Απο την χθεσινή ομιλία της Αλ. Παπαρήγα

Η ομιλία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκας Παπαρήγα

Η Αλέκα Παπαρήγα στο βήμα της συγκέντρωσης

Στην ομιλία της, στη χτεσινή συγκέντρωση, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, τόνισε:«Αυτήν την κρίσιμη στιγμή αποδέκτης της ομιλίας μας είναι αποκλειστικά και μόνο ο λαός. Επιθυμούμε να προκαλέσουμε σκέψεις, ερωτήματα και προβληματισμούς για τη διέξοδο υπέρ του λαού σε βάρος των μονοπωλίων, του κεφαλαίου. Επιθυμούμε να πείσουμε για την άμεση ανάγκη ο λαός τώρα να πάρει την ιστορική απόφαση, να δώσει πρωτοφανή μαζικότητα και αποτελεσματικότητα στους ταξικούς αγώνες, στην πολιτική πάλη. Μαζί με το ΚΚΕ, σε συνεργασία και συμπαράταξη.

Υπάρχει το καινούριο στοιχείο: Η σκληρή εμπειρία, από την οικονομική καπιταλιστική κρίση και τη διαχείρισή της. Απευθυνόμαστε σε όλους εκείνους που, όταν ερωτώνται ποιο κόμμα, το ΠΑΣΟΚ ή τη ΝΔ, εμπιστεύονται, απαντούν κατηγορηματικά κανένα από τα δύο. Ιδιαίτερα στα εργατικά λαϊκά στρώματα που δεν έχουν κόψει το δεσμό τους με το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ.

Εχουμε και εμείς ευθύνη να σας πείσουμε, αλλά έχετε και εσείς ευθύνη, γιατί είτε από πίστη, είτε από ελπίδα, είτε από συνήθεια, τους έχετε δώσει τη δυνατότητα να κυβερνούν και να ισχυρίζονται ότι έχουν τη λαϊκή νομιμοποίηση. Δεν φτάνει να καταδικάζετε τα δύο κόμματα, γιατί τα θεωρείτε ανάλγητα, μακριά από το λαό, ανίκανα να διαχειριστούν την κρίση, που δε λένε την αλήθεια ή δεν ξέρουν να κυβερνήσουν. Ορισμένες επικρίσεις μπορεί να έχουν κάποια βάση, όμως δεν αποτελούν την ουσία του προβλήματος.


Και τα δύο κόμματα είναι ικανά, καθώς έχουν καταφέρει να υπηρετούν πιστά τα επιχειρηματικά μεγαθήρια, να υπηρετούν το ευρωπαϊκό κεφάλαιο και τους σκοπούς του ΝΑΤΟ και την ίδια ώρα να αποσπούν την ψήφο σας ή την ανοχή σας. Δεν είναι κόμματα εθελόδουλα, όπως τα κατηγορούν μερικοί για να κάνουν εντύπωση, είναι πιστά στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ, ακριβώς γιατί αυτό συμφέρει την αστική τάξη. Δεν πρόκειται να αλλάξουν, θα γίνονται όλο και χειρότερα. Ο λαός πρέπει να αλλάξει επιλογή και στάση απέναντι στο κίνημα.

Στρατηγική απάντηση από το λαϊκό κίνημα

 

Η περίοδος που διανύουμε είναι ιστορικής ευκαιρίας: Ο λαός να μετρήσει το μπόι του, να αντεπιτεθεί και να τους νικήσει κατά κράτος, να ανατρέψει την εξουσία των μονοπωλίων. Δεν υποτιμάμε τη σημασία κινητοποιήσεων για άμεσα πιεστικά προβλήματα, στο εργοστάσιο, στο γραφείο, στη γειτονιά, στο δήμο και την περιφέρεια. Και εμείς στην πρώτη γραμμή είμαστε, παντού, όπου φτάνουμε και μπορούμε.Παλέψαμε κατά των μέτρων με συνέπεια και υπευθυνότητα, με όλες τις μορφές πάλης, για την επαναπρόσληψη των απολυμένων, για την καταβολή καθυστερημένων μισθών, ενάντια στην καθιέρωση εισιτηρίου στα εξωτερικά ιατρεία των νοσοκομείων, στην αύξηση των νοσηλίων και του κόστους των ιατρικών εξετάσεων.

Σας θυμίζουμε ότι πήραμε πρωτοβουλίες κατά της επιβολής διοδίων στους εθνικούς δρόμους, κατά της αύξησης των εισιτηρίων, κινητοποιηθήκαμε για να μην κλείσουν ή να περιορίσουν θέσεις οι παιδικοί σταθμοί, να μην απολυθούν εργαζόμενοι εδώ και πολλά χρόνια που δουλεύουν στην καθαριότητα και γενικά σε όλες τις κοινωνικές υπηρεσίες. Καταθέσαμε στη Βουλή σχέδια νόμων για τους ανέργους και την ανεργία, για τα ασφαλιστικά ταμεία, για τους μικρομεσαίους, για τη φτωχή αγροτιά, για την κατάργηση των βουλευτικών συντάξεων, για το νόμο περί ευθύνης υπουργών, και πολλά, πολλά άλλα.

