Μια μικρή νίκη

Από το Lenin Reloaded

 

Οδεύουμε λοιπόν σε νέες εκλογές. Και τούτο επειδή τα σχέδια που ετοίμασε η εγχώρια αστική τάξη, με την έγκριση, φυσικά, της διεθνούς, δεν ευοδώθηκαν: δεν κατέστη εφικτή ούτε η "κεντροαριστερή" συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ/ΔΗΜΑΡ/ΣΥΡΙΖΑ, ούτε η κεντρο(;) δεξιά συγκυβέρνηση ΝΔ/ΠΑΣΟΚ/Ανεξέλ. Και βέβαια, οι κκ. Κουβέλης και Καμμένος εκτέθηκαν σοβαρά ενώπιον του λαού σε ό,τι αφορά τις προθέσεις τους, ο πρώτος επειδή επιδόθηκε σε έναν αγώνα εγκλωβισμού του ΣΥΡΙΖΑ σε σαφώς εξουδετερωτική κατεύθυνση, ο δεύτερος επειδή απέδειξε, παρά τις καθυστερημένες διαμαρτυρίες του περί του αντιθέτου, ότι η ρητορικά λυσσαλέα του αντίθεση στα "μνημονιακά" κόμματα ήταν απλώς επίπλαστη.

Ο ελληνικός λαός είχε την ευκαιρία να κάνει ταχύρρυθμα φροντιστήρια σχετικά με την συμπεριφορά των κομμάτων σε συνθήκες οξύτατης πολιτικής κρίσης. Είχε την ευκαιρία να δει πώς ξεφουσκώνουν τα μεγάλα λόγια όταν έρχονται τα δύσκολα για την αστική τάξη, την ευκαιρία να δει πώς φέρεται το πολιτικό προσωπικό της αστικής τάξης σε "μαλακές" εκδοχές της "μεταρρύθμισης", την ευκαιρία να δει πόσο γνήσια είναι η δήθεν αποστροφή του αστικού συστήματος για τους ναζιστές της Χρυσής Αυγής, την ευκαιρία να δει πόσο λυσσαλέα προσπάθησε αυτό το ίδιο πολιτικό προσωπικό να του δώσει την ευκαιρία να "διορθώσει την ψήφο του" -- πράγμα που νομίζουμε ότι απέκτησε αρκετά απτούς λόγους να κάνει, όχι όμως στην κατεύθυνση που έδειξε να επιθυμεί η άρχουσα τάξη.

Είχε επίσης την ευκαιρία να δει τον τρόπο δράσης του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας, το οποίο κράτησε απόλυτα τις δεσμεύσεις του για μη συμμετοχή στο γαϊτανάκι της αστικής εξαπάτησης, αλλά δεν έμεινε στην παθητική στάση απέναντι στις δολοπλοκίες του αστικού πολιτικού προσωπικού. Αντίθετα:

* Με την κίνηση για υποβολή σχεδίου νόμου στη νέα Βουλή για καταγγελία του μνημονίου και των δανειακών συμβάσεων ξεκαθάρισε ότι εννοεί απόλυτα τα όσα είπε προεκλογικά και ότι σέβεται έμπρακτα την ετυμηγορία του λαού, ο οποίος, με τον ένα ή άλλο τρόπο και οσοδήποτε αντιφατικά, προσπάθησε να σηματοδοτήσει πλειοψηφικά τη θέληση για οριστικό απεγκλωβισμό από το μνημόνιο. Το ΚΚΕ δίνει πλέον μια δέσμευση να διευκολύνει αυτή την πολύ θεμελιακή διάσταση της λαϊκής βούλησης, δίνοντας την δυνατότητα σε όλα τα κόμματα να ξεκαθαρίσουν τις προθέσεις τους εκ των προτέρων και να τις υλοποιήσουν με εντιμότητα απέναντι στους ψηφοφόρους τους. Την ίδια όμως στιγμή, όποιος παρακολούθησε τα τεκταινόμενα της εβδομάδας γνωρίζει ήδη ξεκάθαρα ότι κάποιοι ψευδώς δήλωναν "αντιμνημονιακοί", είτε γιατί έριξαν άφθονο νερό στο κρασί τους στις συνομιλίες τους με τον Πρόεδρο και τα άλλα αστικά κόμματα (ΣΥΡΙΖΑ), είτε επειδή ετοίμαζαν κρυφές συμφωνίες με το κατεστημένο που υποτίθεται ότι μισούσαν (ΑΝΕΞΕΛ), είτε επειδή στην ουσία πρόκριναν την λογική μιας τεχνοκρατικής κυβέρνησης διαχειριστών την οποία άρπαξαν ως ευκαιρία τα καθεστωτικά κόμματα (Χ.Α).

* Με την επίσημη πιστοποίηση του ψεύδους Καμμένου, το ΚΚΕ κατάφερε ένα καίριο χτύπημα στην αξιοπιστία της δήθεν "αντιμνημονιακής" δεξιάς.

* Με την άρνηση συμμετοχής στα άθλια παζάρια των αστών το ΚΚΕ άσκησε την δική του από τα αριστερά πίεση στον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος δεν ενέδωσε, σ' αυτή τουλάχιστον τη φάση, στην παγίδα των πεπειραμένων καρχαριών της πολιτικής. 

