Είναι επιθυμία του Γιώργου Νταλάρα να βρεθεί κοντά στους μισθοσυντήρητους, τους άνεργους, τους ανθρώπους που παίζουν τη σκληρή ζωή του μνημονίου, με συναυλίες στις συνοικίες της Αθήνας.
Αφιλοκερδώς
φυσικά. ΄Οπως κάνει πάντα, εδώ και χρόνια, τραγουδώντας υπέρ της Κύπρου
(έχει πάρει βραβείο για τη συνεισφορά του στην...επίλυση του Κυπριακού), των
αγωνιστών στη Χιλή, των σεισμόπληκτων στην Τουρκία, των καρκινοπαθών, των
ελληνορθόδοξων, του Μουσείου της Ακρόπολης, των σπαστικών, των διαβητικών
κ.λ.π., χτίζοντας με επιμέλεια το προφίλ του στρατευμένου και φιλεύσπλαχνου
καλλιτέχνη.
Πριν από λίγες
μέρες είπε ότι δεν πάει άλλο.
Αγανάκτησε με την ελληνική φτώχεια και αποφάσισε να πάρει τους δρόμους με την ορχήστρα του για να γελάσει λιγάκι το χειλάκι κάθε πικραμένου σε Νίκαια, Περιστέρι, Αιγάλεω , Ίλιον, Καλλιθέα, Ηλιούπολη, Δάφνη κ.α.
Αγανάκτησε με την ελληνική φτώχεια και αποφάσισε να πάρει τους δρόμους με την ορχήστρα του για να γελάσει λιγάκι το χειλάκι κάθε πικραμένου σε Νίκαια, Περιστέρι, Αιγάλεω , Ίλιον, Καλλιθέα, Ηλιούπολη, Δάφνη κ.α.
Με ελεύθερη
είσοδο για τους πολλούς και με
προτροπές στους υπόλοιπους να προσφέρουν τον (όποιο) οβολό τους για έναν κοινωνικό σκοπό που θα επιλέξουν οι δήμοι, με
τους οποίους συνεργάζεται,
και οι
οποίοι... όλως τυχαίως βρίσκονται στην εκλογική περιφέρεια της συζύγου του
Άννας
Νταλάρα (Β' Αθηνών).
Ο λαοπρόβλητος
καλλιτέχνης με την τεράστια αναγνώριση και προβολή ταυτίστηκε
με
τους αναξιοπαθούντες που δημιούργησε η τρόικα διαγράφοντας μονοκοντυλιά
τις πρόσφατες
(μετά το μνημόνια νούμερο ένα) φιλοπαπανδρεικές δηλώσεις του (μόνο
ο
Γιώργος μπορεί να σώσει την Ελλάδα) αλλά και ολόκληρο το παρελθόν του,
που αποτελεί κατ'
εξοχήν μέρος του συστήματος αξιών που μας έφτασε εδώ που μας
έφτασε.
Ξεχνώντας εν
ριπή οφθαλμού τα Μέγαρα, τα Ηρώδεια, τις Επιδαύρους (κορυφαίους του χορού
στον... κιμούλειο Οιδίποδα), τις πολιτιστικές Ολυμπιάδες στη Νέα Υόρκη
(2003, αξίας
2.000.000 ευρώ), την Ιερά Οδό του Μοροσούλη και τόσα άλλα, έγινε ένας από
μας.
Χωρίς να
αμφισβητούμε τη μεγάλη καλλιτεχνική αξία του Γιώργου Νταλάρα (θα ήμασταν το
λιγότερο ανόητοι), γνωρίζουμε ότι κανένας δεν χτίζει
μεγάλες
καριέρες με φιλανθρωπικά γκαλά και κοινωνικές ευαισθησίες.
Τις φτιάχνει
με τη βοήθεια του θεσμικού συστήματος που τον
πλάσαρε, τον ανέδειξε, τον επέβαλε, τον καθιέρωσε και τον βράβευσε.
