαι κυρίαρχος... Αλλοι αποφασίζουν τι και πώς θα παραχθεί, τι θα εξάγεις, τι θα εισάγεις. Δεν είσαι κυρίαρχος. Δεν είναι κυρίαρχος ο λαός, επειδή κάθε τέσσερα χρόνια ψηφίζει και μάλιστα σε συνθήκες πλύσης εγκεφάλου και κυρίως τρομοκρατίας.

Κυριαρχία σημαίνει δεν εξαρτώμαι από τον ιμπεριαλισμό, δεν εξαρτώμαι από τα μονοπώλια. Αλλά θα είσαι πάντα εξαρτημένος όταν η πολιτική εξουσία στη χώρα σου είναι στα χέρια των μονοπωλίων.
Και εδώ είναι οι ευθύνες των άλλων κομμάτων. Και καλά η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, που είναι κόμματα που υπηρετούν τα μονοπώλια, που εκφράζουν τα συμφέροντα των μονοπωλίων. Είναι καθαρά αστικά κόμματα. Πρώτα ήταν η μόνο η ΝΔ, εδώ και αρκετά χρόνια το ΠΑΣΟΚ, έχει τελειώσει. Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ δεν αλλάζουν. Και στα δύο να γίνουν και στα τρία να γίνουν και αρχηγούς να αλλάξουν, είναι κόμματα του κεφαλαίου. Αποκλείεται από αυτά τα κόμματα να προκύψει κάτι θετικό.

Αλλά εδώ έχεις και κόμματα τα οποία χρησιμοποιούν τη σημαία της αριστεράς και λένε: Το μνημόνιο ήταν η λάθος συνταγή. Το μνημόνιο ήταν λάθος, το μνημόνιο απέτυχε. Η κριτική δηλαδή που κάνουν ΣΥΡΙΖΑ, Κουβέλης κλπ, στη ΝΔ και στο ΠΑΣΟΚ, είναι μία κριτική όπου ανάγει την κακοδαιμονία της Ελλάδας στα δύο κόμματα. Ξεχνώντας το εξής πράγμα. Βεβαίως τα κόμματα κυβέρνησαν και με την πολιτική τους όμως υπηρέτησαν ένα κοινωνικοοικονομικό σύστημα. Και αυτό το σύστημα είναι ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης. Αυτή είναι μεγάλη ζημιά, να λένε από εδώ τα κόμματα και από κει η οικονομία...

Εγώ σας λέω, και το ΚΚΕ σήμερα αν υιοθετήσει θέσεις του ΣΥΝ και γίνει κυβέρνηση αποκλειστικά του ΚΚΕ, θα μετατραπεί σε ένα κόμμα που κυριολεκτικά δεν θα μπορεί να κάνει τίποτα. Αν δεν λύσεις το πρόβλημα, πού ανήκουν τα μέσα παραγωγής, πού ανήκει ο πλούτος, αν δεν κοινωνικοποιήσεις τα μονοπώλια, θα βγάζεις πολύ ωραίες αποφάσεις μέσα στη Βουλή και δεν θα εφαρμόζονται. Για παράδειγμα: Κυβέρνηση της αριστεράς, ωραία, και θα πούμε Εθνική Συλλογική Σύμβαση με κατώτατο μισθό μεικτά 1.400 ευρώ - γιατί τα υιοθετούν τώρα και άλλοι τα 1.400 ευρώ...

