Οι δυνάμεις καταστολής, με εντολή "από πάνω" προφανέστατα, εισέβαλαν στον κόσμο μέσα στο σταθμό του Μετρό στο Σύνταγμα για να καταστείλουν τους διαδηλωτές των σημερινών κινητοποιήσεων, επιτέθηκαν λέει ακόμα και σε εργαζόμενους του Μετρό, ενώ πλάκωσαν στο ξύλο αρκετούς από δαύτους με σκοπό να τρομοκρατήσουν, να να ποδοπατήσουν. Τα βίντεο από το σύνταγμα και το μετρό δίνουν και παίρνουν για την αθλιότητα του κράτους και το σχεδιασμό που έχουν για να αντιμετωπίσουν τις λαϊκές αντιδράσεις. Εντύπωση προκαλεί ότι όλ' αυτά τα κάνουν μπροστά στις κάμερες.
Ακόμα όμως πιο εξοργιστική είδηση, που κολλάει γάντι με την αστυνομική σκούπα σε σύνταγμα και μετρό, είναι η αποφυλάκιση του συνεργού του περίφημου Κορκονέα, του Βασίλη Σαραλιώτη "λόγω λέει ανεπανόρθωτης βλάβης της υγείας του" . Βλάβη ξε-βλάβη, όταν σκοτώναν τον πιτσιρικά τον Γρηγορόπουλο και βγάζαν τα άχτια τους, είχε ευθύνη και ο Σαραλιώτης που δεν μάζεψε τον ψωνισμένο συνάδελφό του.
Δυο μέτρα και δυο σταθμά, άμα αρρωστήσει κάνας διαδηλωτής κρατούμενος (αναρχικός ξε-αναρχικός), άμα αρρωστήσει καμμιά Γκιουλαφερίτ Ουνσάλ, δεν τους βγάζουνε αυτούς, μόνο οι πρώην αστυνομικοί δηλαδή δεν αντέχουν το ανθυγιεινό περιβάλλον της φυλακής και πρέπει να πάνε σπίτι τους... Ε, όχι!
Βρείτε τις διαφορές,που λέει και ο τίτλος του βίντεο.Σε καμιά περίπτωση δεν είναι το ίδιο 902 και Μεγκα,αλλά...
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=iXYOPV6FBTA#!
Εντάξει είπε μια βλακεία ο ανταποκριτής του 902 που μπορεί εκείνη την ώρα να μην είχε καν πλήρη εικόνα και δεν είχαν καν εξελιχθεί όλα τα επεισόδια, και αμέσως πρέπει να κατηγορηθεί το κκε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔηλαδή υποστηρίζεται ότι οι συγκεκριμένοι κουκουλοφόροι σήμερα ήταν απεργοί; Φάνηκε ακόμα μια φορά ο ρόλος τους και ξέρω ότι δεν είναι όλοι μπάτσοι φυσικά αλλά, ότι χρησιμοποιούνται ακριβώς σαν προβοκάτορες και λόγο πολιτικής ανωριμότητας-ηλιθιότητας. όποιος τους αθωώνει συνεχώς κάνει και αυτός το ίδιο, ένα αυτό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣίγουρα η καταστολή έχει ξεφύγει και όντως έχουμε και χτυπήματα δίχως λόγο, αλλά ακόμα και σε γεγονότα όπως την περσινή απεργία στις 11/5, ποιος έδωσε μια σχετική αφορμή; Η καλλιέργεια της συγκεκριμένης νοοτροπίας, περί επανάστασης/εξέγερσης τέτοιου τύπου είναι που τροφοδοτεί αυτούς τους ανεγκέφαλους πολιτικά αλλά που τους αθωώνει στα μάτια άλλων.
Αλλά το θέμα που έχει τη μεγαλύτερη σπουδαιότητα από τα άλλα είναι η αντιδιαλεκτική σκέψη που ξεχωρίζει τη μορφή του αγώνα από το περιεχόμενο του. Χαρακτηριστικό των απανταχού οπορτουνιστών. Το νερόβραστο περιεχόμενο της ΑΔΕΔΥ φάνηκε τώρα αγωνιστικότατο σε κάποιους έναντι της "παρέλασης" του ΠΑΜΕ, το ίδιο και το ξύλο πέρσι με τους αγανακτίστας. Δηλαδή η πλειοψηφία των ταξιτζήδων που είχαν τη γραμμή της ηγεσίας τους ΝΔ/ΠΑΣΟΚ, που κάνανε το ντου στη ΔΕΘ ήταν επαναστατικότατοι; Θα σας προέτρεπα όλους εσάς που σκέφτεστε έτσι να βγείτε από το καβούκι του ιδεαλισμού σας (να φτιάχνεται τα πράγματα κατά πως θέλετε) και να βγείτε στον κόσμο, στην πράξη, όπως πρέπει σε υλιστές και εκεί να δείτε πως σκέφτεται ο κόσμος, η συντριπτική του πλειοψηφία. Να δείτε πως σκέφτεται συνολικά, πόσο ρεφορμιστικά, να δείτε ότι οι περισσότεροι πλήρωσαν τα χαράτσια γιατί φοβόταν παρότι δεν θέλανε, να δείτε πόσο δύσκολο είναι να συμμετάσχουν σε οποιαδήποτε συλλογική διεργασία. Αυτό άλλωστε καθορίζει και την τακτική, η οποία πάλι πρέπει να είναι υποταγμένη στο στρατηγικό σκοπό γιατί ποτέ οι κομμουνιστές δεν πίστευαν ότι αρκεί μια ομαδούλα για να γίνει η επανάσταση. Αντίθετα αυτά τα καραγκιοζιλίκια όχι δεν βοηθάν να δει ο άλλος και λίγο παραπέρα αλλά κρύβουν όλο το πρόβλημα πίσω από το μπάτσο και την καταστολή και αντικειμενικά ευνοούν την άποψη της αναρχίας. Τόσο αταξικά, τόσο μικροαστικά... Αντίθετα η λογική της κλιμάκωσης, της συνεχούς πρόταξης στρατηγικού σκοπού εξουσίας και η καθαρή ταξική γραμμή έχουν ελπίδα να τα καταφέρουν.
