...Πού πήγαν τα λεφτά;

Από το Cogito Ergo Sum

Είδαμε στο χτεσινό σημείωμά μας ότι ο τόπος παρήγαγε πλούτο, όπως δηλώνει ο δείκτης του ΑΕΠ, παρ' ότι αυτός ο δείκτης "μαγειρεύεται" από την κρατούσα τάξη σύμφωνα με τα συμφέροντά της. Και μιλάμε μόνο για τα τελευταία χρόνια, έτσι;

Εκτός του ΑΕΠ, όμως, υπάρχουν κι άλλα στοιχεία που μας πείθουν ότι τα κονδύλια που τάχατες λείπουν για τους μισθούς και τις συντάξεις έχουν μεν παραχθεί αλλά έχουν απορροφηθεί από μια οικονομική ολιγαρχία. Κι όχι απλώς έχουν παραχθεί αλλά μιλάμε για την μεγαλύτερη συσσώρευση κεφαλαίων μεταπολεμικά. Ένα τέτοιο στοιχείο είναι και το ενεργητικό των επιχειρήσεων.

Να πούμε, για όσους δεν γνωρίζουν, ότι το ενεργητικό μιας επιχείρησης απεικονίζει το σύνολο της περιουσίας της (πάγια, εμπορεύματα, προϊόντα, χρεώγραφα και απαιτήσεις κάθε φύσεως, καταθέσεις, μετρητά κλπ). Όσο αυξάνεται, λοιπόν, το σύνολο του ενεργητικού μιας επιχείρησης, τόσο αυξάνεται και η περιουσία της. Όσο κι αν αυτή η διατύπωση είναι "στρογγυλεμένη" και μπορεί να προκαλέσει σχόλια από τους γνώστες των οικονομικών πραγμάτων, δεν παύει να είναι αληθής.

Τα στοιχεία της περιόδου 2005-2009, στα οποία αναφερθήκαμε και χτες, δείχνουν ότι μέσα σ' αυτήν την περίοδο το ενεργητικό του ευρύτερου τραπεζικού κλάδου αυξήθηκε από 182 δισ. σε 566 δισ. ευρώ (αύξηση 210%) και των υπολοίπων κεφαλαιουχικών εταιρειών (ΑΕ και ΕΠΕ) αυξήθηκε από 184 δισ. σε 267 δισ. ευρώ (αύξηση 45%). Συνολικά, δηλαδή, το ενεργητικό των μεγάλων επιχειρήσεων αυξήθηκε κατά 467 δισ. ευρώ περίπου.
Για να καταλάβουμε τι σημαίνει αυτό το νούμερο, πρέπει να το συνδυάσουμε με ένα νούμερο που αναφέραμε χτες. Χτες, λοιπόν, λέγαμε ότι, κατά την ίδια περίοδο, το ΑΕΠ της χώρας έφτασε τα 1.114,8 δισ. ευρώ. Συνεπώς, η κατά 467 δισ. ευρώ αύξηση του ενεργητικού των επιχειρήσεων σημαίνει ότι η περιουσία των επιχειρήσεων καρπώθηκε το 41,88% του παραχθέντος ΑΕΠ!

Κλείστε το στόμα για να συνεχίσουμε. Κοντά στα παραπάνω ποσά πρέπει να συνυπολογίσουμε και κέρδη που διανεμήθηκαν κατά την ίδια περίοδο και τα οποία δεν φαίνονται στο ενεργητικό. Τα στοιχεία μιλάνε για κέρδη πενταετίας 52,8 δισ. ευρώ. Βάλτε κι αυτά μαζί με τα 467 που προαναφέραμε και θα διαπιστώσετε (με μια απλή "μέθοδο των τριών") ότι μιλάμε για το 46,6% του ΑΕΠ της πενταετίας. Τα καταλάβαμε όλα ως εδώ; Μπράβο! Πάμε παρακάτω.

