O Roesler, μισθοί Ινδοκίνας και το επερχόμενο ελληνικό Βιετμίνχ

Στη διαμάχη που αναπτύχτηκε, αν οι μισθοί που θα παίρνουμε θα είναι Κίνας ή Ινδίας, τη μέση λύση μας έδωσε ο Μπογιό στο σημερινό του άρθρο στο ρίζο. Η ζωή τα φέρνει έτσι, και ο τίτλος της παλιάς ταινίας με το Λογοθετίδη "οι Γερμανοί ξανάρχονται" έρχεται να συμπληρωθεί με τον υπότιτλο "με μισθούς Ινδοκίνας".

Ο Philipe Roesler, ο αντικαγκελλάριος της Γερμανίας (και της Ελλάδας πια;) ήρθε μαζί μ' ενα καραβάνι Γερμανών επιχειρηματιών να εξερευνήσουν το επιχειρηματικό κλίμα στην Ελλάδα τώρα που διέλυσαν τις εργασιακές σχέσεις, τη δουλειά την κάναν κορίτσι-λάστιχο κι έτοιμάζονται να καταργήσουν και την ΕΓΣΣΕ με πλάγιους τρόπους (πάγωμα κλαδικών, επέκταση επιχειρησιακών συμβάσεων). Δεν υπάρχει πιο ισχυρός συμβολισμός του Ινδοκινέζικου μέλλοντος απ' τον Ρέσλερ, που όπως θα προσέξατε δεν είναι ξανθός γαλανομάτης, είναι Βιετναμέζος μεγαλωμένος στο Ντόιτσλαντ, αποπαίδι της γαλλικής αποικιοκρατίας και των αμερικάνων, μακρυά απ' τον ηρωικό αγώνα των Βιετκόνγκ, μακρυά απ' τον αξέχαστο κομμουνιστή ηγέτη Χο Τσι Μινχ.

Ο πιτσιρικάς αυτός, μόλις 38 χρονών, που κουβάλησε μαζί του όλη τη Γερμανική μπουρζουαζία είναι η ειρωνία της καπιταλιστικής μοίρας, που μας επιφυλάσσουν οι διαλυμένες εργασιακές σχέσεις που υποσχέθηκαν οι Γιωργάκηδες και οι Βενιζέλοι. Το Γερμανικό κεφάλαιο πήρε τις εγγυήσεις που ήθελε από την πρόσφατη επίσκεψη του ΓΑΠ στον αντίστοιχο γερμανικό ΣΕΒ, ενώ εδώ ο Δασκαλόπουλος μυξοκλαίει για το παραπαίων ελληνικό κεφάλαιο που την έχει κάνει στις γύρω χώρες.Να προσέξουν μόνο γιατί η επαναστατική μοίρα μπορεί να τους επιφυλάσσει κι ένα ευρωπαϊκό Βιετνάμ, ένα ελληνικό Βιετμίνχ. 

Εμπρός για ένα ελληνικό Βιετμίνχ