Η ΚΡΙΣΗ ΣΤΗΝ ΙΣΠΑΝΙΑ

ΙΣΠΑΝΙΑ

Την καπιταλιστική κρίση πληρώνουν τα λαϊκά στρώματα

Από τη διαδήλωση των εκπαιδευτικών στη Μαδρίτη, ενάντια στις περικοπές στην Εκπαίδευση

Η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση επεκτείνεται και η απειλή μιας παγκόσμιας ύφεσης είναι άμεση, ενώ το ζήτημα του κρατικού χρέους και των ελλειμμάτων (συμπτώματα της κρίσης και όχι αιτίες) χρησιμοποιείται για να πληρώσουν τις ζημιές και πάλι οι εργαζόμενοι. Αυτό το σκηνικό επαναλαμβάνεται και στην Ισπανία. Τα σπασμένα της κρίσης καλείται να τα πληρώσει ο εργαζόμενος λαός και όχι εκείνοι που τη δημιούργησαν. Οι κεφαλαιοκράτες και τα μονοπώλια που έριξαν τη χώρα στη δίνη της κρίσης, αυτοί που την εποχή των «παχιών αγελάδων» φόρτωναν με χρέη το δημόσιο κορβανά για να συσσωρεύσουν υπερκέρδη. Αυτοί που όταν έσκασε η χρηματοπιστωτική φούσκα έκαναν έκκληση στο κράτος να «σώσει», με δημόσια χρήματα, οι τραπεζίτες και οι επιχειρηματίες, αυτοί οι ίδιοι που συνεχίζουν να κάνουν περιουσίες και σήμερα αξιοποιώντας την επίθεση στα εργατικά δικαιώματα που γίνεται με το πρόσχημα της ...δημοσιονομικής εξυγίανσης.

Η κυβέρνηση Θαπατέρο επέβαλε τη μεταρρύθμιση στις εργασιακές σχέσεις, τη συνταξιοδότηση στα 67, καταργεί στην ουσία τις συλλογικές διαπραγματεύσεις και όλα αυτά «για να σωθεί η χώρα από την κρίση»... Ομως, ούτε ένα από τα παραπάνω μέτρα δεν κατάφερε να συγκρατήσει τη μαζική ανεργία, τις απολύσεις, τη δραστική μείωση των μισθών και χιλιάδες εξώσεις.
Στην Ισπανία, σήμερα, υπάρχουν σχεδόν 5.000.000 άνεργοι και έχουν ολοκληρωθεί 400.000 εξώσεις. Τώρα τα νέα εγκριθέντα μέτρα που αφορούν συμβάσεις επαγγελματικής κατάρτισης με 480 ευρώ (!) το μήνα για εργαζόμενους μέχρι 30 ετών και η έγκριση για χωρίς όριο εποχιακές συμβάσεις, όχι μόνο δε θα λύσουν το δράμα της μαζικής ανεργίας, αλλά στοχεύουν σε απεριόριστη επισφάλεια στην εργασία, σε μισθούς πείνας και στη γενική εξαθλίωση του πληθυσμού.
Οι περικοπές στον κρατικό προϋπολογισμό θα σημάνουν ένα νέο κύμα απολύσεων, κυρίως στη Δημόσια Διοίκηση. Είναι πάρα πολλοί οι δημοτικοί υπάλληλοι που έχουν μήνες να πληρωθούν και τώρα 2.541 δήμοι ανακοινώνουν άμεση πτώχευση, εάν δεν λάβουν βοήθεια αυτόν το μήνα και, συνεπώς, πολλοί δημοτικοί υπάλληλοι θα βρεθούν στο δρόμο... Οπως είναι και πολλοί εκπαιδευτικοί που θα βρεθούν χωρίς δουλειά και δεκάδες στα κέντρα υγείας που κλείνουν, κυρίως στην Καταλονία. Μαζικές απολύσεις, επιδείνωση στις δημόσιες υπηρεσίες και παγωμένοι μισθοί, καθώς οι διαπραγματεύσεις για τις συμβάσεις έχουν παραλύσει, αυτό είναι το αποτέλεσμα των σχεδίων αναπροσαρμογής της «σοσιαλιστικής κυβέρνησης.

