Η Ζώνη, οι εφοπλιστές και ο «Σκάι»

Γράφει ο Νίκος Μπογιόπουλος 

Γιατί μαραζώνει η Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη στο Πέραμα; Μη σπαζοκεφαλιάζετε. Μερικά τσακάλια του «Σκάι» το ψάξανε και το βρήκανε: «Φταίνε τα σωματεία», λένε. Και γιατί φταίνε τα σωματεία; Α, η αιτία είναι απλή:

Οπως εξηγούν, εκεί, στα σωματεία της Ζώνης, δραστηριοποιούνται κάτι παλιοΚουΚουΕδες. Αυτοί, λοιπόν, δεν κάθονται ήσυχοι. Ολο κινητοποιήσεις κάνουν, όλο διαμαρτυρίες κάνουν, όλο απεργίες κάνουν, με αποτέλεσμα οι καημένοι οι εργοδότες να έχουν αναγκαστεί να δίνουν «υψηλά μεροκάματα» (σ.σ.: ότι μιλούν για «υψηλά μεροκάματα» σε μια περιοχή με ανεργία 95%, απλώς το παρακάμπτουμε - με πόσες ανοησίες μπορεί άλλωστε να ασχοληθεί ένα άρθρο;).

Δίνοντας, όμως οι εργολάβοι αυτά τα (κατά «Σκάι») «υψηλά μεροκάματα» στους εργατοτεχνίτες της Ζώνης, το κόστος για την κατασκευή ενός πλοίου αυξάνει και τότε - συνεχίζουν οι «φωστήρες» - οι εφοπλιστές επιλέγουν άλλα ναυπηγεία για να φτιάχνουν τα πλοία τους, σε μέρη εξωτικά και κυρίως φθηνότερα, στην Κορέα, την Κίνα κλπ. Να, λοιπόν, ποιος φταίει για την ανεργία στη Ζώνη. Τα σωματεία. Και, φυσικά, το ΚΚΕ που διώχνει τους «πατριώτες» εφοπλιστές.

Κατά την αντίληψη των τσακαλιών του «Σκάι», δυο είναι, επομένως, οι επιλογές στην Ελλάδα του 2011: `Η θα ζητάς αξιοπρεπές μεροκάματο με συνέπεια να αυξάνει το «εργατικό κόστος» για τον εργοδότη ο οποίος με τη σειρά του δεν θα «επενδύει», με συνέπεια εσύ να μένεις άνεργος και θα πεθαίνεις από την πείνα,
ή δεν θα ζητάς «παράλογους» μισθούς, θα κάθεσαι στα αυγά σου, θα σε πληρώνουν με μισθούς Κίνας, αλλά πάλι θα πεθαίνεις από την πείνα, γιατί πώς να τιλωθείς ο ίδιος και να θρέψεις και την οικογένεια με «κινέζικο» μεροκάματο;

Η «αισώπεια» λογική των παλικαριών του «Σκάι» θα μπορούσε να αποδοθεί κι έτσι:
«`Η η πέτρα πέσει στ' αυγό, ή τ' αυγό στην πέτρα, πάντα τ' αυγό την πληρώνει».

Επειδή, όμως, τα κεφάλια των ανθρώπων στους οποίους απευθύνονται οι λεβέντες του «Σκάι» δεν είναι τόσο «κλούβια», όπως νομίζουν οι κύριοι του «Σκάι», όσοι τους ακούνε θέτουν το εξής ερώτημα:
Καλά ρε παιδιά. Ας δεχτούμε ότι στο Πέραμα, για την ανεργία και την ερήμωση φταίνε τα σωματεία και το ΚΚΕ που «βάζει» τα σωματεία να διασαλεύουν την «ταξική ειρήνη». Μα:

