Τι συμβαίνει τελικά στην Κούβα;

Από Αμπελοφιλοσοφίες

Στην αρχή διάβασα αυτό απο το in.gr(19-4-11)

~~~

“Το Συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κούβας πρότεινε βελτιώσεις στις ευρείες πολιτικές και οικονομικές μεταρρυθμίσεις του προέδρου Ραούλ Κάστρο χωρίς να ταχτεί εναντίον τους.
Την Κυριακή και τη Δευτέρα, οι 1.000 σύνεδροι εξέφρασαν την υποστήριξή τους στις προτάσεις του Κάστρο για περικοπή των κυβερνητικών θέσεων εργασίας, μεγαλύτερη ενθάρρυνση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και ενίσχυση της παραγωγικότητας, χωρίς η χώρα να αποκλίνει από τις βασικές σοσιαλιστικές αρχές που ακολουθεί από το 1959.”

~~~

Μετά χαράς διαπιστώνω ότι άνοιξε ενας γόνιμος διάλογος, πριν καλά καλά ολοκληρώσω το άρθρο, σχετικά με το παρελθόν και το μέλλον της Κούβας, του τελευταίου θα έλεγα οχυρού, σε μια εποχή που η “Ρωμαική αυτοκρατορία” της εποχής μας, δείχνει να έχει απλώσει τα δίχτυα της σε ολο τον κόσμο. Παρόλο που στα σχόλια ειπώθηκαν αρκετά, θα ήθελα να παραθέσω ακόμα μια δυο σκέψεις σχετικά με τις προτάσεις του συνεδρίου στην Κούβα.

Θα σχολιάσω στην αρχή την διαδικασία της επέκτασης του ιδιωτικού τομέα, που θεωρώ ότι είναι το περισσότερο αρνητικό μέτρο που ετοιμάζεται να παρθεί. Κατά τη γνώμη μου είναι πολύ επικύνδυνο σε ενα κράτος σοσιαλιστικό, να κάνεις πισωγύρισμα προς την ατομική πρωτοβουλία και την επιχειρηματικότητα. Είδαμε τα αποτελέσματα του στην Σοβιετική Ένωση, τα είδαμε και στην Κίνα. Το ζήτημα δεν είναι μόνο πόσο χρήμα θα επιτρέψεις στον άλλον να συσσωρεύσει, αλλά και η ανισότητα που δημιουργείται στην κοινωνία, εξ αιτίας της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, μικρής και μεγάλης. Η ανισότητα αυτή, ενέχει τον κύνδυνο να δημιουργηθούν διάφορα “καρκινικά” κοινωνικά μορφώματα, τα οποία αργότερα μπορεί να χρησιμοποιηθούν για ενα είδος αντεπανάστασης, με ή χωρίς εκλογές. Είναι εύκολο να φουσκώσουν τα μυαλά των “μικρομαγαζατόρων”, με τη βοήθεια φυσικά της απαραίτητης προπαγάνδας και της εκ της CΙΑ διαφθοράς των κατάλληλων ανθρώπων, έτσι ώστε οι φαινομενικά μικρές παραχωρήσεις που γίνονται τώρα, να οδηγήσουν σε μια πιθανή Περεστρόικα στο μέλλον. Η αιτιολόγηση για την κίνηση αυτή, του ανοίγματος του ιδιωτικού τομέα, είναι σύμφωνα με την αναφορά του Central Report to the 6th Congress of the Communist Party of Cuba απο το granma η παρακάτω.

“The growth of the non-public sector of the economy, far from an alleged privatization of the social property as some theoreticians would have us believe, is to become an active element facilitating the construction of socialism in Cuba since it will allow the State to focus on rising the efficiency of the basic means of production, which are the property of the entire people, while relieving itself from those management of activities that are not strategic for the country.”