Θα συνεχίσουμε και θα φροντίσουμε να είμαστε ακόμα πιο μαχητικοί σε κάθε αγώνα, σε κάθε περίπτωση, ώστε να υπάρξει έστω κάποια ανακούφιση λιγότερο ή περισσότερο προσωρινή για το λαό, στον τόπο δουλειάς, στη γειτονιά, στην πόλη, στην ύπαιθρο. Αλλά δεν μπορούμε να μένουμε εκεί. Επείγει ο καθολικός, αποτελεσματικός, γενικός, πολιτικός και κοινωνικός αγώνας που θέτει στόχο προοπτικής, δίνει οριστική διέξοδο.Ο αντίπαλος δρα στρατηγικά, επομένως και το λαϊκό κίνημα πρέπει να απαντήσει στρατηγικά. Η μόνη αλήθεια που είπε ο πρωθυπουργός είναι ότι δεν υπάρχει χρονικό όριο για τη λήξη της κρίσης. Η μισή ευρωζώνη παραδέρνει στη δίνη της κρίσης, ιμπεριαλιστικές δυνάμεις - μεγαθήρια όπως οι ΗΠΑ και άλλες περνάνε περιοδικά κρίση, από την οποία δε συνέρχονται εντελώς. Η πιο βαθιά ενσωμάτωση της Ελλάδας στην ευρωπαϊκή καπιταλιστική αγορά με τη συμμετοχή στην Ευρωπαϊκή Ενωση οξύνει ακόμα περισσότερο τις ανισομετρίες της ελληνικής καπιταλιστικής οικονομίας, οξύνει την κρίση του ελληνικού καπιταλισμού, δυσκολεύει ακόμα περισσότερο τη διαχείρισή της.

Τελικά, θα υπάρξει κάποια ανάκαμψη για τους καπιταλιστές όχι για το βιοτικό επίπεδο και το δικαίωμα του λαού στη δουλειά. Θα είναι προσωρινή. Θα έλθει νέος κύκλος κρίσης, ακόμα πιο βαρύς από αυτόν που γνωρίζουμε σήμερα.

Να συνειδητοποιηθεί η πραγματική αιτία της κρίσης

 

Για να υπάρξουν αποτελεσματικοί αγώνες, βασική προϋπόθεση είναι να συνειδητοποιηθεί η πραγματική αιτία της κρίσης. Η αιτία της ελληνικής καπιταλιστικής κρίσης είναι ίδια με την αιτία που οδήγησε στην κρίση στα '29 - '33, στις αρχές της 10ετίας του '70, το 1997 στις λεγόμενες ασιατικές τίγρεις, στη Ρωσία το 1998, στην Αργεντινή και τις άλλες χώρες της Λατινικής Αμερικής, πριν από λίγα χρόνια στις ΗΠΑ. Από εδώ και εμπρός όλα θα γίνονται χειρότερα αν δε δουλέψουμε για τη ριζική πολιτική αλλαγή.

 

Οσο αναπτύσσεται ο καπιταλισμός, τόσο γίνεται αντιδραστικότερος, ανελαστικός στις λαϊκές διεκδικήσεις, βάρβαρος, επικίνδυνος και παρασιτικός. Η αιτία της οικονομικής κρίσης βρίσκεται στο γεγονός ότι κινητήρια δύναμη της παραγωγής και οικονομίας είναι το κίνητρο του καπιταλιστικού κέρδους, από την όλο και μεγαλύτερη ένταση του βαθμού εκμετάλλευσης των εργαζομένων. Οι καπιταλιστές σπρώχνουν την αύξηση της παραγωγής στα άκρα της, γιατί διψούν για υπερκέρδη. Παράγουν για να κερδίζουν και την ίδια ώρα υποσκάπτουν την αγοραστική ικανότητα των εργαζομένων. Οι εργαζόμενοι απολαμβάνουν πολύ λιγότερα και όταν αυξάνεται η πίτα και όταν μειώνεται. Είναι οι μεγάλοι χαμένοι στη φάση της κρίσης.

Το χρέος είναι συνοδοιπόρος και αποτέλεσμα της κερδοφορίας του κεφαλαίου, το χρέος μεγαλώνει στις συνθήκες της κρίσης. Επομένως, αυτό που κάνουν κυβέρνηση, ΝΔ και τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης, να επικεντρώνονται σε προτάσεις γύρω από το χρέος, είναι παραπλάνηση και κοροϊδία, είναι επικίνδυνη επιλογή για το λαό. Εδώ είναι ένα από τα βασικά σημεία που όλα τα κόμματα συμπίπτουν παρά τις επιμέρους διαφορές. Οπως συμπίπτουν και στη θέση ότι πρέπει να ενισχυθούν οι μεγάλες επιχειρήσεις. Δε θέλουν και δεν μπορούν να χτυπήσουν το βασικό στόχο.

Η ΝΔ πολύ καθαρά στηρίζει όλα τα μέτρα του Μνημονίου, προτείνει ακριβώς τα ίδια με την κυβέρνηση, την οποία την κατηγορεί κυρίως για "ανικανότητα". Το κόμμα ΛΑ.Ο.Σ. και ψηφίζει το Μνημόνιο και "μετανιώνει" γι' αυτό. Είναι και με την κυβέρνηση και με τη ΝΔ, ανάλογα ποιο από τα δύο κόμματα θα του δώσει ένα ή δύο υπουργεία σε περίπτωση κυβέρνησης συνεργασίας. Είναι ένα από τα δύο κόμματα που κάθε μέρα προβάλλει και μια διαφορετική θέση, ανάλογα με την περίπτωση.