Oι ΚουκουλοΦΛΩΡΟΙ μαζί με τα ΜΑΤ, διέλυσαν τις εργατικές συγκεντρώσεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαιδιά ήμουν κάτω πολύ μαζικές οι διδηλώσεις...
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπάρχουν πιά πολύ σοβαρά ζητήματα που θα πρέπει να μας απασχολήσουν.
Ειδικά σήμερα τα ΜΑΤ μπήκαν μέσα στο πλήθος προκαλώντας την ένταση,με το πρόσχημα οτι πρέπει να πηγαίνουν σάντουιτς(απο την μία και την άλλη)το μπλόγκ των φοιτητών και των αντιεξουσιαστών...
Με την ένταση που υπάρχει στον κόσμο η ύπαρξη της αστυνομίας με αυτό τον τρόπο μέσα σε μία μαζική πορεία ειναι πρόκληση και δεν αργεί να ξεκινήσει μια μανούρα,να πέσει η πρώτη φυσουνιά και να αντιδράσει ο κόσμος....
Απο εκεί και πέρα μας έχουν δώσει να κάταλάβουμε οτι δεν θα μένει ούτε ρουθούνι,ούτε στο σύνταγμα,ούτε στους γύρω δρόμους.....
Τώρα τα περι οπορτουνιστών και τα λοιπά τα ακούω πιά βερεσέ δυστυχώς και δείχνουν πόσο εκτός κλίματος ειναι....
Ο καθείς την ιδεολογική του καθαρότητα και με την πλήρη γνώση του τι εστί εξέγερση κτλ....
Γιοζεφ Κ
Οι συγκεντρώσεις στα Γιάννενα αρκετά μεγάλες. Ενθαρρυντικό για τις 19.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγω θα έλεγα να σοβαρευτούνε(τα 18χρωνα με τις Κουκούλες) και να βάλουν το "μυαλο"τους να δουλέψει
ΑπάντησηΔιαγραφήπου και που και να μην ταλαιπωρούν αυτους που εχουν δικαίωμα να διαδηλώσουν
και να σταματήσουν να διευκολύνουν τρην εξουσία που υποτίθεται πως δεν γουστάρουν.
Τα υπόλοιπα ειναι παπαριες και τσάμπα μαγκιές ,γιατι εαν ήταν διαφορετικά θα έκαναν
κολπα και οταν δεν υπάρχουν διαδηλωτές ελλα ντε που δεν το κάνουν ομως .Γιατι ??
Και τι θέλουν στοργή και προδερμ μήπως,
Νταξει, παρακολουθώντας τα δελτία ειδήσεων το βράδι, που κάνουν ένα στοιχειώδες ρεπορτάζ, αφού φυσικά αφαιρέσουμε το όποιο συμφεροντολογικό κέλυφος που ντύνονται οι ειδήσεις του, το συμπέρασμα είναι ότι όντως είναι συγκεκριμένοι, εντεταλμένοι ταραξίες, με ειδική αποστολή λόγω των ημερών, μέσα στο γενικότερο σχέδιο της κυβέρνησης κι έχουν καθαρό στόχο να τρομοκρατήσουν τους διαδηλωτές. Οπότε και η αρχική προσέγγιση του 902 είναι τελικά η πιο κοντινή στην αλήθεια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαρόλο που εξαιτίας των συγκεκριμένων ηλιθίων προβοκατόρων που παριστάνουν τους "αντεξουσιαστές" βρέθηκα κάποια στιγμή ανάμεσα σε διασταυρούμενα πυρά, θα πρέπει να ξεχωρίσουμε τα σημαντικά από τα ασήμαντα θέματα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ αστυνομία ήταν προκλητικότατη απέναντι σε ένα κόσμο που ΦΑΝΕΡΑ δεν ήθελε επεισόδια. Δεν υπήρχε η οργή άλλων διαδηλώσεων. Όμως υπήρχε η επιλογή του κράτους: Οι διμοιρίες και τα νέα φασιστοειδή φιντανάκια της Δέλτα τριγυρνούσαν προκλητικότατα γύρω αλλά και ΕΝΤΟΣ της πορείας, ουσιαστικά εξωθώντας σε δύο εναλλακτικές: Ή να φύγεις με σκυμμένο κεφάλι ή να τους την πέσεις. Είναι φανερό ότι η γραμμή είναι "διαλύστε τους, μην τους αφήνετε να κάτσουν πουθενά".
Από την στιγμή λοιπόν που είναι αυτή η γραμμή και τα ΜΑΤ σκορπίζουν τον πανικό ακόμη και με ένα μπουκάλι νερό, καταλαβαίνετε ότι είναι αδύνατον για τον οποιονδήποτε να ελέγξει τα πράγματα, δεν τους χρειάζεται καν η δικαιολογία των συγκεκριμένων ανεγκέφαλων. Πόσο μάλλον όταν έχουμε να κάνουμε με ΟΤΑ, ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, ΟΛΜΕ κλπ. Σωματεία και ενώσεις δηλαδή χωρίς καμία ιδιαίτερη πείρα ή/και συντονισμό σε τέτοιες καταστάσεις.
Οκ προς το παρόν δεν έχουν την επιλογή να χτυπήσουν το ΚΚΕ, όμως αυτό δεν σημαίνει κάτι για το μέλλον και ούτε είναι σωστή τακτική να τα ρίχνετε όλα στους (υπαρκτούς φυσικά -ΒΓΑΖΟΥΝ ΜΑΤΙ μερικές φορές) προβοκάτορες. Όμως απ' την άλλη και σ' εσάς αν ερχόταν ο ματάς και κολλούσε το κράνος του στην μύτη σας μπορεί να πεταγόταν ένα μπουκάλι, δεν είναι και για θάνατο.
Και κάποια στιγμή να είστε σίγουροι ότι θα το κάνουν...
Δεν ξέρω τι λέει ο 902 και τι λέει η άλλη αριστερά.εγω αυτό που βλέπω ειναι απο την μία ο φετιχισμός με την βία και απο την αλλή μια βόλτα και στην μέση η εργατική τάξη που 2 χρόνια έχει τσακιστει οχι μόνο απο τα μέτρα αλλα και απο τα Ματ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε λίγο όπως το πάμε όλοι στην αριστερά δεν θα υπάρχει εργατική τάξη να αντισταθεί και οι παρατάξεις να υπερασπιστούν,θα έχει εξαθλιωθεί για να μην πώ θα έχει εξαφανιστεί(υπερβολη)...
