Η BP επιστρέφει στον κόλπο του Μεξικό

18 μήνες μετά την τεράστια οικολογική καταστροφή που προκάλεσε η εταιρία BP στον κόλπο του Μεξικό, διαβάζω εδώ ότι της επιτράπηκε, μόλις την προηγούμενη εβδομάδα, να συνεχίσει το έργο της στην περιοχή!

Η εταιρία έχει ανακοινώσει σημαντική αύξηση των κερδών της το τελευταίο διάστημα, παρά τη μειωμένη παραγωγή η οποία σημειώθηκε λόγω της αναστολής των εργασιών άντλησης στον κόλπο του Μεξικό, το προηγούμενο διάστημα. Τα κέρδη αυτά οφείλονται σε μεγάλο βαθμό στην αύξηση των τιμών του πετρελαίου.

Οι υπεύθυνοι της εταιρίας δηλώνουν αισιόδοξοι για το μέλλον της, ιδιαίτερα σε περιοχές όπως η Αγκόλα και ο κόλπος του Μεξικό, όπου σημειωτέον, παράγονται τα πιο "υψηλής αξίας βαρέλια".


Να σημειώσουμε ότι η BP κέρδισε (ξανά) το δικαίωμα άντλησης στην περιοχή, έπειτα από διαγωνισμό στον οποίο πολλοί πίστευαν ότι δεν θα της δινόταν δικαίωμα να συμμετάσχει. Η διοίκηση Ομπάμα όμως της το έδωσε, παρά τις όποιες αντιδράσεις .

Είναι τουλάχιστον αφελές, για να μην πω αστείο, να μιλάμε για οικολογία και σεβασμό προς το περιβάλλον σε ένα εκμεταλλευτικό σύστημα όπου το κέρδος είναι η πεμπτουσία της ύπαρξης των εχόντων. Όπου στα πλαίσια της προσπάθειας μεγιστοποίησης των κερδών και άντλησης της μεγαλύτερης δυνατής υπεραξίας, δεν υπάρχει κανένας απολύτως σχεδιασμός τόσο στον τομέα της άντλησης πόρων όσο και στο τομέα της παραγωγής. Ξεζούμισμα της μαμάς γης (για να το πω στα χίπικα) από την μία και βουνά από σκουπίδια από την άλλη. Και στη μέση ένας παγκόσμιος πληθυσμός που στην πλειοψηφία του λιμοκτονεί παρά την δυνατότητα που έχει ο πλανήτης να τον θρέψει.

Κλαυσίγελο επίσης μου προκαλεί η απορία ορισμένων οργανώσεων για την κίνηση της διοίκησης Ομπάμα να επιτρέψει στον κολοσσό της BP να συμμετάσχει στον διαγωνισμό και να τον κερδίσει μετά το τόσο πρόσφατο βεβαρημένο παρελθόν της. Από πότε οι εκλεγμένες από τον λαό κυβερνήσεις έκαναν κάτι διαφορετικό από το να εξυπηρετούν, με διάφορους τρόπους τα συμφέροντα των εταιριών (είτε με φοροαπαλλαγές, είτε με επιδοτήσεις και κάθε είδους διευκολύνσεις)?

Στα αθώα θύματα της απληστίας των καπιταλιστών, εκτός από τα καημένα πουλάκια και ψάρια πρέπει να προστεθεί και ο ντόπιος πληθυσμός, φτωχοί άνθρωποι οι οποίοι ζούσαν από την θάλασσα και όχι μόνο.