 

Ποιο είναι το δεύτερο κόμμα που κάθε μέρα πλασάρει και κάτι, δήθεν καινούργιο; Ο ΣΥΡΙΖΑ/ΣΥΝ που σήμερα είναι πιο πολύγλωσσος από ποτέ. Πότε υποστηρίζουν την έξοδο από τη ζώνη του ευρώ, πότε μιλάνε για διαγραφή του χρέους, πότε μιλάνε για αναδιαπραγμάτευση, πότε για μερική διαγραφή του χρέους, άλλοτε για κρατικοποίηση τριών τραπεζών, άλλοτε για κρατικοποίηση όλων των τραπεζών. Θυμούνται που και που την ευρωλαγνεία τους και για να τη μετριάσουν μιλάνε για επανίδρυση της ΕΕ και για την ανάδειξη χαρισματικών ηγετών. Οσο για τη Δημοκρατική Αριστερά και τη Δημοκρατική Συμμαχία, περισσότερο μοιάζουν με δορυφόρους του ΠΑΣΟΚ, εραστές της ταξικής συνεργασίας.

Στην πρώτη γραμμή το γενικό πολιτικό ζήτημα

 

Εμείς υπολογίζουμε ότι είτε υπάρχει κρίση είτε όχι, στις συνθήκες της εξουσίας των μονοπωλίων και ενσωμάτωσης στην ΕΕ, χάθηκαν και χάνονται αναπτυξιακές δυνατότητες της χώρας, δυνατότητες παραγωγής και λαϊκής κατανάλωσης. Χάθηκαν δυνατότητες ανάπτυξης του βιοτικού, μορφωτικού, πολιτιστικού επιπέδου, με βάση τις σημερινές σύγχρονες ανάγκες. Χάθηκαν δυνατότητες να δουλεύει ο εργαζόμενος λιγότερες ώρες και να απολαμβάνει περισσότερα αγαθά, υλικά, πνευματικά, πολιτιστικά. Δεν είναι δηλαδή μόνο η απώλεια εισοδημάτων και όποιων κατακτήσεων υπήρχαν, είναι ότι πάνε να κλείσουν το δρόμο για νέες κατακτήσεις προς τα εμπρός.

Επομένως, οι σημερινές εξελίξεις στην Ελλάδα θέτουν στην πρώτη γραμμή το γενικό πολιτικό ζήτημα. Το ζήτημα είναι αν συμφέρει το λαό ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης που θα φέρει νέο κύκλο κρίσης ή πρέπει να διαλέξει ένα ριζικά διαφορετικό δρόμο, τέτοιον που προτείνει το ΚΚΕ, προς μια κοινωνία όπου η κρίση και η εκμετάλλευση, η ανεργία και η ανασφάλεια, θα αποτελούν παρελθόν. Το ζήτημα ανατροπής της εξουσίας των μονοπωλίων, και όχι μόνο μιας συντηρητικής κυβέρνησης, αντικειμενικά μπαίνει στην πρώτη γραμμή, άρα προβάλλει σήμερα η ζωτική ανάγκη να βάλει ο λαός στόχο να επιβάλει με τη δύναμή του την εργατική λαϊκή εξουσία, τη λαϊκή οικονομία.

 Κάθε μέρα στον ηλεκτρονικό και έντυπο Τύπο, ανάμεσα στις κυβερνήσεις και τα κράτη της ΕΕ, ανάμεσα σε διάφορα οικονομικά επιτελεία, γίνεται μια ολόκληρη συζήτηση που δεν καταλήγει πουθενά. Ούτε μεταξύ τους δεν μπορούν να βρουν κοινό αριθμητή και παρονομαστή, καθώς οι διάφορες μερίδες της αστικής τάξης τσακώνονται για το ποιος θα βγει περισσότερο ή λιγότερο κερδισμένος από την κρίση, ώστε οι υπόλοιποι να γίνουν πιο δυνατοί. Αλλοι υποστηρίζουν την άμεση υποτίμηση του κεφαλαίου. Αλλοι φωνάζουν να γίνει σε τρία χρόνια.

Αλλοι μιλάνε μόνο για επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής του χρέους, άλλοι λένε εδώ και τώρα αναδιάρθρωση - κούρεμα. Οι συζητήσεις είναι πραγματικές και όχι στημένες. Αποκαλύπτουν αυτό που εμείς έχουμε πει πολλές φορές, ότι τα περιθώρια του καπιταλιστικού συστήματος να πετύχει μια σχετικά ελεγχόμενη και ανώδυνη - για το σύστημα - διέξοδο από την κρίση, είναι πολύ πιο στενά σε σύγκριση με το παρελθόν. Και αν ακόμα τελικά συμφωνηθεί μια παρέμβαση στον κύκλο της κρίσης στην ευρωζώνη, οι αντιθέσεις μεταξύ τους θα γίνονται όλο και πιο μεγάλες, άρα και πιο επικίνδυνες για τους λαούς. Σκεφθείτε, ακόμα, γιατί με το ξέσπασμα της κρίσης πολλαπλασιάστηκαν οι εστίες πολέμου πολύ κοντά στην Ευρώπη, στις αραβικές χώρες και στην Αφρική;

Επιβεβαιώνεται η θέση του ΚΚΕ ότι ο πόλεμος εξακολουθεί να είναι όπλο του αστικού πολιτικού συστήματος για την έξοδο από την κρίση υπέρ του κεφαλαίου και μάλιστα των πιο ισχυρών μερίδων του. Είναι τυχαίο ότι οι παραβιάσεις από την πλευρά της ηγεσίας της Τουρκίας στο Αιγαίο γίνονται όλο και πιο προκλητικές; Είναι τυχαίο ότι η ελληνική κυβέρνηση είναι έτοιμη να παραιτηθεί πλήρως από τα κυριαρχικά δικαιώματα στο Αιγαίο; Oτι δεν έχει ανακηρυχθεί η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) εξαιτίας των διεκδικήσεων της Τουρκίας στην περιοχή που βρίσκεται το Καστελόριζο; Δεν πρέπει το ζήτημα αυτό να είναι στο κέντρο της προσοχής του λαού;Επομένως, η διεθνής κατάσταση, η κατάσταση στην ΕΕ, στην περιοχή, δείχνει καθαρά ότι μπροστά μας βρίσκεται η ακόμα μεγαλύτερη επιδείνωση της ζωής της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Η επιδείνωση θα συνοδεύεται από κρατική καταστολή, από περιστολή πολιτικών και συνδικαλιστικών ελευθεριών, από τις τραγικές συνέπειες και απρόβλεπτους κινδύνους από τη συμμετοχή της Ελλάδας στους τοπικούς πολέμους, στον ενδοϊμπεριαλιστικό ανταγωνισμό.
Δεν πρέπει το ζήτημα αυτό να είναι στο κέντρο της προσοχής του λαού;