Οι διαδικασίες συσσώρευσης κεφαλαίων, όπως εκφράζονται μέσα από τη συνεχή αύξηση του ενεργητικού ή από την υψηλή κερδοφορία, διευκολύνονται σημαντικά από την πολιτική που ασκούν οι κυβερνήσεις. Μια πολιτική η οποία συνδυάζει μια σειρά φοροελαφρύνσεις και φοροαπαλλαγές, πληθώρα οικονομικών κινήτρων, ποικιλόμορφες χρηματοδοτήσεις, αναθέσεις έργων και άλλα πολλά, τα οποία καταβροχθίζουν δεκάδες δισεκατομμυρίων. Όλα αυτά είναι κονδύλια που βγαίνουν από τον κρατικό κορβανά και δημιουργούν αλλεπάλληλες τρύπες στα δημόσια οικονομικά, τα οποία οι αστικές κυβερνήσεις καλύπτουν με κρατικό δανεισμό. Δηλαδή, με μια πανάκριβη μέθοδο που απομυζά τον πλούτο της κοινωνίας. Η εξυπηρέτηση αυτού του χρέους αποτελεί μία από τις σημαντικότερες αιτίες αφαίμαξης των εργαζομένων.

Στην πενταετία που αναφερόμαστε, οι πληρωμές για την εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους διαμορφώθηκαν σε 210,4 δισ. ευρώ, τα οποία αυξάνονται χρόνο με τον χρόνο και -χάρη στα μνημόνια- θα αυξηθούν ακόμη περισσότερο τα επόμενα χρόνια. Αυτά τα 210,4 δισ. ευρώ αντιπροσωπεύουν το 18,9% του ΑΕΠ της πενταετίας. Με το δεδομένο ότι ο λαός δεν ωφελήθηκε δεκαράκι τσακιστό από τα δάνεια που πάρθηκαν, μπορούμε άνετα να προσθέσουμε: 467 + 52,8 + 210,4. Κάντε την πρόσθεση, ξανακάντε την "απλή μέθοδο των τριών" και θα δείτε ότι το 65,5 του ΑΕΠ της περιόδου 2005-2009 απορροφήθηκε από τους κεφαλαιοκράτες και τις επιχειρήσεις τους!

Δεν τελειώσαμε ακόμη, καλέ! Έχουμε να προσθέσουμε 11,2 δισ. αυξημένες καταθέσεις στο εξωτερικό, 10,5 δισ. από κέρδη ξεπουλημένων ΔΕΚΟ που έφυγαν για το εξωτερικό (τι τα έκανε τα μερίσματα που της αναλογούσαν από τον ΟΤΕ η Ντώυτσε Τέλεκομ;) και τα 28 δισ. ευρώ που χάρισε στις τράπεζες η τότε κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Αν και έχουμε λογαριάσει μόνο τα "χοντρά", δεν πειράζει. Πάρτε πάλι το κομπιουτεράκι...

Συμπέρασμα; Μέσα στην πενταετία 2005-2009 (δηλαδή, πριν την περίφημη οικονομική κρίση) η κοινωνία αύξησε τον πλούτο της κατά 1.114 δισ. ευρώ, από τα οποία τα 780 δισ. κατέληξαν στους κεφαλαιοκράτες και τις επιχειρήσεις τους. Δηλαδή, η οικονομική ολιγαρχία του τόπου τσέπωσε το 70% του παραχθέντος πλούτου!

Δεν ξέρω αν ο Γιώργος εξακολουθεί να αναρωτιέται "πού πήγαν τα λεφτά;" αλλά εμείς ξέρουμε. Αν κάποιος από τους φίλους αναγνώστες έχει πρόχειρη την διεύθυνση της ηλεκτρονικής αλληλογραφίας του πρωθυπουργού, ας του την στείλει έναν σύνδεσμο προς αυτό το ιστολόγιο, ώστε να διαβάσει κι αυτός και να λύσει την απορία του, επί τέλους!