Κάποτε το έλεγαν ότι ήταν επαναστατική γυμναστική δική μας. Ποιος θα την εφαρμόσει; Ο ιδιοκτήτης της "Κόκα-Κόλα" που τη μεταφέρει στη Βουλγαρία; Θα την εφαρμόσει ο Μάνεσης της "Χαλυβουργίας"; Αφού η καπιταλιστική εργοδοσία λέει, για να κάνω εγώ επενδύσεις πρέπει να μου μειώσεις το φόρο όχι στο 20% που είναι τώρα, κάτω από το 15%. Να καταργήσεις τις ασφαλιστικές εισφορές. Βάζουν όρους... Ποιος είναι πιο δυνατός; Μια απόφαση ενός Κοινοβουλίου μιας κυβέρνησης ή το κεφάλαιο που έχει την ιδιοκτησία στα χέρια του;

Λένε για παράδειγμα, εμείς λέμε διαγραφή του χρέους. Ναι αλλά η θέση για τη διαγραφή του χρέους, αν πεις μόνο διαγραφή του χρέους και μείνεις μέσα στην ΕΕ, έχουν τη δυνατότητα να σε διαλύσουν. Αν πάρεις όμως τον πλούτο στα χέρια σου, τον πάρει ο λαός, τότε έχει αντιστάθμισμα. Γιατί πραγματικά ρωτάνε πού θα βρείτε τα χρήματα για να αποκτήσει ο λαός ευημερία; Τα άλλα κόμματα δεν απαντάνε. Κι αυτά που λένε θα ανεβάσω τη φορολόγηση, θα συλλάβω τη φοροδιαφυγή και με μαθηματικά να υπολογίσεις και να συλλάβεις 100% τη φοροδιαφυγή δε σε φτάνει ούτε για να χτίσεις μία καινούρια βιομηχανία.

Και να σας πω γιατί; Γιατί σε συνθήκες απελευθέρωσης κεφαλαίων, δεν μπορείς να εμποδίσεις τα κεφάλαια να φύγουν από την Ελλάδα. Πώς θα τα εμποδίσεις; Δεν έχεις δικαίωμα να τα εμποδίσεις... Εμείς θα τα κοινωνικοποιήσουμε, θα διώξουμε τους ιδιοκτήτες, θα τα πάρει ο λαός. Από εκεί θα τα βρούμε τα λεφτά. Μην υποτιμάμε. Και θα βρούμε τα λεφτά γιατί θα σταματήσουν τα προνόμια προς το κεφάλαιο. Οι άλλοι πού θα τα βρούνε; Πώς θα τα πάρουν;

Δεν υπάρχει μέσος δρόμος

 

Και παίρνουμε υπόψη το εξής πράγμα. Η Ελλάδα ας πούμε του 2012 όντως δεν είναι η Ρωσία του 1917, ούτε η κατεστραμμένη από τον πόλεμο Σοβιετική Ενωση το 1946. Ούτε οι χώρες της Ανατολικής Ευρώπης που είχαν δεχθεί στα εδάφη τους τις περισσότερες σοβαρές καταστροφές από τον πόλεμο. Γιατί έπρεπε να αρχίσεις από την αρχή. Γιατί τότε το 1917 είχες μεγάλη αγραμματοσύνη. Γιατί τότε είχες μεγάλη ανισομετρία στην ανάπτυξη. Το μεγαλύτερο μέρος της χώρας είχε καθυστέρηση οικονομική. Σήμερα, στην Ελλάδα και τεχνογνωσία υπάρχει, και έμπειρη εργατική τάξη και επιστημονικό δυναμικό έχουμε. Πραγματικά τον 21ο αιώνα ο καπιταλισμός δημιούργησε τις προϋποθέσεις να ζει ο κόσμος καλύτερα αλλά τεχνητά. Από πλευράς κοινωνικών σχέσεων τις υπονομεύει.