Μας τσακίζουν απο όλες τις πλευρές και εμείς ψάχνουμε την ιδεολογική καθαρότητα και την καθαρότητα της επανάστασης....
Γιοζεφ Κ
Είναι θέματα τακτικής. Και ναι, έχουν κολήσει τα κράνη τους στη μύτη μας και δεν πετάχτηκε ούτε σκόνη. Από μέσα από την πορεία δε, δεν έχουν διανοηθεί να περάσουν (ακόμη). Φαντάζομαι κι αυτό θέμα τακτικής θα είναι όταν θα είναι. Αλλά πολύ σωστά λέχθηκε, εδώ παίζει ρόλο και το τι αντιπροσωπεύει αυτός που διαλύεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν είναι θέμα καθαρότητας επανάστασης, αλλά αυτογνωσίας.
Δεν αμφέβαλλα, απλά είπα ότι και ΑΝ γινόταν δεν θα ήταν και για θάνατο. Η διαδήλωση δεν είναι παρέλαση ταξιαρχίας. Είναι διαδήλωση. Κι όταν ο άλλος σε προκαλεί τόσο άμεσα, ΕΙΔΙΚΑ στις εποχές μας, μπορεί κάποιος ν' αντιδράσει και χωρίς να είναι πράκτορας της ΓΑΔΑ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌμως αφού δεν πείθεσαι ας πάρουμε την..."άλλη" περίπτωση: Ότι είναι επαγγελματίας της ΓΑΔΑ.
Εσύ πιστεύεις ότι αν ξαφνικά έφευγαν από το μπλοκ σου 5 πέτρες θα προλάβαινες να δεις τι έγινε και πολύ περισσότερο να αντιδράσεις; Μην θεοποιείς την οργάνωση με τον τρόπο που οι άλλοι έχουν θεοποιήσει το χειμαδιό και το μπάχαλο. Δεν είναι τόσο εύκολα τα πράγματα στην πράξη.
Όταν είχε έρθει ο Κλίντον διάφοροι βουλευτές του ΚΚΕ γυρνούσαν στα ραδιόφωνα και έλεγαν ότι η πορεία θα φτάσει στην πρεσβεία ότι και να γίνει. Το έλεγαν με τέτοια σιγουριά που κόντευαν να με πείσουν! Το αποτέλεσμα; Μετά από δεκάδες (μυστηριώδεις για μένα) κινήσεις των μπλοκ καταλήξαμε να τρέχουμε στην Πειραιώς και την επόμενη μέρα η Παπαρήγα να μιλά για τους γνωστούς προβοκάτορες που (όπως πάντα) δίνουν την λύση...
Για να μην πολυλογούμε: Προβοκάτσια μπορούν να στήσουν στον οποιονδήποτε, απλά κάποιοι με την συμπεριφορά τους στοχοποιούν τον εαυτό τους και (κυρίως) τους γύρω τους και κάνουν την δουλειά του κράτους εύκολη: Εύκολη έως και γελοία.
Όμως ας δούμε και το κύριο: Και το κύριο είναι ότι το κράτος με το ζόρι πλέον σου επιτρέπει τις πορείες, αρκεί να τις κάνεις...τρέχοντας και με σκυμένο κεφάλι μη σου'ρθει καμιά ανάποδη.
Κι αυτό κάπως πρέπει να "σπάσει", πρέπει ν' αντιμετωπιστεί.
Όσο για το "γιατί" χτυπούν πρώτους αυτούς και όχι τους άλλους, είναι προφανές: Είναι πιο χύμα, κατακερματισμένοι, απολιτίκ και άρα "εύκολοι".
Όμως αυτό δεν τους κάνει εχθρούς.
Όπως άλλωστε έλεγε κι ο Μπρεχτ:
"Μετά ήρθαν να συλλάβουν εμένα,
αλλά δεν υπήρχε πια κανείς να αντισταθεί μαζί μου."
Όπως άλλωστε έλεγε κι ο Μπρεχτ:
ΑπάντησηΔιαγραφή"Μετά ήρθαν να συλλάβουν εμένα,
αλλά δεν υπήρχε πια κανείς να αντισταθεί μαζί μου."
Πολύ σωστός 7.56
Όσο για το αυτογνωσία?
Λενιν.Αν περιμέναμε να μορφωθούν οι πλατιές λαικές μάζες(να αποκτήσουν ταξική συνείδηση δηλαδή)για να κάνουμε επανάσταση τότε δεν θα κάναμε επανάσταση ούτε σε 1000 χρόνια......
Γιόζεφ Κ
Παιδιά δυο ζητήματα. Το ένα που τελειώνει ο αναγνώστης συμφωνώ απόλυτα, αλλά να προσθέσω ότι έχουν δώσει δικαιώματα ώστε ο άσχετος που θα το ακούσει δεν θα γκρινιάξει, θα πει "κάτι κάνανε". Προσωπικά την πάτησα έτσι όταν γύρισα σπίτι στις 11/5 και η κοπέλα μου που για κάποιοι λόγο δεν ήρθε μαζί μου, μου λέει, στην Αθήνα έπεσε αναίτιο ξύλο στους "άλλους" κτλ και της λέω έλα μωρε κάποια μαλακία θα κανανε. όταν είδα τι είχε παιχτεί κατάλαβα ότι είχε δίκιο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο άλλο του Γιόζεφ. Εμείς ξέρουμε ότι κυρίαρχη ιδεολογία είναι η αστική στην κοινωνία και ότι κλονισμό της μπορούμε να έχουμε όταν θα λυθεί το βασικό, δηλαδή το ζήτημα της εξουσίας και πλήρη ήττα της, πάλι μέχρι να πεθάνουν οι ταξικές κοινωνίες, δηλαδή στον κομμουνισμό. Σε αυτή την πορεία όλο και πιο σημαντική θα γίνεται η κομμουνιστική ιδεολογία. Από την άλλη όμως για να λυθεί το θέμα της εξουσίας προφανώς μια κρίσιμη μάζα θα πρέπει να διαμορφώσει τέτοιες αντιλήψεις ώστε να κάνουν το στόχο εφικτό. Είναι αυτό που έλεγε ο Μαρξ, περί της ταξης καθ ευατήν που πρέπει να γίνει τάξη για τον ευατό της. Ο καραφλός δικηγόρος στον αριστερισμό είναι σαφής χρειάζεται να έχουμε μαζί μας την πλειοψηφία της εργατικής τάξης και τα άλλα λαϊκά στρώματα, είτε συμμάχους είτε ουδέτερους. Τώρα αυτές οι συνθήκες δεν έχουν επιτευχθεί και η μάχη με την αστική ιδεολογία είναι συνεχής και παράλληλη με την πολιτική και οικονομικη μάχη και όποιος τα παραμελεί αυτά στο όνομα της ενότητας, κάνει κακό στο κίνημα στην τελική. Κάτι που ο κορυφαίος μαρξιστής ποτέ δεν ξεχνούσε, όπως και ο ίδιος ο Μαρξ. Δεν έκαναν ενότητα με τις σοσιαλιστικές αιρέσεις στη Διεθνή ο δεύτερος και στα σοβιετ ο πρώτος αλλά πολεμούσαν τις άλλες τάσεις ιδεολογικά με όλη τους τη δύναμη από το να κάνουν υποχωρήσεις για την ενότητα και μόνο.
