Οι εργαζόμενοι ζητούν την αλληλεγγύη της κοινωνίας της πόλης και βοήθεια ώστε να κρατήθούν οι βάρδιες στο κατηλλειμενο μαγαζί.
Η ανακοίνωση των εργαζομένων
ΛΕΜΕ ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΗ ΑΣΥΔΟΣΙΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΣΤΕΡΕΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑ ΚΑΙ ΑΡΝΕΙΤΑΙ ΝΑ ΚΑΤΑΒΑΛΕΙ ΤΑ ΔΕΔΟΥΛΕΥΜΕΝΑ ΜΑΣ
Αναγκαστήκαμε να προβούμε σε επίσχεση εργασίας μετά από δύο μήνες απλήρωτοι, αντιμετωπίζοντας την αδιαφορία του εργοδότη σε όποιες κινήσεις ή προτάσεις κάναμε για να λυθεί το πρόβλημα της μισθοδοσίας ώστε να εξασφαλιστούν τα συμφέροντά μας αλλά και η εύρυθμη λειτουργία του καταστήματος.
Πιο συγκεκριμένα το μήνα Δεκέμβριο έγινε η πρώτη καταγγελία στην επιθεώρηση εργασίας, όπως και τον Απρίλιο, χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Αντίθετα εισπράξαμε εμπαιγμό, ψέματα και ειρωνεία από τη διοίκηση της εταιρίας. Στη συνέχεια προβήκαμε σε κινητοποιήσεις έξω από το κατάστημα μας στη λεωφόρο Νίκης και συμμετείχαμε στις γενικές απεργίες στις 15 Ιουνίου και στις 28 και 29 του ίδιου μήνα. Ο εμπαιγμός και η κοροϊδία συνεχίστηκαν και σε τηλεφωνική συνομιλία που είχαμε με την γενική διευθύντρια της εταιρίας, με αποτέλεσμα να αισθανόμαστε μονίμως ανασφαλείς για το μέλλον της επιχείρησης και κατ' επέκταση των θέσεων εργασίας μας (εργαζόμαστε στο κατάστημα στη λεωφόρο Νίκης 15 άτομα και συνολικά στην εταιρία 150, και όλοι έχουμε την ίδια μοίρα!)
Εμείς οι εργαζόμενοι από την πλευρά μας προσπαθήσαμε με διάφορους τρόπους να βρούμε λύση ώστε να μην οδηγηθούμε στην κατάσταση που είμαστε τώρα. Εντούτοις, κυρίως μετά την ψήφιση του μνημονίου και την είσοδο της χώρας στο ΔΝΤ, τα πράγματα για όλους τους εργαζόμενους έγιναν τραγικά (1.500.000 άνεργοι), με νόμους να καταστρατηγούνται χωρίς τιμωρία, με νόμους να καταργούνται σε μια νύχτα και να αντικαθίστανται με νόμους λαιμητόμους για τον καθένα από μας. Οι συνάδελφοι μας σε Banquet, Πονηρά Μεζεδάκια, Καφεναί και άλλα, όπως και οι αγανακτισμένοι στις πλατείες όλης της χώρας μας έδειξαν το δρόμο, ο οποίος είναι ο αγώνας μέχρι τη νίκη, γιατί όπως λένε ο μόνος χαμένος αγώνας είναι αυτός που δεν δόθηκε ποτέ.
Ζητάμε τη συμπαράσταση όλων στο δίκαιο αγώνα μας για να μην χαθούν και άλλες θέσεις εργασίας και να καταβληθούν οι μισθοί μας άμεσα.
Κανενα ελεος για τους συνεργατες του κεφαλαιου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟταν τα πιαναν ηταν καλα
ΟΥΣΤ ΡΕΜΑΛΙΑ
δε σε πιανω
ΑπάντησηΔιαγραφήΝησίδες εργατικής αυτοδιαχείρησης στον καπιταλισμό;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν και οι εργαζόμενοι αξίζουν κάθε αλληλεγγύη, η προσπάθεια είναι μάλλον καταδικασμένη εκ των προτέρων, όπως και οι ανάλογες στο παρελθόν. Οι λόγοι είναι πολλοί, και χρειάζεται μια πιο εκτεταμένη κουβέντα για το θέμα. Στην "κόντρα" πάντως πριν μερικούς μήνες, είχαν ένα αξιόλογο ρεπορτάζ και συμπεράσματα από την Αργεντινή...
Και τι εννοεις TRASH ?
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι εργαζομενοι δηλαδη να μεινουν ανεργοι
η να πανε αλλου να τους εκμεταλευονται αντι να προσπαθησουν ?
Ουτε το ενα ουτε το αλλο.Να κανουν αυτο που εχουν χρεος να κανουν,να παλεψουν ωστε να γινουν κοινωνικη ιδιοκτησια τα μεσα παραγωγης.Τοσο φοβερο δηλαδη?
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγω παλι θα προωθουσα μια τετοια προσπαθεια αυτοδιαχειρησης και θα εξηγησω αμεσως τον λογο.Σε Καπιταλισμο βρισκομαστε,φοβερη κριση υπαρχει,μαγαζια κλεινουν.Αν καθενα απο αυτα τα μαγαζια ή τις βιοτεχνειες ή οτιδηποτε αλλο το αναλαμβαναν οι εργατες τοτε θα χανοταν ο ελεγχος σιγα-σιγα απο τους Καπιταλιστες.Οι εργατες θα καταλαβαιναν οτι μπορουν και μονοι τους και με την βοηθεια του ΚΚΕ τα υπολοιπα θα ερχονταν...
ΑπάντησηΔιαγραφήΛαμπρος.
@Ανώνυμος 19 Ιουλίου 2011 12:15 μ.μ. :
ΑπάντησηΔιαγραφή@Λαμπρος:
http://fadomduck2.blogspot.com/2011/07/blog-post_20.html
http://fadomduck2.blogspot.com/2011/07/applebees.html
http://fadomduck2.blogspot.com/2011/07/blog-post_22.html