Σενάρια μεταμφίεσης του πολιτικού συστήματος

 

Επομένως, ποια πρέπει να είναι η απάντηση σήμερα;
Η ΝΔ περιμένει τις εκλογές, για να γίνει αυτή κυβέρνηση. Δηλαδή, φαύλος κύκλος. Από τον έναν κίνδυνο - θάνατο στον άλλο κίνδυνο - θάνατο. Από τον Αννα στον Καϊάφα, για να τους θυμηθούμε μέρες που είναι. Ο ΛΑ.Ο.Σ. ζητά εκλογές, για να βάλει πλάτη σε μια κυβέρνηση συνεργασίας με κορμό τη ΝΔ ή το ΠΑΣΟΚ. Παρασκηνιακά, γίνεται προσπάθεια να διαμορφωθεί μια πιο ισχυρή κυβέρνηση συνεργασίας ανάμεσα στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, ώστε να μπει ο λαός ακόμα περισσότερο στη γωνία.

Είναι λύση αυτή για το λαό; Οχι βέβαια, είναι τραγωδία.
Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ θέτει άμεσο στόχο να πέσει η κυβέρνηση, να γίνουν εκλογές. Τα ίδια, δηλαδή, που έλεγε όταν κυβέρνηση ήταν η ΝΔ. Να γίνουν εκλογές ζητούν για να αναδειχθεί τάχατες μια προοδευτική κυβέρνηση που θα μας απαλλάξει από το Μνημόνιο. Πλασάρουν ότι μια κυβέρνηση μπορεί να κυβερνήσει προοδευτικά χωρίς να στραφεί κατά των μονοπωλίων και να τα καταργήσει. Οτι μπορεί να είναι φιλολαϊκή και ταυτόχρονα να μη συγκρουστεί συνολικά με την ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι τα κομματάκια της εκλογικής πίτας.

Καμιά κυβέρνηση δεν είναι σε θέση να ακολουθήσει φιλολαϊκή πολιτική χωρίς να θίξει ριζικά τα μονοπώλια και τις δεσμεύεις απέναντι στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις. Καμιά κυβέρνηση δεν μπορεί να δρα προοδευτικά και να σέβεται τις 4 ελευθερίες της ΕΕ, η πρώτη και βασική των οποίων είναι η ελευθερία κίνησης κεφαλαίων στο εσωτερικό της χώρας και έξω από τα σύνορά της.

Και εμείς θέλουμε να φύγει μια ώρα γρηγορότερα η κυβέρνηση. Και εμείς ζητάμε από το λαό να χρησιμοποιήσει σωστά το όπλο της ψήφου. Επικρίνουμε τους οπαδούς της αποχής, γιατί διαλέγουν ένα μέσο τιμωρίας χωρίς πρακτικό αποτέλεσμα. Η αποχή είναι στήριξη του πολιτικού συστήματος. Και εμείς παλεύουμε να επέλθει μια θεαματική μείωση της εκλογικής και γενικά της πολιτικής δύναμης των δύο κομμάτων. Αλλά δε μεταθέτουμε τη λύση στο φαύλο κύκλο της εναλλαγής. Καλούμε το λαό να μην παγιδευθεί στα πολιτικά σενάρια μεταμφίεσης του πολιτικού συστήματος.

Οι εκλογές μπορούν να σπρώξουν τα πράγματα προς τα εμπρός, αν κερδίσει έδαφος η πολιτική ρήξης και ανατροπής, αν ενισχυθεί η κοινωνική λαϊκή συμμαχία σε βάρος της εξουσίας του κεφαλαίου, των μονοπωλίων, αν στηριχτεί η πολιτική πρόταση του ΚΚΕ.

Η ρήξη και η ανατροπή δε θα γίνει σε μια μέρα, θα περάσει διάφορες "στιγμές", ανάλογα με την εξέλιξη του συσχετισμού δυνάμεων. Δεν μπορεί να καθορίσει κανείς από πριν πώς ο συσχετισμός δυνάμεων θα εκφράζεται στο κυβερνητικό επίπεδο, με αυτοδυναμία ή όχι, πολιτική αστάθεια ή όχι.
Ναι μπορεί να αντιμετωπίσουμε περίοδο πολιτικής αστάθειας, ώσπου να διαμορφωθούν συνθήκες ανατροπής. Ο λαός πρέπει να σπρώξει τα πράγματα προς τα εμπρός, να αξιοποιήσει κάθε δυσκολία στο σχηματισμό της μιας ή της άλλης κυβέρνησης. Να μη φοβάται τίποτε που αδυνατίζει την εξουσία των μονοπωλίων κάτω από τη δική του παρέμβαση. Ο λαός πρέπει να νιώθει φόβο όταν υπάρχει σταθερή κυβέρνηση, δηλαδή κυβέρνηση αυτοδύναμη ή συνεργασίας που χρησιμοποιεί το λαϊκό φόβο της ακυβερνησίας για να προωθεί τα χειρότερα.