Να απαλλαγεί δηλαδή το κράτος απο μη πρωτεύουσες υποχρεώσεις, τις οποίες θα αναλλάβουν οι ιδιώτες, για να εστιάσει(το κράτος) πιο αποτελεσματικά στο μέρος αυτό της οικονομίας που έχει να κάνει με τα βασικά μέσα παραγωγής. Είναι δηλαδή ενα είδος “αποφόρτισης” των ευθυνών του κράτους, εις βάρος του κεντρικού σχεδιασμού. Επίσης, εκτιμούν ότι με αυτόν τον τρόπο, το κουβανικό κράτος θα μπορέσει να είναι πιο αποτελεσματικό σε θέματα που αφορούν την παιδεία, την δημόσια υγεία και τα πολιτιστικά. Παράλληλα όμως εξαγγέλουν την σταδιακή κατάργηση των κουπονιών σίτησης που εγγυόταν το φαγητό στο πλήθος του κουβανικού λαού, που κατά τη γνώμη μου αποτελεί υποχώρηση του κράτους πρόννοιας, ακόμα και αν διαβεβαιώνουν ότι κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να επηρρεάσει τις ευπαθείς ομάδες(είναι να μην ανοίξει η πόρτα).

Λίγο παρακάτω στο ίδιο άρθρο απο το Granma αναφέρονται τα εξής:

“…A full understanding of these concepts will permit a solid advance while avoiding backward steps in the gradual decentralization of powers from the Central to the local governments, and from the ministries and other national agencies in favor of the increasing autonomy of the socialist State-funded companies.”

Δηλαδή κάνουν αυτό ακριβώς που έκαναν στην Σοβιετική Ένωση λίγο πριν τους πάρει ο διάολος. Η Σ.Ε. έδωσε μεγάλη αυτονομία στα Σοβιέτ, στην Κούβα συζητάνε να δωθεί μεγαλύτερη αυτονομία στις “επαρχίες”, αλλά και στις κρατικές επιχειρήσεις, κάτι που επίσης είχε γίνει στην Σ.Ε οδηγώντας σε ακόμη μεγαλύτερο αποσυντονισμό και οπισθοδρόμηση της παραγωγής(κάποια εργοστάσια υπολειτουργούσαν ή παρουσίαζαν ψεύτικα στοιχεία ενώ ανοίχτηκε ο δρόμος για την δημιουργία μάυρης αγοράς και κερδοσκοπίας σε περιπτώσεις κλεμένου παραγώμενου προιόντος, απο τα στελέχη των εργοστασίων αυτών). Σύμφωνα με την αναφορά του συνεδρίου απο το granma, η συγκεκριμένη κίνηση γίνεται προκειμένου να καταστεί η παραγωγή περισσότερο ευέλικτη, βέβαια η αποκέντρωση της εξουσίας έρχεται σε άμεση αντίθεση με τις μαρξιστικές-λενινιστικές αρχές.

Εκτός απο τα παραπάνω, 2 επιπλέον πράγματα με φοβίζουν ιδιαίτερα, το ενα είναι πόσο πολυ διαφημίζεται απο τα αστικά ΜΜΕ αυτή η “στροφή” της Κούβας και το δεύτερο είναι το γεγονός ότι στο συνέδριο έγινε σαφές ότι τα τοπικά ΜΜΕ, θα βοηθησουν τα μέγιστα στην νεα αυτή πορεία της χώρας, συγκεκριμένα:

“The Cuban media in its various formats should play a decisive role in the pursuit of this goal with clarifications and objective, continuous and critical reports on the progress of the updating of the Economic Model so that with profound and shrewd articles and reports written in terms accessible to all they can help building in our country a culture about these topics.“

Με λίγα λόγια, φοβάμαι πως μέσα απο τα τοπικά ΜΜΕ, σε συνδιασμό με τις διεθνείς τυμπανοκρουσίες για τη “προοδευτική” στροφή που πυροδοτήθηκε στην Κούβα, θα γίνει μια απόπειρα αλλαγής της νοοτροπία του κόσμου(καλλιέργεια καταναλωτικής συμπεριφοράς, καλλιέργεια ατομικιστικής κερδοσκοπικής λογικής κ.α)ώστε να αποδεχθούν και να υποδεχθούν, νέες, πιο ραγδαίες αλλαγές που θα οδηγήσουν ακόμα και το τελευταίο “ελεύθερο” Γαλατικό χωριό να καταρρεύσει προς τα δεξιά.

Μακάρι να βγώ ψεύτης