Και πάντα με
το αζημίωτο.
Το
κοινωνικό κοστούμι φοριέται εκ των υστέρων, πάνω από τα εσώρουχα,
ας είναι και
μεταξωτά.
Ας κάνει,
λοιπόν, ο κ.Νταλάρας όσα δώρα θέλει στους φτωχούς, αλλά να
μη νομίζει ότι μιας
πιάνει κότσους.
Πάντως , ο
άνθρωπος το είχε πει. Και μάλιστα νωρίς. Με το τραγούδι " Ήταν πέντε
ήταν έξι " του
Σταύρου Κουγιουμτζή, σε στίχους του Μάνου Ελευθερίου, που πάει
έτσι:
Μια
γειτόνισσα απλώνει ρούχα καθαρά
πλένει
με μια νέα σκόνη και είναι αστραφτερά
με
τραγούδια για τη φτώχεια και τη ξενιτιά
ρετιρέ
παίρνω στην Κηφισιά ...
Της Κ.
Αγγελιδάκη, "Το ΠΟΝΤΙΚΙ", 23/02/2012
ΔΕΝ ΜΑΣ ΧΕΖΕΙΣ ΡΕ ΝΤΑΛΑΡΑ!!
ΑπάντησηΔιαγραφήαν η ψευτια και η προστυχια ειχαν ονομα θα ειχαν το δικο του ! ουστ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα μιλάτε καλύτερα για τον Μπόνο της Ελλάδος.
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.youtube.com/watch?v=Mi1P_fjw0bw
Νταλαροειδή έφτασαν την Ελλάδα εδώ που είναι...
ΑπάντησηΔιαγραφή"Σημασία δεν έχει να τραγουδάς καλά, σημασία έχει να μην είσαι μαλάκας".
Υπάρχει μια υπέροχη επιστολή της αλησμόνητης Μαρίας Δημητριάδη στον "ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ" με τίτλο: "Μας κακομαθαίνετε κύριε Πρέσβη", όπου καταθέτει την προσωπική της εμπειρία από την πρώτη (και πιθανότατα τελευταία...) επαφή της με τον κ. "Πρέσβη" στον καιρό της Χούντας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν μπορεί κάποιος να την βρεί, αξίζει, γιατί καταγράφει το ηθικό χάσμα ανάμεσα σε μιαν αλησμόνητη καλλιτέχνιδα της Εργατιάς, του Λαού και των Αδυνάτων και σε έναν λιγδιάρη υπηρέτη του Μαμμωνά. Και κατ' εμένα μετριώτατο μουσικά, της σχολής "όλα τα σφάζω, όλα τα μαχαιρώνω".
Κύριε πρέσβη, μας κακομαθαίνετε...
ΔιαγραφήΥπάρχουν κάποιοι δοκιμαστικοί σωλήνες στα Εργαστήρια που κατασκευάζουν τη Νέα Τάξη Πραγμάτων με αδιαφανή τοιχώματα, που είναι γεμάτοι με ύποπτης προέλευσης υγρά. Τόσο γεμάτοι που κάθε στιγμή τρέμεις ότι θα ξεχειλίσουν και θα γεμίσουν και βρωμίσουν τον κόσμο με το περιεχόμενό τους. Βέβαια, αυτούς τους σωλήνες όσοι τους συντηρούν φροντίζουν να είναι πάντα ξέχειλοι, αλλά και να μην πέσει έξω ούτε σταγόνα. Παρ' όλη την προστασία όμως, καμιά φορά και μια μικρή ανάσα μπορεί να γίνει η αιτία να αποβάλουν το περιεχόμενό τους γύρω μας και να μολύνουν τη γη, τους ανθρώπους, τα λουλούδια...
