Αρχίζει και κλωτσάει ο μικροαστικός κόσμος

Φυσικά και δεν τρελάθηκε ο πρόεδρος του ΕΒΕΑ Κ. Μίχαλος, ώστε να σκούζει πως «Η κυβέρνηση ξεπέρασε όλα τα εσκαμμένα. Μετατρέπει τη χώρα σ' ένα απέραντο φτωχοκομείο». Πολύ απλά εκφράζει τις απόψεις και τα συμφέροντα, των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και μικροκαπιταλιστών της χώρας, οι οποίοι αρχίζουν και νιώθουν σιγά σιγά, την καυτή ανάσα του συστήματος. Αρχίζουν και βλέπουν πως εκτός απο τον εργαζόμενο λαό, βρίσκονται και οι ίδιοι στην πορεία του οδοστρωτήρα του κεφαλαίου ...

Όμως μην παρασυρόμαστε, ... οι μικρομεσαίοι και μικροαστοί, δεν βρίσκονται σε ρήξη με την αστική τάξη, καθώς ως γνωστόν η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία (αλλά εν τέλει πεθαίνει) και θεωρούν πως ακόμα υπάρχει τρόπος ώστε να υπερασπιστούν τις "περιουσίες" τους. Για αυτό και ο Μίχαλος μιλά για "κυβερνητική αναλγησία που απορρέει από την πρωτοφανή ανικανότητα της ίδιας", και η οποία "δεν μπορεί να γίνει ανεκτή ούτε από τις επιχειρήσεις, ούτε από τους εργαζόμενους, ούτε από τους συνταξιούχους". Χρησιμοποιεί ακόμα την γλώσσα του συστήματος, την γλώσσα του μικροαστού που προειδοποιεί την κυβέρνηση και τον αστικό κόσμο, πως με την πορεία που έχουν διαλέξει θα στρέψει μικροαστικά τμήματα σε συμμαχία με τον εργαζόμενο λαό και με τους συνταξιούχους !!! Κάτι το οποίο μπορεί να αποβεί μοιραίο για την διεξαγωγή των ταξικών μαχών ...

Οι μικροαστοί τόσο καιρό, βοηθούν και στηρίζουν την κυβέρνηση στην επιβολή της λαϊκής χρεωκοπίας, υποσκάπτουν τους αγώνες των εργαζομένων, γκρινιάζουν για τις διαδηλώσεις και τις διαμαρτυρίες, σκούζουν για τον τουρισμό και για το άδειο μαγαζάκι τους ... κατηγορώντας όχι την αστοχία του συστήματος, αλλά άλλες τάξεις, άλλες επαγγελματικές ομάδες, δημοσίου υπαλλήλους ! Τώρα, που έχουν παραδώσει τους εργαζόμενους δεμένους χειροπόδαρα, βλέπουν την σειρά τους να πλησιάζει ....

"Οι αποφάσεις της Κυβερνητικής Επιτροπής για το αφορολόγητο όριο, η κατακρεούργηση των συντάξεων, η καθιέρωση μισθών πείνας, η πλήρης αποσάθρωση του δημόσιου τομέα με απολύσεις και λουκέτα, η προαναγγελία αποκρατικοποιήσεων που δεν εξειδικεύονται, αν εφαρμοστούν, θα επιφέρουν την πλήρη οικονομική και κοινωνική καταστροφή της χώρας" ... "Ο επιχειρηματικός κόσμος φοβάται ότι τα μέτρα αυτά δεν είναι τα τελευταία. Έπεται το νέο φορολογικό νομοσχέδιο και κανείς δεν γνωρίζει άλλο τί".

Είναι ξεκάθαρο ποιούς και τι πρεσβεύει ο Μίχαλος και ο Κορκίδης ... και κανένας δεν θα μπορούσε να τους απαντήσει καλύτερα, απο τον Karl Marx, ο οποίος περιγράφει παρόμοιες καταστάσεις στους Ταξικούς Αγώνες της Γαλλίας από το 1848 έως το1850 ...

