Αποτίμηση του διημέρου

Όσο ενθουσιασμένος ή παρμένος να είναι κανένας μετά τα γεγονότα του διημέρου, πρέπει να καλμάρουμε και να δούμε τα πράματα ψύχραιμα. Να αποστασιοποιηθούμε δηλαδή, να βγάλουμε τους εαυτούς μας και τα συναισθήματά μας απ' έξω, τι είδαμε, τι τραβήξαμε, πώς νιώσαμε αυτές τις μέρες και να βγάλουμε χρήσιμα συμπεράσματα.

Οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων και τα μπλοκ του ΠΑΜΕ κατ' αρχήν ήταν μαζικότατες. Οι πληροφορίες λεν για τις μεγαλύτερες συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ την τελευταία δεκαετία τουλάχιστον σε Αθήνα-Σαλονίκη-Πάτρα και σε άλλες πόλεις, σίγουρα για την Τετάρτη τουλάχιστον. Η περικύκλωση της βουλής απ' το πρωί της Πέμπτης έδειξε ότι πολύ μεγάλο μέρος του κόσμου ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα του ΠΑΜΕ για τη συμβολική αυτή κίνηση, έδειξε τις δυνατότητες που υπάρχουν τους επόμενους μήνες να συγκεντρωθούν δυνάμεις και να περάσει η πάλη σε μια νέα ποιότητα. Οι αδύναμες πολιτικά και οργανωτικά κινήσεις των αγανακτισμένων τους προηγούμενους μήνες, έσπρωξαν πολύ κόσμο στο να σκεφτεί, να κάνει ένα μικρό βήμα στη συνείδησή του, ειδικά σε ότι αφορά εργαζόμενες μάζες. Η μεγάλη περικύκλωση της βουλής από δυνάμεις του ΠΑΜΕ και απλό κόσμο που ενίσχυσε τα μπλοκ του, είναι ακριβώς αυτό το ποιοτικό βήμα, με δεδομένο το ΠΑΜΕ έχει περάσει στη συνείδηση του κόσμου ως το πιο οργανωμένο και περιφρουρημένο τμήμα του λαϊκού κινήματος. Και εδώ ακριβώς αναδεικνύεται ο ρόλος του ΚΚΕ, του πιο οργανωμένου και συνειδητού τμήματος της εργατικής τάξης. Το ΠΑΜΕ πέρα από απλούς εργαζόμενους και λαϊκούς αγωνιστές βασίζεται στην οργανωτική-πολιτική ισχύ των κομμουνιστών.

Οι περιφρουρήσεις στους χώρους δουλειάς ανέδειξαν την πολύ μεγάλη διάθεση τουλάχιστον και μια ικανοποιητική αύξηση της συμμετοχής στην σαρανταοχτάωρη, στον ιδιωτικό τομέα. Σε ορισμένους χώρους φάνηκε ξεκάθαρα ο προδοτικός ρόλος του εργοδοτικού συνδικαλισμού που λέμε, εργατοπατέρων-χαφιέδων της εργοδοσίας, οι οποίοι με όπλα τις απειλές και τον εκβιασμό εναντίον συναδέλφων τους, έπαιξαν τον πιο χυδαίο απεργοσπαστικό ρόλο. Πάντως μπορούμε να εκτιμήσουμε ότι η συμμετοχή στην απεργία στα μεγάλα αστικά κέντρα είναι ενθαρρυντική, υπάρχει η δυναμική να εξελιχτεί στο μέλλον σε διαρκείς απεργιακές κινητοποιήσεις με πολιτικά χαρακτηριστικά.

Οι διεθνείς εξελίξεις και η εξελισσόμενη καπιταλιστική κρίση δημιουργεί σοβαρότατα προβλήματα διαχείρισής της απ' το αστικό πολιτικό σύστημα και το ευρωπαϊκό κεφάλαιο. Η κρίση βαθαίνει περισσότερο, οι λύσεις περι κουρέματος που προτείνονται σαν προσπάθεια να γίνει ελεγχόμενη χρεωκοπία, στην πραγματικότητα τροφοδοτούν την κρίση, ο δανεισμός, οι περίφημες δόσεις υπό την εξευτελιστική κυριαρχία της τρόικας δεν εξυπηρετούν ούτε γι' αστείο το χρέος, το μεγαλώνουν ενώ μεγαλώνουν αντίστοιχα οι ετήσιες υποχρεώσεις του ελληνικού αστικού κράτους σε δυσβάσταχτα χρεωλύσια. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ βάζοντας το πιστόλι στον κρόταφο του λαού, ληστεύει μέχρι και τον άνεργο με τα μέτρα που “αναγκάζεται” να πάρει. Το αστικό πολιτικό σύστημα τρίζει κυριολεκτικά αδυνατώντας - για την ώρα - να δημιουργήσει τις συμμαχίες που χρειάζεται για να σταθεροποιηθεί. Οι έριδες ΠΑΣΟΚ-ΝΔ αντικατοπτρίζουν τις αντιθέσεις ανάμεσα σε διάφορες πλευρές του κεφαλαίου (π.χ ακτοπλοΐα, τραπεζιτικό κεφάλαιο, βιομήχανοι, ξένοι επιχειρηματίες και όμιλοι) που πλακώνονται αναμετάξυ τους για το ποιος θα έχει τη μικρότερη ζημιά απ' το επερχόμενο κούρεμα. Η σύνοδος κορυφής της ΕΕ που αναβάλλεται συνεχώς, είναι η πιο χαρακτηριστική μορφή της διαμάχης ανάμεσα στις “μεγάλες” χώρες (τους πολιτικούς εκπροσώπους δηλαδή των διαφόρων πολυεθνικών) να μοιράσουν τις ζημιές. Η καπιταλιστική κρίση πια είναι πολύ δύσκολα διαχειρίσιμη απ' τους καπιταλιστές κάτι που πρέπει να αξιοποιηθεί όσο γίνεται απ' τα κομμουνιστικά κόμματα και κινήματα στις επιμέρους χώρους για να συγκεντρώσουν δυνάμεις.

