Αντικαπιταλισμός στα λόγια

Από τον Ριζοσπάστη

Ο ένας απ' τη δεύτερη σελίδα του «Πριν» αναφωνεί: «Ωρα τόλμης για την αριστερά», την οποία καλεί να δώσει «πολιτική γραμμή για εξέγερση του λαού και ανατροπή της νέας τυραννίας κυβέρνησης - ΕΕ - ΔΝΤ». Ο επόμενος, μερικές σελίδες παρακάτω, αναφωνεί: «Εμφύλιος την ώρα της μάχης», αναφερόμενος στο ΚΚΕ και στον ΣΥΝ, επισημαίνοντας ότι «η δράση των προβοκατόρων και των κατασταλτικών μηχανισμών διχάζει αντί να ενώνει την αριστερά». Επιπλέον, «οδηγεί το ΚΚΕ και τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ στο να εξαντλούνται ώστε να περιφρουρήσουν τελικά το κόμμα και όχι το κίνημα απ' την προβοκάτσια, στην περιφρούρηση τελικά του κόμματος από το ίδιο το κίνημα που το κόμμα δεν ελέγχει», τεκμηριώνοντάς το με τη θέση και στάση του ΚΚΕ στην επονομαζόμενη από το ΝΑΡ εξέγερση της κουκούλας και της σπασμένης βιτρίνας το Δεκέμβρη του 2008! Και κάπου προς το τέλος, αυτή η «τρικυμία εν κρανίω» οδηγεί στο παραλήρημα ότι το ΚΚΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ έχουν «κοινή πολιτική διεξόδου από την κρίση διά των εκλογών»...

Σπαράγματα ενός χρεοκοπημένου ιδεολογικά και πολιτικά οπορτουνισμού όλα τα παραπάνω. Το ΚΚΕ δεν χωράει στο τσουβάλι όπου προσπαθούν να το χώσουν μαζί τους, μαζί με τον κάθε απόχρωσης οπορτουνισμό. Αλλο «αριστερά», άλλο Κομμουνιστικό Κόμμα. Το ΚΚΕ έχει στρατηγική διαμετρικά αντίθετη αυτής του οπορτουνισμού. Συνεπώς τα περί ενότητας, διχασμού, εμφυλίου ας τα συζητήσουν μεταξύ τους οι δυνάμεις του οπορτουνιστικού φάσματος και ας αφήσουν το ΚΚΕ έξω απ' τους λογαριασμούς τους. Το ότι με τη στρατηγική του ΚΚΕ, συνεπώς και την τακτική του, δε συμφωνούν, το έχουν πει οι ίδιοι κατ' επανάληψη και σε όλους τους τόνους.

Πράγματι, την ώρα που απαιτείται η μέγιστη δυνατή ταξική ενότητα δράσης της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων κόντρα στην πολιτική του κεφαλαίου και των κομμάτων του που πασχίζουν να σωθεί ο καπιταλισμός από την κρίση, με πλαίσιο πάλης την ικανοποίηση όλων των λαϊκών αναγκών, πάλη για όξυνση της κρίσης σε βάρος του κεφαλαίου ως την ανατροπή του, αυτοί προτείνουν αλλαγή της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ με άλλη κυβέρνηση που δε θα πληρώσει το κρατικό χρέος, θα θέσει υπό κρατικό έλεγχο τις τράπεζες, θα φύγει από την ΕΕ, αλλά θα συνεχίζουν να υπάρχουν καπιταλιστές. Μιλούν για αλλαγή διακυβέρνησης χωρίς αλλαγή ιδιοκτησίας. Η διαφορά τους με τον ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι αυτός θέλει πληρωμή ενός μέρους του χρέους και μια άλλη ΕΕ. Ολ' αυτά που λένε αν δε συνδεθούν με αλλαγή τάξης στην εξουσία, μετατροπή των μονοπωλίων σε κοινωνική ιδιοκτησία, είναι μια άλλη διαχείριση, ενός ενδιάμεσου σκαλοπατιού λένε για στην αντικαπιταλιστική προοπτική. Φούμαρα, δηλαδή. Ποια, λοιπόν, ενότητα και ποιος «εμφύλιος»; Αποπροσανατολισμός ανάσχεσης και ταχτική υπονόμευσης, της όποιας αντιμονοπωλιακής, αντικαπιταλιστικής προοπτικής του κινήματος είναι η πολιτική τους. Οσο για τις εκλογές, ως πολιτική μάχη ενταγμένη στην ταξική πάλη, εδώ κοροϊδεύουν αφού και οι ίδιοι συμμετέχουν. Εκτός και αν τις έχουν εγκαταλείψει γιατί ήρθε η ώρα της εξέγερσης. Στα κεφάλια τους, βεβαίως. Μάλλον όμως πρόκειται για ένα ακόμη έωλο αντιΚΚΕ επιχείρημα...