Μετά το φόβο

Γράφει ο Θανάσης Λεκάτης

Πανικός στα δελτία: «χτύπημα» ρεκόρ των CDS στη Γαλλία, κρίση ολόκληρης της ΕΕ!
Θλίψη και των αγίων σ' όσους επέμεναν να μιλάνε για το ελληνικό πρόβλημα.
Θέμα χρόνου να αρχίσουν να μιλάνε για γενικευμένη κρίση.

Ο Παπανδρέου αποκλείει τις εκλογές «στην παρούσα συγκυρία» που σημαίνει ότι σ' ένα μήνα κάλλιστα μπορεί να επικαλεστεί άλλη συγκυρία για να κάνει εκλογές. Μια επιλογή που όχι μόνο δεν την έχει απορρίψει η αστική τάξη, αντίθετα ένα τμήμα της μάλλον την επιδιώκει καθώς αφού έχουν παρθεί όλα τα μέτρα που έχει αξιώσει, ελπίζει ότι θα έχει και μια αναβαπτισμένη στη λαϊκή εντολή κυβέρνηση που θα εφαρμόσει ανεμπόδιστα τη σημερινή πολιτική.

«Τραβήξατε το σωληνάκι του ασθενούς από την εντατική»!
Ποιοι έκαναν αυτό το ανοσιούργημα; Οι ταξιτζήδες. Ετσι δήλωσε ο Τσίμας στο «Mega». Την κατάσταση προσπάθησε να σώσει ο Οικονομέας που προκειμένου να αποδείξει ότι οι ταξιτζήδες έχουν άδικο δήλωσε: «μη λέτε ότι σας κορόιδεψε το ΠΑΣΟΚ, γιατί αν κατέβαινε στον δρόμο όποιος τον κορόιδεψε το ΠΑΣΟΚ θα είχαν κατέβει εκατομμύρια». Σωστός! Είναι πολλοί αυτοί που δεν έχουν κατέβει στο δρόμο. Και πρέπει να κατέβουν. Οχι γιατί τους κορόιδεψε το ΠΑΣΟΚ αλλά γιατί παθαίνουν τα πάνδεινα από την πολιτική του ΠΑΣΟΚ.

Μεγάλη η χάρη του τουρισμού. Αλλά μπροστά στο δίλημμα αν θα αβγαταίνουν τα κέρδη της κάθε πολυεθνικής του τουρισμού ή θα ζήσουν οι άνθρωποι που με τη δουλειά τους παράγονται τα κέρδη, η απάντηση είναι προφανής: Να χαθεί η πολυεθνική.
Το βεβαιώνουν όσοι έχουν φτάσει ήδη στο «δεν έχω να πληρώσω».
Στις γειτονιές ήδη οι απειλές για την καταστροφή δεν πιάνουν τόπο. Τι να φοβηθεί αυτός που του έχουν κόψει το ρεύμα; τι να φοβηθεί αυτός που χάνει το σπίτι του; Τι η οικογένεια που ζει με δυο επιδόματα ανεργίας; Τι να φοβηθούν τα παιδιά που δε θα συνεχίσουν στο Λύκειο και τι τα παιδιά που είναι στο πανεπιστήμιο για δίπλωμα στο «πλένω πιάτα»;
Για σημαντικό τμήμα του πληθυσμού τα πράγματα είναι «μετά το φόβο». Είναι στο ψάξιμο. Οχι γενικά μιας εναλλακτικής, αλλά μιας συγκεκριμένης λύσης.
Αυτή η λύση βρίσκεται στην πάλη σήμερα για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, για τη λαϊκή εξουσία.

Το ΚΚΕ έχει επιβεβαιωθεί μέχρι κεραίας στην ανάλυσή του για την καπιταλιστική κρίση. Κι αυτό είναι η εγγύηση για να βρει πλατιά ανταπόκριση το κάλεσμά του. Οτι «για να αποκρούσει τα χειρότερα που έρχονται ο λαός πρέπει να οργανώσει την αντεπίθεσή του. Να απλώσει τη συντονισμένη δράση του παντού, απορρίπτοντας κάθε παραλλαγή της αστικής διαχείρισης. Να απαιτήσει να πληρώσει άμεσα το μεγάλο κεφάλαιο και όχι η λαϊκή οικογένεια και τα ασφαλιστικά ταμεία. Να συγκρουσθεί σε κάθε κλάδο και εργασιακό χώρο με την πολιτική της κατεδάφισης εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων, μείωσης των μισθών, άμεσης αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας από τους μονοπωλιακούς ομίλους. Να κινηθεί, για να αλλάξουν οι συσχετισμοί παντού, να συμπορευτεί με το ΚΚΕ στο σωματείο, στο συνδικαλιστικό κίνημα, να οργανωθεί ενάντια στους καπιταλιστικούς θεσμούς εκμετάλλευσης και καταπίεσής του. Μόνο σε αυτήν την πορεία μπορεί να αρχίσει η αποδυνάμωση κάθε καπιταλιστικής διακυβέρνησης, κάθε κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας, η σύγκρουση με τους νόμους και τη βία της εκμετάλλευσης».

Ετσι που να νιώσουν τον πραγματικό φόβο η τάξη του κεφαλαίου και οι πολιτικοί υπάλληλοί της, που προβάλλουν το φόβητρο της χρεοκοπίας.
Γιατί είναι δεδομένο πια πως μόνο ο δρόμος ανάπτυξης της λαϊκής οικονομίας, του σοσιαλισμού, μπορεί να πληρώσει μισθούς και συντάξεις, αξιοποιώντας τις πλούσιες εγχώριες παραγωγικές δυνατότητες, διαγράφοντας το χρέος και συνάπτοντας αμοιβαία επωφελείς διεθνείς συμφωνίες με την αποδέσμευση από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ.
Απλές κουβέντες, καθαρές κουβέντες, που δε μένουν σε διαπιστώσεις, αλλά λένε ευθέως στην εργατική τάξη τι να κάνει, γι' αυτό και εξαφανισμένες από τα αστικά μέσα ενημέρωσης.