Κάποιοι ανεύθυνοι, λοιπόν, πριν λίγες μέρες έναν από αυτούς τους δοκιμαστικούς σωλήνες τον άφησαν να ξεχειλίσει. Τον διόρισαν Παγκόσμιο Πρέσβη επί τιμή, Πρέσβη καλής θέλησης του πιο υπάκουου οργάνου της ιμπεριαλιστικής τρομοκρατίας των Αμερικανών, των συμμάχων τους και των πολυεθνικών. Αντικείμενο της μέριμνάς του η προστασία των προσφύγων. Αυτό ήτανε. Βέβαια, ο σωλήνας ήταν σε αναβρασμό αρκετό καιρό πριν, όταν έβγαινε και κατηγορούσε τους πάντες και τα πάντα, πλασάροντας το δικό του περιεχόμενο σαν το άλας της γης και του πολιτισμού τη σημαία. Γιατί αυτός ο δοκιμαστικός σωλήνας είναι αοιδός, δημοφιλής, εμπορικός, πανέξυπνος. Ξέχασα να σας πω ότι αυτοί οι σωλήνες έχουνε πάντα το σχήμα και την εμφάνιση των ανθρώπων. Μίλησε, ξαναμίλησε για τα εγκλήματα που συμβαίνουν στον πολιτισμό μας και τους πουλημένους και αγορασμένους συναδέλφους του, όλους. Μίλησε και για τον Μίκη Θεοδωράκη, έγινε και τιμητής του μεγάλου δημιουργού κατηγορώντας τον, επειδή, όπως εμένετο, η κόρη του τον παρασύρει και χρησιμοποιεί ευτελείς και ανάξιους τραγουδιστές της επικαιρότητας, για να κάνουν γνωστό το έργο του. Αλήθεια, με τι μέτρο μετράει κανείς το μέγεθος του Μίκη Θεοδωράκη και του έργου του, του οικουμενικού και παγκόσμιου Μίκη;
Αυτές ήταν οι πρώτες μπουρμπουλήθρες στην επιφάνεια του σωλήνα. Υστερα τα έδωσε όλα. Φορώντας το στέμμα του πρεσβευτή του ΟΗΕ, του πειθήνιου οργάνου του ιμπεριαλισμού που λέγαμε. Ξεχύθηκαν όλα του τα λύματα στα μούτρα μας. Πρόσφυγες όλου του κόσμου μη φοβάστε πια, εσείς που τα αφεντικά του ΟΗΕ σας κατέστρεψαν τις πατρίδες τα σπίτια, εσείς που θάψατε τα παιδιά σας σε ομαδικούς τάφους, εσείς που δεν έχετε χέρια, πόδια, σπίτι, ουρανό, εσείς που καμένοι από τις φλόγες των έξυπνων όπλων γυρίζετε σε έναν κόσμο δίχως ήλιο...
Αλλά, για να μην αδικήσουμε τον πρέσβη μας και του φορτώσουμε όλου του κόσμου τα δεινά, ας πούμε για τους πρόσφυγες που ζουν στην πατρίδα μας, τους Αλβανούς, Πακιστανούς, Κούρδους, Παλαιστίνιους, Αφγανούς, Ινδούς, Ρώσους, Πολωνούς και Βούλγαρους, Πόντιους - Ρωσοπόντιους που τους λένε. Εσείς, λοιπόν, πρόσφυγες που ζείτε στην πατρίδα μας στα ειδικά κέντρα - στρατόπεδα ειδικής μεταχείρισης, στα τενεκεδένια τολ στη Β. Ελλάδα, στα κοντέινερ, δέκα άτομα σε κάθε δωμάτιο στα διαμερίσματα στο κέντρο της Αθήνας και στις πιο υποβαθμισμένες περιοχές, εσείς που πηγαίνετε ακόμη ομαδικές εκδρομές στο εξωτερικό για ειδικές ανακρίσεις, αναθαρρήστε. Η ομπρέλα του ΟΗΕ απλώθηκε σαν σκέπη επάνω