Δεύτερο δημοψήφισμα στην Ισλανδία για την υπόθεση της Icesave.

Για δεύτερη φορά, μέσα σε 13 μήνες, οι Ισλανδοί καταψήφισαν την κυβερνητική πρόταση για την αποπληρωμή από το Ρέικιαβικ, 3,9 δισεκατομμυρίων € (πάνω απο 5 δισεκατ. $), τα οποία καταβλήθηκαν από το Ηνωμένο Βασίλειο και την Ολλανδία για αποζημιώσεις πολιτών τους που ζημιώθηκαν από την πτώχευση της διαδικτυακής ισλανδικής τράπεζας Icesave τον Οκτώβριο του 2008.

Η πρώτη φορά ήταν στις 6 Μαρτίου του 2010 όταν το 93,2% των ψηφισάντων, βροντοφώναξε πως δεν επιθυμεί την επιβάρυνση του Ισλανδικού δημοσίου, δηλαδή των Ισλανδών φορολογούμενων, με την ιδιωτική αποτυχία της Icesave, ενώ μόλις το 1,8% ψήφισε ναι. Είχαμε επισημάνει τότε πως όσο οι Ισλανδοί, αρκούνται απλά σε τέτοιους είδους αιτήματα (τα οποία τίθονται φυσικά απο τους αστούς πολιτικάντηδες της χώρας) και η οργή, η αγανάκτησή και η απογοήτευσή τους, δεν τροφοδοτήσει ένα πολιτικό, συνδικαλιστικό, αγωνιστικό (γιατί όχι ... και ταξικό) κίνημα το οποίο θα αμφισβητήσει θεσμούς και πολιτικές, τότε όσα δημοψηφίσματα και εκλογές και να γίνουν, στο τέλος οι τραπεζίτες της Icesave, όπως επίσης το βρετανικό και ολλανδικό δημόσιο, θα πάρουν αυτά που θέλουν, δηλαδή την κάλυψη των χρεών και της ζημιάς τους.

Χθες λοιπόν έγινε το 2ο δημοψήφισμα, λες και οι Ισλανδοί δεν το είχαν καλοσκεφτεί την πρώτη φορά, άρα δεν ψήφισαν και όπως έπρεπε !!! Οι αλλαγές στην πρόταση, ήταν απεροελάχιστες και το βασικό διακύδευμα παρέμεινε ανέγγιχτο, δηλαδή η αποζημίωση βρετανικού και ολλανδικού δημοσίου. Ύστερα από ένα χρόνο συνεχούς αστικής προπαγάνδας το 93,2% του πρώτου δημοψηφίσματος, μεταβλήθηκε σε 58%, το όχι φυσικά και παρέμενε αλλά ιδιαίτερα "αδυνατισμένο" σε σχέση με την πρώτη φορά. Αυτό μας δείχνει και την δύναμη των αστικών μέσων ενημέρωσης.

Επειδή όμως ζούμε σε συνθήκες αστικής δημοκρατίας και οι νίκες των λαών δεν προέρχονται μέσω δημοψηφισμάτων ή εκλογών, η Βρετανία και η Ολλανδία σε συνεργασία φυσικά με την σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση της Ισλανδίας, θα πάνε τώρα την υπόθεση στο δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ζώνης Ελέυθερων Συναλλαγών (EFTA) και θα πάρουν τα λεφτά τους με το ζόρι ...
 
Οι πανηγυρίζοντες για την νίκη των Ισλανδών, σύντομα θα απογοητευτούν ...

Για να θυμίσουμε λίγο την ιστορία ...

Τον Oκtώβριο του 2008, καταρρέει η τράπεζα Icesave του χρηματοπιστωτικού ομίλου Landsbanski. Η Iσλανδική κυβέρνηση άμεσα ανέλαβε τον έλεγχο του ομίλου Landsbanski (άρα και την διευθέτηση των υποχρεώσεών της) και στράφηκε στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο καθώς η έκθεση του ισλανδικού χρηματοπιστωτικού τομέα, ήταν της τάξης  των 10 δις $, ιδιαιτέρως μεγάλη σε σχέση με το οικονομικό μέγεθος της Ισλανδίας (ΑΕΠ 10,7 δις $). Μια απο τις υποχρεώσεις που ανέλαβε η χώρα για να λάβει το δάνειο, ήταν και η αποζημίωση των κυβερνήσεων της Μεγ. Βρετανίας και της Ολλανδίας, ύψους 5,7 δισεκατομμυρίων δολαρίων, οι οποίες είχαν με την σειρά τους αποζημιώσει τους πολίτες τους για απώλειες από την κατάρρευση της Icesave. Η λαϊκή οργή όμως γιγαντώθηκε μόλις έγινε γνωστό το ποσό, το οποίο ήταν λίγο μεγαλύτερο από το μισό ΑΕΠ της χώρας.

Οι δραστηριότητες της Icesave στη Μ. Βρετανία είχαν προωθηθεί από την βρετανική κυβέρνηση και οι εποπτικές αρχές της χώρας όπως ήταν αναμενόμενο, δεν είχαν διακρίνει, ούτε φυσικά είχαν ελέγξει, πόσο τραγικά περιορισμένη ήταν η κεφαλαιακή της βάση. Με την κατάρρευση της Icesave, η βρετανική κυβέρνηση μαζί με την ολλανδική αποφάσισαν να αποζημιώσουν τους πολίτες τους οι οποίοι είχαν τοποθετήσει χρήματα στην τράπεζα αυτή. Σύμφωνα με το βρετανικό και ολλανδικό δίκαιο, όσοι τοποθετούν χρήματα σε ένα χρηματοπιστωτικό ίδρυμα με έδρα στο εξωτερικό, είναι ενήλικες και πρέπει να συνειδητοποιούν τους κινδύνους, άρα ουσιαστικά δεν ήταν υποχρεωμένες να αποζημιώσουν τον κόσμο. Βέβαια αυτό ισχύει εφόσον οι κρατικές αρχές δεν κάνουν τα στραβά μάτια απέναντι στις δραστηριότητες του μεγάλο κεφαλαίου και έχουν ελέγξει τουλάχιστον την οικονομική σταθερότητα και φερεγγυότητα, της τράπεζας !! Οι κυβερνήσεις πλήρωσαν (με χρήματα του δημοσίου φυσικά) ίσα ίσα για να καλύψουν την δικιά τους ευθύνη στην όλη ιστορία. Και στη συνέχεια όπως ήταν αναμενόμενο, στράφηκαν στο ισλανδικό δημόσιο, ώστε να διεκδικήσουν τα λεφτά τους ...