Υπάρχουν μαρτυρίες που επιβεβαιώνουν τη ζηλοφθονία πολλών αριστερίστικων κομμάτων και οργανώσεων που σε τελική ανάλυση, ούτε για πλάκα θέλουν την περίφημη “ενότητα” της αριστεράς, απλά ρίχνουν το σύνθημα ξέροντας ότι οι του ΚΚΕ θα την απορρίψουν με συγκεκριμένα πολιτικά επιχειρήματα τα οποία οι ίδιοι δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν σοβαρά. Οι διάφορες αριστερίστικες οργανώσεις και σχήματα, στην πραγματικότητα δεν θέλουν να πάρει τα κινηματικά ηνία το ΠΑΜΕ και κατ' επέκτασιν το ΚΚΕ που έχει συγκεκριμένη πρόταση εξουσίας. Πράγμα που σημαίνει ότι απορρίπτουν μια πρόταση εξουσίας που στρέφεται σαφώς κατά του καπιταλιστικού συστήματος, όχι μόνο στα λόγια αλλά με συγκεκριμένο πλάνο, το οποίο επανειλημμένα παρουσίασαν σαν θολό και ασαφές. Κι ενώ κάποιοι προσπαθούσαν να δείξουν κάποια στοιχειώδη ευαρέσκεια για την πρωτοβουλία του ΠΑΜΕ να περικυκλώσει τη βουλή, θα έλεγε κανείς ότι δεν βλέπουν και με πολύ καλό μάτι σήμερα το γεγονός ότι χιλιάδες κόσμος έσπευσε να συμπορευτεί με το ΠΑΜΕ σ' αυτή τη φάση.

Και τέλος, ο ρόλος των αντιεξουσιαστικών οργανώσεων και ομάδων. Δεν πρέπει πλέον να υπάρχει ίχνος αμφιβολίας για το τι ρόλο θα παίξουν τα επόμενα χρόνια, όσο θα φουντώνει το λαϊκό κίνημα. Θα παίξουν το ρόλο της “από τα μέσα” καταστολής, θα προσπαθήσει το σύστημα να αξιοποιήσει τον ψευτοεπαναστατικό χαρακτήρα τους, τον φετιχισμό της άσκοπης βίας για να φοβίσει τον κόσμο, να μην κατεβαίνει στους δρόμους. Η σημερινή τους προσπάθεια ανακόπηκε απ' την περιφρούρηση των διαδηλώσεων αποτελεσματικά. Ωστόσο θα πρέπει ληφθούν υπόψιν οι καταγγελίες της Αλέκας στη βουλή όσο και του στελέχους του ΠΑΜΕ, του Κώστα Ζιώγα στον ΑΛΤΕΡ σχετικά με συγκεκριμένους προβοκάτορες προερχόμενους απ' τους Καρατζαφέρηδες (που παρεπιπτόντως είναι οι πρώτοι που φωνάζουν για κυβερνήσεις συνεργασίας), απ' το κίνημα “Δεν Πληρώνω”. Οι σύγχρονοι ταγματασφαλίτες θα ξεπηδήσουν μέσα από τέτοιου είδους κινήσεις και οργανωτικά χαλαρές οργανώσεις για να κάνουν ζημιά. Πάλι επομένως αναδεικνύεται η μορφή οργάνωσης των διαφόρων “αντικαπιταλιστικών” κι αντι-συστημικών οργανώσεων που είναι ανοιχτές στον οποιονδήποτε εν αντιθέσει με την "γρανιτένια" οργάνωση του ΚΚΕ και του μετωπικού σχήματος του ΠΑΜΕ.