σας. Βλέπω να τελειώνουν τα βάσανά σας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ εν λόγω πρέσβης, την εποχή που ο Μίκης Θεοδωράκης, η γυναίκα του και τα παιδιά του και η μικρή Αφροδίτη, η ψυχοκόρη, ήταν σε εξορία και αποκλεισμό, όταν μια παρέα από παιδιά της ηλικίας του ακόμη και μικρότερα, φοιτητές, καλλιτέχνες, αλλά και διανοούμενοι αγωνιστές μεγαλύτερων ηλικιών έκαναν μία κίνηση να μαζευτούν υπογραφές για να επιτραπούν τα τραγούδια του Μίκη από τη χούντα, αρνήθηκε να υπογράψει. Σχεδόν όλοι όσοι τραγουδούσαν υπέγραψαν από την Ιερά Οδό, την παραλία, την Εθνική οδό, άνθρωποι που ίσως δεν είχαν ιδέα από πολιτική, αλλά, βρε αδελφέ, είχαν ένα μεράκι να πούνε τον καημό τους «Βράχο βράχο», να τραγουδήσουν τη «Δραπετσώνα» και το «Σαββατόβραδο» έτσι για να ξεδώσουν.
Εκείνος πολύ ψυχρά είπε στους τρεις φίλους, που τον επισκέφθηκαν, δυο κορίτσια κι ένα αγόρι, και του ζήτησαν την υπογραφή του ότι έχει ένα στόχο μόνο, να κάνει καριέρα κι αυτό δεν το ρισκάρει για τίποτα στον κόσμο. Ενας από τους τρεις, το ένα κορίτσι, που ήταν πιο κοντά του, έβαλε τα κλάματα. Νόμιζε ότι γκρεμίστηκε ο κόσμος της τότε, γιατί ήτανε μόνο 18 ετών.
Αυτός ο Πρέσβης, επίσης ιδρυτικό μέλος επί τιμή του Πολιτιστικού Κέντρου Ζάτουνα «Μίκης Θεοδωράκης», φαντάζεστε το Σάββατο να έπαιζε συγκινημένος στην κιθάρα του τραγούδια του Μίκη...
Α, ρε γιαγιά, είχε πλάκα αυτό που έλεγες για κάποιους τύπους: «Και με τον αστυφύλακα και με το χωροφύλακα».
Ομως για τους Ελληνες πρόσφυγες στην πατρίδα τους, αυτούς που είναι κάτω από τα όρια της φτώχειας, τους απροστάτευτους, τους ανασφάλιστους, την άνεργη νεολαία μας, τους εξαθλιωμένους συνταξιούχους και αγρότες θα μιλήσουμε μόνο εμείς με τον αγώνα μας το συνεχή, την απειθαρχία και την ανυπακοή μας σ' αυτούς που σαν μαριονέτες κινούνται όταν τους τραβάνε τα σπαγκάκια η πλουτοκρατία, ο ιμπεριαλισμός και τα παράγωγά του, ΟΗΕ, UNESCO, «ανθρώπινα δικαιώματα», πολυεθνικές.
Γεια σας, για την ώρα.
ΥΓ: Ας μην αφήσουμε στιγμή τους αγώνες και την πάλη μας. Για να κατακτήσουμε τα δικαιώματά μας κι ό,τι μας ανήκει. Μόνο έτσι θα σταματήσουμε να είμαστε πρόσφυγες στην ίδια την πατρίδα μας και ο πολιτισμός μας ας γίνει παράγωγο ενός ελεύθερου και περήφανου λαού.
Μαρία ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗ
Εχω 3.000.000$ και δεν ξερω τι να τα κανω!ΝΤΑΛΑΡΑΣ ΝΤΑΛΑΡΑΣ ΝΤΑΛΑΡΑΣ!αθανατοσ τζιμης Πανουσης!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήto ar8ro ston rizospasth
ΑπάντησηΔιαγραφή