Δεν είμαστε στη Ρωσία του '17. Και μάλιστα σε μας υπάρχει και το εξής πλεονέκτημα: Σήμερα ακριβώς με τον εκσυγχρονισμό των μέσων παραγωγής, οι άνθρωποι μπορούν να έχουν ελεύθερο χρόνο. Για εμάς, ο ελεύθερος χρόνος σε συνθήκες σοσιαλισμού, σε συνθήκες εργατικής εξουσίας, έχει πάρα πολύ μεγάλη αξία για ένα πράγμα: Γιατί δεν μπορεί να υπάρξει εργατική εξουσία που να ελέγχεται από τα κάτω προς τα πάνω αν δεν έχεις ελεύθερο χρόνο να την ασκείς. Πότε θα την ασκήσεις την εξουσία, τη νύχτα που θα γυρνάς στο σπίτι σου; Γιατί αυτό που μας απασχολεί εμάς είναι ακριβώς αυτό το πράγμα. Αυτοδιδαχτήκαμε και από την οικοδόμηση του σοσιαλισμού. Κι είναι ένα ζήτημα πάρα πολύ σοβαρό. Ποιος ασκεί την εξουσία. Δεν είναι εξουσία του Κόμματος, είναι εξουσία της εργατικής τάξης που βεβαίως πρέπει να παίρνει υπόψη και τα συμφέροντα των συμμάχων. Και αυτό είναι ένα μέγιστο ζήτημα.

Στις θέσεις εμείς δε μιλάμε για τα συνηθισμένα αστικά Κοινοβούλια που εκλέγονται κάθε τέσσερα χρόνια και περιμένεις μετά από τέσσερα χρόνια ή αν θέλετε η εκλογή ενός βουλευτή να είναι ένα σουλάτσο στην τηλεόραση γιατί τα λέει ωραία, ποιος είναι ωραίος. Ακριβώς, εργατική λαϊκή εξουσία σημαίνει ότι εκλέγομαι από την παραγωγική μονάδα. Εκλέγομαι από το συνεταιρισμό μου, εκλέγομαι από την ομάδα των συνταξιούχων. Εκλέγομαι δηλαδή άμεσα, μετά γίνεται κατά περιφέρεια, παίρνοντας υπόψη κατά κλάδο και εκλέγομαι.

Δεν υπάρχει κανένα αξίωμα, δεν έχεις κανένα αξίωμα, δεν έχεις κανένα ειδικό μισθό ούτε τίποτα. Τελειώνεις το 8ωρό σου, ασκείς εξουσία, με εξαίρεση αυτούς που θα είναι υπουργοί ή δεν ξέρω πώς θα τους πούμε, δεν έχει σημασία. Και σε ανακαλεί η συνέλευση του εργοστασίου ως διευθυντή του εργοστασίου ή ως αντιπρόσωπο. Και εδώ τι να ανακαλέσεις; Μπορείς να ανακαλέσεις κανένα βουλευτή; Κανένα δεν μπορείς να ανακαλέσεις. Ενώ αν είναι εκλεγμένος αντιπρόσωπος από το εργοστάσιό του; Και όταν υπάρχει σώμα εκπροσώπων, ανακαλείς και τον παραπάνω, άμα δεν τα βγάζει πέρα ή άμα ξεχάσει για ποιο λόγο εκλέχτηκε. Μας απασχολούν τέτοια πράγματα, τα επεξεργαζόμαστε συνέχεια.

Εμείς δεν καλούμε το λαό να αναβάλει τη λύση προβλημάτων στο σοσιαλισμό, σε καμία περίπτωση. Αλλά του λέμε το εξής πράγμα. Μην περιμένεις να αποκαταστήσεις τα δικαιώματά σου από εδώ και μπρος. Βεβαίως, με ένα κίνημα, με ισχυρό ΚΚΕ που αξιοποιείς κάθε μάχη, τις εκλογές, τις εκλογές στα συνδικάτα, τις οποιεσδήποτε. Οπου υπάρχει ένα κίνημα, ανερχόμενο επιθετικό, μόνη περίπτωση που μπορεί να συγκρατήσει κάτι, είναι ακριβώς να φοβηθούν ότι αυτό το κίνημα τραβάει για την εξουσία. Αλλωστε το λένε, θα γίνει κοινωνική εξέγερση, τι φοβούνται; Και πώς την αντιμετωπίζουν; Τη φοβούνται δυνητικά, δεν τη βλέπουν ακόμα.