δεν είναι εχθροί βρε "ανώνυμε" (6 Οκτωβρίου 2011 7:56 μ.μ. )
ΑπάντησηΔιαγραφήγίνονται όμως "σάκος" του μποξ για επιβολή της αστυνομοκρατίας
και χώρος δράσης των προβοκατόρων για 1000οστη φορά !!!.
Έλεος δηλαδη. αντε την πρώτη φορά δεν ήξερες, αντε τη δεύτερη...
όταν όμως σε κάθε σου πορεία συμβαίνουν αυτά και δεν κάνεις τίποιτα να το διορθώσεις, τοτε δύο τινα υπάρχουν:
ή είσαι αφελής
ή το κάνεις επίτηδες.
τοχε πει κάπως έτσι ο θείος Λένιν ( ειτε από άγνοια ειτε από πρόθεση θεωρείται προδοσια όταν παίρνεις στο λαιμό σου τη ζωή και τα συμφέροντα εκατομυρίων ανθρώπων)
Γιώργο το "αναίτιο" που λες δεν είναι κάτι πολύ ασυνήθιστο. Και παλιότερα έχω δει τα ΜΑΤ να την πέφτουν σε μπλοκ που δεν είχε προλάβει καν να πει ένα σύνθημα, όχι να...προκαλέσει. Μόλις κατέβηκε από τα προπύλαια στο δρόμο, περικύκλωση με κλούβες και ξύλο: Κατευθείαν, ούτε "μα", ούτε "μου"!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα ΜΑΤ παίρνουν εντολές, δεν έχουν κατακτήσει την...αυτονομία τους ακόμη οι διμοιρίες, άσχετα με τις μίνι "πρωτοβουλίες" του κάθε μπατσάκου (π.χ. να χτυπήσει καμιά δημοσιογράφο κλπ., που κι αυτά καλύπτονται, δεν υπάρχει θέμα).
Σήμερα όμως τα πράγματα έχουν γίνει σοβαρά κι αυτό το ξέρει φυσικά και το κράτος: Άλλωστε γι αυτές τις περιόδους έφτιαχνε το στρατό που σήμερα κατ'ευφημισμό λέγεται "αστυνομία".
Η ψυχολογία του κόσμου σταδιακά αλλάζει, αφού πλέον δεν μιλάμε απλά για επαναστατικά κολλήματα, μιλάμε για την απελπισία που σου χτυπά την πόρτα. Το νοιώθω και στον εαυτό μου αν θες: Δεν είναι λίγες οι φορές που έχω νοιώσει τεράστια επιθετικότητα βλέποντας ένα κράτος που μου παίρνει τις οικονομίες, που με απολύει, που προστατεύει την χλιδή, την ξιπασιά και την πρόκληση κάτω από τον εύηχο χαρακτηρισμό "επενδυτής" ή "επιχειρηματικότητα", που την εξαθλίωση την καλεί "ανταγωνιστικότητα", να με ΑΠΕΙΛΕΙ κι από πάνω ότι θα με δείρει!
Πραγματικά σου έρχεται να πεις "ελάτε ρε πούστηδες κι όποιος φάει τον άλλο". Περιττό να πω ότι χωρίς τα χημικά ήδη θα είχαν φάει πολύ ξύλο ακόμη κι αν είχαν φέρει τον Ποσειδώνα αυτοπροσώπως κι όχι με την μορφή τεθωρακισμένου.
Γι αυτό σου είπα ότι δεν είναι και για θάνατο αν φύγει κάτι: Υπάρχει πλέον κόσμος άνεργος, φοβισμένος, βαρεμένος, που το επίπεδο ζωής του πάει στον πάτο και του φορολογούν και το ταμείο ανεργίας! Είναι απίστευτα, προκλητικά και ναι, αφού το βάζουν κι έτσι, ΚΑΙ ΑΜΟΡΦΩΤΑ καθάρματα. Ανίκανοι σε ό,τι έχουν πιάσει στα χέρια τους, απλά με στήριξη ενός συστήματος που τους καλύπτει και στην μεγαλύτερη βλακεία!
Αλλά ακόμη κι αν είναι προβοκατόρικα πολλά από αυτά που γίνονται (που ΕΙΝΑΙ).
Ποιός είναι ο στόχος τους;
Μα να σε διαλύσουν. Να σε τρομοκρατήσουν. Να σε κάνουν να νοιώθεις ανασφάλεια, να αμφιβάλλεις για το διπλανό σου. Να σε κάνουν να φύγεις τρέχοντας με το κεφάλι σκυμμένο. Να νοιώθεις άσχημα που κάθεσαι μισή ώρα έξω απ' τη βουλή.
Ε, αυτά πρέπει να σπάσουν κάποια στιγμή και όχι μόνο με "ατομική πρωτοβουλία", ανθρώπων που κάθονται και υπομένουν ηρωϊκά (και καρτερικά) τις επιθέσεις των αλητών κάθε τύπου. Πρέπει να διεκδικήσεις το χώρο σου, το έδαφος που πατάς, τον αέρα που αναπνέεις, δεν μπορεί να τους το χαρίζεις εσαεί...