Πρώτο θύμα η Εκπαίδευση

Η κυβέρνηση Θαπατέρο περιέκοψε κατά 8% τον προϋπολογισμό για την Παιδεία και η περιφερειακή κυβέρνηση της Μαδρίτης αποφάσισε να απολύσει φέτος 3.000 καθηγητές (10-12 από κάθε σχολείο) που προστίθενται στους ήδη 2.500 απολυμένους τη σχολική χρονιά 2010-2011. Αυτό πυροδότησε σφοδρές αντιδράσεις από τους εκπαιδευτικούς της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης που κατέβηκαν μαζικά σε απεργιακές κινητοποιήσεις στις 20-21 του Σεπτέμβρη, διαμαρτυρόμενοι για τη μείωση της χρηματοδότησης για την Παιδεία που θα επιδεινώσει την ποιότητα της εκπαίδευσης, σε μία χώρα όπου σχεδόν το 30% των μαθητών εγκαταλείπουν το σχολείο και όπου η ανεργία στους νέους έχει φτάσει στο 45%. Με πρόσχημα την εξοικονόμηση 80 δισεκατομμυρίων ευρώ, οι ωρομίσθιοι δε θα τοποθετηθούν σε σχολεία, πολλοί εκπαιδευτικοί θα απολυθούν και όσοι απομείνουν θα εξαναγκαστούν να εργάζονται περισσότερες διδακτικές ώρες, μειώνοντας έτσι το χρόνο προετοιμασίας τους για τη διδασκαλία, αλλά και το χρόνο με τους μαθητές και τους γονείς. Ακόμα, εξαιτίας του περιορισμένου αριθμού των εκπαιδευτικών, θα δημιουργηθούν πολυάριθμα τμήματα μαθητών.
Με το σύνθημα «Οχι στις περικοπές! Η Εκπαίδευση δεν είναι δαπάνη, αλλά επένδυση», πάνω από 50.000 καθηγητές, μαθητές και γονείς κατέκλυσαν, στις 20 του Σεπτέμβρη, το κέντρο της Μαδρίτης, ως μία λαοθάλασσα, υπερασπιζόμενοι το δημόσιο σχολείο. Ο αγώνας των εκπαιδευτικών έχει εξαπλωθεί σε πάνω από 9 περιφέρειες. Σύμφωνα με τη συνδικαλιστική οργάνωση των εκπαιδευτικών, το 65% των καθηγητών της Μαδρίτης συμμετείχαν στην απεργία, ενώ στα περίχωρα της πρωτεύουσας ο αριθμός έφτασε το 85% και αναμένεται να ενταθούν και να εξαπλωθούν οι απεργιακές κινητοποιήσεις των εκπαιδευτικών σε ολόκληρη τη χώρα, ενώ για τις 22 του Οκτώβρη έχουν εξαγγείλει μεγάλη διαδήλωση.

