Λαός ενωμένος, ποτέ ηττημένος

...Μόλις απέδωσα στην ελληνικήν ένα από τα κεντρικά συνθήματα που ακούγονται στο παρακάτω βίντεο

Προσέξατε, πως η αστυνομία τσιμπά έναν έναν τους διαδηλωτές και οι υπόλοιποι δεν πολυαντιδρούν? Δεν ξέρω πως ερμηνεύεται αυτό..αν δηλαδή οι διαδηλωτές που φωνάζουν συνεχώς "αυτή είναι μία ειρηνική διαδήλωση" προσπαθούν να μην δώσουν αφορμή για καταστολή ή αν φοβούνται γενικά την αμερικάνικη αστυνομία η οποία έχει αποδείξει στο παρελθόν ότι δεν διστάζει να τραβήξει όπλο και να πυροβολήσει στο ψαχνό..Επίσης παρατηρήστε ότι δεν υπάρχουν ΜΑΤ και ότι οι αστυνομικοί είναι χωρίς γκλοπ και ασπίδες.

Λοιπόν, εν τάχη τα γεγονότα, για όποιον δεν γνωρίζει τι έχει γίνει. Μία ομάδα ανθρώπων, αρκετοί σε αριθμό αρχικά, ξεκίνησαν την καμπάνια "καταλαμβάνουμε την Wall street" και προχώρησαν σε διαμαρτυρία, καταλαμβάνοντας τη γέφυρα του Brooklyn. 

Οι ίδιοι λένε ότι υπερασπίζονται το 99% των πολιτών οι οποίοι πλήττονται από το 1% που είναι πλουσιότερο. Κυρίως νεαροί σε ηλικία, κρατώντας πλακάτ με συνθήματα τα οποία αφορούσαν μια πληθώρα προβλημάτων, από το κακό και άδικο σύστημα υγείας, τους πολέμους που κάνει η χώρα τους, μέχρι και την θανατική καταδίκη (η οποία μετρά άλλο ένα θύμα, απ΄ότι φαίνεται αθώο ως προς το έγκλημα που του χρέωσαν, μιας και τα στοιχεία δεν ήταν επαρκή και πολλοί κάνουν λόγω για καταδίκη βασισμένη σε ρατσιστικά κριτήρια. Για τον Troy Davis εδώ. Για την ιστορία, κατηγορήθηκε για τη δολοφονία αστυνομικού και εκτελέστηκε με ένεση. Το ζήτημα της θανατικής ποινής είναι ένα από τα καυτά ζητήματα στην Αμερική γύρω από τα οποία γίνονται πολύ έντονες συζητήσεις. Υπάρχουν δύο πολύ καλές ταινίες που ασχολούνται με αυτό: Dead man walking και The life of David Gale)

Μετά από αυτήν την παρένθεση, πάμε πάλι πίσω στις διαδηλώσεις. 

Αρκετοί από τους διαδηλωτές φαίνονται πιο ενημερωμένοι. Διαβάζω εδώ, σε παλαιότερο άρθρο του BBC αλλά και αλλού, δηλώσεις ορισμένων που μιλούν όχι μόνο εναντίον της Wall Street, αλλά και των εταιριών πετρελαίου και λοιπών πλουτοκρατών (όπως θα λέγαμε εμείς στα ξύλινα). 

Τα πράγματα στην Αμερική, για τον απλό κόσμο δεν είναι καθόλου καλά. Ανεργία, φτώχεια, ανύπαρκτο κοινωνικό κράτος, ένα σύστημα υγείας που αποκλείει πολύ κόσμο, ανασφάλιστοι κτλ. Ο λαός, κυρίως μετά το 2008 βλέπει τη ζωή του καθημερινά να χειροτερεύει (όπως ακριβώς και στη χώρα μας). Η κρίση είναι συστημική και παγκόσμια. Και πλέον φαίνεται σιγά σιγά να καταλαβαίνει την παραμύθα που του πούλησαν με τον Ομπάμα, τον πρώτο μαύρο πρόεδρο, τον ευθυτενή νέο φέρελπι άντρα με το συμπαθητικό προφίλ (Yes we can). 

Το κίνημα "καταλαμβάνουμε τη Wall Street" έχει και σελίδα, από εκεί βρήκα αυτό:

Είδατε τι όμορφα που διαδηλώνουν? Δεν κλείνουν και το δρόμο..(να θυμίσουμε κάπου εδώ ότι για να διαδηλώσεις στην Αμερική χρειάζεσαι ειδική άδεια γιατί αν δεν την εξασφαλίσεις ακολουθεί καταστολή με δικαιολογία την παρακώλυση συγκοινωνιών και της κατάληψης χώρου άνευ αιτίας. Αυτά δεν ονειρεύονται και ορισμένοι για την Ελλάδα? Δεν έχει πέσει τόσες φορές το θέμα επί τάπητος με αφορμή τις πορείες στο κέντρο της Αθήνας?

Η αλήθεια είναι ότι έγιναν μπόλικες συλλήψεις και η αστυνομία έδειξε και εκεί το φιλολαϊκό της πρόσωπο, κάτι που φαίνεται και εδώ:

Υπάρχουν ένα σωρό βίντεο, όρεξη να έχει κανείς να τα δει. Σε αυτό που έβαλα, γίνεται και μια  κριτική για την ελλειπή κάλυψη των γεγονότων από τα αστικά μίντια καθώς επίσης αναφέρεται ότι αυτά έχουν χάσει την αξιοπιστία τους εδώ και καιρό, με τον τρόπο που κάλυπταν τους πολέμους σε Ιράκ και Αφγανιστάν. Το βίντεο καταλήγει λέγοντας ότι σήμερα οι διαδηλωτές θα κατευθυνθούν προς την Ουάσινγκτον και θα παραμείνουν εκεί.

Κινητοποιήσεις γίνονται και σε άλλες περιοχές των ΗΠΑ (δείτε και προηγούμενη ανάρτηση από άρθρο του ριζοσπάστη) στις οποίες συμμετέχουν συνδικάτα, φοιτητές κτλ. Θυμηθείτε επίσης και άλλες κινητοποιήσεις που έγιναν πριν μερικούς μήνες και ήταν πολύ μαζικές.

Φυσικά το κίνημα στην Αμερική είναι πολύ πίσω, βρίσκεται ακόμα στο στάδιο της αγανάκτησης (όπου δεν υπάρχει σοβαρό και ισχυρό ΚΚ, αυτό είναι γεγονός). Αλλά εγώ προσωπικά βρίσκω αρκετά ενθαρρυντικό το γεγονός ότι οι άνθρωποι ανά τον κόσμο, φαίνεται να συνειδητοποιούν σιγά σιγά, έστω και με δειλά βήματα, ότι δέχονται επίθεση (μπορεί προς το παρόν να μην ξέρουν προς τα που να στρέψουν την οργή τους ή τι ακριβώς φταίει) και ότι πρέπει να αντιδράσουν!