Πώς την ξορκίζουν; Με φόβο. Θα σας κόψουμε τα χρήματα, θα γυρίσετε στη δραχμή. Ετσι θα πάμε στις εκλογές; Αναβλήθηκε λέει το Γιούρογκρουπ. Γιατί η Γερμανία δε βάζει τα χρήματα από τα οποία θα γίνει η εκταμίευση. Μέχρι πού θα πάει αυτή η βαλίτσα; Κανένα κόμμα δεν απαντάει. Αυτό που λένε είναι «εγώ θα τα διαχειριστώ καλύτερα». Θέμα χειρισμού είναι; Καθαρά πράγματα. Ασπρο ή μαύρο. 'Η θα πας χρόνια πίσω ή θα τραβήξεις μπροστά. Δεν υπάρχει μέσος δρόμος.

Δεν έχουμε δικαίωμα να στραβοπατήσουμε

 

Σήμερα (σ.σ. χτες) στη Βουλή θα γίνει ψηφοφορία και γι' αυτό πρέπει να φύγω, να πάω να ψηφίσω. Ζητάμε ονομαστική ψηφοφορία. Προσπαθούμε να αξιοποιήσουμε και τη χαραμάδα. Γιατί, να σας πω κάτι: Δεν οδηγούν το λαό στην εξαθλίωση. Η εξαθλίωση στο λαό ξέρετε τι φέρνει. Μοιρολατρία, φόβο και ο εξαθλιωμένος λαός μετά είναι πιο ευάλωτος γιατί και με ένα ψίχουλο θα ικανοποιείται. Δεν οδηγούν τα πράγματα μόνο στην εξαθλίωση για την εξαθλίωση. Τα μέτρα που παίρνουν δείχνουν το εξής πράγμα: Οτι θέλουν να μετατρέψουν το λαό σε ένα λαό που έχει ξεχάσει πώς ζούσε και αυτό ισχύει για όλους τους λαούς της Ευρώπης. Και αύριο μια κουβέρτα, ένα συσσίτιο, μια δουλειά δύο μήνες και να λες και ευχαριστώ.

Αυτά που λένε ότι εμείς θέλουμε το λαό εξαθλιωμένο για να γίνει επανάσταση, αυτό δεν έχει καμία σχέση. Εμείς θέλουμε ίσα ίσα ένα λαό που παρεμποδίζει, που αποτρέπει, που έχει έστω και μισή κατάκτηση. Οχι σαν αυτοσκοπό, αλλά ακριβώς επειδή του δίνει κουράγιο, συνείδηση της δύναμής του, για να βαδίσει μπροστά. Για παράδειγμα, εμείς σήμερα θα ζητήσουμε ονομαστική ψηφοφορία. Τους έχουμε χαλάσει τη μανέστρα πολλές φορές. Εμείς βάζουμε την ονομαστική ψηφοφορία. Θα μου πεις, διέφυγαν από δω 20, εκεί άλλοι 20, ναι κοροϊδεύουν, δεν έχει σημασία. Προσπαθείς να τους αδυνατίσεις. Μακάρι σήμερα σε αυτά που θα βάλουν ονομαστική ψηφοφορία κάτι να μην περάσει. Μακάρι, δεν το φοβόμαστε εμείς αυτό.

Αλλά δεν μπορεί να κοροϊδεύουν το λαό ότι με κόλπα λύνονται τα ζητήματα. Αν δηλαδή, δεν τους τρομοκρατήσει το εργατικό λαϊκό κίνημα, η λαϊκή συμμαχία και δεν τους τρομοκρατήσουν οι εκλογές με ένα ισχυρό ΚΚΕ, τα πράγματα θα είναι χειρότερα. Αυτό το ξεκαθαρίζουμε. Επομένως, πρέπει να τους τρομοκρατήσει ο λαός. Οχι με καταστροφές, αυτά που κάνουν, όχι τέτοιες τρομοκρατίες με στρακαστρούκες ή με βόμβες ή ένας λαός που δεν είναι έτοιμος να χτυπήσει και την προβοκάτσια. Να τους τρομοκρατήσει με την οργάνωση του λαού από τα κάτω, με την πολιτική του ωρίμανση. Και θα τους τρομοκρατήσει αν και αυτοί που έχουν κάποια ερωτηματικά, κάπου διαφωνούν, συστρατευθούν με το ΚΚΕ.

