Ο ορυκτός πλούτος κατασπαταλείται στον βωμό του κέρδους, με το μέλλον της ανθρωπότητας να ψαλιδίζεται.

Ένα απο τα πιο σημαντικά υποπροϊόντα της δυσλειτουργίας του Καπιταλισμού ως οικονομικού μοντέλου (εαν δηλαδή αναλογιστούμε πρακτικά την έννοια της οικονομίας, δηλαδή του "εξοικονομώ"), είναι σίγουρα η κατασπατάληση του ορυκτού πλούτου του πλανήτη. Μια σπατάλη που συμβαίνει προς όφελος των μεγάλων μονοπωλιακών επιχειρήσεων και φυσικά προς όφελος της ομαλής λειτουργίας ενός συστήματος, που στηρίζετε στην συνεχή ανάπτυξη, στην συνεχή εξάπλωση, στην συνεχως αυξανόμενη παραγωγή, οπότε και στην συνεχως αυξανόμενη κατανάλωση - στην πλειοψηφία τους - άχρηστων και βραχύβιων προϊόντων (που οδηγούν με την σειρά τους στην άυξηση των μη ανακυκλώσιμων απορριμάτων κλπ). Και αυτό μπορεί να μην ανησυχεί ορισμένους, ... αλλά σίγουρα αποτελεί μια ακόμα απόδειξη, πως ο Καπιταλισμός δεν είναι ένα οικονομικό σύστημα, αλλά ένα αντι-οικονομικό σύστημα.

Είναι γεγονός πως όσο περνούν τα χρόνια και η αναπαραγωγή κεφαλαίων αναπτύσσεται (άρα μεγαλώνουν και οι ανάγκες τοποθέτησης αυτών των κεφαλαίων σε κάποια προσοδοφόρα επένδυση, αλλιώς μιλάμε για νεκρά κεφάλαια), η αξιοποίηση του ορυκτού μας πλούτου - δηλαδή του ορυκτού πλούτου της γης, που σε μια λογική κοινωνία δεν θα γνώριζε ιδιοκτήτη και δικαιούχους - αυξάνεται χρόνο με τον χρόνο και διογκώνεται με ρυθμούς γεωμετρικής πρόοδου. Μόνο που ο ορυκτός πλούτος είναι ένα στοιχείο πεπερασμένο, πράγμα που τοποθετεί σαφή όρια, όχι μόνο στην παραγωγή και την κατανάλωση, αλλά και τον ίδιο τον Καπιταλισμό που στηρίζεται σε αυτά.

Κι ενώ αυτά είναι γνωστά σε όλους αυτούς που έχουν την εξουσία στα χέρια τους, ώστε να διαχειριστούν διαφορετικά αυτόν τον παράγοντα που έχει σαφή χρονικά και ποσοτικά όρια, εντούτοις πιεζόμενοι απο τους κανόνες της αγοράς, απλά αδιαφορούν για το μέλλον της ανθρωπότητας που τα έχει ανάγκη για την επιβίωσή της ... ή τουλάχιστον για την επιβίωση ενός πολιτισμού και μιας κοινωνίας, που θα παρέχει βασικές διευκολύνσεις διαβίωσης στα μέλη της. Δεν μπορούν να κάνουν διαφορετικά, παρά να επεκτείνουν συνεχώς τις δραστηριότητές τους, να παράγουν συνεχώς περισσότερα (και πιο ελαττωματικά) προϊόντα, χωρίς φυσικά κάποιον κεντρικό σχεδιασμό και με γνώμονα τις ανάγκες της ανθρωπότητας ή τις δυνατότητες του πλανήτη, αλλά άναρχα και βάση του συμφέροντος κάθε ενός καπιταλιστή ξεχωριστά ως μονάδα. Το πρόβλημα δεν βρίσκεται στις προσωπικές ευαισθησίες του κάθε καπιταλιστή, αλλά στον Καπιταλισμό ως σύστημα διαχείρισης της ανθρώπινης κοινωνίας και των επιδράσεών της στον πλανήτη και τις πηγές του.

Και εάν μέχρι τώρα, καταφέρνουν να ξεγελούν (προσωρινά) τα όρια της ίδιας της κοινωνίας και της οικονομίας, και μεταθέτουν χρονικά τις καπιταλιστικές κρίσεις, καλύπτωντας την ανάγκη για αυξημένη παραγωγή με σωρεία άχρηστων και τεχνητά βραχύβιων προϊόντων, καλύπτωντας την αδυναμία κατανάλωσης με δάνεια και υπερβολικές δημόσιες (κυρίως) ή ιδιωτικές επενδύσεις (πράγμα που αδυνατούν σε αυτήν την φάση να συνεχίσουν), τα όρια του πλανήτη μάλλον δείχνουν να μην ξεγελιούνται, με νεοφιλελεύθερα τεχνάσματα.

Ενδεικτικά :
H κατανάλωση άνθρακα, για ολόκληρο τον πλανήτη, έφτασε το 2009 περίπου στα 7 δις τόνους (με τις κινέζικες και αμερικάνικες επιχειρήσεις να καταναλώνουν το 50% αυτής της ποσότητας) και αναμένεται μέχρι το 2020 να ξεπεράσει τους 9 δις τόνους. Το 1905 η συνολική παγκόσμια κατανάλωση το 1910 δεν ξεπερνούσε τα 800 εκατ τόνους και ενώ ο άνθρακας αποτελούσε τότε την βασική πηγή παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας. Τα παγκόσμια αποθέματα υπολογίζονται σε 850 δις τόνους πράγμα που σημαίνει πως έχουν λιγότερο απο 100 χρόνια ζωής ...

Η παγκόσμια κατανάλωση πετρελαίου για το 2010, έφτασε τα 32 δις βαρέλια ενώ το 1910 δεν ξεπερνούσε το 1 δις βαρέλια. Χαρακτηριστικά το 2010 και μόνο καταναλώθηκε τόσο πετρέλαιο, όσο καταναλώθηκε σε ολόκληρη την καπιταλιστική περίοδο μεταξύ 1800 και 1930. Με τα σημερινά υπολογισμένα αποθέματα να φτάνουν τα 1,4 τρις βαρέλια και εαν υποθέσουμε πως η κατανάλωση παραμείνει σταθερή, το πετρέλαιο δεν έχει πέρα απο 44 χρόνια ζωής.

Το ίδιο πάνω κάτω συμβαίνει με όλα τα ορυκτά που αξιοπουνται απο τον άνθρωπο.