Θυμηθείτε τι λέγαμε κατά τις εκλογές του 2009. Ενόψει εκλογών, τώρα ή στον κανονικό χρόνο αρχίζει ο βομβαρδισμός της δήθεν καταστροφής, αν δεν σχηματίζεται εύκολα σταθερή κυβέρνηση ή αν υπάρξει πολιτική αστάθεια. Μια τέτοια εξέλιξη δίνει τη δυνατότητα να βάλει ο λαός τη δική του σφραγίδα, να πάρει όλη την υπόθεση στα χέρια του, προς τη ριζική αλλαγή, για τη δική του εργατική, λαϊκή εξουσία.

Αναγκαιότητα το στέριωμα της λαϊκής συμμαχίας

 

Το σύστημα δεν κινδυνεύει να μείνει ακυβέρνητο, όταν μάλιστα ο φόβος της ακυβερνησίας παραπλανά το λαό. Δείτε τι γίνεται στην περίπτωση του Βελγίου. Πάνω από ένα χρόνο δεν έχει σχηματιστεί κυβέρνηση, και όμως η αντιδραστική πολιτική καλά κρατεί, τα πάντα προχωράνε με μια υπηρεσιακή κυβέρνηση, που είναι καμουφλάζ των μονοπωλίων.

Αυτό που θα ανεβάσει την άμεση αποτελεσματικότητα του κινήματος ένα πράγμα είναι: Ο λαός απέναντι σε κάθε μορφή μεταμφίεσης του αστικού πολιτικού συστήματος να ορθώσει το δικό του πολιτικό υποκείμενο, το κοινωνικοπολιτικό Μέτωπο των αντιμονοπωλιακών αντιιμπεριαλιστικών δυνάμεων που σήμερα από τα ίδια τα πράγματα αποκτά αντικαπιταλιστική κατεύθυνση.

Γι' αυτό είναι αναγκαία η ενίσχυση του ΚΚΕ και η συμπαράταξη με το ΚΚΕ των πιο ριζοσπαστικών δυνάμεων, ανεξάρτητα αν σε ορισμένα ζητήματα έχουν διαφωνίες μαζί μας. Το εργατικό κίνημα βρίσκεται πολύ πίσω ακόμα από τις εξελίξεις, δεν έχει χρησιμοποιήσει τα όπλα του στην Ελλάδα και ακόμα περισσότερο στην Ευρώπη. Ομως, θετικά βήματα έχουν γίνει και στην κοινωνική συμμαχία και στο κοινό πλαίσιο δράσης. Αυτήν τη συμμαχία την πολεμάνε όλοι, και μερικοί μάλιστα που θέλουν κίνημα χωρίς πραγματικό ανατρεπτικό σκοπό κατηγορούν την κοινωνική συμμαχία ως διασπαστική.

Ο καθημερινός αγώνας, σε συνδυασμό με τις εξελίξεις, θα φέρει αποτελέσματα στην εργατική, τη λαϊκή συνείδηση. Εμείς δουλεύουμε για να μη χάνεται πολύτιμος χρόνος. Δεν περιοριζόμαστε να κατευθύνουμε τα πυρά μας στον κύριο και βασικό αντίπαλο στο πολιτικό επίπεδο, το δίδυμο ΠΑΣΟΚ - ΝΔ. Στρέφουμε τα πυρά μας και σε εκείνες τις δυνάμεις που νοθεύουν το λαϊκό ριζοσπαστισμό, εμποδίζουν την ανάπτυξη της πολιτικής συνείδησης. Εκείνες τις δυνάμεις που φοβούνται όπως ο διάβολος το λιβάνι το εργατικό κίνημα και την ταξική πάλη, που αναγορεύουν σε κίνημα την κουκούλα ή το γιαούρτι, ή θεωρούν ότι όλη η Ελλάδα πρέπει να γίνει μια Κερατέα.

Δεν υποτιμούμε ούτε σνομπάρουμε κάθε αγωνιστική δραστηριότητα, ακόμα και αν τα αιτήματα που προβάλλονται είναι πίσω από τις ανάγκες. Εχουμε υποχρέωση να προειδοποιούμε ότι υπάρχουν και δυνάμεις που οδηγούν το κίνημα στον εκφυλισμό, το κάνουν ευάλωτο στην προβοκάτσια. Αυτό που κρίνει την αποτελεσματικότητα των αγώνων είναι να έχει η πάλη πόδια στο εργοστάσιο, στο γραφείο, στην επιχείρηση, στον κλάδο, εκεί δηλαδή που εκφράζεται η βασική αντίθεση του συστήματος.
Αυτό που κρίνει την αποτελεσματικότητα των αγώνων είναι η συμμαχία και το κοινό πλαίσιο δράσης ανάμεσα στο εργατικό κίνημα και το κίνημα των αυτοαπασχολούμενων επαγγελματιών, της φτωχής αγροτιάς, της νεολαίας που σπουδάζει και των γυναικείων οργανώσεων που αντιπαλεύουν την ανισότητα των δύο φύλων ως πρόβλημα της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων. Εμείς δεν μιλάμε γενικά και αφηρημένα για το λαό. Προσδιορίζουμε το λαό με βάση την κοινωνική - ταξική διάρθρωση της ελληνικής κοινωνίας. Επικεντρώνουμε σ' αυτούς που παράγουν όλο τον πλούτο, χωρίς αυτούς και αυτές γρανάζι δε γυρνά.

Η συμμετοχή σε όλη τη διαδικασία και διεξαγωγή του αγώνα πρέπει να γίνεται με μαζικές διαδικασίες, με πνεύμα συλλογικότητας και πρωτοβουλίας, μακριά από κάθε πνεύμα τυφλής αγανάκτησης. Τα χτυπήματα που πρέπει να πραγματοποιεί το εργατικό κίνημα, η κοινωνική συμμαχία πρέπει να είναι μελετημένα, αποφασιστικά, να αξιοποιούν τη λαϊκή πρωτοβουλία, την επικαιρότητα, τις στροφές του αγώνα, να είναι με σαφήνεια και σταθερότητα ενταγμένα στην προοπτική της λαϊκής εξουσίας, οικονομίας.
Να γιατί τα κόμματα του συστήματος πολεμούν την πολιτική πρόταση του λαού, γιατί αφυπνίζει, οργανώνει, μαχητικοποιεί. Γιατί πολεμά το μονόδρομο του πλούτου και της εκμετάλλευσης.

Οι δυνατότητες της λαϊκής εξουσίας

 

Σήμερα στη χώρα μας υπάρχουν οι αντικειμενικές προϋποθέσεις για μια ριζικά διαφορετική οργάνωση της οικονομίας και της κοινωνίας, με βασικό χαρακτηριστικό τη μετατροπή της ιδιοκτησίας του μεγάλου κεφαλαίου σε κοινωνική κρατική ιδιοκτησία και δίπλα της τον παραγωγικό λαϊκό συνεταιρισμό.

Το ΚΚΕ καλεί το λαό να αγωνιστεί για να γίνουν λαϊκή περιουσία τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, στους κλάδους της μεταποίησης και γενικότερα της βιομηχανίας και του συγκεντρωμένου εμπορίου. Να δημιουργηθούν ενιαίοι αποκλειστικά κρατικοί φορείς στους κλάδους στρατηγικής σημασίας, όπως της Ενέργειας, των Τηλεπικοινωνιών, των Κατασκευών, των Μεταφορών, της Εξόρυξης. Να κοινωνικοποιηθεί η γη, οι μεγάλες καπιταλιστικές επιχειρήσεις στον αγροτικό τομέα, να δημιουργηθούν συνεταιρισμοί φτωχών και μεσαίων αγροτών, ώστε να ξεπεραστεί το πρόβλημα της κατακερματισμένης χρήσης της γης.

Μόνο ο κεντρικός, επιστημονικά οργανωμένος, σχεδιασμός της λαϊκής οικονομίας μπορεί να απελευθερώσει τις εγχώριες παραγωγικές δυνατότητες, γιατί έχει γνώμονα τη συνδυασμένη ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών. Να ξεπεράσει ανισομέρειες της ανάπτυξης περιφερειών στο εσωτερικό της χώρας. Να διαμορφώσει εξειδικευμένα κατά κλάδο πλάνα παραγωγής και κατανομής του ανθρώπινου παραγωγικού δυναμικού, των μέσων παραγωγής, της ενέργειας, των πρώτων υλών. Παράλληλα θα διασφαλίζει την κλαδική συνεργασία που θα δίνει ώθηση στην ανάπτυξη κάθε περιφέρειας της χώρας, π.χ. με την εξόρυξη και καθετοποιημένη βιομηχανική παραγωγή, την αγροτική παραγωγή, τη βιομηχανία τροφίμων και βιομηχανικών υλών.

Μόνο η λαϊκή οικονομία μπορεί να εξαλείψει οριστικά την αναρχία της παραγωγής, τη ζούγκλα του ανταγωνισμού των μονοπωλιακών ομίλων για το μεγαλύτερο δυνατό κέρδος. Μπορεί να αξιοποιήσει και να κατανείμει σε αυτήν την κατεύθυνση το σύνολο του εργατικού δυναμικού της χώρας εξαλείφοντας την ανεργία. Μόνο η εργατική τάξη μπορεί να δώσει λύση στο πρόβλημα της φιλολαϊκής ανάπτυξης και να εξασφαλίσει τη συμμαχία με τα άλλα λαϊκά στρώματα.

Να ποιες είναι οι εγχώριες δυνατότητες της χώρας:

Ο ορυκτός πλούτος
Ο βωξίτης της Κεντρικής Ελλάδας, που οικονομικά είναι εκμεταλλεύσιμος για την παραγωγή αλουμίνας. Το νικέλιο, που χρησιμοποιείται στην παρασκευή ανθεκτικών κραμάτων με χάλυβα για την πολεμική βιομηχανία (περιοχή Λάρυμνας). Ο λευκόλιθος, ιδιαίτερα της Μαγνησίας (αλλά και της Βόρειας Εύβοιας, Χαλκιδικής, Λέσβου), που αξιοποιείται για την παραγωγή ειδικού τύπου τσιμέντου αλλά και πυρίμαχων υλικών. Το μάρμαρο, που λόγω της ποιότητάς του κατέχει εξέχουσα θέση στη διεθνή αγορά, ο περλίτης, ο μπετονίτης και ο χουντίτης. Ο ψευδάργυρος, που αποτελεί βασικό υλικό κατασκευής μπαταριών.
Σημειώνουμε τα κοιτάσματα χρυσού στη Μακεδονία και στη Θράκη, που οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ υποβαθμίζουν την αξία τους.
Η Ελλάδα έχει σημαντικές εγχώριες ενεργειακές πηγές:

• Είναι δεύτερη δύναμη σε λιγνιτικά κοιτάσματα στα κράτη - μέλη της ΕΕ.
• Δεν έχει αξιοποιηθεί για ηλεκτροπαραγωγή ούτε το 1/3 του υδάτινου δυναμικού που μπορεί να αξιοποιηθεί.
• Τα ερευνητικά δεδομένα δίνουν σημαντικές πιθανότητες για πλούσια κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου (Βόρειο Αιγαίο, λεκάνη Ηρόδοτου νότια της Κρήτης, Ιόνιο - Πατραϊκός Κόλπος κ.λπ.).
• Υπάρχει υψηλό αιολικό δυναμικό και πηγές γεωθερμίας, ιδιαίτερα στα νησιά του Αιγαίου.

Η βιομηχανική παραγωγή μπορεί να καλύψει τις εγχώριες ανάγκες του κλάδου των κατασκευών σε τσιμέντο και άλλα δομικά υλικά (π.χ. οικοδομικό χάλυβα). Επίσης, η μηχανοποίηση του κλάδου των κατασκευών καλύπτει γενικά τις ανάγκες κατασκευής δημόσιων έργων υποδομής.
Είναι απολύτως ρεαλιστικό να καλυφθούν οι εγχώριες διατροφικές ανάγκες της χώρας και να σταματήσουν οι εισαγωγές σε προϊόντα που εμείς διαθέτουμε και μπορούμε να παράγουμε.
Υπάρχει σημαντική μηχανοποίηση της γεωργίας και ήδη συγκεντρωμένη κτηνοτροφία. Με ισχυρούς συνεταιρισμούς των μικρών και μεσαίων αγροτών δίπλα στις μεγάλες κρατικές αγροτικές επιχειρήσεις μπορεί να υπάρξει πλήρης αξιοποίηση των γεωργικών μηχανημάτων (τρακτέρ, θεριζοαλωνιστικές μηχανές κ.λπ.).

Η Ελλάδα έχει σημαντική παραγωγή σιταριού, καλαμποκιού, δημητριακών, πατάτας, φασολιών και διαθέτει υψηλής ποιότητας ελαιόλαδο, οπωροκηπευτικά, κρασί, ροδάκινα και πορτοκάλια. Διαθέτει επίσης ορισμένα προϊόντα εξαιρετικής ποιότητας (μέλι, κρόκος κ.ά.). Η κτηνοτροφία μπορεί να καλύψει το μεγαλύτερο μέρος των εγχώριων αναγκών κατανάλωσης (πρόβειο γάλα, κρέας κ.λπ.). Η αγροτική παραγωγή μπορεί να στηρίξει τη βιομηχανία τροφίμων σε διάφορους κλάδους της.
Η χώρα παράγει καλής ποιότητας βαμβάκι. Αντίστοιχα, διαθέτει ακόμη σημαντική βάση παραγωγής κλωστοϋφαντουργίας, ένδυσης - υπόδησης, καθώς και σχετική τεχνογνωσία, η οποία συρρικνώνεται σήμερα αφού το κεφάλαιο εγκαταλείπει τους συγκεκριμένους κλάδους με κριτήριο το σχετικά χαμηλό ποσοστό κέρδους του.

Βιομηχανία μετάλλου:
Σημαντική υποδομή υπάρχει επίσης σήμερα στη βιομηχανία μετάλλου. Ειδικότερα στη χαλυβουργία, σιδηρουργία, βιομηχανία χαλκού και σε ορισμένους τομείς της αμυντικής βιομηχανίας, την οποία η λαϊκή οικονομία μπορεί να αξιοποιήσει συνδυασμένα με τους κλάδους εξόρυξης για την καθετοποιημένη παραγωγή σχετικών προϊόντων.

Ναυτιλία - κλάδος ναυπηγοεπισκευαστικός:
Η Ελλάδα έχει δυνατότητες αξιοποίησης της ναυτιλίας με πλοία κοινωνικής ιδιοκτησίας. Διαθέτει την υποδομή και την τεχνογνωσία των ελληνικών ναυπηγείων για την κάλυψη των αναγκών σε πλοία ακτοπλοΐας, για τη σύνδεση των ελληνικών νησιών με σύγχρονα πλοία, για την κάλυψη αναγκών του πολεμικού ναυτικού, των κρατικών σιδηροδρομικών μεταφορών (βαγόνια ΟΣΕ) κ.ά.
Ας σκεφτούμε για παράδειγμα το ρόλο του ενιαίου κρατικού φορέα κατασκευών για την κάλυψη των αναγκών ποιοτικής, ασφαλούς λαϊκής στέγης, ανάπλασης συνοικιών, υλοποίησης έργων αντισεισμικής θωράκισης και αντιπλημμυρικής προστασίας, έργων υποδομής για τις μεταφορές, για κτιριακές υποδομές κοινωνικών υπηρεσιών, σχολεία, νοσοκομεία κ.λπ.

Ολοι οι εργαζόμενοι θα απολαμβάνουν πλέον με βάση τις ανάγκες τους ισότιμες δωρεάν υπηρεσίες, της δημόσιας Υγείας, Παιδείας, αναψυχής, τουρισμού, προστασίας των παιδιών και των υπερηλίκων. Το οικογενειακό νοικοκυριό θα στηρίζεται από κρατικές κοινωνικές υποδομές (π.χ. εστιατόρια, καθαριστήρια στους μεγάλους εργασιακούς χώρους).

Τα κρατικά πανεπιστήμια σε συνεργασία με τους κλαδικούς κρατικούς φορείς θα προωθούν τη συστηματική έρευνα για την επιστημονική πρόβλεψη των διευρυνόμενων κοινωνικών αναγκών (π.χ. αξιοποίηση και αύξηση των υδάτινων αποθεμάτων).