Ρε συ καταλαβαίνω τι θες να πεις, ποιος είπε το αντίθετο. Απλά λέω ότι η μη σταθερή εναντίωση στον γνωστό μπαχαλοχώρο, αλλά και η αναγνώριση τους σαν μέρος του κινήματος, φέρνει αυτή την αίσθηση. Για το χώρο της αναρχίας(που σίγουρα δεν είναι μόνο οι μπάχαλοι) πάντως πιστεύω ότι έχει κάμποσους που είναι τίμιοι απλά ανώριμοι πολιτικά (και έχουν αρκετά δεξιές οπορτουνιστικές αντιλήψεις στην πραγματικότητα-τουλάχιστον στην πλειοψηφία πχ εξαίρεση σκέφτομαι το θαμώνα μας εδώ το Metal miner χεχε) και με τους τελευταίους θέλει ιδεολογική πάλη, αλλά αν τους δεις να δρουν προβοκατόρικα δεν θα μείνεις εκεί.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑντικειμενικά θα χρησιμοποιηθεί και η βία ενάντια στα σκυλιά του κράτους (άσχετο αλλά θυμάμαι που ο Μπογιόπουλος κάπου έγραφε ότι τόσους στην αστυνομία είχαμε να δούμε από τον εμφύλιο!). Απλά θα πρέπει να ξέρουμε πότε μας συμφέρει να το κάνουμε και πότε όχι. Τι εννοώ; Αν σε μια φάση συγκέντρωσης δυνάμεων και ενώ δεν υπάρχουν ακόμα ατσαλωμένα χαρακτηριστικά στον κόσμο (παρότι συμφωνώ ότι μπορεί να υπάρχει αγανάκτηση) επιλέξεις να συγκρουστείς, αντικειμενικά χάνεις. Στα λέω αυτά γιατί εδώ δυσκολεύονται να έρθουν σε κάτι το συλλογικό, και το "ειρηνικό" των αγανακτίστας ήταν βασικό στοιχείο που πήγαιναν εκεί(δς πχ πως απομαζικοποιήθηκαν όταν χάθηκε το στοιχείο αυτό μετά τις 15/6). όταν λέω ατσάλωση, αν ο άλλος δρα σε κανένα σωματείο και στον πρώτο τσαμπουκά με την εργοδοσία του έρθει η αστυνομία, δεν θα ατσαλωθεί εκεί πιο σωστά ενάντια στην καταστολή; Επίσης πχ τώρα με τα χαράτσια η κατάληψη πχ ενός υποκατασταμήτος της ΔΕΗ που θα αντιμετωπιστεί με βία από το αστικό κράτος, δεν θα δείξει πιο ταξικά, το ρόλο αυτών των αθλίων;
Ξεκινώ από το τέλος: Εμένα από την αρχή οι "αγανακτίστας" ούτε μου άρεσαν, ούτε πίστεψα ότι μπορεί να βγάλει κάτι σοβαρό αυτό το πράγμα. Μια μικροαστικού χαρακτήρα διαμαρτυρία ήταν που την έσπρωχναν τα κανάλια όπως μπορούσαν, αφού το απολίτικο του χαρακτήρα της δημιουργούσε προφανές αδιέξοδο: Ο άλλος δεν μπορεί να μάχεται μόνο αρνούμενος, θα πρέπει να παλεύει και για κάτι θετικό. Το ακομμάτιστο και διαταξικό σχήμα όμως δημιουργεί αξεπέραστο τείχος στην προοπτική, στην θετική πρόταση. Γι αυτό προέκυψε κι αυτή η γελοιότητα του "εμείς ενάντια στους 300 της βουλής". Τι άλλο θα μπορούσαν να πουν τύποι που δεν έχουν ούτε πολιτική ούτε ταξική ομοιογένεια; Έστω το ένα από τα δύο!! Δεν μπορεί να λείπουν ΚΑΙ τα δύο, δεν μπορεί να μπαίνει ο όρος του "(συν)έρχεστε κατά μόνας" και να θες και προοπτική! Κι ο Λένιν να είσαι ρε μεγάλε, άκλαυτος θα πας στο "κατά μόνας"! Πόσο μάλλον αν δεν είσαι...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνώ με αυτά που λες για το μπαχαλοχώρο (σε όλα μάλιστα). Απλά ατομικά κι ένας κνίτης/κομμουνιστής κλπ. μπορεί να είναι εντελώς ανώριμος πολιτικά. Η ανωριμότητα αυτού του χώρου όμως είναι εγγενής, δεν είναι ατομική. Υπάρχουν πολλοί που είναι και τίμιοι και ώριμοι σαν προσωπικότητες αναρχικοί, όμως δεν θα ξεπεράσουν ποτέ την πολιτική ανωριμότητα που αναπαράγει συνεχώς αυτός ο χώρος.
Όμως απ’ την άλλη υπάρχει κι ένα ερώτημα: Ανεξάρτητα με το "πως", ανεξάρτητα ακόμη και με το "ΑΝ" γίνονται επεισόδια, τι επιδιώκει η αστυνομία σήμερα;
-Να σε διώξει/διαλύσει
-Να σε φοβίσει
-Να σε ταπεινώσει
-Να σε απελπίσει
Αυτά τα επιχειρεί πλέον η αστυνομία σε κάθε περίπτωση, με ή χωρίς προβοκάτορες. Πριν αρχίσουν προχθές τα επεισόδια ήδη ένοιωθα πολύ άσχημα στο Σύνταγμα: Οι διμοιρίες μπροστά στην βουλή μας κύκλωναν από παντού, έκαναν ελιγμούς μέσα στην συγκέντρωση, καταλάμβαναν και οριοθετούσαν όποιο ελεύθερο χώρο άφηνες, δημιουργούσαν ένα ασφυκτικό κλίμα για όποιον είχε μια ιδέα έστω για το πως είναι μια συγκέντρωση. Ακόμη κι αν δεν γινόταν τίποτε, οι παραπάνω στόχοι θα είχαν επιτευχθεί:
-Σε απειλούσαν/τρομοκρατούσαν ανοιχτά
-Σε ταπείνωναν για την όποια αδυναμία σου
-Σου έδειχναν επιτακτικά το δρόμο "εξόδου"
Ο στόχος λοιπόν είχε επιτευχθεί ψυχολογικά, απλά έπρεπε κάπως να μπει και υλικά. Ε, και μπήκε. Το θέμα όμως είναι να σπάσεις ή ακόμη καλύτερα να αντιστρέψεις αυτό το κλίμα. Κι εκεί υπάρχει ένα θεματάκι με το οποίο δεν μπορείς να ξεμπερδεύεις συνέχεια μέσω των "μπάχαλων".
