Εκλογές τον Απρίλη (?) - Μερικές σκέψεις

Πριν από ακριβώς μια εβδομάδα, είπαμε πως πάμε για εκλογές τον Απρίλη και το είπαμε κρίνοντας τα μαγειρεμένα αποτελέσματα μιας δημοσκόπησης του ΣΚΑΙ. Χθες ο Π. Καψής μίλησε για εκλογές σε μερικές εβδομάδες, ενώ σήμερα διαρρέει απο την κυβέρνηση πως το Υπουργείο Εσωτερικών ήδη προετοιμάζεται για εκλογές στις αρχές του Απριλίου, οι οποίες μάλλον θα ανακοινωθούν επίσημα μέσα στις επόμενες μέρες.

Όλοι καταλαβαίνουμε πως η κυρίαρχη τάξη και το αστικό πολιτικό προσωπικό της, βρίσκεται σε δύσκολη θέση και τους τελευταίους μήνες ανησυχούν ιδιαίτερα για τις εξελίξεις που μπορεί να προκύψουν από την ενεργοποίηση του λαϊκού παράγοντα. "Έχουμε που έχουμε τους ανταγωνιστές μας και μάλιστα σε εποχές που οι επενδύσεις δεν αποδίδουν τα αναμενόμενα, τώρα πρέπει να ανησυχούμε και για την πλέμπα?"

Οι κινητοποιήσεις του τριημέρου, έδωσαν μια εικόνα (και σε εμάς αλλά και σε αυτούς) για την κατάσταση του λαϊκού κινήματος και την διάθεση των εργαζομένων να αγωνιστούν και να αντιδράσουν απέναντι στον αντιλαϊκό οδοστρωτήρα των μνημονίων, της συγκυβέρνησης, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των μονοπωλίων. Αρκετά μεγάλη η συμμετοχή, ιδιαίτερα μαχητικά τα μπλοκ, επιμονή και υπομονή απέναντι στην τρομοκρατία του κράτους, του παρακράτους και των media ... αλλά ακόμα σε φάση αναδιοργάνωσης και ανασύστασης. Ο συσχετισμός δύναμης είναι δυστυχώς ακόμα εναντίον μας και μεγάλα τμήματα Ελλήνων εργαζομένων βρίσκονται προσκολλημένα στους αναμεταδότες της κυρίαρχης αστική ιδεολογίας.

Είναι φανερό πως η συνταγή του δικομματισμού που κράτησε τον ελληνικό λαό στην φορμόλη για πάνω από 100 χρόνια, περνάει μια σοβαρή κρίση. Και αυτό το είχαμε διατυμπανίσει απο τις πρώτες ημέρες όταν αναλάμβανε το ΠΑΣΟΚ τον Νοέμβρη του 2009. Τότε λέγαμε πως η απαξίωση του ΠΑΣΟΚ σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, δεν θα αφήσει να γιατρευτούν οι πληγές και να σβηστούν οι μνήμες, απο την προηγούμενη διακυβέρνηση της ΝΔ. Βέβαια δεν είχαμε προβλέψει πως θα είχαμε και μια συγκυβέρνηση στο ενδιάμεσο, πόσο μάλλον με την συμμετοχή των τριών μεγαλυτέρων κομματικών μηχανισμών του αστικού πολιτικού σκηνικού. Ούτε είχαμε προβλέψει τις ξαφνικές κωλοτούμπες της ΝΔ και του ΛΑΟΣ, που αφύπνησαν ακόμα και τα πιο συντηρητικά τμήματα της παλαι ποτε κραταιάς "δεξιάς". Η συγκυβέρνηση αυτή, του μαύρου μετώπου όπως ακούω να την αποκαλεί πλέον ο κάθε απλός εργαζόμενος (ένα δείγμα της ευρύτατης λαϊκής απήχησης του ΚΚΕ), μπορεί να έλυσε προς το παρόν την δυσκολία που είχαν, να περάσουν οι συμφωνίες που ψηφίστηκαν την Κυριακή, αλλά μείωσε αρκετά την απόλυτη πολιτική υπεροχή που είχαν οι μπουρζουάδες. Αλλα μην γελιέστε καθόλου ... Η υπεροχή αν και μειωμένη, παραμένει προς το παρόν.

Ο πάγκος των αναπληρωματικών έχει πολλά καινούργια (και παλιά) ταλέντα. Δημοκρατική Συμμαχία, Δημοκρατική Αριστερά, Άρμα Πολιτών, Οικολόγοι, προσφάτως η Χρυσή Αυγή, το κόμμα του Π. Καμμένου, κάποιο καινούργιο μόρφωμα απο τους πρόσφατα διεγραμμένους (Καστανίδης, Κατσέλη ?), έχουν μπει ή θα μπουν στον δοκιμαστικό σωλήνα των αστικών επιτελείων και δοκιμάζονται στις λαϊκές συνειδήσεις, με βραβείο για τον νικητή, ένα εισητήριο για τον δεύτερο πυλώνα  του δικομματισμού. Την κούρσα φαίνεται - απο τις δημοσκοπήσεις των αστικών μέσων ενημέρωσης - να την οδηγεί αυτήν την στιγμή, η Δημοκρατική Αριστερά, το μόρφωμα του κυρ Κουβέλη. Αυτου του συμπαθέστατου κυριούλη με την ήρεμη φωνή και την δημοκρατική εικόνα απο την μια, που μέσα του όμως κρύβει (οχι ιδιατέρως, είναι η αλήθεια) τις πιο νεοφιλελεύθερες απόψεις από οποιονδήποτε άλλο, που έχει ισχυριστεί στην νεότερη ελληνική ιστορία πως ανήκει στο ευρύτερο αριστερό πολιτικό τόξο. Η μεταγραφή του Μπίστη, για εμάς τα λέει όλα.

