ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΔΥΝΑΜΗΣ

Του Χρηστου Μανταλοβα  

Το 2012 το σύνολο των ετήσιων αποδοχών των μισθωτών ασφαλισμένων στο ΙΚΑ θα είναι μειωμένες κατά 25,7% σε σχέση με τις αντίστοιχες αποδοχές το 2009.

Αν ένας μισθωτός έπαιρνε μισθό 1.000 ευρώ το 2009 θα παίρνει λιγότερα από 750 ευρώ φέτος. Σε αριθμούς οι απώλειες των μισθών μεταξύ των δύο ετών θα είναι της τάξης των 9,2 δισεκατομμυρίων ευρώ.

Όμως μειωμένοι ή χαμένοι μισθοί σημαίνουν μειωμένα έσοδα για το ίδιο το ΙΚΑ και συγκεκριμένα απώλεια εσόδων 4,2 δισεκατομύρια ευρώ, η οποία βάζει σε κίνδυνο το Ταμείο με ό,τι αυτό σημαίνει για τις συντάξεις και τις παροχές.

Τα παραπάνω στοιχεία τα παρουσίασε ο ίδιος ο υπουργός Εργασίας, Γ. Κουτρουμάνης στη Βουλή, την περασμένη Τετάρτη. Δύο μέρες νωρίτερα δημοσιοποιήθηκε μια μελέτη του Εθνικού Ινστιτούτου Εργασίας και Ανθρώπινου Δυναμικού για το λεγόμενο εργασιακό κόστος, εξίσου αποκαλυπτική ως προς τα στοιχεία που δίνει.


Αναφέρεται όχι μόνο στους μισθωτούς ασφαλισμένους στο ΙΚΑ αλλά στο σύνολο του εργατικού δυναμικού και σημειώνει ότι μέσα σε 18 μήνες (από το πρώτο τρίμηνο 2010 έως το τρίτο τρίμηνο 2011) το εργασιακό κόστος μειώθηκε σε ονομαστικές τιμές κατά 14,3% και σε πραγματικές τιμές (συνυπολογίζεται ο πληθωρισμός) κατά 19,9%.

Ο μισθωτός των 1.000 ευρώ είδε το μισθό του να μειώνεται και να φθάνει τα 800 ευρώ μέσα σε μόλις ενάμιση χρόνο.

Την ίδια στιγμή: Ο επίσημος αριθμός των ανέργων έχει ξεπεράσει τους 900 χιλιάδες, ενώ ο πραγματικός αριθμός τους σίγουρα έχει ξεπεράσει το 1 εκατομμύριο. Η ανασφάλιστη εργασία αυξήθηκε κατά 20% το 2011 σε σχέση με το 2010 (στο 30% από το 25%). Η εισφοροδιαφυγή των εργοδοτών φθάνει τα 6 δισεκατομμύρια ευρώ το χρόνο.

'Ολα τα παραπάνω επιβεβαιώνουν τη θέση ότι ο καπιταλισμός, προκειμένου να ξεπεράσει την κρίση, οδηγείται αναγκαστικά στην καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων, αλλά καταστρέφει πρωταρχικά και κυριολεκτικά την εργατική δύναμη, για να έχει λιγότερες απώλειες καταστροφής το κεφάλαιο, (πτώση κερδών, κλείσιμο επιχειρήσεων).

Αυτό ακριβώς σημαίνουν ο τεράστιος αριθμός ανέργων, η δραματική μείωση των μισθών, το χτύπημα των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Και αυτή η καταστροφή θα συνεχιστεί, οξύνοντας παραπέρα τα ήδη σοβαρά προβλήματα επιβίωσης που αντιμετωπίζουν οι εργάτες και τα λαϊκά στρώματα. Οι «διάλογοι» των κοινωνικών εταίρων, οι διαπραγματεύσεις της συγκυβέρνησης και των άλλων εκπροσώπων, μηχανισμών και οργάνων του κεφαλαίου τέτοια μέτρα συζητάνε.

Απέναντι σε όλα αυτά, οι εργαζόμενοι ένα πράγμα πρέπει να έχουν καθαρό. Ότι όλα τα παραπάνω είναι η αντικειμενική διέξοδος για τον ίδιο τον καπιταλισμό, προκειμένου να επανακτήσει, διατηρήσει και να εξασφαλίσει νέα κέρδη για τους καπιταλιστές.

Όμως δεν είναι η μόνη. Υπάρχει και ο άλλος δρόμος για την αντιμετώπιση της κρίσης με κριτήριο τις πραγματικές ανάγκες των εργαζομένων. Η ανατροπή του καπιταλισμού, η κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων με την εργατική, λαϊκή εξουσία και οικονομία που θα στηρίζεται στις υπαρκτές παραγωγικές δυνατότητες της χώρας και η οποία θα καταργήσει τη σχέση εκμετάλλευσης και τις άθλιες συνθήκες ζωής και εργασίας, όπως ανάγλυφα περιγράφουν τα παραπάνω στοιχεία, και θα αναπτύσσει την παραγωγή σε όφελος του λαού είναι μονόδρομος. Σ' αυτήν τη ρότα πάλης, για να εμποδίσουμε τα ατέλειωτα αντεργατικά μέτρα της συγκυβέρνησης των μονοπωλίων.

Μπορούμε.