Για τους αγανακτίστας ξέρεις ότι συμφωνώ...
ΑπάντησηΔιαγραφήέτσι είναι που λες με την αστυνομία, απλά αυτή τη στιγμή πάιζει το δικό της ρόλο, αυτό του μαστιγίου. Ο άνθρωπος που έχει με τα χίλια ζόρια κατέβει στο δρόμο τρώει ξύλο για την επιλογή του αυτή. Τώρα αν ο άλλος δεν είναι αποφασισμένος μασάει και αυτό το χαρτί θα το πάιξει η αστική τάξη. Θυμάσαι πως αξιοποιήθηκε το γεγονός της Μαρφίν. Ακόμα υπάρχει πάρα πολύ κόσμος που πλήτεται αλλά διατηρεί ρεφορμιστικές αυταπάτες, δεν επιθυμεί τη βία κτλ (και από προσωπική εμπειρία μπορω να σου πω και για περιπτώσεις που συμφωνούν κατά 90% με κομμουνιστικές θέσεις). όσο ανεβαίνει το επίπεδο της ταξικής συνείδησης θα λύνονται και αυτά, μέσα από την πράξη κύρια.
Και τώρα ερχόμαστε στην ουσία της κουβέντας. Προς το παρόν δεν έχουν επιτεθεί στο ΠΑΜΕ, γιατί; Πέρα από τη δυναμική του ΚΚΕ στην κοινωνία που θα το έπαιζε συνέχεια πιστεύω ότι δεν είναι αυτός ο κύριος λόγος, δες πχ τι έγινε το 2002 στο λιμάνι του Πειραιά. Πιστεύω ότι ο λόγος είναι ότι όλοι ξέρουν ότι το ΠΑΜΕ κατεβαίνει συντεταγμένα και δεν προκαλεί αυτή τη στιγμή, οποτε μια απρόκλητη επίθεση στο ΠΑΜΕ θα έριχνε τη μάσκα. Αντιθέτως στην άλλη πορεία έχει δημιουργηθεί στον κόσμο το εξαρτημένο αντανακλαστικό της παρουσίας των μπάχαλων που προκαλούν και πεφτει ξύλο, οπότε αξιοποιώντας αυτό επιτίθονται και απρόκλητα πλέον εκεί. Αν θυμάσαι το ΚΚΕ το Ιούνη, είχε καταγγείλει ένα τέτοιου είδους σχέδιο που θα ενέπλεκε και το ΠΑΜΕ, με κάποιο τρόπο. Αυτό προσπαθούσα να πω και πιο πριν, συμφωνώντας μάλιστα και με αυτό που λες για τη μικρότερη οργάνωση-χαμηλότερο δείκτη πειθαρχίας της συγκέντρωσης των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ.
Το ξέρω ότι συμφωνείς...όμως δεν μπορώ όταν μου δίνεις πάσα στην μικρή περιοχή να μην επιχειρήσω τουλάχιστον μια επίθεση... :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο γιατί δεν την πέφτουν στο ΠΑΜΕ νομίζω το είπα και πριν: Είναι πολιτικοί οι λόγοι, δεν οφείλονται στην σιδερένια πειθαρχία και το...ατσάλινο μπλοκ. (Παρεμπιπτόντως κάθε φορά που λέω "ατσάλινο μπλοκ" θυμάμαι μια παλιά Νέα Ανατολή που μιλούσε για το "ατσάλινο μπλοκ της ΟΑΚΚΕ". Μα τι παίρνουν αυτοί οι άνθρωποι;)
Απλά δεν θέλουν αυτή την στιγμή να μπλέξουν το ΚΚΕ σε μια ιστορία που ήδη τους ζορίζει αρκετά, φαντάσου να βάλουν στο χορό ΚΑΙ άλλο ένα...10% επιπλέον για "πλάκα". Απ' την στιγμή λοιπόν που το ΚΚΕ δεν ξύνεται στην γκλίτσα, δεν έχουν κανένα λόγο να το χτυπήσουν...ΣΗΜΕΡΑ. Τώρα, αν αύριο μείνει μόνο του ή γίνει απειλητικό με οποιονδήποτε τρόπο, θ' αρχίσουν κι εκεί οι χοροί και τα πανηγύρια. Θα μου πεις "είναι απειλητικοί οι αναρχικοί σήμερα";. Όχι...ο κόσμος όμως γίνεται απειλητικός οπότε το κράτος τα βάζει "και καλά" με τους αναρχικούς, που μερικές φορές (οι πιο σοβαροί από αυτούς) γίνονται θύματα και όχι προβοκάτορες αν το καλοσκεφτείς...
Γνώμη μου έτσι; Δεν διεκδικώ κανένα αλάθητο, αλλά εγώ έτσι το βλέπω.
Πάντως το σχήμα "συσσώρευση δυνάμεων-επίθεση" μπορεί να φαίνεται λογικό, όμως κατά τη γνώμη μου είναι μηχανιστικό. Αυτά τα δύο ποτέ δεν διαχωρίζονται πλήρως. Η πορεία προς την εξουσία για όλα τα επαναστατικά κόμματα ήταν μια σειρά από μικρές και μεγάλες μάχες -άλλες κερδισμένες κι άλλες χαμένες- μάχες όμως που ενεργοποιούσαν τον κόσμο και τον έβαζαν όλο και πιο πολύ στο παιχνίδι. Πρόσεξε: Τον ενεργοποιούσαν, δεν τον "έτρεχαν" όπως μας τρέχανε στο στρατό για..."εκπαίδευση". Μη ξεχνάς (που δεν το ξεχνάς) ότι κι ο Λένιν μιλούσε για συνδυασμό νόμιμης-παράνομης δουλειάς κι όχι για νομιμότητα σήμερα και παρανομία...αύριο. Αυτά τα σχήματα είναι λίγο ψεύτικα, δεν μεταμορφώνεσαι από διευθυντής κατηχητικού σε Τσε Γκεβάρα με μια απόφαση συνεδρίου.