Συνταγματική μεταρρύθμιση

Για πάνω από 30 χρόνια το Σύνταγμα της χώρας, σύμφωνα με τους εκάστοτε κυβερνώντες, ήταν «ιερό» και «απαραβίαστο». Κι όμως, μέσα σε 15 μέρες εγκρίθηκε τελικά, στις 7 του Σεπτέμβρη, από το συντηρητικό Λαϊκό Κόμμα σε πλήρη «συναίνεση» με το κυβερνών Σοσιαλιστικό, Εργατικό Κόμμα, μία συνταγματική μεταρρύθμιση που επιβάλλει τη διατήρηση του ελλείμματος σε σχεδόν μηδενικά επίπεδα. Δείγμα της αγαστής «σύμπνοιας» μεταξύ «σοσιαλιστών» και δεξιών ήταν και η ψήφιση του νόμου για τις αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις, με την ανοχή του Λαϊκού Κόμματος το οποίο απείχε της ψηφοφορίας «προκειμένου να μη δυναμιτίσει τις προσπάθειες της κυβέρνησης».
Με τη συνταγματική μεταρρύθμιση, η Ισπανία γίνεται η δεύτερη χώρα στην Ευρώπη, μετά τη Γερμανία, που εισάγει μια τέτοια ρήτρα στο Σύνταγμα. Ενας οργανικός νόμος που θα πρέπει να ψηφιστεί έως τις 30 του Ιούνη 2012 και θα ορίζει ότι το έλλειμμα δεν πρέπει να ξεπερνά το 0,4% του ΑΕΠ. Η πληρωμή του χρέους και των επιτοκίων θα έχει, σύμφωνα με την παραπάνω μεταρρύθμιση, την απόλυτη προτεραιότητα, πάντα σε βάρος των δικαιωμάτων του λαού. Η γερμανική αυτή «συνταγή» για τον προϋπολογισμό, που προμηνύει επιδείνωση της λιτότητας, έχει ξεσηκώσει την έντονη αντίδραση γενικά των εργαζομένων, ενώ τα περισσότερα συνδικάτα (οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές τους ηγεσίες πιέζονται από τα κάτω) έχουν κηρύξει γενική απεργία για τις 15 του Οκτώβρη.

Εκλογές το Νοέμβρη

Ενόψει και των γενικών εκλογών της 20ής του Νοέμβρη, η κυβέρνηση Ζαπατέρο σε μία προσπάθεια να αντιστρέψει το δυσμενές για το μέλλον της κλίμα, επανέφερε πρόσφατα το φόρο στα υψηλά εισοδήματα, τον οποίο είχε η ίδια καταργήσει το 2008. Ωστόσο, μάλλον, τίποτε δεν μπορεί να σώσει το Σοσιαλιστικό Κόμμα από μία σχεδόν βέβαιη ήττα, αφού σε όλα τα γκάλοπ εμφανίζεται ο υποψήφιος του Σοσιαλιστικού Κόμματος Αλφρέδο Πέρες Ρουμπαλκάμπα με 15 μονάδες κάτω από τον υποψήφιο του Λαϊκού Κόμματος, Μαριάνο Ραχόι. Ο τελευταίος προτίθεται να επιβάλει στον ισπανικό λαό ένα μνημόνιο, με ή χωρίς τρόικα. Η αγανάκτηση λαϊκών στρωμάτων που εκφράστηκε και από το λεγόμενο «κίνημα της πλατείας», ή της «άμεσης δημοκρατίας», όπου κυριαρχεί το μικροαστικό στοιχείο ακριβώς επειδή δεν έχει προσανατολισμό ρήξης με το καπιταλιστικό σύστημα και την εξουσία των μονοπωλίων, φαίνεται να εκτονώνεται στην αντικατάσταση της μιας αστικής κυβέρνησης με μία άλλη. Και η πρόταση της «Ενωμένης Αριστεράς» (σχήμα του ΚΚ Ισπανίας), που συμμετέχει στο Κόμμα Ευρωπαϊκής Αριστεράς, αποτελεί μια μορφή διαχείρισης στα πλαίσια του συστήματος, στη λογική του εξανθρωπισμού του καπιταλισμού.
Μοναδική δύναμη που στέκεται στον αντίποδα, το Κομμουνιστικό Κόμμα των Λαών της Ισπανίας, που επικεντρώνει την πάλη του «στην οργάνωση των εργατικών αγώνων, στη ρήξη με την αστική εξουσία για την έξοδο από το ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ενωση, όπως επίσης και στην ανάγκη να προχωρήσει η σοσιαλιστική διέξοδος από τη δομική κρίση του καπιταλιστικού συστήματος».

Γιάννα ΚΑΡΑΓΕΩΡΓΗ