Όμως για σταθείτε λιγάκι ... Γιατί η ενδοαστική "κριτική" της ΝΔ, συνεχίζει να απευθύνεται στο ΠΑΣΟΚ ? Και αφού το ΠΑΣΟΚ εκμηδενίζεται, τελειώνει, εξαϋλώνεται κλπ σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, γιατί τα ποντίκια στην πλειοψηφία τους, ακόμα παραμένουν στο καράβι ? Λογικά εαν το ΠΑΣΟΚ βρισκόταν πραγματικά στα επίπεδα του 8 -10%, θα είχε ακόμα σκοπό ύπαρξης ? Δεν θα είχε ήδη διαλυθεί ώστε να ανοικοδομηθεί εκ νέου ο κεντροαριστερός χώρος ?

Κάτι δεν πάει καλά μου φαίνεται με τις αστικές δημοσκοπήσεις ... Και φυσικά δεν θεωρώ πως οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, είναι τόσο βλάκες όσο το παίζουν. Μάλλον ξέρουν κάτι παραπάνω απο εμάς για να συνεχίζουν το ίδιο παραμύθι μπροστά στις κάμερες.

Απο την μια λοιπόν θεωρούμε πως το ΠΑΣΟΚ δεν έχει τελειώσει παρά τις σοβαρότατες απώλειες που θα εμφανίσει. Απο την άλλη η Δημοκρατική Αριστερά δεν έχει σε καμία περίπτωση τα ποσοστά που της δίνουν τα αστικά μαγειρεία. Άλλος κομματικός σχηματισμός δεν βρίσκεται σε θέση να διεκδικήσει κάτι περισσότερο απο την είσοδο στο επόμενο κοινοβούλιο ... Τα παραπάνω όπως καταλαβαίνει ο καθένας, εαν ισχύει βεβαίως ο συλλογισμός μας, συνιστούν σοβαρή διαταραχή στην συνταγή του δικομματισμού.

Κοιτάζοντας τα κιτάπια της ιστορίας μας, άλλη μια φορά είχε παρουσιαστεί παρόμοιο πρόβλημα στο αστικό πολιτικό οικοδόμημα. Στις αρχές της δεκαετίας του 60'. Δυο χρόνια νωρίτερα, το 1958 η ανησυχία της αστικής τάξης είχε χτυπήσει κόκκινο, όταν η ΕΔΑ, ακόμα και με αυτήν την ρεφορμιστική γραμμή που είχε, ψηφίστηκε δεύτερο κόμμα με ποσοστό κοντά στο 25%. Για αυτόν τον λόγο, στις 19 Σεπτεμβρίου του 1961 συννενώθηκαν οι Φιλελεύθεροι του Σ. Βενιζέλου, το ΔΚΕΛ του Αλλαμάνη, η ΕΠΕΚ του Παπαπολίτη, και το Λαϊκό Κοινωνικό Κόμμα του Στεφ. Στεφανόπουλου, και δημιούργησαν την Ένωση Κέντρου υπό την ηγεσία του Γεώργιου Παπανδρέου. Η Ένωση Κέντρου μπορεί να μην έλυσε το πολιτικό πρόβλημα τελικά, αλλά τουλάχιστον μείωσε την λαϊκή απήχηση της ΕΔΑ και έδωσε χρόνο ώστε να οργανωθούν ξανά τα αστικά επιτελεία. Η λύση τους λίγο αργότερα ήταν η στρατιωτική δικτατορία ...

Μπορεί να γίνει σήμερα κάτι ανάλογο ? Μήπως αυτός είναι και ο λόγος που διασπάται σήμερα το αστικό μέτωπο, ώστε να ενωθεί λίγο παρακάτω ?

Δεν ξέρουμε σίγουρα, εαν αυτό το κεφάλαιο της ελληνικής ιστορίας εμπνέει σήμερα την κυρίαρχη τάξη. Και αυτό διότι το πολιτικό πρόβλημα της δεκαετίας του 60, είναι ολίγον διαφορετικό απο το σημερινό, εξάλλου τότε δεν υπήρχε μια παγκόσμια καπιταλιστική κρίση απο πίσω. Όμως θα μπορούσε πραγματικά, να αποτελέσει ένα βραχυχρόνιο παυσίπονο (σσ η ένωση κομμάτων για την δημιουργία ενός νέου κεντρώου σχηματισμού)

Η ουσία βεβαίως είναι πως οι εκλογές που έρχονται δεν θα αλλάξουν τίποτα ουσιώδες. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε μέσω αυτών, είναι να τους δυσκολέψουμε την "δουλειά", να αποδυναμώσουμε όσο γίνεται την επόμενη συγκυβέρνηση και να κερδίσουμε και εμείς λίγο χρόνο (το πιο πολύτιμο στις μέρες μας, είναι ο χρόνος τελικά ...). Ίσως και να "κάψουμε" όσα περισσότερα αστικά κόμματα γίνεται, αναγκάζοντας την μελλοντική συγκυβέρνηση να απορροφήσει τα περισσότερα απο αυτά.  Η υπερψήφιση των θέσεων του ΚΚΕ, δεν θα λέει όμως τίποτα απολύτως εαν δεν ενταθεί παράλληλα και η οργάνωση του εργατικού κινήματος. Διότι εκεί βρίσκονται οι βάσεις της ανατροπής, όχι σε αριστερές κυβερνήσεις ...