Και μιας και είπα κατηχητικό, να σου πω και μια άλλη γνώμη, με όλο το θάρρος: Το ΚΚΕ δεν είναι ότι δεν έχει επαφή με τον κόσμο, που λένε κάποιοι. Αυτά είναι χαζομάρες και κατινίστικες κακιούλες, όταν φυσικά δεν είναι προβοκατόρικες τεχνικές. Όμως το ΚΚΕ έχει μια συμπεριφορά νουθεσίας, μια δασκαλίστικη συμπεριφορά πολλές φορές προς τον κόσμο. Νομίζω ότι αυτό είναι που κάνει στην πραγματικότητα πολλούς ν' αποστασιοποιούνται κι όχι οι αναφορές στο...Στάλιν. Έστω και με μικροαστική οπτική, δεν χαλάει και πολλούς σήμερα να δουν τον Μπάμπη, τον Ψυχάρη ή τον Βενιζέλο σε γκουλάγκ, άλλα τους χαλάνε.
Άλλωστε έχει αποδειχθεί πλέον και το έχει πει και το ίδιο το ΚΚΕ, ότι και το κόμμα δεν αποτελεί κανένα απόρθητο φρούριο στον οπορτουνισμό...
Υγ1: Ναι έχεις δίκιο, πάντα καραδοκεί μια Μαρφίν. Όμως πιστεύεις ότι θα έρθει κάποτε η εποχή που ΔΕΝ θα καραδοκεί μια Μαρφίν;
Υγ2: Νομίζω ότι ο συνδικαλισμός στον ιδιωτικό τομέα πάσχει από άλλα πράγματα απ' ότι στο δημόσιο, που είναι και δύσκολο να τα υπερβείς. Καταρχήν υπάρχει φοβερή τρομοκρατία (αυτή όμως έρχεται και στο δημόσιο γρήγορα-γρήγορα) και δεύτερον όταν το 90% (και πλέον μου φαίνεται) είναι μικρές επιχειρήσεις μέχρι 20 άτομα, τι σωματείο να κάνεις; Ούτε τις υπογραφές δεν μπορείς να μαζέψεις...
Υγ3: Η ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ δεν υπάρχει στο δρόμο. Εκείνο που υπάρχει είναι τα σωματεία του δημοσίου τομέα. Κι αυτά δεν είναι για φτύσιμο, όσο μίζερα και να γίνονται πολλές φορές. Άλλωστε δεν είναι τα μόνα...
http://www.ellinofreneia.net/sound.php?id=1110
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.ellinofreneia.net/sound.php?id=1108
"Πάντως το σχήμα "συσσώρευση δυνάμεων-επίθεση" μπορεί να φαίνεται λογικό, όμως κατά τη γνώμη μου είναι μηχανιστικό. Αυτά τα δύο ποτέ δεν διαχωρίζονται πλήρως."
ΑπάντησηΔιαγραφήΞεκινώντας από αυτό να σου πω ότι συμφωνώ 100%, άλλο λέω, ότι οι μάχες αυτές που θα επιλέξεις να τις δώσεις. Ξέρεις η πολιτική μοιάζει πολύ με τον πόλεμο (δεν θα επαναλάβω και το γνωστό τσιτάτο του Κλαούζεβιτς). Αυτό το καταλάβαινε πχ πολύ καλά ο Λένιν (δες πχ τη στρατιωτικού τύπου ανάλυση στον "Αριστερισμό...") ή ο Ένγκελς (στην "κατάσταση της εργατικής τάξης..." δες το σημείο που λέει ότι η κάθε μικρή μάχη είναι προοίμιο της μεγάλης και η κάθε απεργία είναι σχολείο πολέμου). Γνωρίζοντας λοιπόν το συσχετισμό των δυνάμεων σήμερα πρέπει η μάχη να προσανατολίζει σήμερα προς την ταξική συνειδητοποίηση. Που μπορεί να γίνει αυτή; Στους τόπους δουλειάς. Για εμάς αυτή είναι και η κύρια μάχη σήμερα, μια μάχη βεβαια που πρέπει να έχει προοπτική να μη μένει εκεί αλλά να συνδέει με το γενικό. Σε αυτή τη μάχη θα αντιμετωπίσεις και τις δυνάμεις καταστολής και την εργοδοτική τρομοκρατία θα ατσαλωθείς ταξικά. Όταν μάλιστα γίνεις αρκετά επικύνδινος θα σου επιτεθούν και αλλού, στους δρόμους, έτσι και αλλιώς. Πρέπει να είσαι έτοιμος; Ασφαλώς, αλλιώς δεν θα το περιμένεις και θα ηττηθείς, όπως πχ πάθανε στη Γερμανία το Φλεβάρη του 19, που παίζανε με την εξέγερση αλλά δεν την πραγματοποιούσαν.
Φυσικά το νόμιμο και παράνομο μαζί, υπάρχει πάντα και οπως πάνε τα πράγματα το παράνομο θα είναι όλο και πιο έντονο. Παράνομες απεγίες που θα γίνονται, παράνομοι σύλλογοι-συνδικατα όλα αυτά είναι πάρα πολύ σύντομα κοντα. Εκεί σε αυτές τις μάχες θα ανοίξει και η προοπτική, τώρα με τα σημερινά αυτό που λέω είναι ότι δεν ενισχύεται αυτή τη στιγμή ο ταξικός προσανατόλισμός, αλλά ακόμα πχ και ο ΣΥΡΙΖΑ, το παίζει αγωνισταράς-με μάσκες, ξύλο κτλ- με το πλήρες διαχειριστικό του πρόγραμμα. Ενώ η όλη φάση σε μερικούς φαίνεται ότι αυτοί είναι οι αγώνες, χάνοντας πληρως το πραγματικό περιεχόμενο της ταξικής πάλης, δηλαδή την εχθρότητα στους καταπιεστές στους χώρους δουλειάς και από εκεί στην κοινωνία.