• Στο Σκαραμαγκά, στην Ελευσίνα, στο Νεώριο, εκεί που τα σωματεία είναι επί δεκαετίες κυβερνητικότερα των εκάστοτε κυβερνώντων, εκεί που έχει να κηρυχτεί απεργία από την εποχή του Νώε, που τα μεροκάματα είναι καθηλωμένα επί χρόνια, εκεί που δεν ακούγεται «κιχ» από τις συνδικαλιστικές πλειοψηφίες, εκεί ποιος φταίει; Το ΚΚΕ;
• Εκεί που οι συνδικαλιστικές πλειοψηφίες είναι προσηνείς, γλυκομίλητες και ενσωματωμένες, γιατί τα Ναυπηγεία πάνε για «φούντο»; Γιατί οι απολύσεις πάνε σύννεφο; Γιατί οι εφοπλιστές δεν ναυπηγούν όχι πλοίο, αλλά ούτε... κανό από εκείνα που χρησιμοποιεί ο κ. Παπανδρέου για τις αθλοπαιδιές του; Γιατί το ένα ξεπούλημα διαδέχεται το άλλο ξεπούλημα;
• Εκεί δεν υπάρχουν «κόκκινα» σωματεία, δεν αποφασίζουν οι κομμουνιστικές «παραφυάδες». Εκεί επικρατεί άκρα του τάφου συναίνεση. Εκεί, αγαπητά λαγωνικά του «Σκάι», τι είδους «κομμουνιστική συνωμοσία» αναγκάζει τους καλούς εφοπλιστές - σαν τον ιδιοκτήτη του «Σκάι» κ.Αλαφούζο - να μην τα προτιμούν; Τι τους «εξωθεί» να συνεχίζουν να επιλέγουν τα κινέζικα ναυπηγεία;

Θα αποτολμήσουμε να συνεισφέρουμε μια σκέψη, χωρίς την παραμικρή ελπίδα ότι θα ταράξουμε το πέλαγος της «αυθεντίας» των αδέκαστων του «Σκάι»:

Η συρρίκνωση της ναυπηγικής βιομηχανίας της Ελλάδας - κλάδος έτσι κι αλλιώς στρατηγικής σημασίας, πόσο μάλλον που μιλάμε για την νησιωτική και περίκληστη θαλασσών Ελλάδα - υπαγορεύεται από τον ευρωενωσιακό καταμερισμό που προβλέπει τη συγκρότηση λίγων ισχυρών ομίλων, σχεδιασμός που περνά μέσα από τον μαρασμό και την ιδιωτικοποίηση της εγχώριας ελληνικής βιομηχανίας.

Χαρακτηριστική απόδειξη το κλείσιμο του εμπορικού τμήματος του Ναυπηγείου Σκαραμαγκά για 15 χρόνια από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και την ΕΕ. Η απόφαση δηλαδή να αχρηστευτούν οι εγκαταστάσεις των ναυπηγείων, να μη ναυπηγούνται και να μην επισκευάζονται πλοία παρά μόνο τα πολεμικά. Επιπλέον δεν είναι άγνωστο ότι η κυβέρνηση, ο ΟΛΠ και η κινέζικη COSCO από κοινού έχουν σχεδιάσει τη διάλυση της Ζώνης και την αλλαγή χρήσης των χώρων της και του λιμανιού συνολικότερα.

Αυτή η πολιτική πάει χέρι-χέρι με την τακτική της επιδότησης (!) των εφοπλιστών με δισεκατομμύρια επί δισεκατομμυρίων για να ναυπηγούν τα πλοία τους στην Κίνα (σ.σ.: να ένα θαυμάσιο θέμα να το ξεψαχνίσουν οι «ντετέκτιβς» του «Σκάι»). Προφανέστατα, επομένως, αυτή η πολιτική δεν μπορεί παρά να συμπαρασύρει θέσεις εργασίας, δικαιώματα και μισθούς για χιλιάδες εργαζόμενους στα Ναυπηγεία και στη Ζώνη.

