Από το Gay League μέχρι τη Ν. Αφρική

Είναι προφανές ότι οι έννοιες «ισότητα», «ελευθερία» κτλ από μόνες τους δεν λένε και πολλά. ( Όπως δηλαδή και οι έννοιες «δημοκρατία» ή «δικτατορία»). Συνδέονται άμεσα με τις εξωτερικές συνθήκες (κοινωνικές, οικονομικές, πολιτικές) αλλά και με τις επικρατούσες σε κάθε εποχή αντιλήψεις (οι οποίες είναι απόρροια των προηγουμένων).

Στο πνεύμα αυτό, διαβάζω με ενδιαφέρον, για την ύπαρξη gay πρωταθλημάτων σε διάφορα αθλήματα (από σόφτμπολ μέχρι και αμερικάνικο ποδόσφαιρο). Και συγκεκριμένα σε αυτό το άρθρο των New York Times, όπου διαβάζουμε ότι 5 παίχτες του σοφτμπολ οδηγήθηκαν στην αρμόδια επιτροπή με την κατηγορία ότι είναι ετεροφυλόφιλοι (!). Σε ένα μικρό δωμάτιο, λοιπόν, περιτριγυρισμένοι από τα μέλη της επιτροπής, ερωτήθηκαν για την σεξουαλική τους ταυτότητα και επικράτησε σύγχυση, διότι ο ένας αρνήθηκε να απαντήσει, αλλά παραδέχτηκε ότι είναι παντρεμένος με γυναίκα, ο άλλος είπε ότι είναι και ομοφυλόφιλος και ετεροφυλόφιλος, και ο τρίτος ρώτησε αν το να είσαι αμφιφυλόφιλος είναι αποδεκτό, για να εισπράξει την εξής απάντηση: «Εδώ είναι το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ομοφυλόφιλων και ουχί των Αμφιφυλόφιλων». (υπάρχει και τέτοιο?!?).


Τελικά όπως μας πληροφορεί το άρθρο, η επιτροπή απεφάνθη ότι οι 3 εκ των 5 αθλητές δεν είναι ομοφυλόφιλοι, οπότε και αφαίρεσε από την ομάδα τους την 2η θέση.

Στην συνέχεια διαβάζουμε για τις διάφορες μηνύσεις που έγιναν στην Ερασιτεχνική Αθλητική Ένωση Ομοφυλόφιλων Βόρειας Αμερικής και ότι γενικά σε αυτές τις ομάδες που συμμετέχουν στα πρωταθλήματα των gay επιτρέπεται και ένα ποσοστό ετεροφυλόφιλων, αλλά το ύψος αυτού του ποσοστού αποτελούσε και αποτελεί σημείο έντονης αντιπαράθεσης.

Ελπίζω να, αντιλαμβάνεστε την σύνδεση με τον μίνι πρόλογο στην αρχή του άρθρου και να συμμερίζεστε την απορία μου, πως οι ομοφυλόφιλοι, οι οποίοι είναι κατά των διακρίσεων σε ότι αφορά την σεξουαλική ταυτότητα των ατόμων ... δεν εξανίστανται με την προφανή διάκριση που προκύπτει όταν δημιουργείς ολόκληρο παγκόσμιο πρωτάθλημα του οποίου οι συμμετέχοντες όχι μόνο πρέπει να δηλώσουν την σεξουαλική τους προτίμηση, αλλά και η όλη συμμετοχή τους έχει άμεσα να κάνει με το γεγονός ότι η σεξουαλική τους αυτή προτίμηση είναι συγκεκριμένη!! Κάτι τέτοιο σε καμία περίπτωση δεν προάγει την ισότητα, αλλά μάλλον τους διαχωρίζει από τον υπόλοιπο πληθυσμό και μάλιστα με τη θέλησή τους αυτή τη φορά.

Έχει ουσία να αγωνιστεί κανείς για να εξαλείψει τις ανισότητες που προκύπτουν εις βάρος αυτών των ανθρώπων, έχει ουσία να αγωνιστεί κανείς για να εξαλειφθεί η ομοφοβία (η οποία στην χώρα μας είναι πολύ διαδεδομένη), αλλά αυτό πρέπει να γίνει συνολικά, μέσω της προσπάθειας ανοικοδόμησης μιας άλλης πιο δίκαιης κοινωνίας για όλους.

Και διαβάζοντας το επόμενο άρθρο, αυτή τη φορά από το BBC, συνειδητοποιώ για μία ακόμη φορά, ότι η ανθρωπότητα έχει πάρα πολύ δρόμο να διανύσει μέχρις ότου αποδεχτεί την διαφορετικότητα.

Διαβάζουμε λοιπόν για τους «διορθωτικούς βιασμούς», με θύματα λεσβίες της νοτίου Αφρικής, που έχουν ως σκοπό να «βοηθήσουν» τις ομοφυλόφιλες γυναίκες να…ξαναγίνουν γυναίκες. Για να γίνει αντιληπτό: άντρες βιάζουν ομαδικά και ξυλοφορτώνουν ανυπεράσπιστες ομοφυλόφιλες γυναίκες προκειμένου να τους διορθώσουν το σεξουαλικό προσανατολισμό!!!

Τελευταίο θύμα μία 23χρονη κοπέλα, η οποία δέχτηκε επίθεση από δύο άντρες, ενώ περπατούσε κοντά στο σπίτι της μαζί με την σύντροφό της.

Πολλές από τις κοπέλες δεν τολμούν να καταγγείλουν καν τα περιστατικά, διότι φοβούνται, αλλά και επειδή δεν τους είναι και τόσο εύκολο να παραδεχτούν στους αστυνομικούς ότι είναι λεσβίες. Πολλοί αστυνομικοί κατά την διάρκεια της κατάθεσης τις χλευάζουν ρωτώντας τες πως είναι δυνατόν να έπεσαν θύματα βιασμού από άντρες από την στιγμή που δεν τους αρέσουν οι άντρες και άλλα τέτοια ομοφοβικά (τελικά αυτή η αστυνομία πρέπει να έχει πάνω κάτω τα ίδια χαρακτηριστικά σε όλες τις χώρες του πλανήτη, καπιταλισμός γαρ).

Στη συνέχεια διαβάζουμε ότι στις πατριαρχικές κοινωνίες της Αφρικής, η ομοφυλοφιλία και ιδιαίτερα στις γυναίκες, θεωρείται ως κάτι το απαράδεκτο και ότι μάλιστα οι άντρες αισθάνονται να απειλούνται από τις λεσβίες, διότι θεωρούν ότι θα τους κλέψουν τις γυναίκες τους (!!) και ότι γενικά αισθάνονται ότι απειλείται ο ανδρισμός τους (!!).

Στους δρόμους του Γιοχάνεσμπουργκ δεν είναι δύσκολο, συνεχίζει το άρθρο, να βρεις άντρες οι οποίοι υποστηρίζουν τους «διορθωτικούς βιασμούς» ομοφυλόφιλων γυναικών. «Όταν κάποια είναι λεσβία, είναι σαν να λέει ότι εμείς οι άντρες δεν είμαστε αρκετά καλοί», λέει στο BBC ένας 35χρονος νεαρός άνδρας.

Κανένας δεν ξέρει, καταλήγει το άρθρο, πόσες από τις 50.000 υποθέσεις βιασμού που καταγράφονται ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ στην Νότιο Αφρική έχουν ως θύματα λεσβίες.