Για το "δασκαλίστικο υφάκι του ΚΚΕ", δες την ανάρτηση "να ξεβολευτούμε", νομίζω ότι πιάνει τέτοια ζητήματα, επίσης τέτοια στοιχεία είχε και η ομιλία της Παπαρηγα στη Θεσσαλονίκη που έλεγε ότι ενώ σε θέμα πολιτικής γραμμής πάμε καλά, έχουμε κουσούρια που αυτά είναι η καλή επαφή με τον κόσμο, να τον ακούμε δλδ, να αφουγκραζόμαστε που πάει και να αναπτύσουμε την ικανότητα προσανατολισμού. Ε σε αυτό σήμερα υπάχρει και το θέμα να σπάσουν οι εγωισμοί, έχω μιλήσει με άπειρους που όλοι έχουν διαμορφώσει μια κοσμοθεωρία που είνια τελείως λανθασμένη, τι να κάνεις; Αντιπαράθεση ιδεολογιών είναι και όταν εσύ του μιλάς με στοιχεία και επιστημονικά δεδομένα ο άλλος προκειμένου να μην υποχωρήσει στηρίζεται στον εγωισμό του. Υπάρχουν αυτά αντικειμενικά, αλλά δουλειά μας είναι και να διαπαιδαγωγηθούν όλοι αυτοί και αυτό γίνεται κύρια με την πράξη!
Για το δημόσιο που λες, είδες στα νέα μέτρα τι προβλέπεται σε περίπτωση απεργίας; Άσε που κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων θα τελειώσει το ρόλο των σημερινών συνδικάτων. Για τον ιδωτικό που λες, το ΠΑΜΕ, προκρίνει τη δράση κλαδικών σωματείων που θα είναι μεγάλα και δυνατά. Στο κοντινά μέλλον θα υπάρχει τρελή σύγκρουση εκεί. Επειδή για τις επιχειρησιακές συμβάσεις θα γίνουν εργοδοτικά επιχειρησιακά σωματεία και περιμένω από τον οπορτουνισμό/ΠΑΣΚΕ/ΔΑΚΕ να τα αναγνωρίσει ενώ το ΠΑΜΕ, να τα πολεμήσει και να επιμείνει στα κλαδικά...
αααααααα και φοβερά τα λινκς από την Ελληνοφρένεια
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι να σου πω ρε Γιώργο, το βλέπω ότι το ΠΑΜΕ το κυνηγάει σε αυτό τον τομέα, αλλά είναι αρκετά ζόρικο (και όχι μόνο) να μπορέσεις να σηκώσεις πραγματικά ένα κλίμα όταν ουσιαστικά στην Ελλάδα οι μεγάλες επιχειρήσεις είναι ελάχιστες. Επίσης στους χώρους που το ΚΚΕ έχει δύναμη (π.χ. οικοδόμοι) δεν βλέπω να κινούνται πράγματα (θυμήσου την δεκαετία του '70) παρόλο που ο κλάδος χτυπιέται.
ΑπάντησηΔιαγραφήΛέει π.χ. ο Κάππος στο "Κατάσταση της εργατικής τάξης":
"Από την άποψη της πολυμορφίας της τακτικής μπορούμε να πούμε ότι υστερούμε σε σχέση με το συνδικαλιστικό κίνημα των ανεπτυγμένων καπιταλιστικών χωρών. Για παράδειγμα σε πολύ λίγες περιπτώσεις έχει χρησιμοποιηθεί η "εκ περιτροπής" απεργία -δηλαδή την μια εβδομάδα απεργεί το ένα τμήμα, την άλλη το άλλο κλπ.- έτσι ώστε να σταματήσει η λειτουργία του εργοστασίου χωρίς να απεργούν ταυτόχρονα όλοι οι εργαζόμενοι σε αυτό και συνεπώς να μην χάνουν όλοι μαζί το μεροκάματο, αλλά μόνο αυτοί που δουλεύουν στο τμήμα που απεργεί κάθε φορά. Βέβαια η πολύ περιορισμένη χρήση αυτής της τακτικής μπορεί να εξηγηθεί σε ένα βαθμό λόγω του ότι στην χώρα μας ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΝΕΠΤΥΧΘΕΙ στον ίδιο βαθμό με τις ανεπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες η μεγάλη παραγωγή και ιδιαίτερα η παραγωγή με την μορφή αλυσίδας."
Η μικρή παραγωγή, οι μικρές επιχειρήσεις δημιουργούν πολλά προβλήματα στην συγκρότηση και την κίνηση της εργατικής τάξης, πόσο μάλλον που σήμερα εφαρμόζονται και συστήματα υπεργολαβιών που σπάνε ακόμη κι αυτή την λεγόμενη αλυσίδα παραγωγής σε αυτόνομα κομμάτια διασκορπισμένα από εδώ κι από 'κει (κι αυτό δεν είναι μόνο Ελληνικό πρόβλημα).
Επιπλέον (κι αυτό αφορά και τα μεγάλα συνδικάτα νομίζω) δεν υπάρχει κανένα απεργιακό ταμείο που να μπορεί να καλύψει κάποιες βασικές ανάγκες σε μακροχρόνιο αγώνα. Όχι ότι αυτά είναι πανάκεια (η Θάτσερ κατέσχεσε τα απεργιακά ταμεία των ανθρακωρύχων με νόμο-έκτρωμα), αλλά εκτός των πολιτικών, συνδικαλιστικών και διαρθρωτικών (της Ελληνικής παραγωγής εννοώ) προβλημάτων στην Ελλάδα, δεν νομίζω ότι κανένα σωματείο ή και συνδικάτο είναι στοιχειωδώς προετοιμασμένο για πραγματικά σοβαρό αγώνα.
Κάνω λάθος; (Σε αυτά όπως έχω ξαναπεί θα βοηθούσε πολύ μια ανάλυση της σύνθεσης κατάστασης της εργατικής τάξης στην Ελλάδα)
Και όπως καταλαβαίνεις όταν έχεις πρόβλημα στην βάση της δουλειάς σου η πίεση μεταφέρεται αλλού κι όχι μόνο πολιτικά αλλά και προσωπικά. Εκτός κι αν περιμένει κανείς την μέρα των εκλογών... :)
Επίσης πρόσεξε και τα ερωτήματα που βάζει ο ΑλεξΔ στο άλλο site (το γκλόμπιγκ) στην κουβέντα για την "αριστερίστικη βία" (πού βρέθηκε αυτή η βία είναι ένα ερώτημα βέβαια, αλλά τέλος πάντων). Πιστεύω (αν τα κατάλαβα καλά) ότι είναι πολύ σοβαρά.