Οταν, λοιπόν, οι εργάτες αγωνίζονται για μισθούς, για δικαιώματα, για δουλειά, για συνθήκες ασφαλείας, για την προστασία των ανέργων, για την αποτροπή του ξεπουλήματος,
τελικά αγωνίζονται για την ίδια την διάσωση αυτού του στρατηγικού τομέα της οικονομίας.

Αγωνίζονται για τη διάσωση ενός κλάδου που διαθέτει σημαντική τεχνογνωσία, εξειδικευμένους εργαζόμενους και τεράστια πείρα στην κατασκευή - επισκευή - συντήρηση εμπορικών - πολεμικών πλοίων και υποβρυχίων, έργα κατασκευής βαγονιών σε ΟΣΕ - ΜΕΤΡΟ - ΗΣΑΠ και άλλων μεταλλικών κατασκευών. Κλάδο που διαθέτει σύγχρονες υποδομές για να καλύψουν τις εγχώριες ανάγκες στις μεταφορές, της ακτοπλοΐας, του Πολεμικού Ναυτικού.

Οι εργαζόμενοι, με άλλα λόγια, διεξάγουν έναν αγώνα, που επειδή ακριβώς αφορά το μέλλον τόσο των Ναυπηγείων στη χώρα μας όσο και των λιμανιών και της ακτοπλοΐας, στην ουσία διεξάγουν έναν αγώνα που δεν αφορά μόνο τους εργαζόμενους του κλάδου, αλλά ολόκληρη την εργατική τάξη, όλο το λαό. Και η ουσιαστική δικαίωση του αγώνα τους, η ριζική λύση του προβλήματος, δεν βρίσκεται παρά στη δημιουργία του ενιαίου αποκλειστικά δημόσιου φορέα Ναυπηγοεπισκευαστικής βιομηχανίας στα πλαίσια ενός ριζικά διαφορετικού δρόμου ανάπτυξης που θα υπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες.

Αυτή η προοπτική προφανώς και δεν πρόκειται να επιτευχθεί μέσω του «εξευμενισμού» των εφοπλιστών, όπως εισηγείται ο «Σκάι». Αυτοί, όπως είδαμε, στην Κίνα τα πηγαίνουν τα πλοία τους, σήμερα, στην Κίνα θα τα πηγαίνουν και αύριο, στην Κίνα τα πηγαίνουν είτε απεργούν οι εργάτες της Ζώνης, στην Κίνα τα πηγαίνουν είτε δεν απεργούν οι εργάτες του Σκαραμαγκά.

Αντίθετα, αυτή η προοπτική θα εκπληρωθεί παρά και ενάντια στους εφοπλιστές, παρά και ενάντια στην τάξη των κεφαλαιοκρατών που εξουσιάζει και προωθεί την πολιτική του «λουκέτου», του ξεπουλήματος, της απαξίωσης των Ναυπηγείων.
Την ίδια, δηλαδή, πολιτική που όταν οι εργάτες διαμαρτύρονται, στέλνει τα ΜΑΤ εναντίον τους.

Με άλλα λόγια, οι εργάτες της Ζώνης, όπως όλοι οι εργάτες και μαζί τους ο τόπος, θα δουν προκοπή μόνο όταν η εξουσία, που σήμερα βρίσκεται στην τάξη των εφοπλιστών, περάσει στα χέρια των εργατών. Πράγμα που μπορούν να το αντιληφθούν ακόμα και τα «αλαφουζοειδή» του «Σκάι». Και επειδή μάλλον το έχουν ήδη αντιληφθεί, γι' αυτό ακριβώς καταφεύγουν στο έσχατο μέσο που τους έχει απομείνει για να συκοφαντήσουν τους εργαζόμενους της Ζώνης - όπως άλλωστε πράττουν και με όλους τους εργαζόμενους που αντιστέκονται: Την αυτογελοιοποίηση.