Η μόνη αλλαγή σήμερα στην Ελλάδα που μπορεί να ανοίξει μια πόρτα, ένα παράθυρο, είναι, τα δύο κόμματα να χάσουν όσο μπορούν να χάσουν περισσότερο. Ο λαός να έχει ανοιχτά τα μάτια για κάθε μεταμφίεση του πολιτικού συστήματος, είτε είναι κεντροσυριζέικο, είτε κεντροκουβελέικο, είτε κεντροαριστερό, είτε νεοδημοκρατικό κεντρώο. Την άλλη μέρα ο λαός να στριμώχνει την κυβέρνηση, αν βγει μια τέτοια από τις εκλογές και ταυτόχρονα με ένα όσο γίνεται πιο ισχυρό ΚΚΕ, όχι για να μετράμε απλώς περισσότερους βουλευτές, που και αυτό το θέλουμε, αλλά κυρίως για να αρχίσει η πορεία χειραφέτησης του λαού. Η πλάστιγγα ή θα γείρει με την πλευρά των μονοπωλίων και της ΕΕ ή θα γείρει με την πλευρά της λαϊκής εργατικής εξουσίας και το ΚΚΕ. Μέση λύση δεν υπάρχει. Τέλειωσε η περίοδος το λίγο έτσι, το λίγο αλλιώς. Αυτή είναι η θέση μας, αυτή είναι η απόφασή μας.

Και τους λέμε το εξής πράγμα. Στο χέρι δεν πρόκειται να μας βάλετε. Εμείς "δεν μασάμε" που λέει και η νεολαία. Δε μας βάζουν στο χέρι. Ο,τι και να κάνουν. Γιατί ξέρουμε πάρα πολύ καλά ότι στο όνομα ενός άμεσου οφέλους, ένα στραβοπάτημα ακόμα και αν αυτό το στραβοπάτημα γίνεται καλοπροαίρετα, ένα στραβοπάτημα του ΚΚΕ θα είναι ένα βαρύ χτύπημα για το κίνημα στην Ελλάδα. Εμείς δε θέλουμε το κίνημα στην Ελλάδα να πάθει αφλογιστία, όπως έχει πάθει στις ΗΠΑ, στη Μεγάλη Βρετανία, στη Γερμανία. Γιατί αν είναι κάτι που ο ιμπεριαλισμός κατάφερε είναι - αυτό το κατάφερε δυστυχώς στον 20ό αιώνα - είναι να ευνουχίσει το εργατικό κίνημα.
Βεβαίως, ο ιμπεριαλισμός έκανε τη δουλειά του. Καλά έκανε ο ιμπεριαλισμός από την πλευρά του. Εμείς όμως δεν έχουμε δικαίωμα να στραβοπατήσουμε. Και αν ο λαός δει ότι στραβοπατάμε πρέπει να μας πιάσει από εδώ. Δεν έχουμε δικαίωμα να στραβοπατήσουμε γιατί πραγματικά χίλια μύρια βάσανα θα έρθουν.

Γιατί στην Ελλάδα θα περάσει αυτό που θέλουν, ένας λαός και εξαθλιωμένος και ηττημένος. Την εξαθλίωση μπορεί να μην μπορούμε να την αντιμετωπίσουμε σε ένα χρόνο. Αλλά τη μαχητικότητα, το πνεύμα αξιοπρέπειας, το πνεύμα αυτοθυσίας, το πνεύμα πάλης κατά των μονοπωλίων, κατά του καπιταλισμού, αυτό μπορούμε να το κρατήσουμε για να μπορέσουμε αν θέλετε να υπομείνουμε και τα βάσανα και να μπορέσουμε η πλάστιγγα να γείρει οριστικά από την άλλη μεριά».