Ο καπιταλισμός δεν είναι παντοδύναμος

 

Η λαϊκή εξουσία θα εξοικονομήσει σημαντικούς πόρους που σπαταλώνται σήμερα στο πλαίσιο της αστικής στρατηγικής για τη θωράκιση της ανταγωνιστικότητας και της εξουσίας των μονοπωλίων. Ενδεικτικά αναφέρουμε:

• Την κατάργηση της χρηματικής αφαίμαξης και ληστείας που επιβάλλει η καπιταλιστική ιδιοκτησία και των πολύμορφων πακέτων που αδειάζουν τα κρατικά ταμεία για να στηρίζονται οι μονοπωλιακοί όμιλοι.
• Τη διαγραφή του δημόσιου χρέους το οποίο δε χρωστούν οι εργαζόμενοι και το οποίο ξεπέρασε πλέον τα 340 δισ. ευρώ, ενώ αυξήθηκε κατά 41 δισ. ευρώ μόνο το 2010.
• Την κατάργηση στρατιωτικών δαπανών για σχέδια του ΝΑΤΟ (π.χ. αποστολές στο Κόσσοβο, στο Αφγανιστάν).
• Η παραγωγικότητα της εργασίας θα ανέβει με την αξιοποίηση των τεχνολογιών και με τη συμμετοχή του λαού στον εργατικό έλεγχο. Μακριά από το κυνήγι της καπιταλιστικής ανταγωνιστικότητας θα επιτυγχάνεται η μείωση των δαπανών εργασίας και υλών με ταυτόχρονη αύξηση παραγόμενου αποτελέσματος.
• Ο εργατικός έλεγχος, η πολιτική μείωσης των κοινωνικών και μισθολογικών ανισοτήτων, θα συμβάλουν και στο δραστικό περιορισμό της διαφθοράς των κρατικών υπαλλήλων, καθώς και των φαινομένων κακοδιαχείρισης.
• Η αποδέσμευση της χώρας από την ΕΕ και κάθε ιμπεριαλιστική συμμαχία και ένωση θα διαμορφώσει ευνοϊκούς όρους για τη σύναψη αμοιβαία επωφελών διεθνών σχέσεων συνεργασίας. Η λαϊκή εξουσία είναι η μόνη που μπορεί να αξιοποιήσει αποτελεσματικά τις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις προς όφελος της κοινωνικής ευημερίας και να υπερασπίσει αποτελεσματικά τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας.
• Η σημαντική γεωπολιτική θέση της χώρας, ιδιαίτερα για τη μεταφορά ενέργειας και εμπορευμάτων μεταξύ Ευρώπης, Ασίας και Αφρικής, διαμορφώνει μια σημαντική διαπραγματευτική βάση για τη λαϊκή εξουσία, ιδιαίτερα στη σημερινή περίοδο όξυνσης των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων.

Ο εργατικός έλεγχος, η λαϊκή συμμετοχή θα είναι κατοχυρωμένη όχι μόνο νομικά και θεσμικά, αλλά και με πρακτικά μέτρα όπως είναι η διεύρυνση του ελεύθερου χρόνου των εργαζομένων, για να ασκούν αυτόν τον έλεγχο.

Θα ξεκινά από τις παραγωγικές μονάδες με εκλεγμένους, ανακλητούς εκπροσώπους και θα επεκτείνεται στο σύνολο κάθε κλάδου, κάθε περιοχής. Στα εκλεγμένα όργανα εξουσίας θα μετέχουν εκπρόσωποι των εργαζομένων στις κρατικές παραγωγικές μονάδες, θα αντιπροσωπεύονται επίσης οι συνεταιρισμένοι εμπορευματοπαραγωγοί, οι φοιτητές και οι συνταξιούχοι και άλλοι που δεν μετέχουν σε κρατικές επιχειρήσεις. Ακόμη και στο ανώτατο όργανο εξουσίας για το σύνολο της χώρας, οι εκλεγμένοι αντιπρόσωποι δε θα είναι μόνιμοι αλλά ανακλητοί. Οι εκλεγμένοι δεν θα έχουν ιδιαίτερες απολαβές και προνόμια.

Η λαϊκή εξουσία σε μια μικρή χώρα, όπως η Ελλάδα, θα συγκεντρώσει ενεργά γύρω της και τις λαϊκές δυνάμεις των γειτονικών καπιταλιστικών κρατών, θα συμβάλει να δημιουργηθούν προϋποθέσεις ανατροπής στον ευρύτερο περίγυρό της.

Σήμερα κάναμε ένα ξεκίνημα σε μια νέα προσπάθεια να συζητήσουμε πλατιά με το λαό την πρότασή μας, να ακούσουμε τις δικές του απόψεις. Ολα τα μέλη του Κόμματος και της ΚΝΕ πρέπει να γίνουν οι πρωταγωνιστές και πρωταγωνίστριες αυτού του διαλόγου και ταυτόχρονα οι πρωταγωνιστές της πάλης, σε συνεργασία με ριζοσπαστικές δυνάμεις που υπάρχουν στη χώρα μας και πρέπει να κάνουν το πιο αποφασιστικό, το πιο τολμηρό βήμα κοιτάζοντας μπροστά.

Η μοιρολατρία και ο φόβος δεν έχουν θέση. Η δίψα για λαϊκή νίκη πρέπει να γίνει οδηγός ενός λαού που όταν θέλει μπορεί. Δεν είναι παντοδύναμη η αστική πολιτική εξουσία, δεν είναι παντοδύναμος ο καπιταλισμός».