... Κανένας δεν είχε αγωνιστεί στις μέρες του Ιούνη για τη σωτηρία της ιδιοκτησίας και για την αποκατάσταση της πίστης πιο φανατικά από τους Παρισινούς μικροαστούς - τους καφετζήδες, τους εστιάτορες, τους ταβερνιάρηδες, τους μικρεμπόρους, πραματευτάδες, επαγγελματίες κ.λπ. Το μαγαζί ανασκουμπώθηκε και βάδισε ενάντια στο οδόφραγμα για ν' αποκαταστήσει την κυκλοφορία που οδηγεί από το δρόμο στο μαγαζί. Πίσω όμως από το οδόφραγμα στέκονταν οι πελάτες κι οι οφειλέτες, μπρος του οι πιστωτές του μαγαζιού. Κι όταν τα οδοφράγματα γκρεμίστηκαν και οι εργάτες συντρίφτηκαν, κι όταν οι μαγαζάτορες, μεθυσμένοι από τη νίκη, έτρεξαν πίσω στα μαγαζιά τους, βρήκαν την είσοδο φραγμένη από ένα σωτήρα της ιδιοκτησίας, έναν επίσημο πράκτορα της πίστης, που τους παρουσίαζε τις απειλητικές επιστολές: ληξιπρόθεσμο γραμμάτιο! ληξιπρόθεσμο νοίκι! ληξιπρόθεσμη τραβηχτική! χρεοκοπημένο μαγαζί! χρεοκοπημένος μαγαζάτορας!

Διάσωση της ιδιοκτησίας! Ομως το σπίτι όπου κατοικούσαν δεν ήταν ιδιοκτησία τους. Το μαγαζί που φυλάγανε δεν ήταν ιδιοκτησία τους. Τα εμπορεύματα που πουλούσαν δεν ήταν ιδιοκτησία τους. Ούτε το μαγαζί τους, ούτε το πιάτο όπου τρώγανε, ούτε το κρεβάτι όπου κοιμούνταν ανήκαν πια σ' αυτούς. Απ' αυτούς ακριβώς έμπαινε ζήτημα να σωθεί αυτή η ιδιοκτησία προς όφελος του ιδιοκτήτη που τους είχε νοικιάσει το σπίτι, του τραπεζίτη που τους είχε προεξοφλήσει το γραμμάτιο, του κεφαλαιούχου που τους είχε δανείσει μετρητά χρήματα, του εργοστασιάρχη που είχε εμπιστευθεί σ' αυτούς τους λιανοπωλητές εμπορεύματα για πούληση, προς όφελος του μεγαλέμπορα που είχε δώσει επί πιστώσει τις πρώτες ύλες σ' αυτούς τους επαγγελματίες. Αποκατάσταση της πίστης! Μα η ξαναδυναμωμένη πίστη αποδείχτηκε ένας ζωηρός και γεμάτος ζήλο θεός, ακριβώς γιατί έδιωξε από τους τέσσερις τοίχους του τον αναξιόχρεο οφειλέτη μαζί με τη γυναίκα και τα παιδιά του, παραδίνοντας την εικονική ιδιοκτησία του στο κεφάλαιο και ρίχνοντας τον ίδιο στη φυλακή για χρέη, στη φυλακή που ξαναϋψώθηκε απειλητικά πάνω από τα πτώματα των εξεγερμένων του Ιούνη.

Οι μικροαστοί είδαν με τρόμο ότι τσακίζοντας τους εργάτες παραδώσανε τους εαυτούς τους χωρίς αντίσταση στα χέρια των πιστωτών τους. Η χρεοκοπία τους, που από το Φλεβάρη και ύστερα κέρδιζε χρόνο και που είχε φαινομενικά αγνοηθεί, κηρύχτηκε ανοιχτά ύστερα από τον Ιούνη.

Η ονομαστική ιδιοκτησία τους είχε αφεθεί απείραχτη τόσο καιρό, όσο χρειαζόταν για να τους οδηγήσουν στο πεδίο της μάχης, εν ονόματι της ιδιοκτησίας. Τώρα που είχε ξεκαθαριστεί ο μεγάλος λογαριασμός με το προλεταριάτο, μπορούσε να ξαναξεκαθαριστεί κι ο μικρός λογαριασμός με τον μπακάλη. Στο Παρίσι, το συνολικό ποσό των γραμματίων που εκκρεμούσε η πληρωμή τους ήταν πάνω από 21 εκατομμύρια φράγκα, στις επαρχίες πάνω από 11 εκατομμύρια. Οι ιδιοκτήτες πάνω από 7.000 εμπορικών επιχειρήσεων του Παρισιού δεν είχαν πληρώσει το νοίκι τους από το Φλεβάρη ...)