Η αναπροσαρμογή του σχεδίου ενάντια στο ΚΚΕ, υπαγορεύει πια στους διάφορους απολογητές του συστήματος να τονίζουν το γεγονός ότι το ΠΑΜΕ περιφρούρησε τη διαδήλωση, αντί για τα ΜΑΤ. Οι μεν αντιεξουσιαστές, οι παραδοσιακά ύποπτοι για σχέσεις με την ασφάλεια λόγω του αντιιεραρχικού χαρακτήρα των “οργανώσεών” τους μίλησαν για δήθεν “προστασία του κοινοβουλίου” - άρα και του συστήματος - απ' το ΠΑΜΕ, ασελγώντας στη μνήμη του νεκρού αγωνιστή (αξιοποιώντας με τον πιο ύπουλο τρόπο το γεγονός ότι ο νεκρός ήταν συνδικαλιστής με τη γραμμή του ΠΑΜΕ), ενώ τα αστικά ΜΜΕ, τα αστικά πολιτικά κόμματα, το ΛΑΟΣ που έχει λερωμένη τη φωλιά του σ' αυτά, να “συγχαίρουν” ύπουλα το ΠΑΜΕ για το ότι "βοήθησε" να μη γενικευτούν τα επεισόδια. Και οι δύο προσεγγίσεις, αντιεξουσιαστική και αστική, συγκλίνουν στο να αποχρωματίσουν εντελώς τις μεγάλες διαδηλώσεις, να υποβαθμίσουν τον χαρακτήρα τους, μέχρι και να υπονοήσουν ότι τα επεισόδια ήταν καθοδηγημένα απ' το ΚΚΕ για να τα αξιοποιήσει πολιτικά μετά, κάτι που υπονοήθηκε σε σχόλιο στην τηλεόραση του ΣΚΑΪ πριν παρέμβει ο Μαΐλης.

Όπως επιβεβαίωσε το ΠΑΜΕ, ζήτησε το ΠΑΜΕ απ' τις δυνάμεις καταστολής να μην ανακατευτούν στις συγκρούσεις με τα μπάχαλα για το λόγο ότι τα ΜΑΤ θα προκαλούσαν μεγαλύτερο χάος, όλη η κινητοποίηση του κόσμου θα εξαντλούνταν στον ανούσιο πετροπόλεμο με τους κουκουλοφόρους. Το ΠΑΜΕ ανέλαβε την ευθύνη να τους εξουδετερώσει και τα κατάφερε. Αν η αστυνομία λοιπόν επέδειξε “σύνεση” μένοντας μακρυά απ' τις συγκρούσεις, σε τελική ανάλυση δεν υποχρεούνταν να ακούσει το αίτημα του ΠΑΜΕ. Αν η ηγεσία της αστυνομίας δεν ρίσκαρε να κάνει γενική εκκαθάριση με το φόβο να μείνει αφύλαχτο το “λίκνο” της δημοκρατίας, αυτό σημαίνει ότι υπολογίζει σοβαρά την αντεπίθεση του ΠΑΜΕ και την οργανωμένη λαϊκή οργή.

Πρέπει λοιπόν να βγάλουμε μια πείρα και να έχουμε στο μυαλό μας τα εξής: να ξεριζώσουμε απ' το μυαλό μας την αντίληψη ότι το κράτος τελικά, είτε έτσι είτε αλλιώς θα βρει τρόπους να αντιμετωπίσει το οργανωμένο λαϊκό κίνημα. Αυτή η αντίληψη, που λίγο-πολύ την αποδεχόμασταν όλοι μας με μια δόση μοιρολατρίας τελικά δεν ισχύει. Δεν επιβεβαιώθηκε η παρουσία της περίφημης EuroGendfor (της ευρωπαϊκής δύναμης καταστολής), πράγμα που δείχνει ότι σκόπιμα διοχετεύτηκε η είδηση για να φοβηθεί και πάλι ο κόσμος. Έχει αντικειμενικές δυσκολίες να αντιμετωπίσει το ταχύτατα αναπτυσσόμενο λαϊκό κίνημα, απλά πρέπει να αναμένουμε μια ανασύνταξη των δυνάμεών του.

Ούτε φυσικά απ' την άλλη μες στον ενθουσιασμό και την οργή μας, να εκτιμήσουμε λανθασμένα την περίσταση. Η δουλειά πρέπει να συνεχιστεί με τον ίδιο ρυθμό στους χώρους δουλειάς και της γειτονιές, εκεί θα κερδηθεί ο πόλεμος.

Οι αντιεξουσιαστικές ομάδες, ακόμα κι αν δεχτούμε το γεγονός ότι δρουν αυτόβουλα και δεν καθοδηγούνται απ' την κρατική ασφάλεια (κάτι που το ξέρουν και οι πέτρες πια), θα χάσουν κι αυτή την μικρή επιρροή που έχουν στα λαϊκά στρώματα, στρέφοντας όλον τον κόσμο εναντίον τους.

Προσγειωνόμαστε λοιπόν, κρατάμε ό,τι είναι κρατήσουμε για το διήμερο και συνεχίζουμε την πάλη. Μέσα στη φασαρία και το γενικό χαμό, δεν ξεχνάμε ποιος είναι ο στόχος μας, η λαϊκή εξουσία. Σ' αυτό το διήμερο κάναμε ένα καλό βήμα προς τον στόχο.