* Εξέθεσε, τέλος, και με απόλυτα έντιμο τρόπο, την εκβιαστική χρήση του "εμπιστευτικού εγγράφου" Παπαδήμου από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας (και όχι μόνο), αρνούμενο να διαβάσει κάτι που ταυτόχρονα του ζητούνταν να δεσμευτεί ότι θα αποκρύψει από το λαό.

Το ΚΚΕ λοιπόν, έχοντας λάβει ένα ταπεινό 8.5% στις εκλογές της 6 Μάη, έπαιξε έναν κρίσιμο ρόλο στο να διατηρηθεί αλώβητο το δικαίωμα του λαού να αποφασίσει για το μέλλον του χωρίς το "καπέλο" αυτών "που ξέρουν καλύτερα", αυτών που για μια ακόμα φορά προσπάθησαν να υποσκάψουν και να υπονομεύσουν το δικαίωμά του να αποφασίζει ενσυνείδητα για το μέλλον του. Το έκανε χωρίς να καπελώσει κανένα, χωρίς ψεύτικες φιλίες που καταλήγουν σε αλληλοξεκατινιάσματα και υβρισμούς, χωρίς μικροπολιτικό προσανατολισμό και διαθέσεις εκλολογικής καπηλείας. Είναι κρίμα που η λέξη "υπευθυνότητα" εκπορνεύεται ως συνώνυμη του ενδοτισμού άλλων κομματικών χώρων, γιατί το ΚΚΕ άσκησε ακριβώς υπεύθυνη πολιτική -- μόνο που αυτός απέναντι στον οποίο δείχνει έμπρακτη αίσθησης ευθύνης το ΚΚΕ δεν είναι το ΔΝΤ, οι ευρωπαίοι πρωθυπουργοί και υπουργοί οικονομικών, ή η ΕΚΤ, αλλά τα εξαθλιωμένα και πολλαπλά δοκιμαζόμενα λαϊκά στρώματα, Ελλήνων και μεταναστών. 

Παρά την απόπειρα πολλών, αρκετών εξ αυτών "ανένταχτων αριστερών" και δη "μαχητικών", να απονομιμοποιήσουν την ηγεσία του Κομμουνιστικού Κόμματος δημιουργώντας ένα τεχνητό κλίμα δυσαρέσκειας και απαξίας, παρά την διάχυση παντού μιας ιταμής και χυδαίας "ταύτισης των άκρων" που παρουσιάζει το ΚΚΕ ως λίγο-πολύ την άλλη όψη των ναζιστών της Χρυσής Αυγής, παρά την (να την πούμε κι εμείς "χαιρέκακη";) αναμονή ότι ο εκλογικός του υπερσκελισμός από τον ΣΥΡΙΖΑ θα το έσπρωχνε σε μια ανήμπορα μνησίκακη και αντιδραστική πολιτική συμπεριφορά, το ΚΚΕ και η ηγεσία του έδειξαν ότι έχουν πολιτική ωριμότητα, ψυχραιμία, ικανότητα διάκρισης και ιεράρχησης των κινδύνων, και γνήσια αφοσίωση στον στόχο του σοσιαλιστικού μετασχηματισμού και της λαϊκής-εργατικής εξουσίας:

* Κράτησαν την άμυνα του λαού απέναντι στους λογής επαγγελματίες σφετεριστές της βούλησής του όρθια σε στιγμή που ο λαός, έχοντας ήδη ετυμηγορήσει, δεν ήταν εύκολο να το κάνει

* Κράτησαν ανοιχτή την δυνατότητά του να σκεφτεί, μια δεύτερη φορά, και στη βάση της πλούσιας εμπειρίας που του πρόσφερε η τελευταία εβδομάδα, για το πραγματικό του ταξικό συμφέρον

* Και προστάτεψαν, κόντρα σε νέες επιβουλές και νέα σχέδια "συνταγματικής" εκτροπής, και για πολλοστή φορά στην ελληνική ιστορία, την ουσία της από τα κάτω δημοκρατίας στη χώρα.

Ως κομμουνιστές, πρέπει να είμαστε περήφανοι για αυτή τη μικρή νίκη του εργατικού και λαϊκού κινήματος, που συνίσταται στο εξής απλό και ταπεινό: την αποφυγή της συντριπτικής του ήττας ως συνέπειας των δεδομένων του εκλογικού αποτελέσματος της 6ης Μάη και την παράταση ενός ανοιχτού ακόμα αγώνα με την ελληνική και την ευρωπαϊκή μεγαλοαστική και αστική τάξη. Η αξία της μικρής αυτής νίκης στο εγγύς μέλλον είναι πιθανό να φαντάζει πολύ μεγαλύτερη από ό,τι σήμερα.

Όσο για εμάς τους κομμουνιστές, έχουμε κάθε λόγο να γνωρίζουμε με βεβαιότητα ότι η ψήφος μας στις 6 του Μάη ήταν ψήφος όχι στενά για το κόμμα το οποίο στηρίξαμε, αλλά για το λαϊκό συμφέρον με την πιο οικουμενική του έννοια. Γνωρίζουμε λοιπόν ότι δεν πήγε "χαμένη", όσο κι αν πάσχισαν οι διάφοροι ανυπόληπτοι της ελληνικής δημόσιας σφαίρας να μας πείσουν για το αντίθετο. 

Και γνωρίζουμε ότι σήμερα, την πρώτη μέρα της αντίστροφης μέτρησης για τις νέες εκλογές, έχουμε πολλούς λόγους παραπάνω --έμπρακτους και απτούς-- να εμπιστευθούμε, για μια ακόμα φορά, το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας.